تداوم پینکریسم

توسط دیوید سوانسون World BEYOND Warنوامبر 12، 2021

من آنقدر بزرگ هستم که به یاد بیاورم زمانی که نمی توانستید یک رویداد سخنرانی مرتبط با جنگ و صلح را بدون پرسیدن سوالات معقول و نه چندان معقول در مورد 9 سپتامبر انجام دهید (هر کدام همراه با یک پشته از دی وی دی و آگهی هایی که به شما ارائه می شود. وحی از بالا). دوره‌ای طولانی وجود داشت که می‌توانستید روی سؤال اجتناب‌ناپذیر «نفت پیک» حساب کنید. من آنقدر در اطراف بوده ام که بدانم نمی توان با افراد صلح گرا بدون سوال در مورد ایجاد وزارت صلح یا با افراد غیر صلح گرا بدون سوال در مورد جنگ های بشردوستانه خوب علیه خارجی های غیرمنطقی صحبت کرد. با یا اصلاً با هر گروهی در ایالات متحده و برخی از کشورهای دیگر بدون «در مورد هیتلر؟» یا با هر مخاطبی که خود منتخب در یک رویداد مربوط به صلح است، بدون این سؤال که چرا افراد دیگر در اتاق ها به طور نامتناسبی قدیمی، سفید و طبقه متوسط ​​هستند. من به شدت از سوالات قابل پیش بینی اهمیتی نمی دهم. آنها به من اجازه می‌دهند پاسخ‌هایم را اصلاح کنم، صبرم را تمرین کنم و از سؤالات غیرقابل پیش‌بینی وقتی می‌آیند قدردانی کنم. اما، خدای من، اگر مردم با پینکریسم غیرقابل کنترل دست نکشند، ممکن است تمام موهایم را از بین ببرم.

اما آیا جنگ از بین نمی رود؟ استیون پینکر این را ثابت کرد.»

نه. او این کار را نکرد. و نتوانست. جنگ نمی تواند به خودی خود بوجود بیاید یا از بین برود. مردم باید کاری کنند که جنگ گسترش یابد یا ادامه یابد یا کاهش یابد. و باعث کاهش آن نمی شوند. و این مهم است، زیرا تا زمانی که ما نیاز به عامل انسانی برای لغو جنگ را تشخیص ندهیم، جنگ ما را نابود خواهد کرد. زیرا تا زمانی که زمان وحشتناکی را که در آن زندگی می‌کنیم تشخیص ندهیم، به قربانیان آن اهمیتی نمی‌دهیم یا از طرف آنها عمل نمی‌کنیم. زیرا اگر تصور کنیم که جنگ در حالی که هزینه‌های نظامی به طور پیوسته از پشت بام بالا می‌رود، از بین می‌رود، احتمالاً تصور می‌کنیم که نظامی‌گرایی به صلح بی‌ربط است یا حتی از آن حمایت می‌کند. زیرا درک نادرست از گذشته به‌عنوان اساساً متفاوت و به‌طور جهانی خشن‌تر می‌تواند منجر به توجیه اعمال غیراخلاقی شود و اگر بخواهیم بهتر عمل کنیم، باید محکوم شوند. و چون پینکریسم و ​​میلیتاریسم هر دو توسط همان تعصب استثنایی تقویت می‌شوند - اگر فکر می‌کنید که مردم کریمه به پیوستن مجدد به روسیه رای می‌دهند، خشن‌ترین جنایت قرن حاضر است، احتمالاً معتقدید که تهدید به جنگ با چین خوب است. برای کودکان و سایر موجودات زنده (اما به عنوان جنگ به حساب نمی آید).

