توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، اکتبر 12، 2020
"ما شماره یک هستیم!" ایالات متحده معروف است نتواند در واقع جهان را در هر چیز مطلوب هدایت می کند ، اما در بسیاری از موارد جهان را هدایت می کند ، و معلوم می شود که یکی از آنها مسمومیت اقیانوس آرام و جزایر آن است. منظور من از ایالات متحده ، ارتش ایالات متحده است.
کتاب جدیدی از Jon Mitchell به نام مسمومیت با اقیانوس آرام: ریختن مخفی پلوتونیوم ، سلاح های شیمیایی و ماده پرتقال توسط ارتش ایالات متحده، این داستان را روایت می کند. مانند همه این فاجعه ها ، این فاجعه در زمان جنگ جهانی دوم به طرز چشمگیری افزایش یافته و از آن زمان تاکنون ادامه دارد.
میچل با جزیره اوکوناشیما جایی که ژاپن در طول جنگ جهانی دوم سلاح شیمیایی تولید کرد شروع می شود. پس از جنگ ، ایالات متحده و ژاپن این مواد را به داخل اقیانوس ریختند ، آنها را در غارها فرو بردند و آنها را بسته و در زمین - در این جزیره ، در نزدیکی آن و در مناطق مختلف ژاپن دفن کردند. قرار دادن چیزی دور از چشم ظاهرا باعث از بین رفتن آن می شود ، یا حداقل نسل های آینده و گونه های دیگر را با آن سنگین می کند - که ظاهراً به همان اندازه رضایت بخش بود.
میچل به ما می گوید: "بین سالهای 1944 و 1970 ،" ارتش ایالات متحده 29 میلیون كیلوگرم خردل و عوامل عصبی و 454 تن زباله رادیواكتیو را در اقیانوس دفع كرد. در یکی از نامهای رمز محبوب پنتاگون ، عملیات CHASE (Cut Holes and Sink 'Em) شامل بسته بندی کشتی ها با سلاح های معمولی و شیمیایی ، حمل آنها به دریا و رد کردن آنها در آبهای عمیق بود. "
ایالات متحده فقط از دو شهر ژاپن و منطقه وسیعی که تابش به آن گسترش یافته استفاده نمی کند ، بلکه تعداد زیادی جزیره دیگر نیز وجود دارد. سازمان ملل متحد در واقع جزایر را برای نگهداری ایمن و توسعه "دموکراسی" به ایالات متحده تحویل داد و آنها را هسته ای کرد - از جمله بیکینی آتول که دنیا شایسته بود نام آن را به یک لباس شنای سکسی بنامد ، اما نه برای محافظت ، و نه برای جبران خسارت به افرادی که مجبور به تخلیه شده اند و هنوز قادر به بازگشت با خیال راحت نیستند (آنها از سال 1972 تا 1978 با نتایج بد تلاش کردند). جزایر جزایر مرجانی مختلف ، که کاملاً تخریب نشده اند ، در اثر تابش ویران شده اند: خاک ، گیاهان ، حیوانات ، و دریا و دریای اطراف. زباله رادیواکتیو تولید شده مشکلی ایجاد نکرد ، خدا را شکر! زیرا تمام آنچه که لازم بود پنهان کردن آن در معرض دید مردم بود ، به عنوان مثال در زیر گنبدی بتونی در جزیره رانیت که تضمین شده بود 200,000 سال دوام خواهد داشت اما در حال شکستن است.
در اوکیناوا حدود 2,000 تن ماده منفجر نشده از جنگ جهانی دوم در زمین باقی مانده و به طور دوره ای کشته می شود و تمیز کردن آنها 70 سال بیشتر به طول می انجامد. اما این کمترین مشکل است. وقتی ایالات متحده کار با پرتاب ناپالم و بمب را به اتمام رساند ، اوکیناوا را به کلنی تبدیل کرد که برچسب آن را «انبار آشغال اقیانوس آرام» گذاشت. مردم را به اردوگاه های داخلی منتقل کرد تا بتواند پایگاه ها و مناطق ذخیره سازی مهمات و مناطق آزمایش سلاح ایجاد کند. با استفاده از روشهای ملایم مانند گاز اشک آور 250,000،675,000 از XNUMX،XNUMX نفر را آواره کرد.
هنگامی که میلیون ها لیتر عامل نارنجی و سایر علف کش های کشنده را به ویتنام می پاشید ، ارتش ایالات متحده نیروهای و سلاح های خود را از اوکیناوا به آنجا می فرستاد ، جایی که یک مدرسه راهنمایی در طی 48 ساعت از اولین اعزام نیروها دچار حادثه سلاح شیمیایی شد. به ویتنام رفت و از آنجا بدتر شد. ایالات متحده آمریکا سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی را در اوکیناوا و سربازان آمریکایی در اوکیناوا آزمایش کرد. پس از آنکه اورگن و آلاسکا آنها را رد کردند ، برخی از ذخایر سلاح های شیمیایی آن را به آتل جانستون حمل کرد. برخی دیگر آن را در اقیانوس ریخته (در کانتینرهایی که اکنون فرسوده شده اند) ، یا سوزانده ، یا دفن کرده یا به محلی های بی خبر فروخته شده است. همچنین دوبار سلاح هسته ای را در حوالی اوکیناوا به دریا ریخت.
