توسط وینسولو مایرز
چرا باید انتقاد از استراتژی پیشگام برای انسانها باشد - چیزی که ما بیشتر دوست نداریم و بیشتر از دشمنانمان ترسانیم؟ حکومت مرداب وسوسه ای است که فرض می کنیم فراتر از آن رشد کرده ایم، اما آیا ما؟ هوندا رسانه ها و عاشقان جنگ مانند سناتورهای گراهام و مک کین برای خون، فشار زیادی بر رئیس جمهور وارد می کنند تا به یک جنگ سوم خاورمیانه متصل شوند. اوباما برای جلوگیری از نشانه گذاری ویمپ، باید او را در سخنرانی خود در استراتژی خود علیه ISIS سخن گفت، اما آنچه او گفت، تنها یک نسخه خوشایند از پارادایم انتقام بود.
عذاب از دست دادن پدر و مادر از جیم فولی و استیون Sotloff باید احساس فراتر از درک است. اما درد آنها هر چه متفاوت با درد جهانی خشونت و جنگ است که والدین زمان کشته شدن کودکان از ذهن احساس می شوند؟ درد حلب، درد مادران در غزه، درد بی گناهان در بغداد که پیدا کرده اند خود را در پایان غلط شوک و ترس، درد شرکت کنندگان عروسی در افغانستان را زیر چشم بی رحم هواپیماهای بدون سرنشین، وحشت مردم که مجبور به پریدن از برج دوقلو به منظور اجتناب از زنده شدن سوخته، منفجر کردند.
هنگامی که ما امتناع نمیکنیم به ذهنیت توبه گرایانه انتقام بگیریم، چرخه خشونت را عینی می بینیم، از جمله نقش خودمان در آن، به عنوان قدرت های استعماری که در پایان جنگ جهانی اول منجر به ایجاد مرزهای دلخواه در خاورمیانه و اخیرا اشغالگران نئوکلاسیونی با انگیزه های مبهم به همان اندازه بی اثر هستند. ما شاهد انفجار Hobbesian از درگیری است که منطقه را فرا گرفته است: ایالات متحده و ایران از عراق حمایت می کنند. شبه نظامیان ایران، عراق، روسیه و شیعه از اسد حمایت می کنند. ایالات متحده و کشورهای حوزه خلیج می خواهند ایران را شامل شوند و از اتلاف انرژی جلوگیری کنند. کشورهای خلیج، ستیزه جویان ایالات متحده و سنی خواهان شکست اسد هستند. کردها، ایران، ایالات متحده و عراق خواهان شکست داعش هستند، حتی همانطور که کردها از هرج و مرج ناشی از ISIS بهره مند شده اند. برای ایالات متحده، هرگز به عنوان یک حزب بی نظیر دیده نمی شود، به طور نظامی در این خورشید مداخله می کند، جنون است.
ما به اندازه کافی در مورد انگیزه های ISIS نمی دانیم تا مطمئن شویم که آنها چه می خواهند با گل سرخ انجام دهند. در مقابل آن، چنین اعمال ناخوشایندی به نظر می رسد یک پاسخ مداوم در یک چرخه بی پایان چشم چشم و دندان برای 9-11 دندان است. رهبر ISIS در ابوغریب بدرفتاری کرد. ایالات متحده بمب ها را بر سر سربازان ISIS رها کرد. و همچنین ممکن است که آنها مزایای استراتژیک را در نظر بگیرند که در ایالات متحده و متحدان آن ها را جذب کند - شاید برای جلوگیری از یک دشمن مشترک ما، اگر ما تصمیم بگیریم که بار دیگر مجبور شویم بار دیگر متحد شویم
دقیق تر این است که سیستم های تفکر انتقام خشونت آمیز می توانند در یک چرخه بی پایان از نفرت و ترس زندگی عجیب و غریبی داشته باشند و ما را از فکر کردن به خارج از جعبه تحریم واکنش نظامی اجباری دور نمی کند. با این حال خسته از جنگ ما ممکن است، ما احساس توهین و ناراحتی - و این باعث می شود که ما فرض کنیم که ما هیچ جایگزینی نداریم، بلکه جنگ دوباره را امتحان کنیم.
ما از تجربه سختگیرانه می دانیم که هزینه های زیادی را برای شکست دادن ISIS با استفاده از ابزار نظامی به ارمغان می آوریم؛ فرض بر این است که هر گونه شکست به اصطلاح دشمنان بیشتری را از بین نمی برد. ما جایگزین داریم با در نظر گرفتن کمپین های بی کفایتی ما در عراق و افغانستان تصور کنید که مجموعی دلخواه تقریبا برابر با یک چهارم آنچه که ما در آن جنگ ها صرف کردیم، به منابع موجود برای انجام کاری در خارج از جعبه جنگ تبدیل می شود. در این پارادایم جایگزین، فروش اسلحه، به هر حزب، بدون خودکار خواهد بود. این تنها بنزین را به آتش می کشد.
یک مدل جایگزین برنامه جهانی مارشال Rabbi مایکل لنر (http://spiritualprogressives.org/newsite/؟page_id=114) است که پیش نویس آن می آید: "در قرن 21st، امنیت و رفاه ما به سلامتی بستگی دارد هر کس دیگری در این سیاره و همچنین سلامت این سیاره است. یک راه مهم برای نشان دادن این مراقبت از طریق برنامه جهانی مارشال است که 1-2٪ از سالانه تولید ناخالص داخلی سالانه ایالات متحده را برای بیست سال آینده برای از بین بردن فقر، بی خانمانی، گرسنگی، آموزش ناکافی و ناکافی مراقبت های بهداشتی و تعمیر آسیب به محیط زیست. . . "
چنین سخاوت عقل سلیم به انگیزه های داعش برای حمله به اهداف غربی کمک می کند و با ایجاد روابط با اکثریت افرادی که از کمک واقعی بشردوستانه سپاسگزار خواهند بود ، افراط گرایان را منزوی می کند. زمان گذشته است که ایالات متحده فرضیه تند و سریع خود را کنار بگذارد و ابراز کند که ریختن یک نیروی نظامی خام بیشتر می تواند به جای تشدید ، خصومت های قبیله ای منطقه را متلاشی کند ، پایان دهد. جورج دبلیو بوش در سال 2002: "یک بار من را گول بزن ، شرمنده - شرم بر تو. مرا احمق کن - دیگر نمی توانی گول بخوری. " بهتر است امیدوار باشیم که نه.
وینسلوو مایرز، نویسنده "زندگی بیرون از جنگ: راهنمای شهروند"، برای Peacevoice می نویسد و در هیئت مشورتی پیشبرد پیشگیری از جنگ فعالیت می کند.
