توسط ان رایت
این بار من در استندینگ راک، داکوتای شمالی در کمپ Oceti Shakowin بودم تا خط لوله دسترسی داکوتا (DAPL) را به مدت چهار روز در طوفان توجه ملی و بین‌المللی به دنبال دو نمایش وحشتناک خشونت پلیس نسبت به محافظان آب متوقف کنم.
در 27 اکتبر، بیش از 100 پلیس محلی و ایالتی و گارد ملی با پوشیدن لباس ضد شورش با کلاه ایمنی، ماسک صورت، باتوم و سایر لباس های محافظ، با تفنگ های تهاجمی به اردوگاه خط مقدم شمالی حمله کردند. آنها تجهیزات نظامی دیگری مانند نفربرهای مقاوم در برابر مین (MRAP) و دستگاه‌های صوتی بلند برد (LRAD) و مجموعه کاملی از تیزرها، گلوله‌های کیسه‌های لوبیا و قمه/باتوم داشتند. آنها 141 نفر را دستگیر کردند، اردوگاه خط مقدم را ویران کردند و اموال شخصی دستگیرشدگان را در سطل زباله انداختند. طبق گزارش ها، کلانتر شهرستان مورتون در حال تحقیق در مورد تخریب هدفمند اموال شخصی است.
در واکنش افراطی دیگر به محافظان غیرنظامی غیرنظامی آب، در 2 نوامبر، پلیس گاز اشک‌آور و گلوله‌های کیسه‌ای لوبیا را به سوی محافظان آب که در شاخه کوچکی در رودخانه میسوری ایستاده بودند شلیک کرد. آنها در آب سرد ایستاده بودند تا از یک پل دست ساز در عرض رودخانه به مکان های مقدس که توسط پلیس تخریب می شد محافظت کنند. تک تیراندازان پلیس با پاهای خود در محل دفن مقدس روی خط الراس تپه ایستاده بودند.
On اکتبر 3در همبستگی با محافظان آب، تقریباً 500 رهبر مذهبی از سراسر ایالات متحده وارد شدند تا در یک روز دعا برای توقف خط لوله دسترسی داکوتا به محافظان آب بپیوندند. کشیش اسقفی بازنشسته جان فلوگرتی یک فراخوان ملی از روحانیون برای آمدن به سنگ ایستاده بود. او گفت که از اینکه در کمتر از ده روز، 474 رهبر به فراخوان برای حمایت از زمین مادر پاسخ دادند، متحیر شده است. در طول دو ساعت شاهد بین ادیان، بحث و دعا در نزدیکی حفاری فعلی خط لوله دسترسی داکوتا (DAPL)، می‌توان شنید که ماشین‌های حفاری خط خط الراس را در جنوب بزرگراه 1806 تخریب می‌کنند.
پس از تجمع، حدود 50 نفر از گروه به سمت بیسمارک، پایتخت داکوتای شمالی رفتند تا از فرماندار ایالت بخواهند خط لوله را متوقف کند. 14 روحانی در روتوندای کاپیتول به نماز نشستند و به دستور پلیس از پایان نماز خودداری کردند و ساختمان کنگره را ترک کردند و دستگیر شدند.
پنج نفر دیگر نیز دستگیر شدند 30 دقیقه بعد هنگامی که سربازان طوفان برای ترساندن بقیه گروه به کار گرفته شدند، هنگامی که آنها از خیابان به طرف پیاده رو مقابل خانه گاوداری به سبک فرمانداری راه می رفتند تا به نماز زانو بزنند. زنان دستگیر شده زمانی که سلول زنان در بیسمارک در دسترس بود، 4 ساعت به یک زندان شهرستانی در فارگو، داکوتای شمالی منتقل شدند. دو نفر از مردان دستگیر شده وقتی به آنها گفته شد که زنان دستگیر شده به فارگو برده شده اند، شوکه شدند، زیرا آنها توسط خودشان در سلولی قرار داده شده بودند که ده نفر را در خود جای می داد که پر از محصولات بهداشتی زنانه بود. مردان دستگیر شده همچنین گفتند که پول نقد آنها گرفته شده و زندان برای پول نقد چکی صادر کرده است، که در نتیجه پول نقد نداشتند پس از آزادی، گرفتن تاکسی یا خرید غذا عملاً غیرممکن است، زیرا تاکسی‌ها و خواربارفروشی‌ها معمولاً چک نقدی نمی‌کنند. در عوض، به کسانی که از زندان بیرون می‌آیند گفته می‌شود که برای نقد کردن چک‌هایی که دور از زندان قرار دارند و احتمالاً پس از آزادی دستگیرشدگان بسته می‌شوند، به بانک مراجعه کنند.
در روز شنبه، 5 نوامبر، رهبران شورای قبیله ای مراسمی برای اسب ها ترتیب دادند، زیرا سرخپوستان دشت "از نوادگان یک ملت قدرتمند اسب هستند." رهبر قبیله جان ایگل به حدود 1,000 نفر در یک دایره بزرگ در آتش مقدس شورای قبیله ای جدید یادآوری کرد که در اوت 1876، 4,000 اسب توسط ارتش ایالات متحده از لاکوتا در آنچه به عنوان نبرد چمن چرب شناخته می شود، گرفته شد و به آن معروف شد. ارتش ایالات متحده به عنوان نبرد لیتل بیگورن. او همچنین برای غیر سیوها ذکر کرد که کلمه سیوکس به معنای اسب به معنای «پسر من، دخترم» است. او گفت که بازگشت اسب‌ها به آتش مقدس شفای خاطره ژنتیکی اسب‌ها از درمان اجدادشان در قرن گذشته و همچنین شفابخشی برای جمعیت بومی آمریکا برای آسیب‌های ژنتیکی درمان تاریخی آنها خواهد بود. از اجدادشان شفای بسیاری در استندینگ راک از رفتار خشونت آمیز اخیر پلیس و گارد ملی داکوتای شمالی، جنبه مهم این مراسم بود.
