توسط بران ترل
وقتی رئیس جمهور باراک اوباما از او عذرخواهی کرد آوریل 23 به خانواده های وارن واینشتاین و جیووانی لو پورتو ، یک آمریکایی و ایتالیایی ، هر دو گروگان کشته شده در یک حمله هواپیمای بدون سرنشین در پاکستان در ماه ژانویه ، وی کشته های غم انگیز آنها را "مه جنگ" مقصر دانست.
وی گفت: "این عملیات كاملاً با رهنمودهایی كه طبق آن اقدامات ضد تروریستی در منطقه انجام می دهیم مطابقت داشت." محوطه القاعده؛ که هیچ غیرنظامی در آنجا حضور نداشت. " رئیس جمهور حتی با بهترین اهداف و سختگیرانه ترین تدابیر محافظتی گفت ، "این یک حقیقت بیرحمانه و تلخ است که در مه جنگ به طور کلی و به طور خاص در مبارزه با تروریست ها ، ممکن است اشتباهاتی رخ دهد - گاهی اوقات اشتباهات مهلک."
اصطلاح "مه جنگ" ، Nebel des Krieges به زبان آلمانی ، کارل فون کلاوزوویتس ، تحلیلگر نظامی پروس ، در 1832 معرفی کرد تا از عدم اطمینان تجربه شده توسط فرماندهان و سربازان در میدان نبرد ، توضیح دهد. غالباً برای توضیح یا بهانه گیری "آتش دوستانه" و سایر مرگهای ناخواسته در گرما و سردرگمی جنگ مورد استفاده قرار می گیرد. این اصطلاح تصاویر واضح از هرج و مرج و ابهام را بالا می برد. مه جنگ را توصیف سر و صدا و آسیب های باورنکردنی ، مجلل های گلوله ها و توپخانه ها ، انفجارهای مزاحم استخوانی ، فریاد زخمی ها ، دستورات فریاد زده و ضد حمله ، بینایی محدود و تحریف شده توسط ابرهای گاز ، دود و آوار می کند.
جنگ به خودی خود یک جرم است و جنگ جهنم است و در مه آن سربازان می توانند از فشار عاطفی ، حسی و جسمی رنج ببرند. در مه جنگ ، سرما خسته از نقطه استقامت و ترسناک هم برای زندگی خود و هم برای رفقای خود ، سربازان اغلب باید تصمیمات ثانویه زندگی و مرگ را بگیرند. در چنین شرایط اسفناکی ، اجتناب ناپذیر است که "ممکن است اشتباهاتی رخ دهد - گاهی اوقات اشتباهات مهلک".
اما وارن واینشتاین و جیووانی لو پورتو در مه جنگ کشته نشدند. آنها به هیچ وجه در جنگ کشته نشده اند ، و به هیچ وجه جنگ درک نشده است. آنها در کشوری کشته شدند که ایالات متحده در حال جنگ نیست. هیچ کس در مجتمع جایی که آنها درگذشت نجنگید. سربازانی که موشکهایی را شلیک کردند که باعث کشته شدن این دو نفر شد ، هزاران مایل در ایالات متحده آمریکا دور بودند و هیچ خطری ندارند ، حتی اگر کسی در حال شلیک به عقب باشد. این سربازان تماشا می کردند که این مجتمع زیر موشک های خود در حال دود بالا می رود ، اما آنها نه انفجار را شنیدند و نه فریاد زخمی ها را شنیدند و در معرض اغتشاش انفجار آن قرار نگرفتند. آن شب ، مانند شب قبل از این حمله ، می توان فرض کرد که آنها در خانه در تختخواب های خود خوابیده اند.
رئیس جمهور تصدیق می کند که این موشک ها پس از بررسی دقیق صدها ساعته توسط تحلیلگران دفاعی و اطلاعاتی ، این موشکها را شلیک کردند. تصمیمی که منجر به کشته شدن وارن واینشتاین و جیووانی لو پورتو شود ، نه در جنگل جنگی بلکه در آسایش و امنیت دفاتر و سالن های کنفرانس حاصل شد. سطح بینایی آنها توسط دود و مواد زائد پوشیده نشده بود بلکه با پیشرفته ترین فناوری نظارتی "Gorgon Stare" هواپیماهای بدون سرنشین Reaper افزایش یافته بود.
