By پروژه بالفور، جولای 14، 2019
با Sir Vincent Fean صحبت کنید Meretz بریتانیا واقعه
Meretz UK در 7 ژوئیه در مرکز جامعه یهودیان JW3 در لندن رویدادی را برگزار کرد تا در مورد چشم اندازها ، مزایا و نتایج احتمالی به رسمیت شناختن دولت فلسطین در کنار دولت اسرائیل توسط دولت انگلیس بحث کند. سر وینسنت فی ، سرکنسول سابق انگلیس در اورشلیم و رئیس پروژه بالفور ، در جریان مذاکرات توسط جان کری ، وزیر امور خارجه ایالات متحده ، مرتبا با فلسطینی ها صحبت می کرد. او بینش خود را از تجربیات خود در منطقه و افکار در مورد این مسئله به اشتراک گذاشت. بیشتر این رویداد به جلسات پرسش و پاسخ با مخاطبان اختصاص داشت.
لارنس یوفا ، دبیر مرتس انگلیس و سر وینسنت فی (عکس: پیتر دی ماسکارنهاس)
نخستین موضع مذاکرات این بود که، به عنوان مردم انگلیس، ما نمی توانیم بگوییم که اسرائیل و فلسطین باید چه اقداماتی انجام دهند، بلکه باید نشان دهند که چه چیزی باید بریتانیا انجام دهد و با هر دو طرف همکاری کند. سر وینسنت گفت: "همزیستی مستلزم تساوی اعتقاد بین دو ملت است." پیش فرض دیگر این بود که فلسطین امروزه مستقل نیست، بلکه قلمرو اشغال شده است. تشخیص یک قدم به سوی استقلال خواهد بود.
بحث بر این سؤالات متمرکز بود:
- آیا بریتانیا می تواند یک کشور فلسطینی را در کنار اسرائیل تشخیص دهد؟
- ما باید؟
- آیا ما
- چه خوب (در صورت وجود) این کار را می کند؟
آیا بریتانیا می تواند یک کشور فلسطینی را در کنار اسرائیل تشخیص دهد؟
دو راه تعریف یک دولت وجود دارد: اعلامیه و قانون اساسی. اولین تشخیص باید انجام شود: زمانی که بسیاری از ایالت های مختلف شما را تشخیص می دهند. از امروز، دولت های 137 فلسطین را شناخته اند؛ سوئد این کار را در 2014 انجام داد. امروزه از کشورهای عضو 193 در سازمان ملل متحد حدود دو سوم فلسطین را شناخته اند، به همین دلیل فلسطین آزادی بیان را اعلام می کند.
روش قانونی شامل چهار معیار می شود: جمعیت، مرزهای تعریف شده، حکومتداری و توانایی انجام روابط بین المللی. جمعیت بسیار ساده است: 4.5 میلیون فلسطینی در سرزمین های اشغالی فلسطین زندگی می کنند.
ب مسئله مرزها توسط شهرک های غیر قانونی اسرائیل "اشتباه گرفته" است، اما منطق به ما می گوید که مرزهای آتش بس پیش از ژوئن 1967 را ارزیابی کند. زمانی که بریتانیا اسرائیل را در 1950 تشخیص داد، مرزها و نه سرمایه آن را به رسمیت نشناخت.
ج با توجه به حکومتداری، در رام الله یک دولت وجود دارد که کنترل آموزش، مراقبت های بهداشتی و مالیات را کنترل می کند. تشکیلات خودگردان فلسطین نیز دارای مجوز قانونی در غزه است. دولت بریتانیا دولت ها را به رسمیت می شناسد، نه دولت ها.
د در رابطه با انجام روابط بین المللی، اسرائیل به طور رسمی سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان تنها نماینده قانونی مردم فلسطین شناخته است. سازمان آزادیبخش فلسطین از طرف مردم فلسطین روابط بین المللی را انجام می دهد.
آیا باید بریتانیا فلسطین را در کنار اسرائیل تشخیص دهد؟
در شرایط کنونی، به رسمیت شناختن دولت فلسطین برابر است با بریتانیا به رسمیت شناختن حقوق برابر دو ملت به خودیاری. در حال حاضر حق مردم اسرائیل را برای خودت تعیین کرده است و سیاست ما این است که به دنبال یک راه حل دو جانبه باشد. این نیز تأییدیه است که "حاکمیت منهای" برای فلسطین، حمایت شده توسط بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، ناکافی است. یک سیاست ایجاد دولت بنتونیست ها به معنای حالت آپارتاید است.
"تشخیص مذاکره را تحمل نمی کند و نباید از آن سود ببرد، بلکه پیشگویی از آن است. خودمختاری برای هر دو ملت اسرائیل و فلسطین درست است، نه تراشه چانه زنی. اسرائیلی ها آن را قبول کرده اند و فلسطینیان آن را شایسته می دانند. "
آیا بریتانیا یک کشور فلسطینی را در کنار اسرائیل تشخیص خواهد داد؟
ما یک روز خواهیم بود حزب کارگر، حزب لیک و حزب کمونیست اتحاد شوروی (حزب کمونیست اتحاد شوروی)، دولت اسرائیل را در کنار سیاست اسرائیل به رسمیت شناختند. اقلیت قابل توجهی از نمایندگان محافظه کار وجود دارد که با آنها موافق هستند و در مجلس نمایندگان 2014 رای دادند که فلسطین را در کنار اسرائیل، 276 به نفع و تنها 12 علیه فلسطین تشخیص دهد.
