توسط فیل اندرسون، World Beyond War, مارس 15، 2022
"جنگ همیشه یک انتخاب است و همیشه یک انتخاب بد است." World Beyond War در نشریه خود "یک سیستم امنیتی جهانی: جایگزینی برای جنگ".
جنگ در اوکراین هم زنگ خطری درباره حماقت جنگ است و هم فرصتی نادر برای حرکت به سوی جهانی صلح‌آمیزتر.
جنگ راه حل این نیست که آیا روسیه به اوکراین حمله می کند یا ایالات متحده به افغانستان و عراق حمله می کند. زمانی که هر کشور دیگری از خشونت نظامی برای تعقیب اهدافی برای پاکسازی سیاسی، ارضی، اقتصادی یا قومی استفاده می کند، این راه حل نیست. هنگامی که تهاجم و ستمدیده با خشونت به مقابله می پردازند، جنگ نیز راه حلی نیست.
خواندن داستان های اوکراینی ها، با هر سن و پیشینه ای، داوطلب شدن برای جنگیدن ممکن است قهرمانانه به نظر برسد. همه ما می‌خواهیم شجاعت و از خودگذشتگی شهروندان عادی را که در برابر یک مهاجم ایستاده‌اند تشویق کنیم. اما این ممکن است بیشتر فانتزی هالیوود باشد تا راهی منطقی برای مخالفت با تهاجم.
همه ما می خواهیم با دادن سلاح و تجهیزات جنگی به اوکراین کمک کنیم. اما این تفکر غیر منطقی و نادرست است. حمایت ما بیشتر به طولانی شدن درگیری و کشته شدن بیشتر اوکراینی ها منجر می شود تا اینکه منجر به شکست نیروهای روسیه شود.
خشونت – صرف نظر از اینکه چه کسی مرتکب آن می شود یا برای چه هدفی – فقط درگیری ها را تشدید می کند، مردم بی گناه را می کشد، کشورها را متلاشی می کند، اقتصادهای محلی را نابود می کند، سختی و رنج ایجاد می کند. به ندرت اتفاق مثبتی به دست می آید. بیشتر اوقات دلایل اصلی درگیری برای چندین دهه در آینده باقی می ماند.
گسترش تروریسم، چندین دهه کشتار در اسرائیل و فلسطین، درگیری‌های پاکستان و هند بر سر کشمیر، و جنگ‌های افغانستان، یمن و سوریه، همگی نمونه‌های کنونی از شکست‌های جنگ در دستیابی به اهداف ملی از هر نوع هستند.
ما تمایل داریم فکر کنیم در مواجهه با یک ملت قلدر یا متجاوز فقط دو گزینه وجود دارد - مبارزه یا تسلیم. اما انتخاب های دیگری هم هست. همانطور که گاندی در هند نشان داد، مقاومت بدون خشونت می تواند موفق شود.
در دوران معاصر، نافرمانی مدنی، اعتراضات، اعتصابات، تحریم ها و اقدامات عدم همکاری علیه ظالمان داخلی، نظام های سرکوبگر و مهاجمان خارجی موفق بوده است. تحقیقات تاریخی که بر اساس رویدادهای واقعی بین سال‌های 1900 و 2006 است، نشان داده است که مقاومت غیرخشونت‌آمیز دو برابر موفقیت‌آمیزتر از مقاومت مسلحانه در دستیابی به تغییرات سیاسی است.
"انقلاب نارنجی" در سال 2004-05 در اوکراین یک نمونه بود. ویدئوهای فعلی غیرنظامیان غیرمسلح اوکراینی که کاروان های نظامی روسیه را با اجساد خود مسدود می کنند نمونه دیگری از مقاومت غیرخشونت آمیز است.
تحریم های اقتصادی نیز سابقه موفقیت چندانی ندارند. ما به تحریم ها به عنوان جایگزینی صلح آمیز برای جنگ نظامی فکر می کنیم. اما این فقط شکل دیگری از جنگ است.
ما می خواهیم باور کنیم که تحریم های اقتصادی پوتین را مجبور به عقب نشینی خواهد کرد. اما تحریم ها مجازات دسته جمعی را برای مردم روسیه به خاطر جنایاتی که پوتین و دزدسالاری مستبد او مرتکب شدند، تحمیل خواهد کرد. تاریخ تحریم‌ها نشان می‌دهد که مردم روسیه (و سایر کشورها) از مشکلات اقتصادی، گرسنگی، بیماری و مرگ رنج خواهند برد در حالی که الیگارشی حاکم تحت تأثیر قرار نگرفته است. تحریم ها صدمه می زند اما به ندرت مانع از رفتار بد رهبران جهان می شود.