نقدهای جدی به پینکر وارد شده است فرشتگان بهتر طبیعت ما از روز 1. یکی از موارد مورد علاقه من در اوایل از ادوارد هرمان و دیوید پترسون. مجموعه اخیر نامیده می شود فرشتگان تاریکتر طبیعت ما. اما به نظر می‌رسد افرادی که پرسش پینکریسم را می‌پرسند هرگز تصور نمی‌کردند که هر چیزی که پینکر ادعا می‌کرد اصلاً مورد تردید قرار گرفته باشد، بسیار کمتر توسط مورخان حرفه‌ای بی‌شماری کاملاً رد شده است. من فکر می‌کنم این تا حدودی به این دلیل است که پینکر مردی باهوش و نویسنده خوبی است (او کتاب‌های دیگری دارد که من دوست دارم، دوست ندارم و نظرات متفاوتی درباره آن‌ها دارم)، تا حدی به این دلیل که همه ما می‌دانیم که روندهای بلندمدت می‌توانند برعکس باشند. در مورد آنچه ما فکر می کنیم (و به طور خاص، اینکه رسانه های شرکتی ایالات متحده صرفاً با پر کردن برنامه های خبری با جنایت، باورهای نادرستی در افزایش نرخ جرم ایجاد می کنند)، تا حدی به دلیل ماندگاری استثنائی کورکورهای خاصی ایجاد می کند و بیشتر به این دلیل که مردم از کودکی به پیشرفت سرمایه داری غربی اعتقاد داشته اند و از باور به آن لذت می برند.

پینکر تمام واقعیت های ممکن را در کل کتاب خود اشتباه نمی گیرد، اما نتیجه گیری های کلی او همه یا اشتباه هستند یا اثبات نشده اند. استفاده انتخابی او از آمار، که به طور گسترده در پیوندهای بالا مستند شده است، توسط دو هدف متداخل هدایت می شود. یکی این است که گذشته را به طرز چشمگیری خشن تر از زمان حال کنیم. دیگری این است که فرهنگ غیرغربی را به طرز چشمگیری خشن تر از غربی کنیم. بنابراین، خشونت آزتک ها بر اساس کمی بیشتر از فیلم های هالیوود است، در حالی که خشونت پنتاگون بر اساس داده های مورد تایید پنتاگون است. نتیجه توافق پینکر با فانتزی دانشگاهی ایالات متحده است که کشتار دسته جمعی 75 سال گذشته دوره بزرگ صلح را تشکیل می دهد. در حقیقت، مرگ‌های بی‌سابقه، جراحات، تروما، ویرانی‌ها و بی‌خانمانی‌های جنگی قرن بیستم به قرن بیست و یکم رسیده است.

نحوه توصیف آسیب جنگ ها بستگی به این دارد که آیا مرگ و میرهای غیر فوری (خودکشی های بعدی و مرگ ناشی از جراحات و محرومیت ها و آلودگی های محیطی ناشی از جنگ) را انتخاب می کنید، و اینکه آیا مرگ و رنجی را انتخاب می کنید که می توانست با آن جلوگیری شود. منابع صرف شده برای جنگ حتی اگر مایل به انجام معتبرترین مطالعات در مورد مرگ‌های فوری هستید، آنها فقط تخمین هستند. و شما خوش شانس هستید اگر بتوانید حتی تخمین های معتبری در مورد کشتارهای جنگی کمتر فوری بدست آورید. اما می توانیم به اندازه کافی مطمئن باشیم که تصویر پینکر از تبخیر جنگ به خودی خود مزخرف است.

فکر می‌کنم برای ما مهم است که مرگ و رنج ناشی از تحریم‌ها، بی‌عدالتی اقتصادی و تخریب محیط‌زیست را در نظر بگیریم، چه پینکر انجام دهد یا نه، و آیا ما به چنین چیزهایی برچسب «خشونت» می‌زنیم یا نه. نهاد جنگ صدمات بسیار بیشتری نسبت به جنگ‌ها وارد می‌کند. من همچنین فکر می کنم که این نسبتاً دیوانه کننده است که آن را در نظر نگیریم ریسک روزافزون آخرالزمان هسته‌ای که بدون جنگ و همه «پیشرفت‌هایی» که در مورد چگونگی به راه انداختن و تهدید آن صورت گرفته، وجود نخواهد داشت.

اما بیشتر فکر می‌کنم باید بدانیم که دنیای گلگون صلح و عدم خشونت که پینکر خود را در آن تصور می‌کند، در واقع 100% ممکن است. اگر و فقط اگر برای آن کار کنیم.