پنتاگون و سیا هزاران فیلم هالیوودی را به تبلیغاتی فوق العاده موثر تبدیل کرده اند.

توسط دیوید سوانسون World BEYOND Warژانویه 5، 2022

تبلیغات زمانی بیشترین تأثیر را دارد که مردم فکر نمی کنند تبلیغاتی است، و تعیین کننده ترین زمانی است که سانسوری باشد که هرگز نمی دانستید اتفاق افتاده است. وقتی تصور می کنیم که ارتش ایالات متحده فقط گاهی و اندکی بر فیلم های آمریکایی تأثیر می گذارد، به شدت فریب می خوریم. تاثیر واقعی بر هزاران فیلم ساخته شده است و هزاران فیلم دیگر هرگز ساخته نشده اند. و برنامه های تلویزیونی با انواع مختلف. میهمانان نظامی و جشن‌های ارتش ایالات متحده در نمایش‌های بازی و نمایش‌های آشپزی، منشأ خودجوش یا غیرنظامی‌تر از مراسم تجلیل از اعضای ارتش ایالات متحده در بازی‌های ورزشی حرفه‌ای نیستند - مراسمی که هزینه‌های آن پرداخت شده و با دلارهای مالیاتی ایالات متحده طراحی شده است. ارتش آمریکا محتوای «سرگرمی» که به دقت توسط دفاتر «سرگرمی» پنتاگون و سیا شکل گرفته است، مردم را به شکلی موذیانه آماده نمی کند تا نسبت به اخبار مربوط به جنگ و صلح در جهان واکنش متفاوتی نشان دهند. این امر تا حد زیادی جایگزین واقعیتی متفاوت برای افرادی می شود که اصلاً اخبار واقعی بسیار کمی در مورد جهان می آموزند.

ارتش ایالات متحده می داند که تعداد کمی از مردم برنامه های خبری خسته کننده و غیر معتبر را تماشا می کنند، بسیار کمتر روزنامه های کسل کننده و غیر معتبر را مطالعه می کنند، اما توده های بزرگ مشتاقانه فیلم ها و برنامه های تلویزیونی طولانی را بدون نگرانی در مورد اینکه آیا چیزی منطقی است تماشا می کنند. ما می‌دانیم که پنتاگون این را می‌داند، و به دلیل کار محققان بی‌امان که از قانون آزادی اطلاعات استفاده می‌کنند، مقامات نظامی در نتیجه دانستن این موضوع چه نقشه و نقشه‌ای می‌کشند. این محققان هزاران صفحه یادداشت، یادداشت و بازنویسی فیلمنامه را به دست آورده اند. من نمی دانم که آیا آنها همه این اسناد را آنلاین قرار داده اند یا خیر - مطمئناً امیدوارم که آنها این کار را انجام دهند و پیوند را به طور گسترده در دسترس قرار دهند. ای کاش چنین پیوندی با فونت غول پیکر در پایان یک فیلم جدید فوق العاده بود. فیلم نام دارد تئاترهای جنگ: چگونه پنتاگون و سیا هالیوود را گرفتند. کارگردان، تدوینگر و راوی راجر استال است. متیو آلفورد، تام سکر، سباستین کامپف، تهیه کنندگان مشترک این فیلم هستند. آنها خدمات عمومی مهمی ارائه کرده اند.

در این فیلم، کپی‌هایی از آن‌ها را می‌بینیم، نقل قول‌ها و تحلیل‌هایی از بسیاری از موارد کشف شده را می‌شنویم، و درمی‌یابیم که هزاران صفحه وجود دارد که هیچ‌کس هنوز آنها را ندیده است، زیرا ارتش از تولید آنها خودداری کرده است. تهیه کنندگان فیلم با ارتش آمریکا یا سیا قرارداد امضا می کنند. آنها موافقت می کنند که "نقاط اصلی صحبت را در هم ببافند." در حالی که مقادیر ناشناخته ای از این نوع چیزها ناشناخته مانده است، ما می دانیم که نزدیک به 3,000 فیلم و هزاران قسمت تلویزیونی تحت درمان پنتاگون قرار گرفته اند و بسیاری دیگر توسط سیا مدیریت شده اند. در بسیاری از تولیدات فیلم، ارتش در ازای اجازه استفاده از پایگاه‌های نظامی، سلاح‌ها، کارشناسان و نیروها، عملاً به یک تولیدکننده مشترک با حق وتو تبدیل می‌شود. بدیل انکار آن چیزهاست.

اما ارتش آنقدرها که ممکن است نشان دهد منفعل نیست. این به طور فعال ایده های داستانی جدید را به تهیه کنندگان فیلم و تلویزیون ارائه می دهد. به دنبال ایده‌های جدید و همکاران جدیدی است که ممکن است آنها را به سالن تئاتر یا لپ‌تاپ نزدیک شما بیاورند. قانون محبت در واقع زندگی را به عنوان یک آگهی استخدام آغاز کرد.

