بیانیه مجمع زنان ونکوور در مورد صلح و امنیت در شبه جزیره کره

به عنوان شانزده نماینده نماینده جنبش های صلح از سراسر جهان ، ما از آسیا ، اقیانوس آرام ، اروپا و آمریکای شمالی سفر کرده ایم تا مجمع زنان ونکوور در مورد صلح و امنیت در شبه جزیره کره برگزار کنیم ، رویدادی که با همبستگی با سیاست خارجی فمینیستی کانادا برگزار شد. برای ترویج یک راه حل صلح آمیز در مورد بحران در شبه جزیره کره. تحریم ها و انزوا نتوانسته اند برنامه سلاح های هسته ای کره شمالی را مهار کنند و در عوض به مردم غیرنظامی کره شمالی آسیب جدی وارد کنند. شبه جزیره کره ای بدون سلاح هسته ای تنها با تعامل واقعی ، گفتگو سازنده و همکاری متقابل حاصل می شود. ما توصیه های زیر را به وزرای امور خارجه شرکت کننده در اجلاس سران 16 ژانویه در مورد امنیت و ثبات در شبه جزیره کره صادر می کنیم:

• فوراً همه طرف های ذیربط را بدون گفتن شرط گفتگو درگیر گفتگو کنید تا در جهت دستیابی به شبه جزیره کره ای بدون هسته ای تلاش کنند.
• حمایت از استراتژی فشار حداکثری را لغو کنید ، تحریم هایی را که تأثیرات مخربی بر مردم کره شمالی دارد ، به منظور عادی سازی روابط دیپلماتیک ، برطرف کردن موانع تعامل شهروندان به شهروندان و تقویت همکاری های بشردوستانه ، کنار بگذارید.
• گسترش روحیه آتش بس المپیک و تأیید مجدد گفتگوهای بین کره ای با حمایت از: i) مذاکرات برای ادامه تعلیق تمرینات مشترک نظامی ایالات متحده-ROK در جنوب ، و ادامه تعلیق آزمایش های هسته ای و موشکی در شمال ، ب) تعهد به عدم انجام نخستین اعتصاب ، هسته ای یا متعارف و (iii) فرایندی برای جایگزینی توافق آتش بس با توافقنامه صلح کره؛
• به تمام توصیه های شورای امنیت در مورد زنان ، صلح و امنیت پیروی کنید. به ویژه ، ما از شما می خواهیم که قطعنامه 1325 شورای امنیت سازمان ملل را به تصویب برسانید ، که تصدیق می کند مشارکت معنادار زنان در تمام مراحل حل مناقشه و ایجاد صلح ، صلح و امنیت را برای همگان تقویت می کند.

این توصیه ها مبتنی بر تجربه طولانی ما در ارتباط با کره شمالی از طریق دیپلماسی شهروندان و ابتکارات بشردوستانه و از تخصص جمعی ما در زمینه نظامی سازی ، خلع سلاح هسته ای ، تحریم های اقتصادی و هزینه انسانی جنگ حل نشده کره است. این اجلاس یادآوری وحشتناک است که ملل متحد مسئولیت تاریخی و اخلاقی برای پایان دادن به جنگ کره جنوبی دارند. تعهد عدم انجام اولین اعتصاب ، می تواند تنش ها را با کاهش چشمگیر حمله و خطر محاسبه اشتباه که می تواند منجر به پرتاب هسته ای عمدی یا ناخواسته شود ، از بین ببرد. حل و فصل جنگ کره می تواند تنها اقدام مؤثر برای متوقف کردن نظامی سازی شدید شمال شرقی آسیا باشد که صلح و امنیت میلیاردرهای 1.5 مردم منطقه را به شدت تهدید می کند. حل مسالمت آمیز بحران هسته ای کره گام اساسی در جهت از بین بردن کامل سلاح های هسته ای جهانی است. 2

سابقه و هدف در پيشنهاد وزراي خارجي

1. فوراً همه طرف های ذیربط را بدون گفتن شرط گفتگو درگیر گفتگو کنید تا در جهت دستیابی به شبه جزیره کره ای بدون هسته ای تلاش کنند.
2. روحیه آتش بس المپیک را گسترش داده و با آغاز گفتگوهای بین کره ای حمایت های خود را تأیید کنید: i) ادامه تعلیق تمرینات مشترک ایالات متحده-ROK در جنوب ، ب) تعهد عدم اجرای اولین اعتصاب ، هسته ای یا متعارف. و سوم) فرایندی برای جایگزینی توافق آتش بس با توافقنامه صلح کره؛