رئیس جان ایگل خاطرنشان کرد که بسیاری از بومیان آمریکا به ارتش پیوسته اند و به عنوان کهنه سربازان جنگی، استرس پس از سانحه مضاعف (PTS) دارند، اول از درمان خود به عنوان بومیان آمریکایی و دوم به عنوان کهنه سربازان جنگی. جان تاکید کرد که مخصوصاً برای کهنه سربازان بومی جنگ، استفاده از کلمه "حافظان آب" مهم است، زیرا عبارات "تظاهرات کنندگان و معترضان" ممکن است باعث واکنش PTSD از روزهای حضور آنها در ارتش ایالات متحده شود. او گفت که می تواند PTSD را در چشمان بسیاری که در هر یک از برخوردهای اخیر با پلیس پشت سر گذاشته اند ببیند.
همانطور که جان ایگل هدف این مراسم را توضیح داد، در فاصله دوری که از جاده پرچم ها به سمت اردوگاه اوستی سانکوین می رفتند، 30 اسب و سوار آمدند. با فریادهای "صلح" و نه فریادهای جنگی، حلقه بزرگ 1,000 نفری برای استقبال از اسب ها و سواران باز شد. آنها بارها دور آتش مقدس حلقه زدند تا "فریادهای صلح" و کوبیدن یک طبل بزرگ افزایش یابد. او از هر "حافظ آب" خواست تا در دل خود شجاعت داشته باشد تا بر خشم و ترس غلبه کند و به دعا روی آورد، زیرا پلیس و دولت نمی دانند چگونه با خشونت و دعا برخورد کنند. رهبران درخواست کردند که وقتی اسب ها وارد دایره شدند، هیچ کس از مراسم مقدس عکس نگیرد.
یکی دیگر از رهبران گفت که بومیان آمریکا باید ببخشند به جای اینکه منتظر عذرخواهی برای رفتارشان توسط دولت ایالات متحده باشند. او پیش‌بینی کرد که دولت آمریکا هرگز عذرخواهی نخواهد کرد و تا زمانی که بومیان آمریکا درد زندگی را نبخشند، در خشم زندگی خواهند کرد. او گفت: "زندگی بهتر است اگر کسی بتواند ببخشد." ما باید تغییر کنیم و رفتارمان با زمین مادر را تغییر دهیم.»
پسر رهبر جنبش سرخپوستان آمریکا (AIM) راسل مینز از حضور در اردوگاه خط مقدم گفت که پلیس او را در حالی که از یک زن مسن محافظت می‌کرد، با چماق می‌زند. او گفت که احساس می‌کند قبلاً شاهد خشونت بوده است، رفتار پلیس در سال 2016 "در خون ما آشناست." Means همچنین به همه یادآوری کرد که به حافظان آب جوانی که در کنار آمدن با تجربیات خود با پلیس در دو هفته گذشته مشکل داشتند، کمک کنند.
در پایان مراسم، تقریباً سی نفر از جوانان و بزرگسالان هوپی ناواهو پس از فرار از آریزونا وارد حلقه شدند. یک جوان 1,000 ساله هوپی که با فریادهای بلند 15 نفر در حلقه استقبال شد، هق هق گفت: "150 سال پیش مجبور شدیم از خانه هایمان فرار کنیم، اما امروز برای کمک به حفظ خانه های شما و خودمان فرار کرده ایم. روحیه نمازگزار، اما برای اینکه به دولت نشان دهیم که نمی تواند ما را دوباره فراری دهد.»
همانطور که از دایره راه می رفتم، یک زن مسن تر سیوکس به من گفت که روزی که اردوگاه ویران شد، در خط مقدم بوده است. او در حال نماز نشسته بود که پلیس به داخل هجوم آورد، مردم را به هم ریخت، اردوگاه را شکست و او را دستگیر کرد. او گفت سه ماه است که در کمپ بوده و تا پایان اردو خواهد ماند. او در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: «من اکنون همانطور که اجدادم زندگی می‌کردند... در طبیعت زندگی می‌کردم، هر روز، در زندگی اجتماعی، کار و دعا با هم. من تمام عمرم منتظر این جمع بودم.»
درباره نویسنده: آن رایت آن رایت به مدت 29 سال در ارتش آمریکا / ذخیره ارتش ایالات متحده خدمت کرد و به عنوان سرهنگ بازنشسته شد. او به مدت 16 سال دیپلمات آمریکایی بود و در سفارتخانه های ایالات متحده در نیکاراگوئه، گرانادا، سومالی، ازبکستان، قرقیزستان، سیرالئون، میکرونزی، افغانستان و مغولستان خدمت کرد. او در مارس 2003 در مخالفت با جنگ پرزیدنت بوش علیه عراق از دولت ایالات متحده استعفا داد. او در سه هفته گذشته دو بار از استندینگ راک بازدید کرده است.