البته بسیاری از فیلم ها بدون کمک نظامی ساخته می شوند. بسیاری از بهترین ها هرگز آن را نخواستند. بسیاری از کسانی که خواهان آن بودند و رد شدند، به هر حال توانستند با هزینه‌های بسیار بیشتر و بدون پرداخت دلارهای مالیاتی ایالات متحده برای وسایل، به موفقیت برسند. اما تعداد زیادی فیلم با ارتش ساخته می شود. گاهی اوقات فیلم اولیه در یک سریال با ارتش ساخته می شود و قسمت های باقی مانده به طور داوطلبانه از خط ارتش پیروی می کنند. تمرینات عادی شده است. ارتش ارزش زیادی در این کار می بیند، از جمله برای اهداف استخدام.

اتحاد بین ارتش و هالیوود دلیل اصلی این است که ما تعداد زیادی فیلم پرفروش در موضوعات خاص و تعداد کمی در مورد موضوعات دیگر داریم. استودیوها فیلمنامه‌هایی نوشته‌اند و بازیگران برجسته‌ای را برای فیلم‌هایی مانند ایران-کنترا استخدام کرده‌اند که به دلیل رد پنتاگون هرگز نور روز را ندیده‌اند. بنابراین، هیچ کس برای سرگرمی فیلم های ایران-کنترا را همانطور که ممکن است فیلم واترگیت را برای سرگرمی تماشا کند، تماشا نمی کند. بنابراین، افراد بسیار کمی درباره ایران کنترا تصوری دارند.

اما با توجه به اینکه آنچه ارتش ایالات متحده انجام می دهد بسیار وحشتناک است، ممکن است تعجب کنید که موضوعات خوبی که باعث می شود فیلم های زیادی درباره آنها ساخته شود چیست؟ بسیاری از آنها فانتزی یا تحریف هستند. سیاه هاوک پایین واقعیت (و کتابی که «بر اساس آن» بود) را روی سر خود قرار داد، همانطور که انجام داد خطر پاک و کنونی. بعضی ها مثل آرگو، داستان های کوچک را در داستان های بزرگ شکار کنید. فیلمنامه ها به صراحت به مخاطبان می گویند که مهم نیست چه کسی جنگ را برای چه آغاز کرده است، بلکه تنها چیزی که مهم است قهرمانی سربازانی است که تلاش می کنند زنده بمانند یا یک سرباز را نجات دهند.

با این حال، کهنه سربازان واقعی ارتش ایالات متحده اغلب بسته می شوند و مورد مشورت قرار نمی گیرند. آنها اغلب فیلم هایی را که توسط پنتاگون رد شده اند به عنوان «غیرواقعی» بسیار واقع گرایانه می دانند و فیلم هایی را که با همکاری پنتاگون ساخته شده اند بسیار غیرواقعی می دانند. البته، تعداد زیادی فیلم متاثر از ارتش درباره جنگ ارتش ایالات متحده با بیگانگان فضایی و موجودات جادویی ساخته شده است - نه به وضوح، زیرا باورپذیر است، بلکه به این دلیل که از واقعیت دوری می کند. از سوی دیگر، دیگر فیلم‌های متاثر از نظامی، دیدگاه مردم را نسبت به کشورهای هدف شکل می‌دهند و انسان‌هایی را که در مکان‌های خاصی زندگی می‌کنند، غیرانسانی می‌کنند.

نگاه نکن در ذکر نشده است تئاترهای جنگو احتمالاً هیچ دخالت نظامی نداشته است (چه کسی می‌داند؟، مسلماً نه عموم تماشاگران فیلم)، اما از یک ایده استاندارد فرهنگی- نظامی استفاده می‌کند (نیاز به منفجر کردن چیزی که از خارج از فضا می‌آید، که در واقع دولت ایالات متحده به سادگی آن را دوست دارد. انجام دهید و شما به سختی می توانید آنها را متوقف کنید) به عنوان قیاسی برای نیاز به توقف تخریب آب و هوای سیاره (که نمی توانید به راحتی دولت ایالات متحده را مجبور به بررسی از راه دور کنید) و هیچ یک از منتقدان متوجه نمی شوند که فیلم یک قیاس به همان اندازه خوب یا بد برای آن است. نیاز به توقف ساخت تسلیحات هسته‌ای - زیرا فرهنگ ایالات متحده این نیاز را به طور مؤثر برطرف کرده است.

ارتش سیاست هایی را در مورد مواردی که تایید و یا مخالفت می کند نوشته است. به تصویر کشیدن شکست‌ها و جنایات، که بسیاری از واقعیت‌ها را حذف می‌کند، رد می‌کند. فیلم های مربوط به خودکشی کهنه سربازان، نژادپرستی در ارتش، آزار و اذیت جنسی و تجاوز در ارتش را رد می کند. اما وانمود می‌کند که از همکاری در فیلم‌ها امتناع می‌کند، زیرا آنها «واقع‌گرا» نیستند.

