دلیل اینکه ایتالیا جنگجویان خود را در لیتوانی مستقر می کند

توسط مانلیو دینوچی ، 2 سپتامبر 2020

از ایل مانیفست

به دلیل محدودیت های Covid-60 پیش بینی می شود در سال جاری ترافیک هوایی مدنی 2019 درصد در مقایسه با 19 کاهش یابد و بیش از 7 میلیون شغل را در معرض خطر قرار دهد. از طرف دیگر ، ترافیک هوایی ارتش در حال رشد است.

در روز جمعه ، 28 آگوست ، شش بمب افکن استراتژیک B-52 نیروی هوایی ایالات متحده در یک روز بیش از سی کشور ناتو در آمریکای شمالی و اروپا پرواز کردند و در بخشهای مختلف هشتاد بمب افکن جنگنده از کشورهای متحد بودند.

این مانور بزرگ به نام "آسمان متفقین" - گفت دبیرکل ناتو ، جنس استولتنبرگ - "تعهد قدرتمند ایالات متحده در قبال متفقین را نشان می دهد و تأیید می کند که ما قادر به جلوگیری از تجاوز هستیم." کنایه از "تجاوزات روسی" در اروپا مشهود است.

هواپیماهای B-52 که در 22 آگوست از پایگاه هوایی داکوتای مینوت شمالی به فیرفورد در بریتانیا منتقل شدند ، هواپیماهای قدیمی جنگ سرد نیستند که فقط برای رژه استفاده می شدند. آنها به طور مداوم مدرن شده و نقش خود را به عنوان بمب افکن های راهبردی دوربرد حفظ می کنند. اکنون آنها بیشتر بهبود یافته اند.

نیروی هوایی آمریکا به زودی هفتاد و شش فروند B-52 را با هزینه 20 میلیارد دلار به موتورهای جدید مجهز می کند. این موتورهای جدید به بمب افکن ها اجازه می دهند 8,000 کیلومتر بدون سوخت گیری در پرواز پرواز کنند و هرکدام 35 تن بمب و موشک مسلح به کلاهک های معمولی یا هسته ای دارند. آوریل گذشته ، نیروی هوایی ایالات متحده شرکت Raytheon را به تولید یک موشک کروز دوربرد جدید ، مجهز به کلاهک هسته ای برای بمب افکن های B-52 واگذار کرد.

با استفاده از این بمب افکن های حمله هسته ای استراتژیک ، از جمله B-2 Spirit ، نیروی هوایی ایالات متحده از سال 200 بیش از 2018 پرواز بر روی اروپا انجام داده است ، عمدتا از طریق بالتیک و دریای سیاه نزدیک به حریم هوایی روسیه.

کشورهای ناتوی اروپا ، به ویژه ایتالیا ، در این تمرینات شرکت می کنند. هنگامی که یک هواپیمای B-52 در 28 آگوست بر فراز کشور ما پرواز کرد ، جنگنده های ایتالیایی با شبیه سازی یک مأموریت حمله مشترک وارد عمل شدند.

بلافاصله پس از آن ، بمب افکن های جنگنده Eurofighter Typhoon نیروی هوایی ایتالیا برای استقرار در پایگاه Siauliai در لیتوانی ، با پشتیبانی حدود یکصد سرباز متخصص ، پرواز کردند. از اول سپتامبر ، آنها برای دفاع از حریم هوایی بالتیک به مدت 1 ماه تا آوریل 8 در آنجا خواهند ماند. این چهارمین ماموریت "پلیس هوایی" ناتو است که توسط نیروی هوایی ایتالیا در منطقه بالتیک انجام می شود.

جنگنده های ایتالیایی 24 ساعته آماده هستند تقلا، برای برخاستن از زنگ خطر و رهگیری هواپیماهای "ناشناخته": آنها همیشه هواپیماهای روسی هستند که بین برخی از فرودگاه های داخلی و کالینینگراد روسیه پرواز می کنند و از طریق حریم هوایی بین المللی بر فراز بالتیک پرواز می کنند.

پایگاه Siauliai در لیتوانی ، جایی که آنها مستقر شده اند ، توسط ایالات متحده ارتقا یافته است. ایالات متحده با سرمایه گذاری 24 میلیون یورویی در آن ظرفیت خود را سه برابر کرده است. دلیل آن روشن است: پایگاه هوایی فقط 220 کیلومتر با کالینینگراد و 600 کیلومتر با سن پترزبورگ فاصله دارد ، مسافتی که جنگنده ای مانند Eurofighter Typhoon طی چند دقیقه طی می کند.

چرا ناتو این هواپیماها و سایر هواپیماهای متعارف و هسته ای با ظرفیت دو گانه را در نزدیکی روسیه مستقر می کند؟ قطعاً نه دفاع از کشورهای بالتیک در برابر حمله روسیه که اگر این اتفاق بیفتد به معنای آغاز جنگ جهانی هسته ای است. همین امر در صورت حمله هواپیماهای ناتو از بالتیک به شهرهای همسایه روسیه رخ می دهد.

دلیل واقعی این استقرار افزایش تنش با ایجاد تصویر دشمن خطرناک است ، روسیه آماده حمله به اروپا است. این استراتژی تنش است که با همدستی دولتها و پارلمانهای اروپا و اتحادیه اروپا توسط واشنگتن اجرا می شود.

این استراتژی شامل افزایش فزاینده هزینه های نظامی به قیمت هزینه های اجتماعی است. به عنوان مثال: هزینه یک ساعت پرواز یوروفایتر توسط همان نیروی هوایی در 66,000 یورو (با احتساب استهلاک هواپیما) محاسبه شد. مبلغی بیشتر از دو حقوق ناخالص متوسط ​​در سال به پول عمومی.

هر بار که یوروفایتر برای "دفاع" از حریم هوایی بالتیک بلند می شود ، در یک ساعت مربوط به دو شغل ایتالیا را می سوزاند.