ارتش ایالات متحده بزرگترین برنامه استحقاق "دولت بزرگ" در این سیاره است

اقتصاد آمریکا در دام گرفتار شده است. این دام وزارت دفاع است: یک ویکت فزاینده چسبنده که به توزیع سالانه تریلیون دلاری ثروت جمع آوری شده دولت تکیه می کند. در واقع ، این بزرگترین برنامه "دولت بزرگ" روی کره زمین است ، به راحتی ضرب و شتم ارتش آزادیبخش خلق چین از نظر اندازه و هزینه. این فقط "بزرگترین کارفرمای کشور، "با 2.867 میلیون نفر در حال حاضر در لیست حقوق و دستمزد ، اما همچنین مزایای دولت را به 2 میلیون بازنشسته و اعضای خانواده آنها ارائه می دهد. و به طور فعال با هدف قرار دادن میلیاردها دلار به یک گروه نخبه از پیمانکاران سودجو ، برندگان بخش خصوصی را انتخاب می کند.

پنج دریافت کننده برتر به طور کلی 109.5 میلیارد دلار در سال مالی 2016 به دست آوردند و گروه های آنها به طور مداوم بر دولت تسلط دارند لیست از پیمانکاران 100 بالا. آنها از طریق سیستم روبل گلدبرگ از فروشندگان نفوذ، درهای چرخشی و غلطک های مالی ناشی از مالیات دهندگان، سود می برند. در نهایت، این همه توسط یک حلقه بازخورد مرگبار جنگ دائمی است که بر مبنای عرضه قابل پیش بینی از انفجار پیش بینی شده است.

اما این ماشین نقدی جنگ طلب فقط مداخلات تصادفی و مشارکت سایه ای با مجموعه ای پر زرق و برق از افراد قدرتمند ، نیابت و مجاهدین را تولید نمی کند. همچنین عمو سام درگیر چرخه عجیبی از وابستگی تأمین شده توسط مالیات دهندگان است که در نهایت ممکن است گران ترین - و کم بازده ترین - برنامه شغل در تاریخ بشر باشد.

این واقعیت در 14 ژوئن 2017 مورد توجه قرار گرفت. این زمانی بود که دونالد جی. ترامپ با شور و شوق در یکی از افتخارآمیزترین سنتهای ریاست جمهوری شرکت کرد: او به یک قدرت خارجی اسلحه فروخت. این بار آن بود $ 12 میلیارد معامله برای فروش جت های جنگنده 36 F-15QA به پتروشیمی کوچک قطر. و در یک لحظه ناخواسته از حقیقت، سفیر جبار قطری در آمریکا توییت یک عکس از امضای:

در شخصیت های کمتر از 140 سفیر مشعل بن حمد التانی، دامنه ای را که عمو سام در هر سال به مبلغ $ 1 تریلیون ریخته است، در معرض کاهش بازده قرار می دهد که می تواند تنها با هزینه های بیشتری برای سلاح ها و مداخلات نظامی بیشتر بیثبات شود مناطق که به نوبه خود سبب خرید بیشتر سلاح ها در داخل و خارج کشور می شود.

این تزریق مستقیم پول دولت به یک صنعت دفاعی گسترده و پیچیده نه تنها به نفع شرکت ها و سهامداران است ، بلکه به کارمندان ساخت مخازن ، هواپیماها ، بمب ها ، کلاه ایمنی ، کفش ، اشیاlets پانسمان ، باند ، وعده های غذایی از قبل بسته بندی شده و موارد دیگر نیز کمک می کند. که به حفظ قدرت نظامی ایالات متحده می انجامد.

به همین دلیل رئیس جمهور ترامپ خودش در مورد "شغل، شغل، شغل"پس از امضا $ 110 میلیارد پیمان دفاعیه با همسایه قطر در هنگام اقامت در رقص شمشیر در عربستان سعودی. همچنین به همین دلیل است که اصطلاح "مشاغل ، مشاغل ، مشاغل" در طرح ترامپ مهم است به طور اساسی نیروی دریایی ایالات متحده را گسترش داد. و به همین دلیل است که "مشاغل" یک نقطه اصلی فروش دولت وی برای "رها کردن”صادرات اسلحه و تجهیزات سخت افزاری نظامی ایالات متحده به خارج از کشور. ممکن است این پدیده را "کینزی گرایی نظامی" بنامیم.

