نوسازی تسلیحات هسته ای: مسابقه تسلیحات هسته ای جدید؟ چه کسی به آن رای داد؟ چه کسی از آن سود خواهد برد؟

توسط کوین مارتین و پل آ. اولسون، صدای صلح

هنگامی که ژنرال جان هایتن اخیراً پست خود را به عنوان رئیس جدید فرماندهی استراتژیک ایالات متحده بر عهده گرفت، او و ناظران مجموعه ای از تهدیدات احتمالی را برای امنیت آمریکا و جهان فهرست کردند. با این حال، تنها یک مورد - سلاح هسته ای - تمام حیات روی زمین را تهدید می کند. ما باید بیشتر از سایرین روی آن تمرکز کنیم، به ویژه در رابطه با روابط بین ایالات متحده و روسیه که در بدترین شکل از زمان پایان جنگ سرد قرار دارد.

مدرنیزاسیون تمرکزی است که وزارت دفاع پیشنهاد کرده است. با این حال، پول بیشتر برای "مدرن سازی" (واقعاً تعمیرات اساسی و ارتقاء) هر جنبه از زرادخانه هسته ای ایالات متحده، از آزمایشگاه های تسلیحاتی گرفته تا کلاهک های جنگی گرفته تا هواپیماها، موشک ها و زیردریایی ها، با قیمت حداقل 1 تریلیون دلار در طول سه دهه، اشتباه است. موفق باشی.

آنچه قابل توجه است احساس حیرت انگیز استحقاق کشیشی هسته ای است. فقدان دموکراسی به همان اندازه قابل توجه است که از دیدگاه رأی دهندگان و مالیات دهندگان به آن نگاه می شود. هیچکس به این رای نداد هیچ سیاستمداری در آن شرکت نکرد. بحث عمومی صورت نگرفت. هیچ کس نپرسید که آیا این هزینه تریلیون دلاری اولویتی برای پرداختن به فقر دوران کودکی است (تقریبا یک سوم کودکان ایالات متحده طبق گزارش یونیسف در سال 2014 فقیر هستند، رسوایی در ثروتمندترین کشور روی زمین) یا سرمایه گذاری برای تعمیر زیرساخت های در حال فروپاشی ما یا ساختن یک اقتصاد پایدار و سبز

"مدرنیزاسیون" خوب به نظر می رسد. باید نام آن را طرح مسابقه تسلیحات هسته ای جدید گذاشت. پس از ایالات متحده، هر کشور دیگر دارای سلاح هسته ای طرح "مدرن سازی" خود را اعلام کرده است. بنابراین جدا از هزینه گزاف برای این «اولویت» مشکوک، کل این پروژه امنیت آمریکا و جهان را کمتر خواهد کرد، نه بیشتر. عدم اشاعه هسته ای را خنثی می کند و جهان را پر از سلاح های جدید درخشان می کند.

پس چه کسی سود خواهد برد؟ مطمئناً لاکهید مارتین، بوئینگ، نورتروپ گرومن، ریتون و پیمانکاران تسلیحات هسته ای در کشورهای دیگر (و سیاستمدارانی که به پول نقد مبارزات انتخاباتی خود متکی هستند). هر کس دیگری؟ هر کسی؟ کودک؟ محیط زیست؟

سیاست ایالات متحده در مورد خلع سلاح هسته ای و عدم اشاعه به دنبال پایان دادن به رقابت های تسلیحاتی نیست. اخیراً، ایالات متحده و متحدان دارای سلاح هسته‌ای آن، فرانسه، بریتانیای کبیر و اسرائیل به قطعنامه سازمان ملل مبنی بر ایجاد مذاکرات برای یک معاهده جهانی ممنوعیت تسلیحات هسته‌ای مشابه با معاهدات جهانی فعلی در مورد مین‌های زمینی، مهمات خوشه‌ای و سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی رای منفی دادند. قرار است مذاکرات سال آینده در مجمع عمومی پس از رای مثبت 123 کشور در دو هفته پیش آغاز شود. در میان سایر کشورهای هسته ای، کره شمالی به این قطعنامه رای مثبت داد و هند، پاکستان و چین رای ممتنع دادند.

جنبه های دیگر سیاست خارجی ایالات متحده - گسترش ناتو به مرزهای روسیه، "محور آسیا-اقیانوسیه" برای تمرکز بیشتر دارایی های نظامی در آن منطقه به منظور مهار چین، استقرار "دفاع موشکی" تحریک آمیز که به درستی توسط دشمنان بالقوه به عنوان بخشی از موقعیت حمله اول، بیش از 900 پایگاه نظامی خارجی ایالات متحده و برتری نظامی متعارف قاطع (ایالات متحده به اندازه مجموع هفت کشور بعدی برای ارتش هزینه می کند) - همچنین به تحریک گسترش سلاح های هسته ای و اتکای بیش از حد روسیه و دیگران کمک می کند.

دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب، تماماً در طرح نوسازی تسلیحات هسته ای است. با این حال، او همواره از روابط بهتر با روسیه حمایت کرده است، و به زودی او و کنگره جدید تصمیمات بودجه ای زیادی برای اتخاذ خواهند داشت، و کاملاً ممکن است اولویت های دیگر دفاعی و داخلی حداقل سرمایه گذاری های کلان در زرادخانه هسته ای را کاهش دهند. ده سناتور به رهبری آل فرانکن از مینه‌سوتا قطعنامه‌ای را امضا کرده‌اند که در آن نگرانی خود را درباره هزینه‌های مدرن‌سازی تسلیحات هسته‌ای، یا به عبارت دقیق‌تر، تشدید تنش، و احتمال افزایش مخالفت‌های کنگره و عمومی ابراز می‌کند.

بر خلاف نوسازی هسته ای، راه هوشمندانه به جلو علم موشک نیست. به جای طرحی که نمی توانیم از عهده آن برآییم و کشور ما و جهان را کمتر امن می کند، اجازه دهید مدرنیزاسیون هسته ای را لغو کنیم، کشورهای دیگر را به چالش بکشیم تا همین کار را انجام دهند، و روی اولویت های تایید کننده زندگی بیشتر سرمایه گذاری کنیم. ما می‌توانیم روی دیپلماسی و همکاری‌های بین‌المللی سرمایه‌گذاری کنیم، مانند موارد موفقیت‌آمیز توافق هسته‌ای ایران و گشایش به سوی کوبا، و رهبری به سمت خلع سلاح هسته‌ای قابل تأیید جهانی را جدی بگیریم. نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها خواهان یک سیاست خارجی محدودتر، کمتر نظامی‌گرایانه و مداخله جویانه هستند. سیاست تسلیحات هسته‌ای مکان خوبی برای شروع خواهد بود.