بازدید از اردوگاه های پناهندگان در آتن و امکانات در آلمان

توسط ان رایت

هیئت سه نفره ما از CODEPINK: زنان برای صلح (لسلی هریس از دالاس ، تگزاس ، باربارا بریگز-لتسون از سباستوپل ، کالیفرنیا و آن رایت از هونولولو ، هالیوود) برای داوطلب شدن در اردوگاه های پناهندگان به یونان سفر کردند. ما اولین روز خود را در آتن در اردوگاه پناهندگان در اسکله های بندر پیرائوس معروف به E1 و E1.5 برای اسکله هایی که در آن قرار دارند ، دور از شلوغ ترین اسکله هایی که کشتی های مسافری از آنها مسافران را به جزایر یونان می برد ، . کمپ E2 که 500 نفر را در خود جای داده بود آخر هفته تعطیل بود و 500 نفر در آن مکان به کمپ E1.5 نقل مکان کردند.

این اردوگاه چند ماهی است که اسکله های پیرئوس بوده است ، هنگامی که قایق های فریلی انتقال آوارگان را از جزایر سواحل ترکیه به آتن آغاز کردند. بسیاری از قایق ها شبانه به اسکله می رسیدند و مسافران جایی برای رفتن نداشتند ، بنابراین آنها فقط در اسکله ها اردو زدند. به تدریج ، مقامات یونانی اسکله های E1 و E2 را برای اردوگاه های پناهندگان تعیین کردند. اما ، با فرا رسیدن فصل گردشگری ، مقامات خواهان فضایی برای افزایش تجارت گردشگری هستند.

شایعات این است که هر دو اردوگاه باقیمانده در مورد 2500 در این آخر هفته تعطیل خواهند شد و هر کس در Scaramonga در زمان کمپین 15 در خارج از آتن قرار می گیرد.

بعضی از پناهندگان پنیر پیرائوس را ترک کردند تا امکانات دیگر پناهندگان را بیرون بیاورند، اما به جای پناهگاه ها به جای کف های خاکی، پناهگاه های اقیانوس تازه و دسترسی آسان به شهر آتن از طریق حمل و نقل عمومی به عنوان بهتر از بودن در یک اردوگاه رسمی در یک محل جدا شده با قوانین ورود و خروج سختگیرانه تر.

ما دیروز در تمام روز در پیره بودیم و در انبار لباس کمک می کردیم و هنگامی که آنها در صف انتظار می کشند - برای توالت ، دوش ، غذا ، لباس - برای هر چیز و همه چیز - با پناهندگان صحبت می کردیم و از ما برای نشستن در چادرهای خانواده دعوت شده بود. ما با سوری ها ، عراقی ها ، افغان ها ، ایرانی ها و پاکستانی ها دیدار کردیم.

اردوگاه های اسکله غیررسمی هستند و نه اردوگاه های رسمی پناهندگان که توسط هر گروه اداره می شود. اما دولت یونان در برخی از تدارکات مانند توالت و غذا کمک می کند. به نظر می رسد هیچ مدیر اردوگاه یا هماهنگ کننده مرکزی وجود ندارد ، اما به نظر می رسد همه از تمرین روزانه غذا ، آب ، ماهیچه های قلبی اطلاع دارند. ثبت نام پناهندگان برای آینده آنها فرایندی است که ما هنوز درک نکرده ایم ، اما بسیاری از آنها که با آنها صحبت کرده ایم بیش از 2 ماه در آتن بوده اند و نمی خواهند به یک مرکز رسمی منتقل شوند که در آنجا آزادی و دسترسی کمتری به محل زندگی خود داشته باشند. جوامع

توالت ها صف های نامرتب و طولانی برای دوش با حداکثر 10 دقیقه برای مادران برای دوش گرفتن بچه ها است. بیشتر آنها در چادرهای کوچک با خانواده های بزرگ زندگی می کنند که چندین چادر را به هم متصل کرده و یک "اتاق نشیمن" و اتاق خواب تشکیل می دهند. بچه ها با اسباب بازی های کوچک در اطراف منطقه مسابقه می دهند. سازمان غیردولتی نروژی "یک قطره در اقیانوس" فضایی زیر چادر برای تهیه فضایی برای هنر ، رنگ آمیزی و نقاشی برای بچه ها دارد. یک سازمان غیردولتی اسپانیایی 24 ساعت شبانه روز چای و آب داغ در دسترس دارد. انبار لباس با جعبه هایی از لباس های دست دوم انباشته شده است که برای توزیع باید به دسته های منطقی طبقه بندی شوند. از آنجا که ماشین لباسشویی وجود ندارد ، برخی از خانمها سعی می کنند لباسها را با سطل بشویند و لباسها را روی خط آویزان کنند ، در حالی که دیگران دریافته اند که دور ریختن لباسهای کثیف و گرفتن لباسهای "جدید" از انبار کارآمدترین روش برای تمیز ماندن است. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد پتوهایی را تهیه می کند که به عنوان فرش در چادرها استفاده می شود.

