پرده برداری از سایه ها: کشف واقعیت های پایگاه های نظامی خارج از کشور ایالات متحده در سال 2023

توسط محمد ابوناهل ، World BEYOND War، می 30، 2023

حضور پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در خارج از کشور برای دهه‌ها موضوع نگرانی و بحث بوده است. ایالات متحده تلاش می کند تا این پایگاه ها را برای امنیت ملی و ثبات جهانی توجیه کند. با این حال، این استدلال ها اغلب فاقد قانعیت هستند. و این مبانی اثرات منفی بی شماری دارند که به طور فزاینده ای آشکار شده است. خطر ناشی از این پایگاه‌ها ارتباط نزدیکی با تعداد آنها دارد، زیرا ایالات متحده اکنون دارای یک امپراتوری از پایگاه‌های نظامی است که در آن خورشید هرگز غروب نمی‌کند، که بیش از 100 کشور را در بر می‌گیرد و حدود 900 پایگاه تخمین زده می‌شود. ابزار پایگاه داده بصری ایجاد شده توسط World BEYOND War (WBW). پس این پایگاه ها کجا هستند؟ پرسنل آمریکایی در کجا مستقر هستند؟ آمریکا چقدر برای نظامی گری هزینه می کند؟

من استدلال می کنم که تعداد دقیق این پایگاه ها ناشناخته و نامشخص است، زیرا منبع اصلی، گزارش های به اصطلاح وزارت دفاع (DoD) دستکاری شده و فاقد شفافیت و اعتبار است. وزارت دفاع عمداً قصد دارد جزئیات ناقصی را به دلایل شناخته شده و ناشناخته ارائه دهد.

قبل از پرداختن به جزئیات، شایسته است تعریف کنیم: پایگاه های ایالات متحده در خارج از کشور چیست؟ پایگاه‌های خارج از کشور مکان‌های جغرافیایی مشخصی هستند که در خارج از مرز ایالات متحده واقع شده‌اند، که ممکن است تحت مالکیت، اجاره یا تحت صلاحیت وزارت دفاع در قالب زمین‌ها، جزایر، ساختمان‌ها، تأسیسات، امکانات فرماندهی و کنترل، مراکز لجستیکی، بخش‌هایی از فرودگاه ها یا بنادر دریایی این مکان‌ها عموماً تأسیسات نظامی هستند که توسط نیروهای نظامی ایالات متحده در کشورهای خارجی برای استقرار نیروها، انجام عملیات‌های نظامی و طرح قدرت نظامی ایالات متحده در مناطق کلیدی در سراسر جهان یا ذخیره سلاح‌های هسته‌ای ایجاد و اداره می‌شوند.

تاریخ گسترده ایالات متحده در جنگ‌سازی مستمر با شبکه گسترده پایگاه‌های نظامی خارج از کشور ارتباط نزدیکی دارد. ایالات متحده با تقریباً 900 پایگاه پراکنده در بیش از 100 کشور، حضور جهانی بی نظیری برای هیچ کشور دیگری از جمله روسیه یا چین ایجاد کرده است.

ترکیب تاریخ گسترده ایالات متحده در جنگ‌سازی و شبکه گسترده پایگاه‌های آن در خارج از کشور، تصویر پیچیده‌ای از نقش این کشور در بی‌ثبات کردن جهان ارائه می‌کند. سابقه طولانی جنگ‌سازی توسط ایالات متحده بر اهمیت این پایگاه‌های خارج از کشور تأکید می‌کند. وجود این پایگاه ها نشان دهنده آمادگی آمریکا برای آغاز جنگ جدید است. ارتش ایالات متحده برای حمایت از کمپین ها و مداخلات نظامی مختلف خود در طول تاریخ بر این تاسیسات تکیه کرده است. از سواحل اروپا گرفته تا گستره وسیع منطقه آسیا و اقیانوسیه، این پایگاه ها نقشی تعیین کننده در تداوم عملیات نظامی ایالات متحده و تضمین تسلط ایالات متحده در امور جهانی داشته اند.

با توجه به پروژه هزینه های جنگ در دانشگاه براون20 سال پس از واقعه 9 سپتامبر، ایالات متحده 11 تریلیون دلار برای به اصطلاح "جنگ جهانی علیه تروریسم" خود هزینه کرده است. این مطالعه هزینه ای معادل 8 میلیون دلار در روز را برای 300 سال برآورد کرد. این جنگ ها به طور مستقیم باعث کشته شدن یک نفر شده است 6 میلیون نفر.