همان روز با اعلام رئیس جمهور ، دبیر مطبوعاتی کاخ سفید نیز با انتشار این خبر آزاد شد: "ما نتیجه گرفتیم که احمد فاروق ، یک آمریکایی که یک رهبر القاعده بود ، در همان عملیاتی که منجر به مرگ دکتر وینستین و آقای لو پورتو. ما همچنین نتیجه گرفتیم كه آدام گادان ، یك آمریکایی كه به عضو برجسته القاعده تبدیل شد ، در ژانویه كشته شد ، احتمالاً در یك عملیات جداگانه ضد تروریسم دولت آمریكا. در حالی که فاروق و گادان هر دو از اعضای القاعده بودند ، اما هیچ یک به طور مشخص مورد هدف قرار نگرفتند و ما اطلاعاتی مبنی بر حضور آنها در مکان های این عملیات نداشتیم. " اگر برنامه ترور هواپیماهای بدون سرنشین رئیس جمهور ، گاهی به طور تصادفی گروگان ها را می کشد ، گاهی اوقات نیز به طور اتفاقی آمریکایی های متهم به عضویت در القاعده را می کشد و ظاهرا کاخ سفید انتظار دارد که ما در این واقعیت تسلیت بگوییم.
"صدها ساعت نظارت" علی رغم اینکه "کاملاً مطابق با دستورالعمل هایی است که تحت آن اقدامات ضد تروریستی انجام می دهیم" ، دستور حمله به این مجتمع در صورت عدم وجود هرگونه نشانه ای مبنی بر وجود احمد فاروق در آنجا یا آن وارن واینشتاین بود. نه سه ماه پس از این واقعیت ، دولت ایالات متحده اذعان می کند که بدون کوچکترین تصوری که در آن بود ، بنایی را که روزها تماشا کرده بودند ، منفجر کرد.
"حقیقت بیرحمانه و تلخ" در حقیقت این است که وارن وینشتاین و جیووانی لو پورتو به هیچ وجه در یک "اقدام ضدتروریستی" کشته نشده اند ، بلکه توسط یک عمل تروریستی توسط دولت ایالات متحده انجام گرفته اند. آنها در اثر ضربه ای به سبک گانگلند جان باختند. آنها در یک تیراندازی با تکنولوژی پیشرفته کشته شدند ، در بهترین حالت قربانی قتل های سهل انگاری هستند ، اگر نه قتل آشکار.
یک "حقیقت بیرحمانه و تلخ" دیگر این است که افرادی که با هواپیماهای بدون سرنشین به دور از میدان نبرد به جرم جنایاتی که برای آنها محاکمه نشده یا محکوم نشده اند ، اعدام می شوند ، مانند احمد فاروق و آدام گادن ، دشمن نیستند که به طور قانونی در جنگ کشته شوند. آنها قربانی لاینچ شدن توسط کنترل از راه دور هستند.
ژنرال مایک گروگان ، رئیس فرماندهی رزم هوایی نیروی هوایی در سپتامبر 2013 ، در یک سخنرانی اعتراف کرد: "شکارچیان و دروگران در یک محیط مورد استفاده بی فایده هستند." او گفت ، هواپیماهای بدون سرنشین در "شکار" القاعده مفید شناخته شده اند اما در نبردهای واقعی خوب نیستند. از آنجا که القاعده و سایر سازمان های تروریستی از زمان آغاز عملیات های هواپیماهای بدون سرنشین اوباما در سال 2009 فقط شکوفا و تکثیر شده اند ، می توان ادعای ژنرال را برای مفید بودن آنها در هر جبهه ای مطرح کرد ، اما این یک واقعیت است که استفاده از نیروی کشنده توسط یک واحد نظامی خارج از یک محیط مورد اختلاف ، خارج از یک میدان جنگ ، یک جنایت جنگی است. ممکن است نتیجه این باشد که حتی در اختیار داشتن سلاحی که فقط در یک محیط غیرقابل رقابت مفید باشد نیز جرم است.