سلاح های تولید شده و آزمایش شده در اوکیناوا به ویتنام اعزام شد ، از جمله ناپالم به اندازه کافی قوی برای سوزاندن گوشت در زیر آب و گاز قوی تر CS. علف کش های رمزنگاری شده در ابتدا به طور مخفیانه استفاده می شد ، زیرا ایالات متحده نمی دانست که می تواند روی پذیرفتن ادعای جهان مبنی بر هدف قرار دادن گیاهان به جای انسان (بجز آسیب های جانبی) استفاده از سلاح های شیمیایی را قانونی دانسته است. . اما علف کش ها تمام زندگی را از بین بردند. آنها جنگل ها را ساکت کردند. آنها مردم را کشتند ، آنها را بیمار کردند و به آنها نقایص مادرزادی دادند. آنها هنوز هم انجام می دهند. و این مواد روی اوکیناوا پاشیده شد ، در اوکیناوا ذخیره شد و در اوکیناوا دفن شد. مردم اعتراض کردند ، همانطور که مردم اعتراض خواهند کرد. و در سال 1973 ، دو سال پس از ممنوعیت استفاده از مواد ضدعفونی کننده کشنده در ویتنام ، ارتش ایالات متحده از آنها در برابر معترضین بدون خشونت در اوکیناوا استفاده کرد.
البته ، ارتش آمریكا درباره این نوع موارد دروغ گفته ، دروغ گفته و دروغ گفته است. در سال 2013 ، در اوکیناوا ، افرادی که در یک زمین فوتبال کار می کردند ، 108 بشکه ماده سمی این و آن ماده را حفر کردند. در مواجهه با شواهد ، ارتش آمریكا فقط دروغ می گفت.
میچل می نویسد: "گرچه کهنه سربازان آمریکایی کم کم عدالت را دریافت می کنند ،" چنین کمکی برای اوکیناوایی ها نشده است و دولت ژاپن هیچ کمکی به آنها نکرده است. در طول جنگ ویتنام ، پنجاه هزار نفر از اهالی اوكیناوا در این پایگاه ها كار می كردند ، اما هنوز از آنها برای بررسی مشكلات بهداشتی نظرسنجی نشده است و همچنین از كشاورزان ایجیما یا ساكنان ساكن نزدیك كمپ شوآب ، MCAS Futenma یا محل تخلیه زمین فوتبال استفاده نشده است. "
ارتش آمریكا مشغول توسعه به عنوان مهمترین آلاینده این سیاره بوده است. این زمین ، از جمله ایالات متحده ، را با دیوکسین ، اورانیوم تهی شده ، ناپالم ، بمب های خوشه ای ، زباله های هسته ای ، سلاح های هسته ای و منفجره های منفجر نشده پر می کند. پایگاه های آن معمولاً حق فعالیت خارج از قانون را مدعی هستند. محل های آتش سوزی (تمرین) آن مناطق اطراف را با رواناب آب کشنده مسموم می کند. بین سالهای 1972 و 2016 ، اردوگاه های هانسن و شواب در اوکیناوا نیز تقریباً 600 مورد آتش سوزی در جنگل ایجاد کردند. پس از آن سوخت بیش از محله ها ریخته می شود ، هواپیماها به ساختمان ها سقوط می کند و انواع مختلفی از این SNAFU وجود دارد.
و سپس کف اطفا حریق و مواد شیمیایی برای همیشه وجود دارد که اغلب به عنوان PFAS نامیده می شوند ، و توسط پات الدر به طور گسترده در مورد آنها نوشته شده است اینجا کلیک نمایید. ارتش آمریكا ، علی رغم اطلاع از خطرات از سال 1992 یا زودتر ، بسیاری از آبهای زیرزمینی را در اوكیناوا مسموم كرده است.
اوکیناوا منحصر به فرد نیست. ایالات متحده در کشورهای اطراف اقیانوس آرام و در 16 مستعمره پایگاههایی دارد که مردم دارای درجه XNUMX هستند - مکانهایی مانند گوام. همچنین در مکانهایی که به صورت ایالتی ساخته شده اند مانند هاوایی و آلاسکا دارای پایگاههای بسیار ویرانگری است.
من از شما می خواهم این دادخواست را بخوانید و امضا کنید:
به فرماندار ایالت هاوایی و مدیر اراضی و منابع طبیعی
اجاره 1 دلار را در 23,000،XNUMX هکتار از زمین های ایالت هاوایی در منطقه آموزش نظامی Pōhakuloa تمدید نکنید!
