ما اغلب گفته شده است که جنگ ها برای "آزادی" مبارزه می کنند. اما هنگامی که یک ملت ثروتمند جنگ علیه ملت فقیر (اگر غالبا منابع ثروتمند) در سرتاسر جهان مبارزه می کند، در میان اهداف، این طور نیست که از این ملت فقیر جلوگیری شود بیش از آنکه ثروتمند باشد، پس از آن ممکن است حقوق و آزادی های مردم را محدود کند. ترس هایی که برای حمایت از جنگ ساخته می شوند، چنین سناریو باور نکردنی ای را شامل نمی شوند؛ تهدید به عنوان یکی برای امنیت، و نه آزادی بیان شده است. آن دسته از مردم ما به ما ضربه می زنند، حقوق ما را در دادگاه محدود نمی کند و تظاهرات عمومی ما را به حیاط در قلم که در آن دیده نمی شود محدود می کنند. (ما قصد داریم این کارها را به خودمان انجام دهیم!)
گاهی اوقات ما گفته ایم که افراد شرور می خواهند ما را بکشد زیرا آنها از آزادی های ما متنفرم اما پس از آن، این بدان معنی است که ما برای جنگیدن برای بقا، نه برای آزادی مبارزه می کردیم - اگر حقیقت این تبلیغ پوچ وجود داشته باشد که وجود ندارد. مردم می توانند به هر وسیله ای از جمله مذهب، نژادپرستی یا نفرت از یک فرهنگ، انگیزه ای برای مبارزه با آن داشته باشند، اما انگیزه اصلی برای خشونت علیه ایالات متحده از کشورهایی است که ایالات متحده پول و دیکتاتوری را تسلیم می کند یا حضور نظامی زیادی را به وجود می آورد یا مرگبار را تحمیل می کند تحریم های اقتصادی و یا خانه های بمب گذاری شده یا شهرها را اشغال کرده و یا هزینه های هواپیماهای بدون سرنشین ... این اقدامات است. بسیاری از ملت ها در برابر آزادی های مدنی بدون ایجاد اهداف، از ایالات متحده برابر یا فراتر از آن هستند.
آنچه پیش بینی می شود و به طور مداوم اتفاق می افتد ، فقط عکس جنگ های محافظت کننده از آزادی ها است. متناسب با سطح هزینه های نظامی ، آزادی ها به نام جنگ محدود می شوند - حتی در حالی که جنگ ها ممکن است به طور همزمان به نام آزادی انجام شود. ما سعی می کنیم در برابر فرسایش آزادی ها ، نظارت بدون ضمانت ، هواپیماهای بدون سرنشین در آسمان ، حبس غیرقانونی ، شکنجه ، ترورها ، انکار وکیل ، عدم دسترسی به اطلاعات دولت و غیره مقاومت کنیم. علائم. این بیماری جنگ و آمادگی برای جنگ است.
این ایده دشمن است که اجازه پنهان کاری دولت را می دهد. این ایده جنگ است که به طور موثر قدرت دولت را در دستان کمتری متمرکز می کند و این قدرت را با هزینه مردم گسترش می دهد. فقط با محدود کردن ، کاهش و از بین بردن هزینه های نظامی می توانیم جنگ را محدود ، کاهش یا حذف کنیم. و فقط با محدود کردن ، کاهش یا از بین بردن جنگ می توانیم همین کار را در مورد این فرسایش حقوق و آزادی ها انجام دهیم.
ماهیت جنگ ، همانطور که بین افراد باارزش و بی ارزش انجام می شود ، علاوه بر ترس از امنیت ، فرسایش آزادیها را به طریقی دیگر تسهیل می کند. یعنی اجازه می دهد تا ابتدا آزادی ها از افراد بی ارزش گرفته شود. اما برنامه هایی که برای دستیابی به اهداف توسعه یافته اند و بعداً قابل پیش بینی هستند ، شامل افراد با ارزشی نیز می شوند. نخست خارجی ها توسط هواپیمای بدون سرنشین زندانی ، شکنجه ، ترور یا شکار می شوند. سپس افرادی در کشور خود نیز هدف حمله قرار می گیرند که متهم به پیوستن به دشمن شده اند. ممکن است از تابعیت (در نسخه انگلستان) یا تابعیت از کلیه حقوق یا امتیازات محروم شود (در نسخه ایالات متحده) اما برای سرکش سو will استفاده از اراده در زمان جنگ به خانه بیایند. و در آنجا ، حتی فراتر از پایان زمان جنگ ، در صورت رسیدن آن فسخ ، باقی خواهند ماند.
