توسط الیوت آدامز
از نظر ظاهری ، دادگاه های نورنبرگ دادگاهی بود که توسط فاتحانی جمع شده بود که بازندگان را تحت تعقیب قرار می داد. همچنین درست است که جنایتکاران جنگی Axis محاکمه شدند ، گرچه جنایتکاران جنگی متفقین محاکمه نشدند. اما در آن زمان نگرانی بیشتری در مورد توقف جنگهای متجاوز نسبت به محاکمه فردی جنایتکاران جنگ وجود داشت ، زیرا هیچ کس فکر نمی کرد که جهان بتواند از یک جنگ جهانی دیگر زنده بماند. هدف قصاص نبوده بلکه یافتن راهی جدید برای پیشرفت بوده است. دادگاه در رأی خود گفت: "جرائم علیه حقوق بین الملل توسط مردان و نه توسط اشخاص انتزاعی انجام می شود و فقط با مجازات افرادی که چنین جرایمی را مرتکب می شوند می توان مفاد قوانین بین المللی را اجرا کرد."
نورنبرگ کاملاً متفاوت از قضیه معمول عدالت پیروز آن زمان بود. با نورنبرگ ، پیروز شدگان از مجازات انتقام پذیرانه مغلوبان دور شدند. انگیزه مجازات کسانی که جنگی را به راه انداختند و باعث کشته شدن هفتاد و دو میلیون نفر شد ، از جمله شصت و یک میلیون نفر از طرف پیروز ، بسیار زیاد بود. رابرت جکسون ، دادگستری دادگاه عالی ایالات متحده و معمار اصلی دادگاه های نورنبرگ ، در بیانیه افتتاحیه دادگاه ها گفت: "خطاهایی که ما در صدد محکوم کردن و مجازات آنها هستیم چنان محاسبه شده ، بسیار بدخیم و ویرانگر بوده است که تمدن نمی تواند تحمل شود که نادیده گرفته شوند ، زیرا نمی تواند از تکرار آنها زنده بماند. " استالین پیشنهاد كرد كه یك عامل بازدارنده مناسب می تواند اعدام 50,000،5,000 رهبر برتر آلمان باشد. با توجه به قتل عام در جبهه شرقی توسط روس ها ، می توان درک کرد که وی چگونه این کار را مناسب دانسته است. چرچیل مخالف بود که اجرای XNUMX نفر برتر خون کافی برای اطمینان دوباره از تکرار آن است.
در عوض ، قدرت های پیروز راهی جدید ، یکی از دادگاه های جنایی ، دادگاههای نورنبرگ و توکیو را در پیش گرفتند. دادگستری جکسون اعلام کرد: "چهار ملت بزرگ که از پیروزی سرخ شده و از جراحت گزیده شده اند ، دست انتقام را می گیرند و داوطلبانه دشمنان اسیر خود را به قضاوت قانون تسلیم می کنند ، یکی از مهمترین ادای احترامی است که پاور تاکنون به دلیل پرداخت کرده است."
نورنبرگ که به عنوان ناقص شناخته شد ، تلاشی در جهت ایجاد قانون برای برخورد با رهبران جامعه پاپ و استبداد و پیروان آنها بود که جنگهای متجاوز را آغاز می کردند. "این دادگاه ، گرچه بدیع و تجربی است ، اما نمایانگر تلاش عملی چهار قدرتمندترین ملت با حمایت هفده کشور دیگر برای استفاده از قوانین بین المللی برای تحقق بزرگترین تهدید دوران ما است - جنگ تهاجمی." گفت جکسون. این آزمایش به شرطی که هر یک از متهمان متهم شوند ، حق دفاع در دادگاه ، مانند دادگاه غیرنظامی را دارند. و به نظر می رسد كه از آنجا كه برخی كاملاً بی گناه شناخته شدند ، برخی از عدالت وجود داشته است ، برخی فقط در بعضی از اتهامات مقصر شناخته شده و بیشتر آنها اعدام نشده اند. این که آیا این فقط یک دادگاه پیروز است که در آن تار و پودهای زیبایی وجود دارد و یا گام های نخست تقصیر راهی جدید به جلو است ، به آنچه در سال های بعد اتفاق افتاده است ، بستگی خواهد داشت ، حتی آنچه اکنون اتفاق می افتد. برخی از مواردی که امروزه به عنوان عادی پذیرفته شده اند مانند اصطلاحات جنایات جنگی ، جنایات علیه بشریت از نورنبرگ به ما رسیده اند
جکسون گفت: "ما هرگز نباید فراموش کنیم که سوابقی که درباره این متهمان قضاوت می کنیم ، سابقه ای است که فردا تاریخ در مورد ما قضاوت خواهد کرد. عبور از این متهمین یک کیسه مسموم این است که آن را روی لبهای خودمان قرار دهیم. " آنها می دانستند که فقط قسمت اول داستان نورنبرگ را می نویسند و دیگران پایان آن را می نویسند. ما می توانیم فقط با نگاهی به سال 1946 به این س aboutال در مورد عدالت پیروز پاسخ دهیم. یا می توانیم دیدگاه گسترده تری داشته باشیم و از نظر نتایج طولانی مدت نورنبرگ ، از نظر امروز و آینده به آن پاسخ دهیم.
این که آیا این عدالت فقط به سود منافع پیروز بود ، چالش ماست. آیا اجازه خواهیم داد که حقوق بین الملل ابزاری فقط برای قدرتمندان باشد؟ یا آیا ما از نورنبرگ به عنوان ابزاری برای "دلیل بر قدرت" استفاده خواهیم کرد؟ اگر ما اجازه دهیم که از اصول نورنبرگ فقط در برابر دشمنان قدرتمندان استفاده شود ، این عدالت پیروز خواهد بود و ما "لیوان مسموم را بر لبان خود قرار خواهیم داد". اگر در عوض ، ما مردم ، کار کنیم ، خواستاریم و موفق شویم که مجرمان عالی و دولت خود را تا همین قوانین نگه داریم ، دادگاه پیروز نبوده است. سخنان عدالت جکسون امروز یک راهنمای مهم است: "عقل سلیم بشریت ایجاب می کند که قانون با مجازات جرایم کوچک توسط افراد کوچک متوقف نشود. همچنین باید به مردانی برسد که از قدرت بالایی برخوردارند و از آن برای پیش بردن بدی ها عمداً و هماهنگ استفاده می کنند. "
بازگشت به سوال اصلی - آیا دادگاه های نورنبرگ فقط عدالت پیروز بودند؟ - این به ما بستگی دارد - این به شما بستگی دارد. آیا ما جنایتکاران جنگی عالی خود را تحت تعقیب قرار خواهیم داد؟ آیا ما به تعهدات نورنبرگ برای مقابله با جنایات ضد بشری دولت و جنایات علیه صلح احترام خواهیم گذاشت و از آنها استفاده خواهیم کرد؟
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
الیوت آدامز یک نفر ، سیاستمدار ، تاجر بود. اکنون او برای صلح کار می کند. علاقه او به حقوق بین الملل ناشی از تجربه در جنگ ، در مناطق درگیری مانند غزه و محاکمه به دلیل فعالیت صلح بود.