در سال 2022، ایالات متحده 876.94 میلیارد دلار هزینه کرد در مورد ارتش خود، که ایالات متحده را به بزرگترین هزینه نظامی در جهان تبدیل می کند. این هزینه تقریباً معادل هزینه یازده کشور برای ارتش خود است، یعنی: چین، روسیه، هند، عربستان سعودی، بریتانیای کبیر، آلمان، فرانسه، کره (جمهوری)، ژاپن، اوکراین و کانادا. کل هزینه آنها 875.82 میلیارد دلار است. شکل 1 کشورهای پرخرج در جهان را نشان می دهد. (برای جزئیات بیشتر، لطفاً WBW را ببینید نقشه برداری نظامی گری).

خطر دیگر در استقرار پرسنل نظامی آمریکا در سراسر جهان نهفته است. این استقرار شامل اقدامات لازم برای انتقال پرسنل و منابع نظامی از پایگاه خانگی خود به محل تعیین شده است. از سال 2023، تعداد پرسنل ایالات متحده مستقر در پایگاه های خارجی 150,851 نفر است (این تعداد شامل پرسنل عمدتاً نیروی دریایی در نیروهای مسلح اروپا یا نیروهای مسلح اقیانوس آرام یا تمام نیروهای "ویژه"، سیا، مزدوران، پیمانکاران، شرکت کنندگان در جنگ های خاص نمی شود. (سوریه، اوکراین و غیره) ژاپن بالاترین تعداد پرسنل نظامی ایالات متحده را در جهان دارد و پس از آن کره (جمهوری) و ایتالیا به ترتیب با 69,340، 14,765 و 13,395 نفر قرار دارند که در شکل 2 مشاهده می شود. جزئیات، لطفا ببینید نقشه برداری نظامی گری).

حضور پرسنل نظامی آمریکا در پایگاه های خارجی با چندین اثر منفی همراه بوده است. هر جا پایگاهی وجود داشته باشد، مواردی وجود داشته است که سربازان آمریکایی متهم به ارتکاب جنایاتی، از جمله موارد حمله، تجاوز جنسی، و سایر جرایم شده اند.

علاوه بر این، وجود پایگاه ها و فعالیت های نظامی می تواند پیامدهای زیست محیطی داشته باشد. عملیات نظامی، از جمله تمرینات آموزشی، می تواند به آلودگی و تخریب محیط زیست کمک کند. استفاده از مواد خطرناک و تأثیر زیرساخت های نظامی بر اکوسیستم های محلی می تواند خطراتی را برای محیط زیست و سلامت عمومی ایجاد کند.

با توجه به ابزار پایگاه داده بصری ایجاد شده توسط World BEYOND Warآلمان با 172، 99 و 62 پایگاه به ترتیب ژاپن و کره جنوبی دارای بیشترین تعداد پایگاه های ایالات متحده در جهان است که در شکل 3 مشاهده می شود.

بر اساس گزارش های وزارت دفاع، پایگاه های نظامی ایالات متحده را می توان به طور کلی به دو دسته اصلی طبقه بندی کرد:

• پایه های بزرگ: یک پایگاه/ تاسیسات نظامی واقع در یک کشور خارجی، که بزرگتر از 10 هکتار (4 هکتار) یا بیش از 10 میلیون دلار ارزش دارد. این پایگاه‌ها در گزارش‌های وزارت دفاع گنجانده شده‌اند و گمان می‌رود که هر یک از این پایگاه‌ها بیش از 200 پرسنل نظامی آمریکایی داشته باشند. بیش از نیمی از پایگاه های ایالات متحده در خارج از کشور در این دسته فهرست شده اند.
• پایه های کوچک: یک پایگاه/ تاسیسات نظامی واقع در یک کشور خارجی، که کوچکتر از 10 هکتار (4 هکتار) است یا ارزش آن کمتر از 10 میلیون دلار است. این مکان ها در گزارش های وزارت دفاع گنجانده نشده اند.

