چشم انداز جامع حرکت صلح - از بین بردن میلیاریتم

سخنرانی اصلی Mairead Maguire ، برنده صلح نوبل ، در رویداد صلح سارایوو سارایوو. (6^th ژوئن، 2014)

همه ما آگاه هستیم که این 100 است^th سالگرد ترور Archduke Ferdinand در سارایوو که منجر به شروع جنگ جهانی اول در l9l4 شد.

آنچه در اینجا در سارایوو آغاز شد، یک قرن از دو جنگ جهانی، یک جنگ سرد، یک قرن از بزرگترین انفجار سریع مرگ و فن آوری تخریب بود که همه آنها بسیار گران و بسیار خطرناک بود.

یک گام عظیم در تاریخ جنگ ، اما همچنین یک نقطه عطف قاطع در تاریخ صلح. جنبش صلح از نظر سیاسی هرگز به اندازه سه دهه گذشته قبل از آغاز جنگ جهانی جنگ قدرتمند نبوده است. این عاملی در زندگی سیاسی ، ادبیات ، تشکیلات و برنامه ریزی ها ، کنفرانس های صلح لاهه ، کاخ صلح لاهه و دادگاه بین المللی داوری ، پرفروش ترین کتاب برتا فون زوتنر ، "اسلحه خود را پایین بگذارید" بود. خوش بینی نسبت به معنای این "علم جدید" صلح برای نوع بشر زیاد بود. پارلمان ها ، پادشاهان و امپراطورها ، شخصیت های بزرگ فرهنگی و تجاری خود را درگیر کردند. نقطه قوت جنبش این بود که محدود به تمدن و کاهش سرعت نظامی گری نبود ، بلکه خواستار لغو کامل آن بود.

به مردم گزینه دیگری ارائه شد و آنها علاقه مشترکی را در این راه جایگزین برای بشر مشاهده کردند. اتفاقی که صد سال پیش در سارایوو رخ داد ضربه ای ویرانگر به این ایده ها بود و ما هرگز واقعاً بهبود نیافتیم. اکنون ، 100 سال بعد ، باید زمان ارزیابی مجدد کامل آنچه که با این چشم انداز خلع سلاح داشتیم ، و آنچه بدون آن انجام داده ایم ، و نیاز به یک پیشنهاد مجدد و یک شروع بلند پروازانه جدید که امید جدیدی به بشریت ارائه می دهد ، باشد. تحت آزار نظامی گری و جنگ ها رنج می برد.

مردم از تسلیحات و جنگ خسته شده اند. آنها دیده اند که نیروهای غیرقابل کنترل قبیله گرایی و ملی گرایی را آزاد می کنند. این اشکال هویتی خطرناک و آدم کش است و ما باید فراتر از آنها گام برداریم تا مبادا خشونت وحشتناک بیشتری را علیه جهان به وجود آوریم. برای انجام این کار ، باید بپذیریم که انسانیت مشترک و کرامت انسانی ما از سنتهای مختلف ما مهمتر است. ما باید زندگی خود و دیگران را مقدس بدانیم و بدون کشتن یکدیگر می توانیم مشکلات خود را حل کنیم. ما باید تنوع و دیگری را بپذیریم و جشن بگیریم. ما باید برای التیام بخشیدن به تقسیمات و سو 'تفاهمات "قدیمی" ، بخشش را بپذیریم و بپذیریم و عدم کشتار و عدم خشونت را به عنوان راه حل مشکلات خود انتخاب کنیم. همینطور که قلب و ذهن خود را خلع سلاح می کنیم ، می توانیم کشورها و دنیای خود را نیز خلع سلاح کنیم.

ما همچنین به چالش کشیده ایم که سازه هایی را ایجاد کنیم که بتوانیم از طریق آنها همکاری کنیم و روابط منسجم و وابسته خود را منعکس کنند. چشم انداز بنیانگذاران اتحادیه اروپا برای پیوند کشورها با یکدیگر ، از نظر اقتصادی به منظور کاهش احتمال جنگ در میان کشورها ، اقدامی شایسته است. متأسفانه به جای صرف انرژی بیشتر برای کمک به شهروندان اتحادیه اروپا ، شاهد رشد نظامی گری در حال رشد اروپا ، نقش این کشور به عنوان نیروی محرکه تسلیحات و مسیر خطرناک آن ، تحت هدایت ایالات متحده آمریکا / ناتو ، به سوی "سرماخوردگی" جدید هستیم. جنگ و تجاوزات نظامی اتحادیه اروپا و بسیاری از کشورهای آن ، که قبلاً در سازمان ملل متحد برای حل و فصل مسالمت آمیز درگیری ها ، به ویژه کشورهای صلح آمیز ، مانند نروژ و سوئد ، ابتکار عمل می گرفتند ، اکنون یکی از مهمترین دارایی های جنگ ایالات متحده / ناتو هستند. اتحادیه اروپا تهدیدی برای بقای بی طرفی است. از طریق جنگهای ایالات متحده / انگلیس / ناتو در افغانستان ، عراق ، لیبی و غیره بسیاری از کشورها در نقض قوانین بین المللی شریک شده اند ،

من معتقدم ناتو باید لغو شود. سازمان ملل باید اصلاح و تقویت شود و ما باید از حق وتو در شورای امنیت خلاص شویم تا این یک رأی عادلانه باشد و یک قدرت بر ما حاکم نباشد. سازمان ملل باید فعالانه به وظیفه خود بپردازد تا جهان را از آفت جنگ نجات دهد.

