اوکراین و اسطوره جنگ

توسط برد ولف ، World BEYOND War، فوریه 26، 2022

در 21 سپتامبر گذشته، در بزرگداشت چهلمین سالگرد روز جهانی صلح، همزمان با خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، سازمان صلح محلی ما تأکید کرد که ما در نه گفتن به فراخوان های جنگ، بی وقفه خواهیم بود، که آن فراخوان ها برای جنگ خواهد آمد. دوباره و به زودی

طولی نکشید.

تشکیلات نظامی آمریکا و فرهنگ جنگ داخلی ما باید همیشه یک شرور، یک علت، یک جنگ داشته باشد. باید مبالغ هنگفتی خرج شود، سلاح ها به سرعت مستقر شوند، مردم کشته شوند، شهرها ویران شوند.

در حال حاضر، اوکراین پیاده است.

بعضی ها شانه بالا می اندازند و می گویند جنگ در استخوان ماست. در حالی که ممکن است تجاوز بخشی از DNA ما باشد، کشتن سیستماتیک جنگ سازمان یافته اینطور نیست. که رفتار آموخته شده است. دولت‌ها آن را ایجاد کردند، آن را برای پیشبرد امپراتوری‌های خود به کمال رساندند و بدون حمایت شهروندانش نمی‌توانستند آن را تداوم بخشند.

و بنابراین، ما شهروندان باید فریب بخوریم، به یک داستان، اسطوره ای از سرکش ها و دلایل درست غذا بدهیم. اسطوره جنگ. ما "بچه های خوب" هستیم، ما هیچ غلطی نمی کنیم، کشتن نجیب است، شر باید متوقف شود. داستان همیشه همین است. این تنها میدان جنگ و "شرورها" هستند که تغییر می کنند. گاهی اوقات، مانند مورد روسیه، "شیطان ها" به سادگی بازیافت می شوند و دوباره مورد استفاده قرار می گیرند. آمریکا در بیست سال گذشته هر روز یک کشور مستقل را در عراق، افغانستان، سومالی و یمن بمباران کرده است. با این حال این هرگز بخشی از داستانی نیست که برای خودمان تعریف می کنیم.

از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی، ما از ناتو برای محاصره روسیه استفاده کرده ایم. ارتش ما و متحدان ما در ناتو - تانک ها و موشک های هسته ای و جت های جنگنده - به شیوه ای تحریک آمیز و بی ثبات کننده علیه مرز روسیه حرکت کرده اند. علیرغم تضمین‌هایی که ناتو به کشورهای بلوک شوروی سابق گسترش نخواهد داد، ما دقیقاً این کار را انجام داده‌ایم. ما اوکراین را به سلاح تبدیل کردیم، راه‌حل‌های دیپلماتیک مانند پروتکل مینسک را به حداقل رساندیم، در کودتای 2014 که دولت آنجا را سرنگون کرد و دولت طرفدار غرب را نصب کرد، نقش داشتیم.

اگر روس ها به تعداد انبوه در امتداد مرز کانادا مستقر شوند، چگونه پاسخ خواهیم داد؟ اگر چینی ها تمرینات جنگی با آتش را در سواحل کالیفرنیا انجام دهند؟ در سال 1962، زمانی که شوروی موشک‌هایی را در کوبا نصب کرد، خشم ما آنقدر شدید بود که جهان را تا آستانه جنگ هسته‌ای پیش بردیم.

سابقه طولانی ما در جذب سرزمین های دیگر به سرزمین های خود، مداخله در انتخابات خارجی، سرنگونی دولت ها، حمله به کشورهای دیگر، شکنجه، زمانی که دیگران قوانین بین المللی را زیر پا می گذارند، فضای کمی برای صحبت برای ما باقی می گذارد. اما به نظر نمی رسد که دولت ما، رسانه های خبری ما، خود ما از تکرار افسانه جنگ آمریکایی ها به عنوان افراد خوب و دیگران به عنوان شرور جلوگیری کند. این تبدیل به داستان قبل از خواب ما شده است، داستانی که یک کابوس می‌سازد.

ما به این نقطه خطر در اروپای شرقی رسیده‌ایم زیرا توانایی دیدن جهان را از چشم دیگران از دست داده‌ایم. ما با چشم یک سرباز می بینیم، یک سرباز آمریکایی، نه یک شهروند. ما اجازه داده‌ایم رفتار نظامی رفتار انسانی ما را مشخص کند، و بنابراین دیدگاه ما خصمانه، تفکر ما جنگ طلبانه و جهان بینی ما مملو از دشمنان می‌شود. اما در یک دموکراسی، این شهروندان هستند که باید حکومت کنند، نه سربازان.

و با این حال، یک جریان بی امان از تبلیغات، روایت منحرف از تاریخ ما، و تجلیل از جنگ، ذهنیت نظامی گری را در بسیاری از ما ایجاد می کند. بنابراین درک رفتار ملل دیگر، درک ترس ها و نگرانی های آنها غیرممکن می شود. ما فقط داستان ساخته شده خودمان، اسطوره خودمان را می دانیم، فقط به نگرانی های خود اهمیت می دهیم و بنابراین همیشه در جنگ هستیم. ما به جای صلح طلب، تحریک کننده می شویم.

تجاوز نظامی باید متوقف شود، بی قانونی بین المللی محکوم شود، مرزهای سرزمینی رعایت شود، نقض حقوق بشر محاکمه شود. برای انجام این کار، باید رفتاری را که ادعا می کنیم به آن احترام می گذاریم مدل سازی کنیم، آن را به گونه ای انجام دهیم که در هر یک از ما و در بقیه جهان آموخته شود. تنها در این صورت است که متخلفان اندک و واقعاً منزوی خواهند شد و قادر به فعالیت در عرصه بین‌المللی نیستند و در نتیجه از تحقق اهداف غیرقانونی خود جلوگیری می‌کنند.

اوکراین نباید از تهاجم روسیه رنج ببرد. و روسیه نباید با گسترش و تسلیحات ناتو امنیت و امنیت خود را تهدید می کرد. آیا ما واقعاً نمی توانیم این نگرانی ها را بدون سلاخی یکدیگر حل کنیم؟ آیا عقل ما آنقدر محدود است، صبر ما آنقدر کوتاه است، انسانیت ما آنقدر تنگ است که باید بارها و بارها دست به شمشیر بزنیم؟ جنگ از نظر ژنتیکی در استخوان ما نیست و این مشکلات خلقت الهی نیست. ما آن‌ها و اسطوره‌های پیرامونشان را ساختیم و بنابراین می‌توانیم آنها را از بین ببریم. اگر بخواهیم زنده بمانیم باید این را باور کنیم.

برد ولف وکیل، استاد و رئیس کالج جامعه سابق است. او یکی از بنیانگذاران Peace Action of Lancaster است که یکی از شعبه های Peace Action.org است.