توسط دیوید سوانسون آمریکایی هرالد تریبون
مطابق با گزارش های خبریمناطقی از سوریه وجود دارد که مردم به طور مستقیم به مرگ گرسنه هستند و جایی که سازمان ملل تلاش می کند غذا را از هوا بیرون بکشد، اما هدف آن به طرز وحشیانه ای نیست که غذا آسیب دیده باشد یا به سادگی نمی توان یافت.
کارشناس نیروی هوایی ایالات متحده در رها کردن مواد غذایی از ارتفاع های بزرگ در باتلاق داده است چیزی که اکثر مردم برای اظهار نظر فنی در نظر می گیرند اما در واقع محکومیت اخلاقی ویرانگر اولویت های دولت های ایالات متحده و غرب است:
"برای کاهش و ارتفاع زیاد ، با دقت بالا ، ارتش ایالات متحده از یک فناوری معروف به" Joint Precision Airdrop System "(JPADS) استفاده می کند ، که فقط حدود یک دهه است که مستقر شده است. این سیستم شامل یک قطره سوند ، نوعی کاوشگر است که قبل از حمل بار برای اندازه گیری سرعت و جهت باد ، که برای نرم افزار برنامه ریزی مأموریت ارسال می شود ، افتاده است. این داده ها به برنامه ریزان کمک می کند تا نقطه انتشار هوای محاسباتی یا CARP خود را تعیین کنند. هنگامی که محموله کاهش یافت ، محرکهای روی صفحه و یک سایبان پارافویل قابل استفاده به راهنمایی پالت به سمت هدف کمک می کنند. این امر بسیار مهم است ، آل می گوید ، زیرا رسیدن یک پالت از 20,000،60,000 فوت برای رسیدن به زمین پنج یا شش دقیقه طول خواهد کشید و در تمام مدت در معرض باد خواهد بود. آل می گوید: "همیشه هوا زیاد است." سیستم های JPADS هر قطعه حدود XNUMX،XNUMX دلار هزینه دارند و معمولاً باید پس از افت در زمین بازیابی شوند. "شما از آن برای یک قطره صرفاً انسانی استفاده نمی کنید." "
آخرین بیت را دوباره بخوانید از آنجا که این تکنولوژی هزینه 60,000 را می پردازد، شما نمی توانید آن را صرفا برای نجات جان انسان ها استفاده کنید. اگر از آن استفاده کردید گرفتن زندگی انسانها ، البته این قطره ای در سطل نقدی است که مایلید آن را بکشید ، تا زمانی که "شما" نیروی هوایی ایالات متحده بودید.
من از کتی کلی ، فعال صلح اختصاصی ، پرسیدم که او چه تفاوتی بین توانایی ادعا شده نیروی هوایی در منفجر کردن یک فرد خاص با موشک از هواپیمای بدون سرنشین و ادعای ناتوانی آن در انداختن غذا در یک مایل از هدف دارد - حداقل بدون صرف هزینه پولی که نمی توان با آن چیز غیرعادی مانند نجات جان انسان ها توجیه کرد.
وی گفت: "نورثروپ گرومن میلیاردها دلار برای طراحی چشمک های جاسوسی ، هواپیماهای بدون سرنشین ، سیستم های شناسایی تهدید مداوم و مجموعه ای سرگیجه آور از تجهیزات نظارت بر فن آوری بالا صرف می کند." "بسیاری از این کشتی های هوایی ، یکی از فقیرترین کشورهای جهان ، افغانستان ، جایی است که سازمان ملل گزارش می دهد که" ناامنی غذایی "بیش از یک سوم مردم را آزار می دهد. مدیران Northrop Grumman به شدت سود می برند ، با این حال یک ناظر دولت ایالات متحده در ژانویه 2016 گزارش داد که "طالبان بیش از هر زمان از زمان حمله نیروهای آمریکایی در سال 2001 ، کشور را کنترل می کنند." چرا مردم ایالات متحده باید فکر کنند که بودجه صنعت به اصطلاح دفاعی اخلاقی باعث تلاش برای تغذیه مردم گرسنه می شود؟