تحریم های اقتصادی و حمل سلاح به اوکراین نیز بقیه جهان را به خطر می اندازد. این اقدامات به عنوان اقدامات جنگی تحریک آمیز توسط پوتین تلقی می شود و به راحتی می تواند منجر به گسترش جنگ به سایر کشورها یا استفاده از سلاح های هسته ای شود.
تاریخ مملو از جنگ‌های «کوچک باشکوه» است که به فاجعه‌های بزرگ تبدیل شدند.
بدیهی است که در این مرحله تنها راه حل معقول در اوکراین، آتش بس فوری و تعهد همه طرف ها به مذاکرات واقعی است. این امر مستلزم مداخله یک ملت (یا کشورهای) معتبر و بی طرف برای مذاکره برای حل و فصل مسالمت آمیز مناقشه است.
همچنین یک پوشش نقره ای بالقوه برای این جنگ وجود دارد. همانطور که از تظاهرات علیه این جنگ مشخص است، در روسیه و بسیاری از کشورهای دیگر، مردم جهان خواهان صلح هستند.
حمایت عظیم و بی‌سابقه از تحریم‌های اقتصادی و مخالفت با تهاجم روسیه می‌تواند همبستگی بین‌المللی مورد نیاز برای در نهایت جدی گرفتن پایان دادن به جنگ به عنوان ابزار همه دولت‌ها باشد. این همبستگی می‌تواند به کار جدی در زمینه کنترل تسلیحات، برچیدن ارتش‌های ملی، لغو سلاح‌های هسته‌ای، اصلاح و تقویت سازمان ملل متحد، گسترش دادگاه جهانی و حرکت به سمت امنیت جمعی برای همه ملت‌ها شتاب دهد.
امنیت ملی یک بازی حاصل جمع صفر نیست. یک ملت مجبور نیست ببازد تا دیگری برنده شود. تنها زمانی که همه کشورها امن باشند، هر کشوری امنیت خواهد داشت. این "امنیت مشترک" مستلزم ایجاد یک سیستم امنیتی جایگزین مبتنی بر دفاع غیر تحریک آمیز و همکاری بین المللی است. سیستم کنونی امنیت ملی مبتنی بر نظامی در سراسر جهان شکست خورده است.
زمان آن فرا رسیده است که به جنگ و تهدیدات جنگی به عنوان ابزار پذیرفته شده دولت‌داری پایان دهیم.
جوامع بسیار قبل از وقوع جنگ آگاهانه برای جنگ آماده می شوند. جنگ یک رفتار آموختنی است. این نیاز به زمان، تلاش، پول و منابع زیادی دارد. برای ایجاد یک سیستم امنیتی جایگزین، باید از قبل برای انتخاب بهتر صلح آماده شویم.
ما باید در مورد لغو جنگ، لغو سلاح های هسته ای و محدود کردن و از بین بردن نیروهای نظامی جهان جدی باشیم. ما باید منابع را از جنگ به سمت برقراری صلح منحرف کنیم.
انتخاب صلح و عدم خشونت باید در فرهنگ های ملی، نظام های آموزشی و نهادهای سیاسی گنجانده شود. باید مکانیسم هایی برای حل مناقشه، میانجیگری، قضاوت و حفظ صلح وجود داشته باشد. ما باید به جای تمجید از جنگ، فرهنگ صلح بسازیم.
World Beyond War یک برنامه جامع و عملی برای ایجاد یک سیستم جایگزین امنیت مشترک برای جهان دارد. همه اینها در نشریه آنها "یک سیستم امنیتی جهانی: جایگزینی برای جنگ" بیان شده است. آنها همچنین نشان می دهند که این یک فانتزی اتوپیایی نیست. جهان بیش از صد سال است که به سمت این هدف حرکت می کند. سازمان ملل متحد، کنوانسیون های ژنو، دادگاه جهانی و بسیاری از معاهدات کنترل تسلیحات گواه این امر هستند.
صلح امکان پذیر است. جنگ در اوکراین باید زنگ خطری برای همه کشورها باشد. تقابل رهبری نیست. جنگ طلبی قدرت نیست. تحریک دیپلماسی نیست. اقدامات نظامی درگیری ها را حل نمی کند. تا زمانی که همه ملت ها این را نشناسند و رفتار نظامی گرایانه خود را تغییر دهند، ما به تکرار اشتباهات گذشته ادامه خواهیم داد.
همانطور که رئیس جمهور جان اف کندی گفت: "بشر باید به جنگ پایان دهد، وگرنه جنگ به بشریت پایان خواهد داد."