گرفتن کینز از کینزایی

اقتصاددان انگلیسی ، جان مینارد کینز (1883-1946) ایده های اقتصادی کلان خود را در اوج رکود بزرگ توسعه داد. به بیان ساده ، کینزیانیسم از هزینه های دولت (که اغلب با استقراض گسترده پشتیبانی می شود) حمایت می کند تا رشد اقتصادی را کاهش دهد ، بیکاری را کاهش دهد ، یا به راحتی اقتصاد و بازارهای کار را در دوره های ناآرام سیکل های سرمایه داری تثبیت کند. کینز طرفدار هزینه های کسری بودجه برای تعدیل این نوسانات و از همه مهمتر تقاضای نهفته بود.

این تأکید بر مداخله دولت ، همراه با تأثیر کینز در مورد رئیس جمهور فرانکلین دلانو ریاوزولت و در مورد معامله جدید کینزی گرایی را هدف اصلی پس از جنگ از فعالان محافظه کار، که معتقد بودند، ساخته شده است به سوسیالیسم معادل است.

در واقع، بسیاری از اقتصاددانان موافق هستند کینز از دخالت دولت در حمایت از دولت حمایت کرد صرفه جویی در سرمایه داری از جانب سوسیالیسم چه کینز نمی طرفدار استفاده از هزینه های نظامی برای دستیابی به افزایش فعالیت اقتصادی بود. او به همان اندازه در یک گفت نامه ذکر شده به FDR در 1933:

در گذشته، امور مالی ارتدوکس جنگ را به عنوان تنها دلیل قانونی برای ایجاد اشتغال با هزینه های دولتی در نظر گرفته است. شما، آقای رئیس جمهور، از این جنایات خنثی کرده اید، آزاد است که به منافع صلح و رفاه احترام بگذارید، تکنیک هایی که تا کنون تنها به خدمت به اهداف جنگ و تخریب داده شده است.

از قضا ، آن "ارتدوکسی گذشته" دقیقاً همان چیزی بود که انقلاب ریگان با "پیروزی" بر کینزیانیسم در سال 1980 دوباره احیا کرد.

رونالد ریگان به عنوان یکی از محققان اقتصاد نئولیبرال میلتون فریدمن ، معروف گفت "دولت راه حل نبود ، بلکه این مسئله بود." وی همچنین "دولت" ، معروف به "دولت رفاه" را کاهش داد. اما ریگان بسیار بزرگ است ساخت نیروی نظامی به نوعی از برچسب مخوف "دولت" ، و بنابراین ، از کاهش اجتناب کرد. در حقیقت ، در یک پیچ و تاب کینزی ، وام برای کمک به تأمین بودجه توسعه نظامی در زمان ریگان ، سر به فلک کشید. مشاغل در صنعت دفاع بالون ، به ویژه در مراکز منطقه ای مانند جنوب کالیفرنیا ایجاد شده است.

در آن زمان، اقتصاددانان مورد انتقاد قرار تجمع نظامی ریگان به عنوان راهی "ناکارآمد" برای اشتغال را ترک می کند. و این هنوز ناکارآمد است - توسط یک اقتصاددان در فدرال رزرو سنت لوئیس، توسط متفکر لیبرتاریایی ورونیک د رگی و توسط محقق هدی گارت-پلتییر از پروژه هزینه های جنگ. اما آنها مرتد نادر علیه ارتدوکسی ایالات متحده هستند. و از آن زمان بود كه ریگان كینزیانیسم سنتی را با یك نسخه مسلحانه جایگزین كرد كه به طور ضمنی از ایده "جنگ به عنوان تنها بهانه قانونی برای ایجاد اشتغال با هزینه های دولتی" استقبال می كرد.

