قربانیان بی ارزش: جنگ های غربی چهار میلیون مسلمان را از زمان 1990 کشته اند

تحقیقات برجسته ثابت می کند که "جنگ علیه تروریسم" به رهبری ایالات متحده باعث کشته شدن 2 میلیون نفر شده است.

نوشته نافیض احمد | 16 ژوئن 2017.
اعلان مجدد از ائتلاف جنگ را متوقف کنید.

تنها در عراق، جنگ به رهبری ایالات متحده از سال 1991 تا 2003 باعث کشته شدن 1.9 میلیون عراقی شد.

ماه گذشته، پزشکان برای مسئولیت اجتماعی (PRS) مستقر در واشنگتن دی سی نقطه عطفی را منتشر کرد. مطالعه به این نتیجه رسیدند که تعداد تلفات 10 سال "جنگ علیه ترور" از زمان حملات 9 سپتامبر حداقل 11 میلیون نفر است و می تواند تا 1.3 میلیون نفر نیز برسد.

گزارش 97 صفحه ای گروه پزشکان برنده جایزه صلح نوبل، اولین گزارشی است که مجموع تلفات غیرنظامیان ناشی از مداخلات ضد تروریسم به رهبری ایالات متحده در عراق، افغانستان و پاکستان را محاسبه می کند.

گزارش PSR توسط یک تیم بین‌رشته‌ای متشکل از کارشناسان برجسته بهداشت عمومی، از جمله دکتر رابرت گولد، مدیر آموزش و ارتقای حرفه‌ای سلامت در مرکز پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سان فرانسیسکو، و پروفسور تیم تاکارو از دانشکده علوم بهداشت در سیمون نوشته شده است. دانشگاه فریزر

با این حال، علیرغم این که اولین تلاش یک سازمان بهداشت عمومی پیشرو در جهان برای ارائه یک محاسبه علمی قوی از تعداد افراد کشته شده توسط "جنگ به رهبری ایالات متحده و بریتانیا" بود، تقریباً به طور کامل توسط رسانه های انگلیسی زبان پنهان شده است. وحشت».

به شکاف ها فکر کنید

گزارش PSR توسط دکتر هانس فون اسپونک، دستیار سابق دبیرکل سازمان ملل متحد، به عنوان «کمک قابل توجهی در کاهش شکاف بین تخمین‌های قابل اعتماد قربانیان جنگ، به‌ویژه غیرنظامیان در عراق، افغانستان و پاکستان و احتمالی، دستکاری شده یا حتی تقلبی توصیف شده است. حساب ها".

این گزارش یک بررسی انتقادی از تخمین های قبلی تعداد کشته ها از تلفات «جنگ علیه تروریسم» انجام می دهد. این آمار به شدت از آماری که رسانه های جریان اصلی از آن به عنوان معتبر یاد می کنند، یعنی تخمین شمارش بدن عراق (IBC) از 110,000 کشته انتقاد می کند. این رقم از جمع‌آوری گزارش‌های رسانه‌ای از کشتار غیرنظامیان به دست آمده است، اما گزارش PSR شکاف‌های جدی و مشکلات روش‌شناختی را در این رویکرد شناسایی می‌کند.

به عنوان مثال، اگرچه از زمان شروع جنگ، 40,000 جسد در نجف دفن شده بود، اما IBC تنها 1,354 کشته در نجف برای مدت مشابه ثبت کرد. این مثال نشان می‌دهد که فاصله بین رقم نجف IBC و تعداد واقعی کشته‌شدگان چقدر زیاد است - در این مورد، بیش از ۳۰.

چنین شکاف هایی در سرتاسر پایگاه داده IBC پر است. در نمونه ای دیگر، IBC فقط سه حمله هوایی را در یک دوره در سال 2005 ثبت کرد، زمانی که تعداد حملات هوایی در آن سال از 25 به 120 افزایش یافته بود. باز هم، شکاف در اینجا ضریب 40 است.

