عکس پیشرفت روزانه.

در حالی که من در روسیه بودم و سعی می کردم دوستانی پیدا کنم، در خانه در شارلوتزویل، ویرجینیا، ایالات متحده، گروهی از حامیان مشعل رابرت لی تجمعی برگزار کردند که عموماً به عنوان اعلام برتری سفیدپوستان شناخته می شود. من قبلا کتبی تا حدودی در مورد این گروه هویت سفید پوست، انسانیت آنها، نارضایتی های مشروع آنها و حمایت آنها از دونالد ترامپ.

آنها شعار می دادند: شما جایگزین ما نمی شوید! احتمالاً به این دلیل که شهر شارلوتزویل تصمیم گرفته است مجسمه رابرت ای لی را با چیزی کمتر نژادپرستانه جایگزین کند.

آنها شعار می دادند: "خون و خاک!" تصور می‌کنم ارتباط طولانی‌شان را با این سرزمین بیان کنم (اگرچه رهبر آنها بیشتر از اینکه رابرت ای. لی اهل شارلوتزویل باشد اهل ویرجینیا نیست) یا - به شکلی کمتر خیریه - فقط به دلیل صدای آشکار فاشیستی این شعار.

و آنها شعار می دادند: "روسیه دوست ماست!"

اگر ارتباط آن آخری شما را گیج می کند، از شنیدن آن بسیار خوشحالم.

برای توضیح: در ایالات متحده بسیاری از مردم به عنوان دموکرات یا لیبرال، یا جمهوری خواه یا "محافظه کار" از سوی دیگر معرفی می شوند. آنچه که این شناسایی ها مستلزم آن هستند، توسط رسانه های شرکتی و قدرت هایی که در واشنگتن دی سی هستند بی نهایت قابل دستکاری است در حال حاضر، یک اردوگاه به این معنی است:

ترقی خواه،
بشردوستانه،
فمینیست،
شامل نژاد،
از نظر اقتصادی منصفانه،
طرفدار محیط زیست،
نظامی،
و خصمانه نسبت به روسیه.

اردوگاه دیگر یعنی:

سرمایه دار،
واپسگرا،
جنسیت گرا،
نژاد پرست،
غیر انسانی،
مخرب محیط زیست،
نظامی،
و دوستانه نسبت به روسیه.

هر دو گروه بر اساس هیچ مدرکی نمی پذیرند که روسیه به حضور ترامپ در کاخ سفید کمک کرده است. هر دو اردوگاه کاملاً برای ایجاد خصومت علیه یک دولت مجهز به سلاح هسته‌ای باز هستند، اما تنها یک اردوگاه در حال حاضر به دلایل حزبی دستور انجام این کار را داده است.

من این وضعیت را برای برخی از روس ها ذکر کردم، و یکی پاسخ داد: "اما ما هرگز حتی برده داری، فقط رعیت نداشتیم." صرف نظر از اینکه این تمایز چقدر مهم است، این نکته را از دست می دهد. هیچ ارتباط منطقی بین دوست داشتن روسیه و اینکه بخواهیم شهری در سال 2017 تحت تسلط مجسمه های کنفدراسیونی قرار گیرد که برای کمپین های نژادپرستانه در دهه 1920 ساخته شده اند، وجود ندارد. من با حمایت از برخی تغییرات در چشم انداز شارلوتزویل و طرفداری از دوستی های شخصی و دولتی ایالات متحده و روسیه، مرتکب هیچ اشتباهی نمی شوم.

امروز از موزه گولاگ مسکو بازدید کردم. من هیچ جمعیتی از طرفداران گولاگ را ندیدم که دوستی با ایالات متحده را پیشنهاد کنند. اما چنین نمایشی به سختی قابل مشاهده بود، زیرا تک تک روس‌هایی که من تا به حال ملاقات کرده‌ام پیشنهاد دوستی با ایالات متحده داده‌اند - از جمله روس‌هایی با طیف وسیعی از نظرات درباره گولاگ‌ها.