و گرچه شدیدترین منتقدین کینزیانیسم آن را "سوسیالیسم" و "مداخله دولت" می دانند ، نادر است بودجه مالی که به تخصیص مجدد ثروت عمو سام برای حفظ بزرگترین برنامه دولت جهان حمله می کند. همانقدر که شاهین بودجه ای است که وقت آن است که قانون مجوز دفاع ملی را با دلار مالیات پر کند ، منقار خود را در صندوق های عمیق کینزی فرو نمی برد. برای بسیاری از اعضای کنگره ، رای به تانک ، جت جنگنده یا توسعه پایگاه نیز رأی حیاتی برای ریختن پول به جیب رای دهندگان آنها است.

پیروزی نهایی این ارتدوکسی در سال 2009 هنگامی که "لیبرال" ، بنیانگذار جان پودستا ، مشخص شد مرکز پیشرفت آمریکا منتشر یادداشت نه صفحه ای راه اندازی "هزینه های نظامی می تواند اقتصاد ملت را رشد دهد". لارنس کورب ، تحلیلگر مشهور دفاعی ، نویسنده اصلی یادداشت بود. کورب و شرکت در پی وقوع سقوط بزرگ 2008 ، از افزایش هزینه های نظامی به عنوان راهی برای "شروع اقتصاد" از طریق سرمایه گذاری دولت در سه حوزه کلیدی:

1. افزایش استخدام در ارتش به عنوان دریچه ایمنی برای ظرفیت کار بیش از حد ؛

2. هزینه های ساخت و ساز در اطراف شبکه گسترده پایگاه ها و امکانات برای اشتغال زایی.

3. خرید سلاح و تجهیزات به عنوان یک بالفعل از طریق پیمانکاران و شرکت ها برای پرداخت درآمد به کارگران ایالات متحده از طریق گذرنامه.

به عبارت دیگر ، این تحلیلگران "لیبرال" پیشنهاد پولشویی وجوه عمومی را از طریق بودجه دفاعی و اقتصاد دادند. ایده های آنها البته جدید نبودند. به حقیقت گفته شود ، این همان کاری است که بودجه دفاعی برای دهه ها انجام داده است ، به لطف تمایل به انتشار ثروت آزادانه.

زنجیره تامین که اتصال

برنامه جت F-35 نماد نهایی نظامی کینزی است. جت، تولید شده توسط شرکت نظامی و امنیتی غول پیکر لاکهید مارتین، یک است $ 406 میلیارد هواپیما که خلبانان را خفه می کند, مبارزه با آب و هوای نامطبوع, آتش سوزی موتور با تجربه و هزینه بیش از $ 1 تریلیون به هزینه خواهد شد کار و پشتیبانی.

هنوز بونگگلیس مانند برنامه F-35 که در روند بودجه مانند زامبی های مهار نشدنی مغز سیاستمداران و سیاست گذاران را می خورد. گرچه تردیدی نیست که میلیون ها دلار در لابی شرکت ها نقشی عظیم دارند ، اما این تنها دلیل وقوع پروژه هایی از این دست نیست. این هم مشاغل احمقانه است. فقط از فرمانده کل بپرسید.

در ابتدا ، رئیس جمهور ترامپ "ناودان"هواپیمای محاصره شده لاکهید به عنوان" راه ، بسیار عقب مانده از برنامه "و" میلیاردها دلار بیش از بودجه ". در پاسخ ، لاکهید وارد "مذاکره مجدد" شد تا هزینه هر هواپیما را کاهش دهد. مدیر عامل شرکت لاکهید قول داد که معامله "جدید" آن "ایجاد 1,800 شغل جدید" در تگزاس را ایجاد کند. F-35 در حال حاضر 38,900 تگزاسی و به عنوان LA Times استخدام کرده است با اشاره به، "زنجیره تأمین 45 ایالت را لمس می کند." می بینید که همه چیز در مورد زنجیره های تأمین است. این توئیت سفیر قطر در مورد "60,000،42" شغل در "36" ایالت را پس از خرید 15 F-XNUMXQA از سوی ملت وی توضیح می دهد. همچنین توضیح می دهد که چگونه بودجه دفاعی بسیار پراکنده حوزه های انتخاباتی حوزه های کنگره در سراسر کشور را ایجاد می کند.

