نوشته هلنا کوبان،
ادو کنراد، نوشته دیروز در مجله +972 به دو نکته اشاره کرد که در طی چند روز گذشته تظاهرات بسیار مشهود، عمدتاً مسلمانان، فلسطینیان در قدس شرقی اشغالی متوجه آن شده بودم: (1) این اعتراضات به شدت و با نظم و انضباط بوده است. مد، بدون خشونت؛ و (2) این جنبه قوی از اعتراضات تقریباً به طور کامل توسط رسانه های اصلی غربی نادیده گرفته شده است.
فلسطینی ها در خارج از شهر قدیمی اورشلیم دعا می کنند
جمعه 21 جولای 2017.
اینها مشاهدات قدرتمندی هستند. اما کنراد کار زیادی برای کاوش انجام نمی دهد چرا اکثر رسانه های غربی به این جنبه از اعتراضات اشاره ای نمی کنند.
من معتقدم که بخش عمده‌ای از دلیل این است که بیشتر این اعتراض‌ها به شکل دعای توده‌ای، عمومی و مسلمانان بوده است – چیزی که شاید اکثر غربی‌ها به راحتی آن را به‌عنوان شکلی از اقدام توده‌ای غیرخشونت‌آمیز تشخیص نمی‌دهند. در واقع، شاید بسیاری از غربی ها نمایش عمومی نمازهای دسته جمعی مسلمانان را مانند آنچه در اورشلیم در هفته گذشته انجام دادند، گیج کننده و یا حتی به نوعی تهدیدکننده بدانند؟
آنها نباید. تاریخچه جنبش های حقوق برابر و آزادی های مدنی در کشورهای غربی است مملو از نمونه هایی از تظاهرات یا تظاهرات توده ای که مظهر نوعی از اعمال مذهبی بود. برای مثال، جنبش حقوق مدنی در ایالات متحده اغلب توسط جوانان شجاعی رهبری می‌شد که سلاح‌های خود را به هم پیوند می‌دادند و موسیقی معنوی تاریخی آفریقایی-آمریکایی را می‌خواندند – اغلب، همانطور که برای افراد خارجی توضیح می‌دادند. آرام کردن ترس های خود در حالی که از بدن شکننده خود برای مقابله با سگ‌های خرخر، شلاق‌های گاو نر، باتوم‌ها و گازهای اشک‌آور گروه‌های کلاه ایمنی و زره پوش پلیس که به دنبال کنترل آنها بودند، استفاده کردند.
تصور کنید که برای فلسطینیان – در قدس شرقی یا جاهای دیگر – چقدر وحشتناک است که با نیروهای مسلح بسیار بهتر ارتش اسرائیل و «پلیس مرزی» که حتی در استفاده از آتش زندگی با گلوله‌های فلزی (گاهی اوقات، گلوله‌هایی که پوشیده شدهاند) تردید چندانی ندارند. در لاستیک) برای متفرق کردن تظاهرات، مهم نیست که چقدر تظاهرات مسالمت آمیز باشد.
فلسطینیان متفرق شده توسط نیروهای اسرائیلی، جمعه 21 ژوئیه 2017.
این عکس که جمعه گذشته گرفته شده است، برخی از همان نمازگزاران صلح‌جو و بی‌خشونت را نشان می‌دهد که با گاز اشک‌آور متفرق می‌شوند. اما در برخی نقاط، نیروهای اسرائیلی نیز به سوی تظاهرکنندگان مسالمت آمیز تیراندازی کردند که منجر به کشته شدن سه تن از آنان و زخمی شدن ده ها تن دیگر شد.
آیا کسی که در چنین تظاهرات عمومی احساسی شرکت می کند حق ندارد احساس ترس کند؟ آیا ایستادن شانه به شانه در کنار تظاهرکنندگان دیگر و شرکت در یک مراسم مذهبی محبوب، راه خوبی برای آرام کردن چنین ترس هایی نیست؟
البته این تنها مسلمانان فلسطینی نبودند که هفته گذشته تظاهرات کردند. رایانا خلف دیروز منتشر شد این گردآپ عالی از اقداماتی که رهبران، نهادها و افراد مختلف فلسطینی مسیحی برای ابراز همبستگی با هموطنان مسلمان خود انجام می دادند.
مقاله او حاوی چندین گرافیک قدرتمند است، از جمله این عکس (سمت راست) از دو عروسک در خیابانی در بیت لحم - شهری تاریخی که بسیار نزدیک به اورشلیم است اما ساکنان فلسطینی آن تقریباً به طور کامل از بازدید از هر مکان، از جمله مکان‌های مقدس، در اورشلیم جلوگیری می‌کنند. .
مقاله خلف به یک کلیپ ویدیویی متحرک پیوند می خورد که مردی مسیحی به نام نضال عبود را نشان می دهد که از همسایگان مسلمان خود اجازه گرفته بود تا در نماز عمومی آنها در کنار آنها بایستد و نمازش را از کتاب دعای خود می خواند. همچنین چندین نمونه از رهبران جامعه مسلمان و مسیحی فلسطینی را ارائه می‌کند که با هم برای اعتراض و تلاش برای برگرداندن محدودیت‌های تنگاتنگی که اسرائیل برای دسترسی هر دو جامعه به مکان‌های مقدس بسیار محبوبشان در اورشلیم و اطراف آن قرار داده است، تلاش می‌کنند.