ستیزه جویی نه تنها حقوق خاص بلکه اساس خودگردانی را از بین می برد. کالاهای عمومی را خصوصی می کند ، کارمندان عمومی را فساد می کند ، با وابستگی شغل افراد به آن ، برای جنگ حرکت ایجاد می کند. بیش از نیم قرن پیش ، رئیس جمهور ایالات متحده دویت آیزنهاور هشدار داد:
"ما سالانه بیش از درآمد خالص شرکت های آمریکایی در امنیت نظامی هزینه می کنیم. این پیوستن به نیروی نظامی عظیم و صنعت اسلحه بزرگ در تجربه آمریکا جدید است. تاثیر کلی - اقتصادی، سیاسی و حتی معنوی - در هر شهر، هر خانه دولتی، هر اداره دولت فدرال احساس می شود. ... در شوراهای حکومت، ما باید در برابر نفوذ غیرقابل انکار، چه خواهیم گرفت و چه نخواهیم، توسط مجتمع صنعتی نظامی محافظت کنیم. پتانسیل افزایش فاجعه ناپذیر قدرت وجود دارد و همچنان ادامه خواهد یافت. "
جنگ نه تنها قدرت را به دولت و تعداد اندکی از مردم منتقل می کند، بلکه قدرت را به یک رییس جمهور یا نخست وزیر تغییر می دهد و از قانون اساسی یا قوه قضائیه دور می شود. جیمز مدیسون، پدر قانون اساسی ایالات متحده، هشدار داد:
"شاید از همه دشمنان جنگ جنگ عمومی، شاید بیشترین سختی ها را داشته باشد، زیرا که هر جوان دیگری را تشکیل می دهد و رشد می کند. جنگ والدین ارتش است؛ از اینها بدهی ها و مالیات ها ادامه می یابد؛ و ارتش ها، و بدهی ها و مالیات ها ابزار شناخته شده برای آوردن بسیاری از افراد تحت سلطه اند. در جنگ، قدرت اختیاری اجرایی نیز گسترش یافته است؛ نفوذ آن در استخدام دفاتر، افتخارات و حقوق و دستمزد، افزایش می یابد؛ و تمام وسایلی که از ذهنها پریشان می شوند، به افرادی که تحت فشار قرار می گیرند، نیرو می گیرند. جنبهی بدخیم در جمهوریخواهی ممکن است در نابرابری بخت و اقبال و فرصتهای تقلب، در حال رشد کردن از وضعیت جنگ و در انحطاط رفتارها و اخلاقیاتی که هر دو آنها ایجاد شده است، ردیابی شود. هیچ کشوری نمی تواند آزادی خود را در میان جنگ های مداوم حفظ کند. "
"آنچه در تاریخ همه دولت ها نشان داده شده است ، طبق قانون اساسی است كه قوه مجریه شاخه قدرت است كه بیشتر به جنگ علاقه مند است و بیشتر مستعد آن است. بر این اساس ، با مراقبت های مطالعه شده ، مسئله جنگ را در قوه مقننه قرار داده است. "
یکی از راه های که جنگ را از بین می برد اعتماد و اخلاق عمومی است توسط نسل قابل پیش بینی از دروغ عمومی است. سازندگان جنگ هر گونه شایستگی را در دشمنان خود و هر گونه نقص در خود پنهان می کنند. آنها هدف هدف، سود یا انتقام و یا شهوت برای قدرت را به عنوان هدف دفاع و بشردوستی مبدل می کنند. و این دروغ ها ممکن است به اندازه کافی طول بکشد تا یک جنگ آغاز شود اما اغلب طولانی تر از آن نمی گذرد، حقیقت موضوع که به شدت در معرض آن قرار دارد.
البته، البته، تصادف، ایده حاکمیت قانون است - جایگزین با عمل ممکن است درست است. قوانین مربوط به جنگ و سایر قوانین و مقررات و استانداردها در کنار جنون جنگ کنار می آیند، که نمونه ای از بی قانونی برای همه است.