به عنوان شیکاگو تریبون گزارش، جورجیا ، کالیفرنیا ، آریزونا و فلوریدا در "ایفای نقش های اصلی در آزمایش و ساخت" F-35 به تگزاس پیوستند. و زنجیره چشمگیر آن "بیش از 1,250 تامین کننده داخلی" را که "هزاران قطعه تولید می کنند" پیوند می دهد. یک بار لاکهید اعلام کرد معامله غیر رسمی برای اصلاح 728 میلیون دلار از آخرین "دسته"در سال 90 ، ترامپ دوباره تبلیغ کرد نقش عجیب و غریب در تأمین "مشاغل" بیشتر ... با تشکر از F-35!

در حال حاضر ترامپ یک علاقه مند به F-35 است و به نقش نماینده فروش برای ظاهرا "مخفی”هواپیما ، و ژاپن آخرین مشتری او است. اگرچه نخست وزیر ژاپن آبه "آن را به عقب برگرداند" ، Trump ادعا کرد آبه "همانطور که باید مقدار زیادی تجهیزات نظامی خریداری می کند." لیست خرید شامل هواپیمای F-35 و موشکهای "از انواع مختلف" بود و البته این خرید بزرگ به معنای "مشاغل زیادی برای ما (ایالات متحده) و ایمنی زیادی برای ژاپن" است.

بنابراین ، آیا این دلیل بزرگ بودن هواپیمای F-35 برای شکست است؟ آیا واقعاً فقط ساخت هواپیما است؟ مسلماً مسئله قدرت نظامی نیست. ایالات متحده در حال حاضر بر آسمان تسلط دارد و آینده نبردهای هوایی با افزایش سرعت به سمت ربات های قاتل پرواز می کند. در عین حال ، ضرورت استفاده از قدرت نظامی برای اطمینان از جریان مداوم نفت به کارخانه ها و اتومبیل های ایالات متحده همچنان اهمیت خود را از دست می دهد. ایالات متحده به یک صادرکننده خالص هیدروکربن تبدیل شده است ، و طیف گسترده ای از "اوج نفت" با احتمال آفتابی تر "اوج تقاضا" جایگزین شده است - و این اوج آینده در مقدار نفت، بازار جهانی تقاضا اساسا منطق پیشین 70 سال امپراتوری آمریکا را خنثی می کند.

به عنوان منابع انرژی تجدیدپذیر تبدیل شده اند نه تنها به هزینه رقابتی بلکه ترجیح داده می شود، یکی تعجب می کند که چقدر طول می کشد تا ایستگاه آن ناوگان پنجم در بحرین یا گشت زنی در دریای چین جنوبی برای به چالش کشیدن ادعای چین در مورد منطقه غنی از نفت. با این حال ، با "ساخت و ساز ترامپ" به طور رسمی در حال اجرا ، ایالات متحده در حال پیروی از الگویی است که نه تنها ریشه در کینزیانیسم نظامی ضعیف اقتصادی دارد ، بلکه همچنین در یک استراتژی ضعیف امنیت ملی ریشه دارد که خود می تواند یک مشکل بزرگ باشد.

بیش از حد بزرگ به شکست؟

ایالات متحده به تنهایی به عنوان یک امپراتوری جهان گستر با 787 پایگاه خارج از کشور ایستاده است ، "برگ شناور زنبق ابی"استقرار و امکانات کشور میزبان در 88 کشور و سرزمین ، با توجه به جدیدترین حسابداری توسط محقق دیوید وین. در خانه، جستجوی Google Maps نشان می دهد پایگاه های دیگر 603، انبارها، زرادخانه ها و تجهیزات نظامی متشکل از کشورهای 50. ایالات متحده در زمین، دریا و آسمان غالب است و در حال حرکت به فضا است.