کشته شدن دو گروگان غربی ، یک شهروند آمریکایی ، واقعاً غم انگیز است ، اما چیزی بیش از کشته شدن هزاران کودک یمن ، پاکستانی ، افغانی ، سومالی و لیبی ، زن و مرد که توسط همین هواپیماهای بدون سرنشین به قتل رسیده اند نیست. هم رئیس جمهور و هم وزیر مطبوعاتی وی به ما اطمینان می دهند که حوادث در ژانویه گذشته در پاکستان "کاملاً مطابق با رهنمودهایی است که تحت آن تلاش های ضدتروریستی انجام می دهیم" ، به عبارت دیگر ، تجارت. به نظر می رسد که از نظر رئیس جمهور ، مرگ تنها زمانی غم انگیز است که به طرز ناخوشایند کشف شود که افراد غیر مسلمان غربی کشته می شوند.
رئیس جمهور اوباما گفت: "من به عنوان رئیس جمهور و به عنوان فرمانده کل ، من مسئولیت تمام عملیات ضد تروریسم ما ، از جمله عملی را که به طور ناخواسته جان وارن و جیووانی را گرفت ، بر عهده دارم." آوریل 23. از زمانی که رئیس جمهور رونالد ریگان مسئولیت کامل تسلیحات ایران و کنترا را تا به امروز بر عهده گرفت ، مشخص است که پذیرش مسئولیت ریاست جمهوری به این معنی است که هیچ کس پاسخگو نخواهد بود و هیچ چیز تغییر نخواهد کرد. مسئولیتی که پرزیدنت اوباما فقط برای دو قربانی خود می پذیرد ، بسیار مبهم به نظر می رسد و همراه با عذرخواهی جزئی وی ، توهین به خاطرات آنها است. در این روزهای فرار از دولت و بزدلی رسمی ، بسیار مهم است که عده ای مسئولیت تمام کشته شدگان را به عهده بگیرند و برای متوقف کردن این اقدامات خشونت بی پروا و تحریک آمیز عمل کنند.
پنج روز پس از اعلام رئیس جمهور مبنی بر قتل های وینشتین و لو پورتو ، در آوریل 28 ، من ممتاز شدم كه در كالیفرنیا با یك جامعه اختصاصی از فعالان در خارج از پایگاه هوایی بیل ، خانه پهپاد نظارتی گلوب هاوك حضور داشته باشم. شانزده نفر از ما بازداشت شدیم که ورودی این پایگاه را مسدود کردیم ، با قرائت اسامی کودکانی که در حملات هواپیماهای بدون سرنشین نیز کشته شده اند اما بدون معذرت خواهی ریاست جمهوری یا حتی برای آن موضوع ، هرگونه پذیرش که اصلاً آنها مرده است. در ماه مه 17 ، من با گروه دیگری از فعالان ضد هواپیماهای بدون سرنشین در پایگاه نیروی هوایی ویتمن در میسوری و اوایل ماه مارس ، در صحرای نوادا با بیش از یکصد قتل هواپیمای بدون سرنشین از پایگاه نیروی هوایی کریک همراه بودم. شهروندان مسئول در اعتراض به پایگاههای پهپادی در ویسکانسین ، میشیگان ، آیووا ، نیویورک در RAF Waddington در انگلستان ، در مقر سیا در لانگلی ، ویرجینیا ، در کاخ سفید و سایر صحنه های این جنایات علیه بشریت.
مردم یمن و پاکستان نیز در مورد قتل هایی که در کشورهای خود اتفاق می افتد سخن می گویند و خودشان نیز در معرض خطر بزرگی قرار دارند. وکلاى رپریو و مرکز اروپایى قانون اساسی و حقوق بشر در دادگاه آلمان شکایت کرده اند که دولت آلمان با اجازه دادن به آمریکا به استفاده از ایستگاه رله ماهواره در پایگاه هوایی رامشتاین در آلمان برای قتل هواپیماهای بدون سرنشین در قانون اساسی خود نقض کرده است. یمن
شاید روزی رئیس جمهور اوباما مسئول این قتل ها باشد. در این میان ، مسئولیت او و دولتش به همه ما تعلق دارد. او نمی تواند پشت یک مه جنگ پنهان شود و ما هم نمی توانیم.
برایان ترل یک هماهنگ کننده برای صداهایی برای عدم خشونت خلاق و هماهنگ کننده رویدادها برای تجربه کویر نوادا است.brian@vcnv.org>
یک دیدگاه
عزیز باراک هواپیماهای بدون سرنشین مه تمدن هستند ...