بر اساس مطالعه PSR، مطالعه بسیار مورد مناقشه لنست که 655,000 کشته در عراق را تا سال 2006 تخمین زد (و بیش از یک میلیون نفر تا امروز با برون یابی) احتمالاً بسیار دقیق تر از ارقام IBC است. در واقع، این گزارش یک اجماع مجازی میان اپیدمیولوژیست ها را در مورد قابلیت اطمینان مطالعه Lancet تأیید می کند.

علیرغم برخی انتقادات موجه، روش آماری که به کار می‌رود، استاندارد شناخته شده جهانی برای تعیین مرگ و میر در مناطق درگیری است که توسط آژانس‌ها و دولت‌های بین‌المللی استفاده می‌شود.

انکار سیاسی شده

PSR همچنین روش‌شناسی و طراحی سایر مطالعات را که نشان‌دهنده تعداد مرگ‌ومیر کمتری بود، مرور کرد، مانند مقاله‌ای در مجله پزشکی نیوانگلند، که دارای طیف وسیعی از محدودیت‌های جدی بود.

آن مقاله مناطقی را که در معرض شدیدترین خشونت‌ها قرار داشتند، یعنی بغداد، انبار و نینوا، نادیده گرفت و با تکیه بر داده‌های ناقص IBC، آن مناطق را تعمیم داد. همچنین «محدودیت‌هایی با انگیزه‌های سیاسی» در جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها اعمال کرد - مصاحبه‌هایی توسط وزارت بهداشت عراق انجام شد، وزارت بهداشت عراق «کاملاً به قدرت اشغالگر وابسته بود» و از انتشار داده‌های مربوط به مرگ‌های ثبت‌شده عراقی‌ها تحت فشار ایالات متحده خودداری کرد. .

به طور خاص، PSR ادعاهای مایکل اسپاگت، جان اسلوبودا و دیگرانی را که روش‌های جمع‌آوری داده‌های مطالعه لنست را زیر سوال بردند، به‌عنوان بالقوه جعلی ارزیابی کرد. PSR دریافت که همه این ادعاها جعلی بودند.

PSR نتیجه می گیرد که «انتقادات موجه» اندک، «نتایج مطالعات لنست را به عنوان یک کل زیر سؤال نمی برند. این ارقام هنوز بهترین تخمین های موجود را نشان می دهد. یافته های Lancet همچنین با داده های یک مطالعه جدید در PLOS Medicine تأیید می شود که نشان می دهد 500,000 عراقی در اثر جنگ کشته شده اند. به طور کلی، PSR نتیجه می‌گیرد که محتمل‌ترین تعداد تلفات غیرنظامیان در عراق از سال 2003 تا به امروز حدود 1 میلیون نفر است.

به این، مطالعه PSR حداقل 220,000 نفر را در افغانستان و 80,000 نفر را در پاکستان اضافه می کند که به عنوان پیامد مستقیم یا غیرمستقیم جنگ تحت رهبری ایالات متحده کشته شده اند: در مجموع "محافظه کار" 1.3 میلیون نفر. رقم واقعی به راحتی می تواند "بیش از 2 میلیون" باشد.

با این حال، حتی مطالعه PSR از محدودیت‌هایی رنج می‌برد. اولا، «جنگ علیه تروریسم» پس از 9 سپتامبر جدید نبود، بلکه صرفاً سیاست های مداخله جویانه قبلی در عراق و افغانستان را گسترش داد.

ثانیاً، کمبود عظیم داده ها در مورد افغانستان به این معنی است که مطالعه PSR احتمالاً تعداد کشته شدگان افغانستان را دست کم گرفته است.

عراق

جنگ عراق در سال 2003 آغاز نشد، بلکه در سال 1991 با اولین جنگ خلیج فارس آغاز شد که رژیم تحریم های سازمان ملل به دنبال آن بود.

یک مطالعه اولیه PSR توسط بث داپونته، جمعیت شناس اداره سرشماری دولت ایالات متحده در آن زمان، نشان داد که تلفات عراق ناشی از تأثیر مستقیم و غیرمستقیم جنگ اول خلیج فارس به حدود 200,000 عراقی ها، عمدتا غیرنظامیان. در همین حال، مطالعه دولتی داخلی او سرکوب شد.

