توسط دیوید سوانسون World BEYOND Warژانویه 17، 2022
در یک کتاب جدید، بسیار آمریکایی، بسیار آکادمیک توسط الکساندر داونز به نام موفقیت فاجعه بار: چرا تغییر رژیم تحمیلی خارجی اشتباه می شود؟، بی اخلاقی سرنگونی حکومت های دیگران پیدا نمی شود. غیرقانونی بودن آن به ظاهر وجود ندارد. این واقعیت که تلاش برای سرنگونی اغلب با شکست مواجه می‌شود و این شکست‌ها می‌توانند نتایج فاجعه‌باری به همراه داشته باشند، وارد این واقعیت نمی‌شود. اما سرنگونی‌های موفق دولت - محور کتاب - معمولاً به خودی خود فاجعه‌های متعفن غول‌پیکری هستند که به جنگ‌های داخلی منجر می‌شوند، منجر به جنگ‌های بیشتر با سرنگون‌کننده می‌شوند، و منجر به دولت‌هایی می‌شوند که آنچه را که برانداز می‌خواست انجام نمی‌دهند، و مطمئناً - و تا حدی قابل پیش بینی - حتی به آنچه در فرهنگ غربی «دموکراسی» می گذرد منجر نمی شود.
شواهد بسیار قاطع کننده ای است که نشان می دهد تصرف یا "تغییر رژیم" اوکراین توسط ایالات متحده یا روسیه به احتمال زیاد برای اوکراین و ایالات متحده یا روسیه یک فاجعه خواهد بود (اوه، و همچنین تمام زندگی روی زمین در صورت بمباران هسته ای عادت کنید) - و اینکه کودتای واقعی با حمایت ایالات متحده در سال 2014 یک فاجعه مانند کسانی بود که در کتاب داونز (اگرچه خود آن نیست).
داونز از یک لیست فوق انتخابی از سرنگونی ها استفاده می کند، در حالی که بیشتر جامع آنهایی وجود دارند او به 120 مورد موفقیت آمیز "تغییر رژیم" توسط 153 "مداخله" بین سال های 1816 و 2008 نگاه می کند. در این فهرست، برترین دزدان دریایی خارجی که دولت ها را سرنگون کردند، ایالات متحده با 33، بریتانیا با 16، اتحاد جماهیر شوروی 16، پروس / آلمان 14، فرانسه 11، گواتمالا 8، اتریش 7، السالوادور 5، ایتالیا 5.
"ما شماره یک هستیم! ما شماره یک هستیم!»
شایع ترین قربانیان سرنگونی خارجی ها هندوراس 8 بار، افغانستان 6، نیکاراگوئه 5، جمهوری دومینیکن 5، بلژیک 4، مجارستان 4، گواتمالا 4، و السالوادور 3 هستند.
داونز این سرنگونی‌های بی‌قانونی دولت را بررسی می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که آنها به‌طور قابل اعتماد دولت‌هایی را ایجاد نمی‌کنند که مطابق دلخواه رفتار کنند، معمولاً «روابط بین مداخله‌گران و اهداف را بهبود نمی‌بخشند» - به این معنی که احتمال جنگ بیشتر بین دو کشور وجود دارد، و رهبران مستقر در اوج هستند. خطر از دست دادن قدرت به صورت خشونت آمیز، در حالی که کشورهایی که رژیم تغییر کرده است، خطر بالای درگیری داخلی را دارند.
شما فکر نمی‌کنید که این نیاز به توضیحی داشته باشد، اما داونز یکی را ارائه می‌کند: «نظریه من این پیامدهای خشونت‌آمیز را از طریق دو مکانیسم توضیح می‌دهد. اولی که من آن را فروپاشی نظامی می نامم، توضیح می دهد که چگونه تغییر رژیم می تواند با تکه تکه کردن و پراکنده کردن نیروهای نظامی هدف، شورش و جنگ داخلی فوری ایجاد کند. دوم، مشکل مدیران رقیب، جزئیاتی را شرح می دهد که چگونه ترجیحات ناهماهنگ دو ارباب رهبران تحمیلی - دولت مداخله گر و مخاطبان داخلی یک رهبر - رهبران را در دوراهی قرار می دهد که در آن پاسخ به منافع یک نفر خطر درگیری با رهبران را تشدید می کند. دیگر، در نتیجه احتمال درگیری حامی و محافظ و درگیری داخلی در هدف افزایش می یابد.
بنابراین، اکنون تنها چیزی که ما نیاز داریم دولت هایی است که مانند بازیگران منطقی در مدل های دانشگاهی رفتار کنند. سپس می‌توانیم این داده‌ها را به آنها بدهیم که چگونه جنایت سرنگونی دولت‌ها (و اتفاقاً کشتار تعداد زیادی از مردم در بسیاری از موارد) به خودی خود با شکست مواجه می‌شود، و ما آماده خواهیم بود.
یا ما به مدل‌های آکادمیک نیاز داریم که منافع محرکه فروش سلاح، سادیسم، نارضایتی‌های کوچک، ماچیسم و قدرت‌طلبی را در بر گیرد و نتایج را دوباره محاسبه کنیم. این نیز ممکن است کار کند.
احتمال سوم، اطاعت از قوانین است، اما این برای افراد کوچک بی اهمیت است.