اما امید وجود دارد. مردم بدون خشونت بسیج و مقاومت می کنند. آنها به نظامی گری و جنگ نه می گویند و بر خلع سلاح پافشاری می کنند. کسانی از ما در جنبش صلح می توانند از بسیاری از کسانی که قبلاً به این کشور رفته اند و برای جلوگیری از جنگ و اصرار بر خلع سلاح و صلح تلاش کرده اند الهام بگیریم. چنین شخصی برتا فون زوتنر بود ، که به دلیل فعالیت در جنبش حقوق زنان و صلح ، اولین زنی بود که جایزه صلح نوبل را در سال 905 دریافت کرد. او 9 سال پیش ، درست قبل از شروع WWl ، در ژوئن l4l100 درگذشت. این برتا فون سوتنر بود که آلفرد نوبل را به راه انداختن جایزه صلح نوبل سوق داد و این ایده های جنبش صلح دوره بود که آلفرد نوبل تصمیم گرفت در وصیت نامه خود برای قهرمانان صلح ، کسانی که برای خلع سلاح تلاش می کردند حمایت کند. جایگزین کردن قدرت با قانون و روابط بین الملل. سه هدف در اراده ، ایجاد برادری ملت ها ، تلاش برای لغو ارتش ها ، برگزاری کنگره های صلح ، به صراحت تایید این هدف بود. مهم است كه كميته نوبل به خواسته هاي او وفادار باشد و جوايز به قهرمانان واقعي صلح كه نوبل در نظر داشته است اهدا شود.

این برنامه 100 ساله قدیمی برای خلع سلاح ، ما در جنبش صلح را به چالش می کشد تا با نظامیگری به روشی اساسی مقابله کنند. ما نباید از پیشرفت ها و اصلاحات راضی باشیم ، بلکه یک جایگزین برای نظامی گری ارائه می دهیم که یک انحراف و یک سیستم اختلال در عملکرد است ، کاملاً بر خلاف روح واقعی زن و مرد ، یعنی دوست داشتن و دوست داشتن و حل مشکلات ما. از طریق همکاری ، گفتگو ، عدم خشونت و حل تعارض.

با تشکر از برگزارکنندگان که ما را دور هم جمع کردند. در روزهای آینده ما احساس گرما و قدرت حضور در میان هزاران دوست و غنی شدن با انواع افراد صلح و ایده خواهیم کرد. ما باید الهام گرفته و از انرژی لازم برای پیگیری پروژه های مختلف خود ، اعم از تجارت اسلحه ، هسته ای ، عدم خشونت ، فرهنگ صلح ، جنگ هواپیماهای بدون سرنشین ، و غیره برخوردار شویم. با هم می توانیم جهان را بلند کنیم! اما به زودی ما به تنهایی به خانه خود برمی گردیم و به خوبی می دانیم که چگونه اغلب ما با بی تفاوتی یا نگاه خیره از راه دور مواجه می شویم. مشکل ما این نیست که مردم از آنچه ما می گوییم خوششان نمی آید ، چیزی که آنها به درستی می فهمند این است که آنها معتقدند کار کمی می توان انجام داد ، زیرا جهان بسیار نظامی شده است. پاسخی برای این مشکل وجود دارد ، - ما می خواهیم دنیایی متفاوت باشد و مردم باور کنند که صلح و خلع سلاح امکان پذیر است. آیا می توانیم توافق کنیم که متنوع بودن کار ما ، یک چشم انداز مشترک از جهانی بدون سلاح ، نظامی گری و جنگ برای موفقیت ضروری است. آیا تجربه ما تأیید نمی کند که اگر به طور کامل با نظامی گری مقابله و رد نکنیم ، همانطور که انحراف و اختلال در تاریخ بشر است ، هرگز به تغییر واقعی دست نخواهیم یافت؟ آیا می توانیم موافقت کنیم که همه کشورها در یک توافق نامه برای از بین بردن همه سلاح ها و جنگ جمع شوند و متعهد شوند که همیشه اختلافات خود را از طریق حقوق و نهادهای بین المللی مرتب کنیم؟

ما نمی توانیم در سارایوو یک برنامه صلح مشترک ایجاد کنیم ، اما می توانیم به یک هدف مشترک متعهد شویم. اگر رویای مشترک ما جهانی بدون سلاح و نظامی گری است ، چرا چنین نمی گوییم؟ چرا در مورد آن سکوت کنیم؟ اگر ما از بروز دوگانگی در مورد خشونت نظامی گری امتناع ورزیم ، این یک جهان تفاوت ایجاد می کند. ما دیگر نباید تلاش پراکنده ای برای اصلاح ارتش داشته باشیم ، هر یک از ما کارهای خود را به عنوان بخشی از یک تلاش جهانی انجام می دهیم. در سراسر تقسیمات مرزهای ملی ، ادیان ، نژادها. ما باید اصرار داشته باشیم که نظامی گری و خشونت را خاتمه دهیم. این فرصتی کاملا متفاوت برای گوش دادن و جدی گرفتن به ما خواهد داد. ما باید جایگزینی باشیم که بر پایان دادن به نظامی گری و خشونت اصرار می ورزیم.

اجازه دهید سارایوو، جایی که صلح به پایان برسد، نقطه شروع برای شروع جسورانه یک خواست جهانی برای صلح است که از طریق انهدام عمده نظامی گری.

متشکرم،

Mairead Maguire ، برنده صلح نوبل ، www.peacepeople.com