با این حال، اگر به اندازه کافی آنچه را که با دخالت نظامی تولید می شود تماشا کنید، تصور خواهید کرد که استفاده از جنگ هسته ای و زنده ماندن آن کاملاً قابل قبول است. این به اختراع اصلی پنتاگون-هالیوود افسانه‌های مربوط به هیروشیما و ناکازاکی، و مستقیماً از طریق نفوذ نظامی بر روز بعد ازبدون ذکر تغییر - که توسط افرادی که اگر دلارهای مالیاتی آنها کمک می کند از یخ زدن کسی در خیابان جلوگیری کند - پرداخت می شود. گودزیلا از اخطار هسته ای تا معکوس. در فیلمنامه اصلی برای اولین مرد آهن در فیلم، قهرمان در برابر دلالان شیطانی اسلحه قرار گرفت. ارتش ایالات متحده آن را بازنویسی کرد تا او یک دلال اسلحه قهرمان باشد که صراحتاً برای بودجه نظامی بیشتر استدلال می کرد. دنباله ها با آن موضوع گیر کرده اند. ارتش آمریکا سلاح های مورد نظر خود را در این کشور تبلیغ کرد هالک ، سوپرمن، سریع و خشن، و ترانسفورماتور، عموم مردم ایالات متحده عملاً هزینه می کنند تا خود را مجبور به حمایت از پرداخت هزاران برابر بیشتر کنند - برای سلاح هایی که در غیر این صورت هیچ علاقه ای به آن نداشتند.

«مستند» در کانال‌های Discovery، History و National Geographic آگهی‌های بازرگانی نظامی برای سلاح‌ها هستند. "Inside Combat Rescue" در نشنال جئوگرافیک تبلیغاتی برای استخدام است. کاپیتان مارول وجود دارد تا نیروی هوایی را به زنان بفروشد. جنیفر گارنر، بازیگر، تبلیغات استخدامی را برای همراهی با فیلم‌هایی که ساخته است ساخته است که خود آگهی‌های استخدام مؤثرتری هستند. فیلمی به نام استخدام عمدتا توسط رئیس دفتر سرگرمی سیا نوشته شده است. نمایش هایی مانند NCIS خط ارتش را کنار می زنند. اما برنامه‌هایی که انتظارش را ندارید نیز همینطور هستند: برنامه‌های تلویزیونی «واقعی»، برنامه‌های بازی، برنامه‌های گفتگو (با اتحاد مجدد اعضای خانواده)، برنامه‌های آشپزی، برنامه‌های مسابقه و غیره.

من داشتم قبل نوشته شده است در مورد چگونگی چشم در آسمان آشکارا و با غرور، هم یک مزخرف کاملاً غیر واقعی بود و هم تحت تأثیر ارتش ایالات متحده برای شکل دادن به ایده های مردم در مورد قتل با هواپیماهای بدون سرنشین. بسیاری از مردم تصور کوچکی از آنچه اتفاق می افتد دارند. ولی تئاترهای جنگ: چگونه پنتاگون و سیا هالیوود را گرفتند به ما کمک می کند تا مقیاس آن را درک کنیم. و هنگامی که این کار را انجام دادیم، ممکن است بینش‌های احتمالی در مورد اینکه چرا اکثر مردم جهان از ارتش ایالات متحده به عنوان تهدیدی برای صلح می‌ترسند، به دست آوریم، اما بسیاری از عموم مردم آمریکا معتقدند که جنگ‌های ایالات متحده به نفع افرادی است که از آنها سپاسگزار هستند. ما ممکن است شروع به حدس زدن کنیم که چگونه است که مردم در ایالات متحده کشتار و تخریب بی پایان بی پایان را تحمل می کنند و حتی از آنها تجلیل می کنند، از تهدید به استفاده یا حتی استفاده از سلاح های هسته ای حمایت می کنند، و تصور می کنیم که ایالات متحده دشمنان بزرگی دارد که تهدید می کنند. "آزادی های" آن بینندگان از تئاترهای جنگ ممکن است همه فوراً با این جمله واکنش ندهند. دنیا باید فکر کند ما دیوانه هستیم!» اما تعداد کمی ممکن است از خود بپرسند که آیا ممکن است جنگ‌ها مانند آنچه در فیلم‌ها هستند به نظر نرسد - و این یک شروع عالی خواهد بود.

تئاترهای جنگ با یک توصیه به پایان می رسد، که فیلم ها ملزم به افشای هر گونه همکاری نظامی یا سیا در ابتدا باشند. این فیلم همچنین اشاره می کند که ایالات متحده قوانینی علیه تبلیغات عمومی ایالات متحده دارد که ممکن است چنین افشاگری را به عنوان اعتراف به جرم تبدیل کند. من آن را اضافه می کنم sاز سال 1976، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مقرر کرده است که «هر گونه تبلیغ برای جنگ قانوناً ممنوع است».

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این فیلم، تماشای آن، یا میزبانی نمایش آن، بروید اینجا کلیک نمایید.