2018 به مناسبت سالگرد 65 سال توافق نامه آتش بس ، آتش بس امضا شده توسط فرماندهان نظامی DPRK ، PRC و ایالات متحده به نمایندگی از فرماندهی سازمان ملل متحد به رهبری ایالات متحده است. 1 نمایندگان کشورهایی را که اسلحه ، سرباز ، پزشک ، پرستار فرستاده اند ، جمع می کند. و کمک های پزشکی به ائتلاف نظامی به رهبری ایالات متحده در طول جنگ کره ، اجلاس ونکوور فرصتی را برای تلاش جمعی در راستای تحقق توافق صلح ، برای تحقق وعده های مندرج در ماده چهارم آتش بس ارائه می دهد. در ژوئیه 27 ، 1953 ، شانزده وزیر خارجه امضاء الحاقیه ای را با تصدیق اعلام کردند: "ما از تلاشهای سازمان ملل برای ایجاد یک توافق عادلانه در کره براساس اصولی که مدت ها توسط سازمان ملل تأسیس شده است پشتیبانی خواهیم کرد. اجلاس ونکوور یک یادآوری مناسب اما ترسناک است که ملل جمع شده یک مسئولیت تاریخی و اخلاقی برای پایان دادن به جنگ رسمی کره دارند.

تعهد عدم انجام نخستین اعتصاب ، باعث کاهش بیشتر تنش ها با کاهش چشمگیر خطر تشدید یا محاسبه اشتباه می شود که می تواند منجر به یک حمله هسته ای عمدی یا سهوی شود. بعنوان امضا كنندگان منشور سازمان ملل متحد ، كشورهاي عضو موظفند اختلافات را از طريق مسالمت آميز حل كنند. 2 علاوه بر این ، حمله نظامی پیشگیرانه به كره شمالی ، هرچند محدود ، تقریباً مطمئناً باعث یك حمله گسترده خواهد شد و منجر به مقیاس كامل خواهد شد. جنگ متعارف یا هسته ای در شبه جزیره کره. خدمات تحقیقاتی کنگره ایالات متحده تخمین می زند که فقط در اولین ساعات جنگ ، به همان اندازه 300,000 کشته می شود. علاوه بر این ، زندگی ده ها میلیون نفر در هر دو طرف از شکاف کره در معرض خطر خواهد بود و صدها میلیون نفر دیگر مستقیماً در سراسر منطقه و پس از آن تحت تأثیر قرار می گیرند.

حل و فصل جنگ کره می تواند م mostثرترین اقدام برای متوقف کردن نظامی شدن شدید در شمال شرق آسیا باشد ، 3 که صلح و امنیت 1.5 میلیارد نفر در منطقه را به شدت تهدید می کند. تجمع گسترده نظامی بر زندگی افرادی که در نزدیکی پایگاههای نظامی ایالات متحده در اوکیناوا ، ژاپن ، فیلیپین ، کره جنوبی ، گوام و هاوایی زندگی می کنند تأثیر منفی گذاشته است. حیثیت ، حقوق بشر و حق جمعی تعیین سرنوشت مردم در این کشورها با نظامی گری نقض شده است. سرزمین ها و دریاهای آنها که از نظر معیشتی به آنها وابسته هستند و دارای اهمیت فرهنگی و تاریخی هستند ، توسط ارتش کنترل می شوند و توسط عملیات نظامی آلوده می شوند. خشونت جنسی توسط پرسنل نظامی علیه جوامع میزبان ، به ویژه زنان و دختران انجام می شود و اعتقاد به استفاده از زور برای حل اختلافات عمیقا برای حفظ نابرابری های مردسالارانه شکل گرفته است که جوامع را در سراسر جهان شکل می دهد.

• حمایت از استراتژی فشار حداکثری را لغو کنید ، تحریم هایی را که تأثیرات مخربی بر مردم کره شمالی دارد ، به منظور عادی سازی روابط دیپلماتیک ، برطرف کردن موانع تعامل شهروندان به شهروندان و تقویت همکاری های بشردوستانه ، کنار بگذارید.