این امپراتوری ارزان نشده است. یک سال 2008 مطالعه توسط ابتکار تهدید هسته ای برچسب قیمت "کل هزینه های نظامی از 1940 تا 1996" را به طور کامل 18.7 تریلیون دلار تعیین کنید. هزینه ها در طول دهه 90 یک سوم کاهش یافت ، اما طبق یک متا مطالعه توسط شورای روابط خارجی ، "سهم ایالات متحده در هزینه های نظامی جهانی فقط شش درصد کاهش یافته است." بنابراین ، با وجود دو "امتیازات کم"در سال 1998 (296.7 میلیارد دلار) و 1999 (298.4 میلیارد دلار) ، ایالات متحده مزیت قابل توجه خود را تا قرن 21 حفظ کرد.

این مزیت به عنوان زیبایی شناخته شد بودجه های بالون برای مبارزه با "جنگ علیه تروریسم" جهان. در سال 2017 ، ایالات متحده 611 میلیارد دلار فقط در بودجه دفاعی هزینه كرد و به راحتی از این بودجه صرف كرد هشت بزرگترین مصرف کننده در ترکیب. در 2018، هزینه ها به دست می آید 700 میلیارد دلار. و هنگامی که بودجه جنگی، سلاح های هسته ای، عملیات های اطلاعاتی، امنیت داخلی و مزایای سربازان گنجانده شده است واقعی کل سالانه برای همه "مربوط به دفاع”هزینه های منظم بالای 1 تریلیون دلار است. به گفته همه ، "جنگ های پس از یازده سپتامبر در ایالات متحده در پایان سال مالی 9 بیش از 11 تریلیون دلار خواهد داشت" با توجه به هزینه پروژه جنگ.

از طرف دیگر ، روسیه صرف هزینه کرد 69.2 میلیارد دلار در ارتش خود را در 2016، و آن را به کل کاهش یافته است 49.2 میلیارد دلار در سال 2017. بنابراین کل بودجه نظامی روسیه بسیار کمتر از مبلغ است ($ 80 میلیارد) كنگره به بودجه امسال ارتش آمريكا اضافه شد. در همین حال ، چین تقریباً یک چهارم هزینه های آمریکا در سال 2017 را با بودجه ای هزینه کرد 151.43 میلیارد دلار. بنابراین ، در حالی که دولت چین به طور فعال در آن سرمایه گذاری می کند ابر, AI, زیست فناوری و از همه مهمتر در یک تریلیون دلار "کمربند و جاده”برنامه ای که در حال ایجاد زیرساخت در آن است کشورهای دیگر، ایالات متحده پول خود را به یک برنامه شغلی می رساند که کالاهای مصرفی تولید نمی کند ، جاده ها و پل ها را بازسازی نمی کند ، شبکه برق جدید نمی سازد ، و همچنین بدهی دانش آموزان را کاهش نمی دهد.

در عوض ، تنها محصول نهایی مالیات دهندگان ، ارتش بزرگتر با پایگاه های بیشتر و سلاح های بیشتر است. با این وجود ، بدون تغییر جدی به سمت اولویت های دولت غیر دفاعی ، قطع بودجه دفاعی ، به معنای از دست دادن شغل بسیاری از آمریکایی ها است. در صورت عدم وجود برنامه های شغلی غیرنظامی و سایر اشکال هزینه های اجتماعی سنگین ، این کارگران برای تأمین هزینه های زندگی خود ، مراقبت های بهداشتی و تحصیلات فرزندان خود به دلار مالیات ارتش وابسته هستند. دلارهای مالیاتی اقتصاد محلی و منطقه ای را که در آن زندگی و کار می کنند ، حفظ می کند. به طور تصادفی ، این سرمایه گذاری تخصیص نیافته در "اقتصاد مبتنی بر جنگ و سلاح" همانطور که سرلشکر (بازرسان) دنیس لایچ و سرهنگ (بازرسان) لارنس ویلکرسون نوشتن، همچنین در "بی عدالتی" ذاتی منعکس می شود که "نیروی همه داوطلب" را تغذیه می کند.

آنها جزئیات نحوه انعکاس نابرابری سیستمی ایالات متحده را در این واقعیت انکارناپذیر نشان می دهند که اکنون کار نبرد به طور نامتناسبی بر دوش آمریکایی ها از جوامع روستایی و مناطق "کمتر برخوردار" است. به طرز شگفت انگیزی ، ارتش بیش از "از نیویورک ، شیکاگو و لس آنجلس" (4.8 میلیون نفر) از آلاباما (25 میلیون نفر) سرباز دارد. به همین ترتیب ، 40 درصد ارتش از هفت ایالت جنوب قدیم تشکیل می شود. " این نظامی است که از افرادی که در حال ظهور هستند باقی مانده است "صنعت 4.0”اقتصاد در مراکز شهری. این یک چیز مطمئن آنهاست - با مجوز از عمو سام.