"درخواست بودجه DOD 2017 همچنین 71.4 میلیارد دلار برای تحقیقات نظامی در بر خواهد داشت. در 2 فوریه 2016 ، وزیر دفاع اشتون کارتر به باشگاه اقتصادی واشنگتن گفت که بودجه وزارت دفاع "7.5 میلیارد دلار برای سلاح هایی مانند بمب های هوشمند با هدایت GPS و راکت های هدایت لیزر" درخواست می کند. یک طرح تحقیقاتی شامل ایجاد "یک هواپیمای زرادخانه ای است که یکی از هواپیماهای قدیمی ارتش را به یک سکوی پرتاب پرواز برای طیف وسیعی از محموله های معمولی تبدیل می کند." بله ، اگر تحویل پالت های غذایی در لیست "محموله های متداول" قرار بگیرند چه می کنید؟ ایالات متحده می تواند به کشوری محبوب تبدیل شود ، که به خاطر گسترش یک دوست و مراقبت سخاوتمندانه شناخته شده است. "
در مورد هواپیماهای بدون سرنشین که به آنها هواپیماهای بدون سرنشین نیز می گویند چطور؟ آیا قرار نیست آنها در عین حال که از ساقط شدن خلبانان اجتناب می کنند ، هدف مفیدی داشته باشند؟ اما آیا آنها غالباً آنقدر بلند هستند که قابل شلیک نیستند و بیشتر موشک ها را با فریاد به خانه های مردم می فرستند و باعث ایجاد نفرت و بازگشت هر چه بیشتر می شوند؟
نیک موترن ، فعال صلح ، با اشاره به بویژه حمله به من ، گفت: "می توان از هلی کوپترهای هواپیماهای بدون سرنشین برای آوردن غذا استفاده کرد." هواپیماهای بدون سرنشین هلیکوپتر از لاکهید مارتین که در افغانستان آزمایش می شود. این روش برای صرفه جویی ، به جای "زخم زدن" یا "مه آلود صورتی" ، زندگی انسان ها ، می تواند با نشستن هلیکوپترهای هواپیماهای بدون سرنشین روی زمین ، پر از غذا ، از مشکلات باد شدید جلوگیری کند.
Mottern می گوید: "به نظر می رسد استفاده از هلی کوپتر هواپیمای بدون سرنشین برای تحویل غذا ایده خوبی است ، و باید تاکتیک هایی برای موقعیت هایی که پهپاد زیر آتش قرار می گیرد ، ایجاد شود. احتمالاً می توان آن را در حداکثر ارتفاع از منطقه قطره عبور داد و سپس از طریق ستون هوا بر روی منطقه به سرعت پایین آمد. یا ممکن است هلی کوپتر برای کاهش قرار گرفتن در معرض آتش زمین ، به فاصله چند صد فوت از منطقه سقوط پایین بیاید ، بار مخصوص بسته بندی شده را رها کند و سپس دوباره بلند شود. نقطه حداکثر آسیب پذیری در برابر آتش زمین احتمالاً زمانی خواهد بود که هلی کوپتر برای رها کردن بار خود فوراً در یک ایستگاه بی حرکت قرار بگیرد ، اما ممکن است تاکتیکی وجود داشته باشد که بتواند ماشین را در حین پرتاب بار حمل و نقل خود حرکت دهد. برای انجام این اتفاق احتمالاً باید کنترل های متعادل کننده خاصی نصب شود ، اما این امکان وجود دارد. تفنگداران در شب از K-Max استفاده می کردند ، که ممکن است تاکتیک خوبی برای عملیات امدادی باشد. "
این به معنای به خطر انداختن هزینه بیش از 60,000،XNUMX دلار است ، همانطور که Mottern تشخیص می دهد: "البته استفاده از هلی کوپتر بدون سرنشین به این معنی است که مالک (های) هلی کوپتر مایل به خطر انداختن سرنگونی آن هستند. در حالت ایده آل ، سازمان های امدادی جهان ناوگانهایی از آنها را در اختیار خواهند داشت تا بتوانند با کمبود کافی برخی از هلی کوپترهای بدون سرنشین ، میزان امداد رسانی را کاهش دهند. "
اگر آنها تصور کنند که ارتش آمریکا به عنوان یک سازمان امدادرسان در جهان تصور می شود، بینندگان تلویزیون آمریکا می توانند ببخشند. متأسفانه، تریلیون دلار سالی است که دولت ایالات متحده در معرض جنگ نظامی قرار میگیرد، ممکن است به شدت بی پروا و بدون حسابرسی باشد، اما در یک نگاه خاص بسیار محکم کنترل می شود: هرگز نباید بیش از اندازه بزرگ شود، صرف صرفه جویی در زندگی انسانی.