وزرای امور خارجه باید تأثیر افزایش شورای امنیت و تحریم های دو جانبه علیه KPRK را بررسی کنند ، که از نظر تعداد و شدت افزایش یافته است. در حالی که طرفداران تحریم آنها را جایگزین مسالمت آمیز برای اقدام نظامی می دانند ، تحریم ها تأثیر خشونت آمیز و فاجعه آمیزی بر روی مردم دارند ، همانگونه که تحریم های علیه عراق در 1990 مشهود است ، که منجر به کشته شدن زودرس صدها هزار کودک عراقی شد. 4 شورای امنیت سازمان ملل متحد اصرار دارد كه تحریم های سازمان ملل علیه كره شمالی به هدف قرار دادن غیرنظامیان نیست ، اما 5 هنوز شواهد نشان می دهد كه برعكس است. مطابق گزارش 2017 UNICEF ، 28 درصد از كودكان در سن 5 سال و كمتر از گرفتگی متوسط ​​تا شدید رنج می برند. 6 در حالی كه قطعنامه UNSC 2375 "نیازهای بزرگ برآورده نشده" شهروندان DPRK را تشخیص می دهد ، مسئولیت این نیازهای برآورده را صرفاً بر عهده می گیرد. با دولت DPRK صحبت می کند و هیچ اشاره ای به تاثیر احتمالی یا واقعی تحریم ها نمی کند.

این تحریم ها به طور فزاینده ای ، اقتصاد غیرنظامی را در KPRK هدف قرار داده و از این رو احتمالاً تأثیرات منفی دیگری بر معیشت انسان خواهد گذاشت. به عنوان مثال ، ممنوعیت صادرات نساجی و اعزام کارگران به خارج از کشور همه به معنای تأثیرگذاری بر وسیله ای است که به موجب آن شهروندان معمولی DPRK معمولاً برای حمایت از معیشت خود از این منابع بهره می گیرند. علاوه بر این ، اقدامات اخیر با هدف محدود کردن واردات فرآورده های نفتی DPRK ، بیشتر اثرات منفی انسانی را به خطر می اندازد.

به گفته دیوید فون هیپل و پیتر هیز ، "تأثیرات اولیه فوری پاسخ به قطع نفت و فرآورده های نفتی بر رفاه خواهد بود. مردم مجبور به راه رفتن یا حرکت نکردن و به جای سوار شدن در اتوبوس ها می شوند. به دلیل وجود نفت سفید کمتر و تولید برق در محل کمتر نور در خانواده ها وجود خواهد داشت. جنگل زدایی بیشتر برای تولید زیست توده و زغال چوب مورد استفاده در دستگاه های گاز ساز برای کار کامیون ها بیشتر خواهد شد که منجر به فرسایش بیشتر ، جاری شدن سیل ، محصولات غذایی کمتر و قحطی بیشتر می شود. سوخت گازوئیل برای پمپاژ آب برای آبیاری شالیزارهای برنج ، پردازش محصولات غذایی به مواد غذایی ، انتقال مواد غذایی و سایر مایحتاج خانگی و حمل محصولات کشاورزی به بازارها قبل از خراب شدن آنها کمتر خواهد بود. "7 در نامه او ، هماهنگ کننده مقیم بشردوستانه سازمان ملل برای کره شمالی 42 مورد ذکر شده است که در آن تحریم ها مانع کار بشردوستانه شده اند ، 8 موردی که اخیراً توسط سفیر سوئد در سازمان ملل تأیید شده است. سیستم های بانکی که از طریق آنها می توان وجوه عملیاتی را انتقال داد. آنها همچنین در تأمین تجهیزات پزشکی ضروری و محصولات دارویی و همچنین سخت افزار برای سیستم های کشاورزی و آبرسانی با تأخیر یا ممنوعیت روبرو شده اند.

موفقیت تحریم ها علیه DPRK کم رنگ به نظر می رسد با توجه به اینکه آغاز گفتگو بین ایالات متحده و کره شمالی منوط به تعهد DPRK برای خنثی سازی است. این پیش شرط به دلایل اصلی برنامه هسته ای DPRK ، یعنی ماهیت حل نشده جنگ کره و ادامه و افزایش تنش های ژئوپلیتیکی در منطقه نمی پردازد ، که مدت طولانی برنامه هسته ای DPRK را در پیش رو دارد و تا حدودی می تواند به عنوان یک انگیزه اصلی در نظر گرفته شود. برای دستیابی به توانایی هسته ای درعوض ، ما خواهان دیپلماسی درگیر ، از جمله گفتگوهای واقعی ، روابط عادی شده و شروع اقدامات همکاری ، اعتماد سازی هستیم که پتانسیل ایجاد و حفظ یک فضای سیاسی پایدار برای روابط متقابل و سودمند در منطقه و پیشگیری و حل و فصل اولیه درگیری احتمالی.