ما با داوطلبان بین المللی از اسپانیا ، هلند ، ایالات متحده ، فرانسه و بسیاری از داوطلبان یونانی دیدار کردیم. داوطلبانی که بیشترین حضور را در آنجا داشته اند ، برنامه معمول را به تازه واردان می دهند. سیستم قبلی جهت گیری روزانه داوطلبان جدید از زمان تعطیل شدن اردوگاه E2 دوباره برقرار نشده است.

مناطق زندگی چادر با توجه به مدت طولانی حضور مردم در آنجا تمیز است. مهمان نوازی پناهندگان نسبت به کسانی که در همبستگی به اردوگاه آمده اند دلگرم کننده است. ما را به سه چادر خانه یک خانواده از عراق دعوت کردند. آنها پنج فرزند ، 4 دختر و یک پسر دارند. آنها تازه ناهاری را که در آن محل تهیه شده بود به چادرهای خود آورده بودند 3pm، یک ناهار خورشت گرم ، نان ، پنیر و یک پرتقال. آنها بدون شک همه خانواده را برای یک وعده غذایی رسمی نشسته بودند تا فرزندان را به خانه یادآوری کنند.

با احترام معمول خاورمیانه به غریبه ها ، آنها از ما خواستند که داخل چادر بیاییم و پیشنهاد دادند وعده غذایی خود را با ما به اشتراک بگذارند. وقتی آنها غذا می خوردند می نشستیم و صحبت می کردیم پدری که به نظر می رسد حدود 40 سال دارد داروساز است و مادر معلم عربی است. پدر گفت که باید خانواده اش را از عراق بیرون بیاورد زیرا اگر او کشته شود ، همانطور که بسیاری از دوستانش بوده اند ، همسرش چگونه از خانواده مراقبت می کرد؟

در یک مرکز پناهندگی که در مونیخ آلمان بازدید کردیم ، همان مهمان نوازی را یافتیم. این تاسیسات ساختمانی است که توسط شرکت زیمنس خالی مانده است. 800 نفر در این ساختمان 5 طبقه زندگی می کنند. 21,000 پناهجو در مونیخ در مراکز مختلف زندگی می کنند. خانواده ای از سوریه با شش فرزند به راهرو آمدند تا تکه های سبزیجات خام را به ما پیشنهاد دهند و خانواده دیگری از ارمنستان تکه های آبنبات را به ما پیشنهاد دادند. میهمان نوازی خاورمیانه با خانواده هایی که تحت شرایط فوق العاده دشوار به سایر نقاط جهان سفر می کنند ، ادامه دارد.

در برلین ، ما به تاسیسات پناهندگان در فرودگاه تمپلهوف رفتیم که در آن آویزها به محل اقامت 4,000 نفر تبدیل شده اند. تسهیلات پناهندگان در برلین و مونیخ توسط شرکتهای خصوصی و نه مستقیماً توسط دولت آلمان اداره می شود. به هر منطقه آلمان سهمیه تعداد پناهندگانی که باید اسکان دهند داده شده است و هر منطقه استانداردهای خاص خود را برای کمک به آنها تعیین کرده است.

در حالی که ایالات متحده مرزهای خود را برای کسی که از هرج و مرج ناشی از جنگ عراق علیه عراق فرار کرده است بسته است ، کشورهای اروپا به بهترین شکل می توانند با بحران انسانی روبرو شوند - نه کاملاً عالی ، اما مطمئناً با انسانیت بیشتر از دولت دولت ایالات متحده.

درباره نویسنده: آن رایت 29 سال در ارتش / ذخیره ارتش و 16 سال به عنوان دیپلمات آمریکایی خدمت کرد. او در سال 2003 در مخالفت با جنگ با عراق استعفا داد. او یکی از نویسندگان کتاب "مخالفت: صدای وجدان" است.