از دیگر منابع مفید در مورد وضعیت فلسطینیان در قدس شرقی تحت اشغال اسرائیل می توان به نوشته واضح میکو پلد اشاره کرد. شرح این که چگونه این فلسطینی ها حملاتی را که نیروهای اسرائیلی به طور مکرر به فعالیت های نماز عمومی آنها انجام می دهند، تجربه می کنند... و این توضیحات بسیار خشک تر از گروه بحران مجموعه پیچیده ای از توافق نامه ها که از سال 1967 بر دسترسی به اماکن مقدس - به ویژه منطقه ای که گروه بحران آن را "اسپلناد مقدس" می نامد، کنترل می کند. (به نظر می رسد که این روشی برای اجتناب از استفاده از نامی است که اکثر مسلمانان برای منطقه مورد نظر می گذارند: «محرم شریف» یا نامی که اکثر یهودیان آن را می گذارند: «کوه معبد».)
این «اسپلناد مقدس» کل محوطه زیبا، پر درخت و محصور در دیوار است که هم مسجد الاقصی و هم گنبد صخره‌ای بسیار زیبا را شامل می‌شود. همچنین منطقه ای است که در بالای "دیوار غربی" / "دیوار ناله" / "کوتل" قرار دارد.
نقشه بخشی از اورشلیم، از Btselem. "شهر قدیمی" در
جعبه بنفش منطقه عمدتاً سفید در سمت چپ اورشلیم غربی است.
این میدان تقریباً یک پنجم مساحت شهر قدیمی اورشلیم (همچنین با دیوارهای محصور شده) را به خود اختصاص می دهد - که همه آن بخشی از منطقه «کرانه باختری» بود که ارتش اسرائیل آن را تصرف کرد و در ژوئن 1967 شروع به اشغال آن کرد.
بلافاصله پس از تصرف کرانه باختری توسط اسرائیل، دولت آن (نسخه بزرگ شده) بیت المقدس شرقی را ضمیمه کرد. هیچ دولت مهمی در جهان هرگز این اقدام آشکار انشلوس یکجانبه را نپذیرفته است.
دولت ها و نهادهای بین دولتی هنوز تمام بیت المقدس شرقی، از جمله شهر قدیمی تاریخی را «سرزمین اشغالی» می دانند. به این ترتیب، اسرائیل می‌تواند حضور امنیتی خود را در این منطقه حفظ کند تا تسلط خود بر منطقه را تا پایان صلح نهایی با مدعیان مشروع فلسطینی حفظ کند. و در انتظار انعقاد آن صلح، بر اساس کنوانسیون ژنو، اسرائیل از استقرار شهروندان خود به عنوان شهرک نشین در منطقه، اعمال هرگونه مجازات دسته جمعی بر جمعیت بومی منطقه، و محدود کردن حقوق مدنی (از جمله) منع شده است. حقوق دینی) این ساکنان مشروع به هر نحوی باشد، مگر در مواردی که کاهش آن به دلیل ضرورت نظامی فوری ضروری باشد.
گروه بحران - و چند مفسر دیگر این روزها - هیچ اشاره ای به لزوم آن نمی کنند به اشغال اسرائیل پایان دهد بیت المقدس شرقی و بقیه کرانه باختری با بیشترین سرعت ممکن در این نقطه!
اما تا زمانی که «جامعه بین‌الملل» (در درجه اول ایالات متحده، بلکه اروپا) اجازه ادامه اشغال را بدهد و به اسرائیل چنین آزادی عمل گسترده‌ای بدهد تا نقض فاحش کنوانسیون‌های ژنو با مصونیت از مجازات انجام دهد، پس نقض‌های اسرائیل - که بسیاری از آنها هستند. خود به شدت خشن هستند و همه آنها با تهدید خشونت گسترده پشتیبانی می شوند. ادامه دارد.
در همین حال، فلسطینی‌های اورشلیم به هر کاری که می‌توانند برای ماندن در خانه‌های خود، احقاق حقوق خود و ابراز احساسات خود با قوت هر چه بیشتر ادامه خواهند داد. و "غربی ها" نباید تعجب کنند که برخی از اقدامات فلسطینیان در سرزمین خود (یا در دیاسپورا) با معنای مذهبی و مناسک مذهبی - چه مسلمان و چه مسیحی - آمیخته شده است.
معترضان مصری (چپ) از دعا برای مقابله شدید استفاده می کنند
پلیس مسلح در پل قصر النیل، اواخر ژانویه 2011
دیگر نمونه‌های قابل‌توجه اخیر اقدام غیرنظامی توده‌ای و غیرخشونت‌آمیز با رنگ و بوی ویژه مسلمانان در مصر در جریان قیام «بهار عربی» در اواخر ژانویه و اوایل فوریه 2011 مشاهده شد.
استفاده‌های مشابه دیگر از مراسم مذهبی مسلمانان بدون خشونت در سال‌های اخیر در بسیاری از مناطق دیگر فلسطین، عراق و جاهای دیگر دیده شده است.
آیا رسانه ها و مفسران «غربی» ماهیت بسیار شجاعانه و غیرخشونت آمیز چنین اقداماتی را تشخیص خواهند داد؟ من صمیمانه امیدوارم.