• به تمام توصیه های شورای امنیت در مورد زنان ، صلح و امنیت پیروی کنید. به ویژه ، ما از شما می خواهیم که قطعنامه 1325 شورای امنیت سازمان ملل را به تصویب برسانید ، که تصدیق می کند مشارکت معنادار زنان در تمام مراحل حل مناقشه و ایجاد صلح ، صلح و امنیت را برای همگان تقویت می کند.

مطالعه جهانی که پانزده سال از اجرای 1325 UNSCR را مرور می کند ، شواهد کاملی را ارائه می دهد که نشان می دهد مشارکت برابر و معنادار زنان در تلاش های صلح و امنیت برای صلح پایدار بسیار مهم است.

این بررسی که سه دهه از چهل فرایند صلح را در بر می گیرد ، نشان می دهد که از توافقنامه های صلح 182 امضا شده ، در همه موارد به جز یک مورد توافق حاصل شد که گروه های زنان بر روند صلح تأثیر بگذارند. جلسه وزیران به دنبال راه اندازی برنامه اقدام ملی کانادا در مورد UNSCR 1325 ، نشانگر تعهد به حضور زنان در همه مراحل روند صلح است. این جلسه فرصتی برای همه دولتها برای مشارکت زنان در هر دو طرف جدول است. آن کشورهایی که با سیاست خارجی فمینیستی در اجلاس سران حاضر می شوند ، باید بودجه لازم را به سازمان ها و جنبش های زنان اختصاص دهند تا ظرفیت آنها برای مشارکت بیشتر شود.

چرا ما برای پایان دادن به جنگ کره به توافق نامه صلح نیاز داریم

2018 هفتاد سال از اعلام دو کشور جداگانه کره ، جمهوری کره (ROK) در جنوب و جمهوری دموکراتیک خلق کره (DPRK) در شمال می گذرد. کره پس از آزادی از ژاپن ، ستمگر استعماری این کشور ، از حاکمیت منع شده بود ، و در عوض به طور خودسرانه توسط قدرتهای جنگ سرد تقسیم می شد. خصومت ها بین دولت های رقیب کره آغاز شد و مداخله ارتش های خارجی جنگ کره را بین المللی کرد. پس از سه سال جنگ ، بیش از سه میلیون کشته و نابودی کامل شبه جزیره کره ، آتش بس منعقد شد ، اما هرگز همانطور که توسط امضا کنندگان توافق نامه آتش بس قول داده بود ، به توافق صلح تبدیل نشد. ما به عنوان زنانی از کشورهایی که در جنگ کره شرکت کرده اند ، معتقدیم که شصت و پنج سال برای آتش بس خیلی طولانی است. عدم توافق نامه صلح ، پیشرفت در زمینه دموکراسی ، حقوق بشر ، توسعه و اتحاد مجدد خانواده های کره ای را که به طور غم انگیز برای سه نسل از هم جدا شده اند ، بازداشت.

توجه: 

1 به عنوان یک نقطه اصلاح تاریخی ، فرماندهی سازمان ملل متحد یک سازمان ملل متحد نیست بلکه یک ائتلاف نظامی به رهبری ایالات متحده است. در ژوئیه 7 ، 1950 ، قطعنامه 84 شورای امنیت سازمان ملل متحد را به اعضاء ارائه کمک های نظامی و سایر کمک های کره جنوبی توصیه کرد "اطمینان حاصل کنید که نیروهای و سایر کمک ها برای یک فرمان واحد متحد تحت ایالات متحده امکان پذیر است." کشورهای زیر اعزام نیروها برای پیوستن به ایالات متحده- ائتلاف نظامی به رهبری: اتحاد جماهیر بریتانیا ، استرالیا ، بلژیک ، کانادا ، کلمبیا ، اتیوپی ، فرانسه ، یونان ، لوکزامبورگ ، هلند ، نیوزیلند ، فیلیپین ، تایلند و ترکیه. آفریقای جنوبی واحدهای هوایی را تأمین می کرد. دانمارک ، هند ، نروژ و سوئد واحدهای پزشکی ارائه دادند. ایتالیا از بیمارستان پشتیبانی کرد. دبیرکل سازمان ملل متحد بوتروس بوتروس غالی در 1994 توضیح داد ، "شورای امنیت فرمان واحدی را به عنوان یک نهاد فرعی تحت کنترل خود تأسیس نکرد ، بلکه صرفاً ایجاد چنین فرمانی را توصیه می کرد ، و تصریح می کرد که این امر تحت اختیار است. ایالات متحده. بنابراین ، انحلال فرمان متحد به عهده هیچ ارگان سازمان ملل متحد نیست ، بلکه موضوعی است که در صلاحیت دولت ایالات متحده است. "

