صلح، فعالان محیط زیست در واشنگتن دی سی ملاقات می کنند

مخالفت خلاقانه و غیرخشونت آمیز با جنگ - علیه یکدیگر و محیط زیست - چیزی است که بیل مویر را متحرک و برانگیخته می کند. این فعال ایالتی واشنگتن اخیراً در واشنگتن دی سی بود بدون جنگ 2017: جنگ و محیط زیست کنفرانسی که این جنبش های اغلب مجزا را برای یک آخر هفته از ارائه ها، کارگاه ها و مشارکت گرد هم آورد.

این کنفرانس که از 22 تا 24 سپتامبر در دانشگاه امریکن و با حضور حدود 150 نفر برگزار شد، با حمایت مالی Worldbeyondwar.org، که خود را "یک جنبش جهانی برای پایان دادن به همه جنگ ها" معرفی می کند.

در سال 2003، مویر کمپین ستون فقرات را در جزیره واشون، واشنگتن تأسیس کرد. او در آنجا آموزش هایی را در پنج رشته «نظریه تغییر» گروه هدایت می کند: فعالیت هنرمندانه، سازماندهی جامعه، کار فرهنگی برای ضد ظلم، داستان سرایی و ساخت رسانه، و راهبردهای راه حل برای یک گذار عادلانه. شعار این گروه "مقاومت کنید - محافظت کنید - ایجاد کنید!"

مویر، که علوم سیاسی و فلسفه آمریکایی را در دانشگاه سیاتل، یک موسسه یسوعی، مطالعه کرده است، گفت: «بخشی از معضل این است که چگونه جنبشی بسازیم که صرفاً ایدئولوژیک نیست، بلکه در خدمت منافع متقاطع مردم عادی باشد. پدر مویر برای یسوعی تحصیل کرده بود و مادرش زمانی راهبه بود، بنابراین هنگامی که او در طی یک گفتگو در مورد فعالیت خود به "گزینه ترجیحی برای فقرا" اشاره می کند - "این برای من در قلب این موضوع است." به نظر می رسد درست از روی زبانش می ریزد.

او گفت: «درس بزرگ در این جنبش این است که مردم از آنچه دوست دارند یا چیزی که در زندگی آنها تفاوت مادی ایجاد می کند محافظت می کنند، به همین دلیل است که مردم اغلب تا زمانی که تهدید به معنای واقعی یا مجازی در آستان آنها نباشد، درگیر نمی شوند.

در کنفرانس بدون جنگ، مویر با دو فعال دیگر روی یک پانل در مورد فعالیت خلاق برای زمین و صلح نشست: نادین بلوچ، مدیر آموزشی گروه Beautiful Trouble، که ابزارهایی برای انقلاب بدون خشونت را تبلیغ می کند. و برایان تراتمن، از گروه کهنه سربازان برای صلح.

مویر در ارائه خود در مورد اقتباس از Sun Tzu صحبت کرد هنر جنگ - رساله نظامی قرن پنجم چین - به جنبش اجتماعی بدون خشونت از طریق اقداماتی مانند آویزان کردن بنری در یک بازداشتگاه که روی آن نوشته شده بود "عیسی چه کسی را تبعید می کند" یا مسدود کردن یک دکل حفاری در قطب شمال با ناوگانی از قایق رانی.

مویر گفت که این اقدام، که او آن را "کایااکتیویسم" می نامد، یک روش مورد علاقه است. او اخیراً آن را در ماه سپتامبر در رودخانه پوتوماک، نزدیک پنتاگون به کار گرفت.

کایاکتیویسم و ​​کنفرانس بدون جنگ با هدف جلب توجه به آسیب شدیدی است که ارتش به محیط زیست وارد می کند. وب سایت No War آن را با عبارات واضح بیان می کند: ارتش ایالات متحده روزانه 340,000 بشکه نفت استفاده می کند که اگر یک کشور بود در رتبه 38 جهان قرار می گرفت. 69 درصد از سایت های پاکسازی Superfund مربوط به ارتش هستند. ده ها میلیون مین زمینی و بمب های خوشه ای بر اثر درگیری های مختلف در سراسر جهان به جا مانده است. و جنگل زدایی، مسمومیت هوا و آب توسط تشعشعات و سایر سموم، و تخریب محصولات زراعی از پیامدهای مکرر جنگ و فعالیت های نظامی است.

گار اسمیت، یکی از بنیان‌گذاران محیط‌بانان علیه جنگ و سردبیر سابق مجله Earth Island می‌گوید: «ما باید یک معاهده صلح با کره زمین امضا کنیم. اسمیت در جلسه عمومی افتتاحیه کنفرانس صحبت کرد، جایی که او و دیگران به طنز اشاره کردند که نظامی گری (با وابستگی آن به سوخت های فسیلی) به تغییرات آب و هوایی کمک می کند، در حالی که مبارزه برای کنترل سوخت های فسیلی (و تخریب محیطی که ایجاد می کند) یک علت اصلی است. از جنگ

شعار «نه نفت برای جنگ! بدون جنگ برای نفت!» در طول کنفرانس به طور برجسته بر روی تریبون نمایش داده شد.

اسمیت که اخیرا کتاب را ویرایش کرده است، می گوید: «بیشتر مردم در مورد جنگ با عبارات دراماتیک هالیوود فکر می کنند خواننده جنگ و محیط زیستنسخه‌های محدودی از آن در خارج از سالن کنفرانس، همراه با میزهایی که مملو از ادبیات، تی‌شرت، برچسب سپر، دکمه‌ها، و سایر لوازم موجود بود. اما در جنگ واقعی، حلقه نهایی وجود ندارد.

اسمیت اشاره کرد که تخریب - برای زندگی و محیط زیست - اغلب دائمی است.

در آخرین روز کنفرانس، مویر گفت که در حال ایجاد یک مرکز آموزشی دائمی برای عوامل تغییر در جزیره واشون است. او همچنین روی پروژه دیگری کار خواهد کرد، راه آهن راه حل، کمپینی برای برق رسانی به خطوط راه آهن در سراسر کشور، برای تولید انرژی های تجدیدپذیر در طول خطوط ریلی.

او جنبش ضد جنگ و طرفدار محیط زیست را "مبارزه ای معنوی که باید از یک مکان عاشقانه مبارزه کرد" نامید و ابراز تاسف کرد که آنچه واقعاً مورد نیاز است تغییر پارادایم است، از جنبشی که در آن همه چیز برای فروش است - هوا، آب. "هر چیزی مقدس" - برای اخلاقی که در آن اخلاق اساسی این است که "همه ما در این با هم هستیم."

[جولی بوربن یک نویسنده مستقل در واشنگتن است.]