معنی این امر این است که ایالات متحده درگیر یک برنامه استحقاق است که به همان اندازه "خط سوم" همانند مدیکر و تأمین اجتماعی است. مانند بسیاری از حقوق ، کاهش ناگهانی برای بسیاری از آمریکایی ها که به راحتی توانایی پرداخت آن را ندارند به معنای درد مستقیم و فوری است. این همچنین بدان معناست که ما باید سرانجام اعتراف کنیم که بودجه دفاعی به همان اندازه مربوط به مشاغل است که امنیت ملی است.

و اگر واقعاً با خود صادق هستیم ، باید بپذیریم که ثروتی که همه ما هنوز در آن سهیم هستیم در قسمت کوچکی در پشت مجموعه نظامی-صنعتی ساخته نشده است. یک دلیل وجود دارد که 4.4 درصد از جمعیت جهان به همین راحتی یک مصرف می کنند یک چهارم منابع جهان. اما در حال حاضر این مدل آتروفی است. قدرت نرم و جنگ متقارن با تکنولوژی به چالش کشیدن پارادایم تقسیم می شوند. و ضرب و شتم از امپراتوری تخلیه سرمایه حیاتی است.

بنابراین، اکنون گزینه هایی که ایالات متحده در این تله پارادایمی پیدا می کند چه گزینه هایی دارد؟ سه گزینه ممکن وجود دارد.

یکی این است که به راحتی بودجه را کاهش دهید. نکته منفی این است که میلیون ها نفر را که مستقیم و غیرمستقیم به هزینه های دفاع متکی هستند ، از کار خواهد انداخت. نکته مثبت این است که این امر مجبور به عقب نشینی فوری از سوی کینزیانیسم امپراتوری و نظامی خواهد شد. اگر نیم تا سه چهارم تریلیون پس انداز سالانه "به عنوان چک تخفیف" به مودیان مالیات "برگردانده شود" این امر می تواند رشد اقتصادی را تحریک کند. اساساً ، سرانجام آمریکایی ها "تقسیم صلحتقریباً 30 سال پس از پایان جنگ سرد.

گزینه دوم، مدل تخلیه پس از جنگ جهانی دوم است. این هجوم نیروی انسانی با آن مواجه شد جی لی لی, معافیت مالیاتی برای صاحب خانه جدید و سرمایه گذاری در زیرساخت ها. این یک راه حل واقعاً کینزی است. مشاغل زیربنایی و یارانه های آموزشی به آمریکایی هایی که در حال حاضر به معیشت خود به كینزیانیسم نظامی متكی هستند ، كمك می كند. لایحه اصلی GI "به ازای هر 7 دلار سرمایه گذاری در لایحه GI" 1 دلار به اقتصاد آمریکا باز می گرداند " یادداشت ها جارد لیون از انستیتوی ایثارگران و خانواده های نظامی. و یک مطالعه توسط هزینه پروژه جنگ مشخص تخصیص منابع به "انرژی پاک و هزینه های مراقبت های بهداشتی 50 درصد شغل بیشتری نسبت به هزینه های نظامی ایجاد می کند" و "هزینه های تحصیل بیش از دو برابر شغل ایجاد می کند" از هزینه های دفاع.

صادقانه بگویم ، هر یک از این دو راه حل به مراتب بهتر از گزینه سوم است ، یعنی تخصیص نادرست صدها میلیارد سرمایه گرانبها به دور از اقتصاد مولد در حالی که ویرانی هایی در داخل و خارج از کشور ایجاد می کند. و این وضعیت نهایی بدون پیروزی برای یک اقتصاد نظامی است که از پایان جنگ جهانی دوم سهم خود را در موقعیت های خونین و بدون برد ساخته است.