2 منشور تهدید یا استفاده از زور را ممنوع می کند ، مگر در مواردی که به طور صحیح توسط قطعنامه شورای امنیت یا در موارد دفاع از خود لازم و متناسب باشد. دفاع از خود مقدماتی فقط وقتی در معرض تهدیدهای واقعاً قریب الوقوع باشد ، قانونی است که ضرورت دفاع از خود "فوری ، پر فشار ، بدون انتخاب وسیله و هیچ لحظه ای از مشورت" مطابق فرمول منی کارولین نباشد. بر این اساس ، نقض قوانین عرفی بین المللی برای حمله به کره شمالی تا زمانی که به خود حمله نکند و تا زمانی که هنوز راه های دیپلماتیک وجود دارد که باید دنبال شود.

3 به گفته موسسه بین المللی تحقیقات صلح استکهلم (SIPRI) ، در 2015 آسیا شاهد افزایش قابل توجهی در هزینه های نظامی بود. از میان ده سرباز برتر نظامی ، چهار کشور در شمال شرقی آسیا واقع شده اند و موارد زیر را در 2015 خرج می کنند: چین 215 میلیارد دلار ، روسیه 66.4 میلیارد دلار ، ژاپن 41 میلیارد دلار ، ژاپن 36.4 میلیارد دلار ، کره جنوبی 596 میلیارد دلار. ایالات متحده بزرگترین اسپینر نظامی ، ایالات متحده ، از هر چهار قدرت این شمال شرقی آسیا با میلیارد XNUMX دلار عبور می کند.

4 باربارا کراست ، "تحریم های عراق کودکان را می کشد ، گزارش های سازمان ملل" ، 1st دسامبر 1995 ، در نیویورک تایمز ، http://www.nytimes.com/1995/12/01/world/iraq-sanctions-kill-children- سازمان ملل متحد گزارشات.html

5 UNSC 2375 "... قرار نیست عواقب منفی انسانی برای جمعیت غیرنظامی DPRK داشته باشد یا بر فعالیتهای منفی یا محدود شده از جمله فعالیتهای اقتصادی و همکاری ، کمکهای غذایی و کمکهای بشردوستانه که ممنوع نیستند (......) و کار سازمانهای بین المللی و غیردولتی که برای کمک به مردم غیرنظامی DPRK فعالیت های امدادی و امدادی را در DPRK انجام می دهند. "

6 UNICEF "وضعیت کودکان در جهان 2017." https://www.unicef.org/publications/files/SOWC_2017_ENG_WEB.pdf

7 پیتر هیز و دیوید فون هیپل ، "تحریم های واردات نفت کره شمالی: تأثیرات و اثربخشی" ، گزارش های ویژه NAPSNet ، 05 سپتامبر 2017 ، https://nautilus.org/napsnet/napsnet-reports/sanctions-on- واردات-نفت-کره-کره شمالی-اثرات / و /

8 Chad O'Carroll ، "نگرانی جدی درباره تأثیر تحریم ها در کار کمک به کره شمالی: UN DPRK Rep" ، دسامبر 7 ، 2017 ، https://www.nknews.org/2017/12/serious-concern-about-sanctions -استاندارد-در-کره-کره-کمک-کار-UN-dprk-rep /

9 نگرانی درباره اثرات منفی بشردوستانه تحریم ها توسط سفیر سوئد در شورای امنیت سازمان ملل متحد در نشست اضطراری در دسامبر 2017 مطرح شد: "اقدامات اتخاذ شده توسط شورا هرگز برای تأثیرگذاری بر کمک های بشردوستانه تأثیر منفی نداشته است ، بنابراین گزارش های اخیر مبنی بر این که تحریم ها دارای اختلافات منفی است