در خاورمیانه، پایگاه هوایی الودید بزرگترین تاسیسات نظامی ایالات متحده است. ایالات متحده حضور نظامی قابل توجهی در خاورمیانه دارد. مشخصه این حضور، استقرار نیروها، پایگاه ها و تجهیزات نظامی مختلف در سراسر منطقه است. کشورهای کلیدی میزبان تاسیسات نظامی آمریکا در منطقه عبارتند از: قطر، بحرین، کویت، عربستان سعودی و امارات متحده عربی. علاوه بر این، نیروی دریایی ایالات متحده دارایی های دریایی در خلیج فارس و دریای عرب را اداره می کند.

مثال دیگر اروپاست. اروپا دارای حداقل 324 پایگاه است که بیشتر در آلمان، ایتالیا و بریتانیا قرار دارند. بزرگترین مرکز نیروها و تدارکات نظامی آمریکا در اروپا، پایگاه هوایی رامشتاین در آلمان است.

علاوه بر این، در خود اروپا، ایالات متحده نیز چنین کرده است سلاح های هسته ای در هفت یا هشت پایه. جدول 1 نگاهی اجمالی به مکان تسلیحات هسته ای ایالات متحده در اروپا، به طور خاص بر چندین پایگاه و تعداد و جزئیات بمب های آنها ارائه می دهد. قابل ذکر است، RAF Lakenheath بریتانیا برگزار شد 110 سلاح هسته ای آمریکا تا سال 2008، و ایالات متحده پیشنهاد می کند که سلاح های هسته ای را دوباره در آنجا نگه دارد، حتی با وجود اینکه روسیه از مدل ایالات متحده پیروی می کند و پیشنهاد حفظ سلاح های هسته ای در بلاروس را دارد. پایگاه هوایی اینجرلیک ترکیه نیز با شمارش 90 بمب متشکل از 50 فروند B61-3 و 40 B61-4 برجسته است.

جدول 1: سلاح های هسته ای ایالات متحده در اروپا

استقرار این پایگاه های نظامی ایالات متحده در سرتاسر جهان دارای تاریخ پیچیده ای است که با پویایی های ژئوپلیتیک و استراتژی های نظامی در هم آمیخته است. برخی از این تاسیسات فیزیکی از زمین های به دست آمده به عنوان غنایم جنگی سرچشمه می گیرند و منعکس کننده نتایج درگیری های تاریخی و تغییرات سرزمینی هستند. ادامه موجودیت و فعالیت این پایگاه‌ها متکی بر توافق‌های مشترک با دولت‌های میزبان است که در برخی موارد با رژیم‌های خودکامه یا دولت‌های سرکوبگر همراه بوده‌اند که منافع خاصی از حضور این پایگاه‌ها به دست می‌آورند.

متأسفانه، ایجاد و نگهداری این پایگاه ها اغلب به بهای جمعیت و جوامع محلی تمام شده است. در بسیاری از موارد، مردم از خانه ها و زمین های خود آواره شده اند تا راه را برای ساخت تاسیسات نظامی باز کنند. این جابجایی پیامدهای اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی داشته است، افراد را از معیشت محروم کرده، شیوه های سنتی زندگی را مختل کرده و بافت جوامع محلی را فرسایش داده است.

علاوه بر این، وجود این پایگاه ها به چالش های زیست محیطی کمک کرده است. استفاده گسترده از زمین و توسعه زیرساخت های مورد نیاز برای این تاسیسات منجر به جابجایی فعالیت های کشاورزی و از بین رفتن زمین های کشاورزی ارزشمند شده است. علاوه بر این، عملیات این پایگاه‌ها آلودگی قابل‌توجهی را در سیستم‌های آب محلی و هوا وارد کرده است که خطراتی را برای سلامت و رفاه جوامع و اکوسیستم‌های مجاور ایجاد می‌کند. حضور نامطلوب این تاسیسات نظامی اغلب روابط بین جمعیت میزبان و نیروهای اشغالگر - ایالات متحده - را تیره کرده است و به تنش ها و نگرانی ها در مورد حاکمیت و خودمختاری دامن می زند.

اذعان به تأثیرات پیچیده و چندوجهی مرتبط با این پایگاه های نظامی مهم است. ایجاد و ادامه حیات بدون پیامدهای اجتماعی، زیست محیطی و سیاسی قابل توجهی برای کشورهای میزبان و ساکنان آنها نبوده است. تا زمانی که این پایگاه ها وجود داشته باشد این مسائل ادامه خواهد داشت.