پس از خروج نیروهای تحت رهبری ایالات متحده، جنگ علیه عراق به شکل اقتصادی از طریق رژیم تحریم های سازمان ملل متحد توسط ایالات متحده و بریتانیا ادامه یافت، به بهانه اینکه صدام حسین را از مواد لازم برای ساخت سلاح های کشتار جمعی محروم می کند. اقلام ممنوعه از عراق بر اساس این منطق شامل تعداد زیادی از اقلام مورد نیاز برای زندگی روزمره است.

آمارهای غیرقابل انکار سازمان ملل این را نشان می دهد 1.7 میلیون غیرنظامی عراقی جان باختند به دلیل رژیم تحریم وحشیانه غرب که نیمی از آنها کودک بودند.

مرگ دسته جمعی ظاهراً هدف بود. در میان اقلامی که توسط تحریم های سازمان ملل ممنوع شده بود، مواد شیمیایی و تجهیزات ضروری برای سیستم ملی تصفیه آب عراق بود. او گفت که یک سند محرمانه آژانس اطلاعات دفاعی ایالات متحده (DIA) که توسط پروفسور توماس ناگی از دانشکده بازرگانی در دانشگاه جورج واشنگتن کشف شد، "طرح اولیه ای برای نسل کشی علیه مردم عراق" بود.

در خود مقاله برای انجمن دانشمندان نسل کشی در دانشگاه مانیتوبا، پروفسور ناگی توضیح داد که سند DIA "جزئیات دقیق یک روش کاملاً کاربردی برای "تخریب کامل سیستم تصفیه آب" کل کشور" را در یک دوره یک دهه نشان می دهد. سیاست تحریم‌ها «شرایط را برای بیماری‌های گسترده، از جمله اپیدمی‌های همه‌گیر در مقیاس کامل» ایجاد می‌کند و بنابراین «بخش قابل توجهی از جمعیت عراق را از بین می‌برد».

این بدان معناست که تنها در عراق، جنگ به رهبری ایالات متحده از سال 1991 تا 2003 باعث کشته شدن 1.9 میلیون عراقی شد. سپس از سال 2003 به بعد حدود 1 میلیون نفر: در مجموع کمتر از 3 میلیون عراقی در طی دو دهه کشته شدند.

افغانستان

در افغانستان، تخمین PSR از تلفات کلی نیز می تواند بسیار محافظه کارانه باشد. شش ماه پس از کمپین بمب گذاری 2001، جاناتان استیل از گاردین نشان داد که بین 1,300 تا 8,000 افغان به طور مستقیم کشته شدند و 50,000 نفر دیگر در نتیجه غیرمستقیم جنگ جان خود را از دست دادند.

در کتاب خود، تعداد بدن: مرگ و میر قابل اجتناب جهانی از سال 1950 (2007)، پروفسور گیدئون پولیا همان روش مورد استفاده توسط گاردین را برای داده های مرگ و میر سالانه بخش جمعیت سازمان ملل برای محاسبه ارقام قابل قبول برای مرگ و میرهای اضافی اعمال کرد. یک بیوشیمیست بازنشسته در دانشگاه لاتروب در ملبورن، پولیا، نتیجه می‌گیرد که مجموع مرگ و میرهای قابل اجتناب افغانستان از سال 2001 در شرایط جنگ جاری و محرومیت‌های اشغالی به حدود 3 میلیون نفر می‌رسد که حدود 900,000 نفر از آنها نوزادان زیر پنج سال هستند.

اگرچه یافته های پروفسور پولیا در یک مجله دانشگاهی منتشر نشده است، او در سال 2007 تعداد بدن این مطالعه توسط پروفسور ژاکلین کاریگان، جامعه شناس دانشگاه ایالتی کالیفرنیا به عنوان "نمایه ای غنی از داده ها از وضعیت مرگ و میر جهانی" در یک مطالعه توصیه شده است. این فایل نقد می نویسید: منتشر شده توسط مجله راتلج، سوسیالیسم و ​​دموکراسی.

همانند عراق، مداخله ایالات متحده در افغانستان مدت ها قبل از 9 سپتامبر در قالب کمک های نظامی، لجستیکی و مالی به طالبان از حدود سال 11 به بعد آغاز شد. این کمک های آمریکا تسخیر خشونت آمیز نزدیک به 90 درصد از خاک افغانستان توسط طالبان را به پیش برد.