آیا یک عامل برای شناخت وجود دارد؟ وعده انتخابات نتانیاهو برای استقرار سکونتگاهها به طور بالقوه باعث می شود که این یک تهدید موجود برای نتیجه دو کشور باشد.
در پرسش و پاسخ ، سوالی مطرح شد که آیا انگلیس می تواند به عنوان اقدامی برای جلوگیری از الحاق آینده شهرک ها توسط دولت اسرائیل ، شناخت را ارتقا دهد یا بهتر است نسبت به آن واکنش نشان دهد. سر وینسنت فرض کرد انگلیس توانایی جلوگیری از الحاق شهرک ها توسط اسرائیل را ندارد ، اما ارائه لایحه الحاقی توسط دولت اسرائیل می تواند محرک شناسایی فلسطین شود. محکومیت بلاغی الحاق شهرکها توسط اسرائیل تأثیری نخواهد داشت.
به چه معناست؟
خط رهبر پیشین محافظه کار و وزیر خارجه ویلیام هague، در مورد به رسمیت شناختن در 2011، این بود که "دولت بریتانیا حق دارد در زمان انتخاب خود فلسطین را به رسمیت بشناسد و زمانی که بهترین راه حل صلح باشد." سیاستمدار عملگرا می تواند از این مرحله برای جلوگیری از تحریک و تحمیل جلوگیری کند و عمدتا به خاطر انتقادات او از ترامپ و نتانیاهو و ادارات آنها است.
از سوی دیگر، تشخیص کاملا با نتیجه یک راه حل دو جانبه سازگار است. سیاست بریتانیا همچنان از اتحادیه اروپا است: اورشلیم به عنوان یک سرمایه مشترک، یک راه حل درست و توافق شده برای مشکل پناهندگی، مذاکرات بر اساس مرزهای 1967 و غیره. سر وینسنت به این فهرست اضافه کرد که خروج از مرحله از خروج ارتش اسرائیل از OPT ، همانطور که توسط پرزیدنت اوباما پشتیبانی می شود، و پایان دادن به پایان دادن به غزه.
تشخیص امیدوار است که دو کشور در هر دو کشور، در روزهایی که امید کمبود است، امیدوار باشد. این را Ramallah را تشویق می کند کلید های نتانیاهو را نگذارند. در اینجا در انگلستان، ذهنیت افراد، از مدیریت درگیری و پیشگیری از علل آن، تغییر می کند، درک اینکه دو نفر به سمت خود رها می کنند، نمیتوانند خودشان را حل کنند و دولت فعلی آمریکا به عنوان یک کارگزار صادقانه عمل نکند .
تصمیم بریتانیا برای تشخیص هر دو کشور، اکو را در کشورهایی مانند فرانسه، ایرلند، اسپانیا، بلژیک، پرتغال، لوکزامبورگ و اسلوونی پیدا خواهد کرد.
در جریان پرسش و پاسخ ، از سر وینسنت سال شد که آیا به رسمیت شناختن فلسطین از سوی انگلیس به استدلال لابی مهاجران اسرائیلی مبنی بر اینکه "جهان از ما متنفر است" تغذیه نخواهد کرد؟ وی پاسخ داد که برای کسی در اسرائیل یا هرجای دیگر سخت است که بگوید آنها به حقوق برابر اعتقاد ندارند. مدافعان وضع موجود مطمئناً این حمله را به عنوان یک حمله به دولت اسرائیل نشان می دهند ، هدف آنها این است که دو چیز متفاوت را مخلوط کنند: کشور اسرائیل و شرکت شهرک سازی. قطعنامه 2334 شورای امنیت سازمان ملل ، که با ترک دفتر اوباما به تصویب رسید ، به درستی بین دولت اسرائیل و شرکت مهاجران تمایز قائل می شود. اصلاً مثل هم نیستند.
شناخت در مورد آنچه که ما می توانیم بریتانیا انجام دهیم، ما باید با اصول حقوق برابر همکاری کنیم.
آیا به رسمیت شناختن انگلیس انگیزه اسرائیل برای پایان دادن به اشغال را خواهد داشت؟ نه، اما این یک گام در جهت درست است: به سوی حقوق برابر و احترام متقابل به و برای هر دو مردم. نخست وزیر نتانیاهو یک بار گفت که او دولت باینری را نمی خواهد. پس سیاست چیست؟ وضعیت وضعیت / حاکمیت منهای / کیک می تواند جاده را پایین بیاورد و بسازد؟ هیچ کدام از اینها حقوق برابر نیست. نتانیاهو همچنین گفت که اسرائیل همیشه باید با شمشیر زندگی کند. لازم نیست که اینطور باشد.
