تونل برای ایمنی و تونل برای مرگ

زیارتگاه غیر رسمی به یاد قربانیان بمباران پناهگاه عامریه در ایران در 13 بهمن 1991 اعتبار عکس: لوید فرانسیس

توسط کتی کلی World BEYOND Warنوامبر 22، 2023

یک زرادخانه هسته ای زیرزمینی در اسرائیل تونل های ادعا شده در بیمارستان غزه را کوتوله می کند.

نقب زدن در زیر زمین، حفاری برای ساختن تونلی برای پناهگاه، گذرگاه کالا، یا نگهداری اسلحه در زمان جنگ یک چیز است. این کاملاً متفاوت است که به عنوان یک کودک کوچک از یک دست خود برای بیرون آوردن از آوارهایی که بر سر شما فرو ریخته است استفاده کنید.

پروفسور مصطفی ابو سوی، استاد مقیم اورشلیم، سخن گفت با تأسف از واقعیت غزه که به گفته او، "هر ده دقیقه یک کودک می میرد."

او گفت: "مرگ یک کودک نبود، بلکه زنده ماندن یک کودک بود که من را واقعاً بسیار بسیار ناراحت کرد." او از ویدئویی صحبت می‌کرد که نشان می‌داد کودکی زنده زنده زیر آوار دفن شده بود و سعی می‌کرد با یک دست خود را آزاد کند.

وقتی به این فکر می کنیم که چگونه کودکان رنج کشیده را از قتل عام لجام گسیخته جنگ های متعددی که مردم را مجبور به رفتن به زیر زمین کرده است نجات دهیم، شبکه وسیع تونل هایی که ویتنامی ها ساخته اند به ذهن متبادر می شود. تا به امروز، گردشگران در ویتنام از شبکه ای از تونل های ایجاد شده توسط ویتنامی های شمالی بازدید می کنند که از حومه سایگون تا مرزهای کامبوج امتداد دارد. ساخت این تونل ها که هم برای سرپناه و هم توسط سربازان استفاده می شد، در زمان اشغال ویتنام توسط فرانسوی ها آغاز شد. در نهایت، این سیستم پیچیده به ویتنام شمالی نوعی اهرم در تلاش برای مبارزه با ارتش ایالات متحده داد.

بازسازی یک اتاق خانوادگی در تونل های Vinh Moc، Quang Tri، ویتنام اعتبار عکس: Margrethe Store CC by 2.0

پس از شکست ایالات متحده در ویتنام، سازندگان تسلیحات در ایالات متحده بر توسعه مهمات متمرکز شدند که می توانست تونل ها و پایگاه های زیرزمینی را نابود کند. بمب هایی مانند پیاده رو (GBU-27) در عملیات طوفان صحرا علیه عراق مورد استفاده قرار گرفتند و در 13 فوریه 1991 برای حمله به عراق مستقر شدند. امیریه پناهگاه در بغداد در آن زمان خانواده‌های محله امیریه یک شب را در پناهگاه زیرزمین جمع کرده بودند تا یک شب راحت بخوابند. بمب های هوشمند به «پاشنه آشیل» ساختمان، محلی که شفت های تهویه نصب شده بود، نفوذ کردند.

اولین بمب منفجر شد و 17 جسد را از ساختمان بیرون راند. بمب دوم بلافاصله پس از بمب اول دنبال شد و انفجار آن راه های خروج را مسدود کرد. دمای داخل پناهگاه به 500 درجه سانتیگراد افزایش یافت و لوله های بالای سر آنها ترکید و در نتیجه آب جوشی بر روی افراد بیگناهی که خوابیده بودند سرازیر شد. صدها نفر زنده زنده سوزانده شدند.

در افغانستان، در 13 آوریل^th، 2017، ایالات متحده از یک بمب انفجاری عظیم مهمات هوایی با نام مستعار MOAB، مادر همه بمب ها، برای نابود کردن شبکه ای از تونل ها در کوه های هندوکش استفاده کرد. ایالات متحده به مجاهدین در ساخت این تونل ها در طول جنگ خود علیه اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه 1970 کمک کرده بود.

MOAB 21,000 پوندی که برای تخریب مجتمع‌های تونل‌ها و سنگرهای سخت‌شده طراحی شده است، همچنان بر منطقه‌ای که از آن استفاده می‌شد تأثیر می‌گذارد.