در گزارش سال 2001 آکادمی ملی علوم، مهاجرت اجباری و مرگ و میر، اپیدمیولوژیست برجسته، استیون هانش، مدیر امداد اینترنشنال، خاطرنشان کرد که کل مرگ و میر بیش از حد در افغانستان به دلیل تأثیرات غیرمستقیم جنگ در دهه 1990 می تواند بین 200,000 تا 2 میلیون باشد. . البته اتحاد جماهیر شوروی نیز مسئولیت نقش خود در تخریب زیرساخت‌های غیرنظامی را بر عهده داشت و بدین ترتیب راه را برای این مرگ‌ها هموار کرد.

در مجموع، این نشان می‌دهد که مجموع تلفات افغان‌ها به دلیل تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم مداخله به رهبری ایالات متحده از اوایل دهه نود تاکنون می‌تواند به 3 تا 5 میلیون نفر برسد.

انکار

بر اساس ارقام بررسی شده در اینجا، مجموع مرگ و میر ناشی از مداخلات غرب در عراق و افغانستان از دهه 1990 - به دلیل کشتار مستقیم و تأثیر طولانی مدت محرومیت های جنگ تحمیلی - احتمالاً حدود 4 میلیون نفر است (2 میلیون در عراق از 1991-2003، به علاوه 2 میلیون از «جنگ علیه تروریسم»)، و زمانی که تخمین های مرگ و میر قابل اجتناب بالاتر در افغانستان محاسبه شود، می تواند به 6 تا 8 میلیون نفر برسد.

چنین ارقامی می تواند خیلی زیاد باشد، اما هرگز به طور قطعی نمی دانیم. نیروهای مسلح ایالات متحده و بریتانیا، به عنوان یک موضوع سیاست، از پیگیری آمار تلفات غیرنظامیان در عملیات نظامی خودداری می‌کنند - آنها یک ناراحتی بی‌ربط هستند.

به دلیل کمبود شدید داده ها در عراق، عدم وجود تقریباً کامل سوابق در افغانستان، و بی تفاوتی دولت های غربی نسبت به مرگ غیرنظامیان، تعیین میزان واقعی تلفات به معنای واقعی کلمه غیرممکن است.

در غیاب حتی امکان تأیید، این ارقام برآوردهای قابل قبولی را بر اساس استفاده از روش‌شناسی آماری استاندارد برای بهترین، اگر کمیاب، شواهد موجود ارائه می‌دهند. آنها اگر جزییات دقیق را نگوییم، مقیاس تخریب را نشان می دهند.

بسیاری از این مرگ ها در چارچوب مبارزه با استبداد و تروریسم توجیه شده است. با این حال، به لطف سکوت گسترده تر رسانه ها، اکثر مردم هیچ تصوری از مقیاس واقعی ترور طولانی مدتی که به نام آنها توسط ظلم ایالات متحده و بریتانیا در عراق و افغانستان به وجود آمده است، ندارند.

منبع: چشم خاورمیانه

نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده خط مشی تحریریه ائتلاف جنگ را متوقف کنید.

نافیز احمد دکتری یک روزنامه‌نگار تحقیقی، محقق امنیت بین‌المللی و نویسنده پرفروشی است که آنچه را «بحران تمدن» می‌خواند، دنبال می‌کند. او برنده جایزه پروژه سانسور شده برای روزنامه نگاری تحقیقی برجسته برای گزارش گاردین خود در مورد تلاقی بحران های اکولوژیکی، انرژی و اقتصادی جهانی با ژئوپلیتیک و درگیری های منطقه ای است. او همچنین برای The Independent، Sydney Morning Herald، The Age، The Scotsman، Foreign Policy، The Atlantic، Quartz، Prospect، New Statesman، Le Monde diplomatique، New Internationalist نوشته است. کار او بر روی علل ریشه ای و عملیات مخفی مرتبط با تروریسم بین المللی به طور رسمی به کمیسیون 9 سپتامبر و تحقیقات پزشکی قانونی 11/7 کمک کرد.