توسط جرمی Kuzmarov و راجر صلح، اکتبر 9، 2017
در کنفرانس 2008، کنگره یک قانون را برای صدور یک سال 13 به پنتاگون واگذار کرد بزرگداشت از جنگ ویتنام، از روز یادبود، مه 28، 2012، و پایان روزهای جانبازان، نوامبر 11، 2025. کنگره مبلغ $ 65 میلیون دلار برای پنتاگون برای رسیدن به مدارس و کالج ها با پیام میهن پرستانه که آمریکا باید "سربازان جنگ را متقاعد کند و قدردانی کند" اختصاص داده است.
تا کنون، کمیته یادبود پنتاگون بیش از رویدادهای اجتماعی 10,800 است. این کمیته یک رویکرد نسبتا کم اهمیت را دنبال می کند، به دنبال یافتن شرکای مطلقه و نه به چالش کشیدن منتقدان جنگ. تکمیل این رویکرد، یک جدول زمانی بسیار کم از تاریخ در وب سایت کمیته است. به عنوان مثال، دوره 1945-54 در دوازده جمله کوتاه تحت پوشش قرار می گیرد.
La پذیرش فیلم مستند Ken Burns و Lynn Novick در جنگ ویتنام روشن است که چرا این پنتاگون چنین رویکردی را اتخاذ کرده است. حماسه ساعت Burns-Novick 18 انتقاد بسیاری از مورخان متخصص را به وجود آورده است. باب Buzzanco نوشت اگر فیلمسازان فیلم مستند خود را با عنوان «داستان های افرادی که در ویتنام در جنگ بودند»، کمی شکایت می کردند. "اما آن را به عنوان تاریخ جنگ اعلام می شود، و در آن بزرگترین مشکل دروغ است. روایت های سربازان ایده های متحرک و تصاویری از هزینه های انسانی نبرد را ارائه می دهند، اما آنها به سوالات بزرگتر در مورد اینکه چرا امپراتوری ها به ملت های کوچک حمله می کنند و عملا آنها را به عصر حجر برمی گرداند پاسخ نمی دهند. "
کلیشه های متعارف در فیلم، از سربازان معتاد مواد مخدر یا فعالان صلح که به شدت سوء استفاده می کنند سربازان آمریکایی را مورد آزار و اذیت قرار می دهند. جفری کیمبال نوشت"پوشش آنها از ظهور و تکامل جنبش ضد جنگ آمریکا در جنگ دوم هندوچین - همچنین به عنوان جنگ آمریکا (حدود 1954-1974) شناخته می شود - نادرست، ناهموار، ناقص و اساسا منفی است."
فعالان صلح، جانبازان و مورخان در میان آنها مدت زیادی تلاش کرده اند تا این کلیشه های منفی را تصحیح کنند و دیدگاه خود را از جنگ به عنوان ناعادلانه و غیر ضروری تلقی کنند. پس از یادگیری دستورات پنتاگون در ماه سپتامبر 2014، فعالان پیشین ضد جنگ ویتنام کمیته همپیمان صلح ویتنام را ایجاد کردند. هدف اعلام شده این است که "نظارت بر فعالیت های پنتاگون، در صورت لزوم آنها را به چالش بکشد و نقش جنبش ضد جنگ را در پایان جنگ به طور عمومی بالا ببرد".
اعضای VPCC با مقامات پنتاگون ملاقات کرده و درج شده است. این تلاش ها به یک نتیجه رسید نیویورک تایمز مقاله در نوامبر 2016 تحت عنوان "فعالان خواستار نمایش واقعی جنگ ویتنام در وب سایت پنتاگون" هستند و منجر به بازنویسی بخشی از زمان بندی ویتنام توسط پنتاگون شد. این جدول زمانی در ابتدا قتل عام My Lai را روشن کرد و آن را "واقعه My Lai" نامید.
VPCC همچنین در کنفرانسی در واشنگتن در ماه مه 2015 با عنوان "ویتنام: قدرت اعتراض. گفتن حقیقت. یادگیری درس "بیش از افراد 600 حضور داشتند.
VPCC دیگر کنفرانس برای اکتبر 20-21، 2017، یک رویداد روزانه که 50 سالگرد مارس معروف در پنتاگون را جشن می گیرد، برنامه ریزی شده است. سخنرانان به زمینه تاریخی می پردازند و رویداد خود را به یاد می آورند. یکی دیگر از موضوعات بحث و گفتگو خواهد بود: "سری PBS و درسهای غیر درس". در میان حامیان این رویداد، مورخان برای صلح و دموکراسی، مشارکت برای راهبردهای بین المللی در آسیا از دانشگاه جورج واشنگتن و جانبازان برای صلح هستند. این رویداد به روی عموم باز است. هزینه روزانه ناهار $ 25 به همراه $ 10 است.
در مورد جنگ ویتنام از دیدگاه های مختلف نوشته شده است. مقاله شخصی ما در مورد جنگ، که با جان مارسیانو همکاری دارد، هدف و رفتار جنگ را از منظر تئوری جنگی بررسی می کند. کلمه 80,000 سند شامل تصاویر بیش از 200 است. تقریبا یک سوم مربوط به جنبش ضد جنگ است. ما برای ایجاد یک وب سایت باز منابع با عموم مردم در نظر داشتیم، ما به دنبال شواهدی از مقالات پنتاگون بودیم، از دیدگاه مریلین یانگ مأموریت میگرفتیم و جنگ را با توجه به چشم انداز اخلاقی مارتین لوتر کینگ جونیور .
~~~~~~~~~
جرمی کوزرموف نویسنده است اسطوره ارتش معتاد: ویتنام و جنگ مدرن در مورد مواد مخدر (دانشگاه ماساچوست مطبوعات، 2009)، در میان دیگر آثار. راجر پیس هماهنگ کننده ی این است سایت اینترنتی، "راهنمای منابع و تاریخچه سیاست خارجی ایالات متحده".