مردم محلی می گویند که این زمین خشن توسط یک خطر مرگبار و پنهان تسخیر شده است: آلودگی شیمیایی. طبق یکی ساکن محلیقدرت ولی، «همه مردم روستای اسد خیل پس از انداختن آن بمب مریض شدند». کشاورز 27 ساله برجستگی های قرمز رنگی را که روی ساق پاهایش کشیده شده بود به خبرنگار نشان داد و گفت: "من آن را در تمام بدنم دارم." او گفت که این بیماری پوستی را از آلودگی به جا مانده توسط MOAB گرفته است.

وقتی ولی و همسایگانش به روستای خود بازگشتند، متوجه شدند که زمین آنها مانند قبل محصولی ندارد. ما برگشتیم چون خانه و معیشت ما اینجاست، اما این زمین امن نیست. گیاهان بیمار هستند و ما هم همینطور.»

یکی از هشداردهنده ترین غلظت های زیرزمینی برای تخریب گسترده در 53 مایلی غزه واقع شده است، جایی که مجموعه ای اکنون به نام مرکز تحقیقات هسته ای شیمون پرز نقف حداقل 80 سلاح گرما هسته ای ساخته است. این مرکز برای اولین بار در سال 1958 ساخته شد متحمل چیزی شدن یک بازسازی اساسی فقط دو سال پیش

"تا امروز،" می نویسد: جاشوا فرانک، «اسرائیل هرگز آشکارا به داشتن چنین تسلیحاتی اعتراف نکرده است و در عین حال به طور مداوم اجازه نداد بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی برای بازدید از این سایت مخفی."

مرکز تحقیقات هسته ای نقف که توسط یک ماهواره جاسوسی ایالات متحده در سال 1968 عکسبرداری شده است.

فیلمی کلاسیک محصول 1956 که وحشت یک اردوگاه کار اجباری نازی ها را به تصویر می کشد، آلن رنس. "شب و مه" حاوی روایتی است که در یک نقطه به چگونگی مشاهده مکان های وحشتناک در آینده می پردازد. "نه میلیون مرده این حومه شهر را تسخیر کرده اند... ما وانمود می کنیم که فقط یک بار می تواند اتفاق بیفتد، در آن زمان... آب یخی گورهای دسته جمعی را پر می کند، در حالی که جنگ به خواب می رود، اما با یک چشم همیشه باز."

مانند زندگی در دنیایی که کشورهایی مانند ایالات متحده دارای یک وضعیت جنگی دائمی هستند، باید هزینه هولناک جنگ و سودهای ناپسند را در نظر بگیریم. دادگاه جنایات جنگی بازرگانان مرگ اشاره می کند که سازندگان سلاح سهام در وال استریت از زمان شروع جنگ 7 درصد افزایش یافته است. تشخیص جنگ هرگز نمی خوابد، ما باید چشمانمان را کاملا باز نگه داریم و تلفات هولناک و همچنین مسئولیت خود را برای ساختن جنگ بپذیریم. world beyond war.

به همان اندازه که می‌خواهیم دست کودکی را بگیریم که سعی می‌کند خود را از زیر آوار ساختمان فروریخته رها کند، باید فرصتی را تصور کنیم و آرزو کنیم که دست کسی خارج از جامعه خودمان را بگیریم، کسی که به ما آموزش داده شده است. به عنوان یک دشمن یا یک "دیگری" نامرئی در نظر گرفتن.

نوشتن این کلمات از یک نقطه امن و امن احساس پوچی می کند، اما به یاد من به بخش اطفال یک بیمارستان عراق باز می گردم، زمانی که عراق تحت محاصره تحریم های اقتصادی ایالات متحده و سازمان ملل قرار داشت. مادر جوانی غمگین و اندوهگین که دنیایش بر سرش فرو ریخته بود، بر کودک در حال مرگی که در گهواره داشت گریست. من از کشوری آمده ام که دارو و غذای مورد نیاز هر یک از کودکان در حال مرگ این بند را ممنوع کرده است. او زمزمه کرد: «باور کن، دعا می‌کنم، دعا می‌کنم این اتفاق برای مادری که اهل کشور توست، هرگز نیفتد.»

این مقاله ابتدا در پیشرو

کتی کلی (kathy.vcnv@gmail.com) رئیس هیئت مدیره است World BEYOND War و یک هماهنگ کننده از دادگاه جنایات جنگی بازرگانان مرگ. او با صداهایی برای عدم خشونت خلاق و صداهای در بیابان به مناطق جنگی در عراق، افغانستان، غزه و لبنان سفر کرد.