تد دیلی در کتاب آخرالزمان هرگز نگفته است: راه را برای دنیای بدون سلاح هسته ای، که می توانیم برای کاهش و از بین بردن سلاح های هسته ای یا نابودی تمام زندگی روی زمین، انتخاب کنیم. راه سوم وجود ندارد. به همین دلیل است

تا زمانی که سلاح های هسته ای وجود داشته باشند، احتمال دارد که آنها گسترش یابد. و تا زمانی که آنها گسترش یابد میزان گسترش آن احتمالا افزایش خواهد یافت. این به این دلیل است که تا زمانی که برخی از ایالت ها سلاح های هسته ای داشته باشند، کشورهای دیگر به آنها احترام خواهند گذاشت. تعداد کشورهای هسته ای از زمان پایان جنگ سرد از شش تا نه برابر افزایش یافته است. این تعداد به احتمال زیاد بالا می رود، زیرا اکنون حداقل نه مکان وجود دارد که دولت غیر هسته ای می تواند برای دسترسی به فن آوری و مواد، و در حال حاضر بیشتر کشورهای همسایه هسته ای. علیرغم عقب ماندگی های بسیاری، کشورهای دیگر تصمیم می گیرند که انرژی هسته ای را توسعه دهند، زیرا آنها به ساخت سلاح های هسته ای نزدیک تر می شوند، اگر تصمیم بگیرند این کار را انجام دهند.

تا زمانی که سلاح های هسته ای وجود داشته باشد ، احتمال دارد که یک فاجعه هسته ای دیر یا زود اتفاق بیفتد و هرچه سلاح ها بیشتر شود ، فاجعه زودتر اتفاق می افتد. ده ها اگر نه صدها مورد از دست رفته نزدیک وجود داشته است ، مواردی که تصادف ، گیجی ، سوund تفاهم و / یا ماشین گرایی غیر منطقی تقریباً جهان را نابود کرده است. در سال 1980 ، زبیگنیو برژینسکی در راه بیدار کردن رئیس جمهور جیمی کارتر بود تا به او بگوید اتحادیه جماهیر شوروی 220 موشک پرتاب کرده است وقتی که وی فهمید شخصی بازی جنگی را وارد سیستم رایانه کرده است. در سال 1983 یک سرهنگ دوم اتحاد جماهیر شوروی رایانه خود را مشاهده کرد که ایالات متحده به او موشک پرتاب کرده است. او به اندازه کافی در پاسخ دادن مردد بود و متوجه شد که این یک اشتباه است. در سال 1995 ، بوریس یلتسین ، رئیس جمهور روسیه هشت دقیقه را متقاعد کرد که ایالات متحده حمله هسته ای را آغاز کرده است. سه دقیقه قبل از حمله و نابودی جهان ، او فهمید که پرتاب ماهواره ای هواشناسی بوده است. تصادفات همیشه بیشتر از اقدامات خصمانه است. پنجاه و شش سال قبل از آنکه تروریست ها برای سقوط هواپیماها به مرکز تجارت جهانی درگیر شوند ، ارتش آمریکا به طور تصادفی هواپیمای خود را به داخل ساختمان امپایر استیت برد. در سال 2007 ، شش موشک هسته ای مسلح ایالات متحده به طور تصادفی یا عمدی مفقود اعلام شدند ، در موقعیت پرتاب هواپیما قرار گرفتند و در سراسر کشور پرواز کردند. هرچه جهان شاهد نادیده گرفتن های بیشتری باشد ، به احتمال زیاد ما شاهد شلیک واقعی سلاح هسته ای خواهیم بود که سایر ملتها به آن پاسخ خواهند داد. و تمام زندگی در کره زمین از بین خواهد رفت.

این یک مورد نیست: "اگر اسلحه غیرقانونی بود، فقط مجرمان اسلحه دارند". بیشتر ملت هایی که دارای مواد منفجره هستند و بیشتر از آنها استفاده می شود، بیشتر احتمال دارد که یک تروریست تامین کننده پیدا کند. واقعیت این است که ملت های هسته ای با استفاده از آن مقابله می کنند هیچ ترسی برای تروریست هایی که می خواهند آنها را بدست آورند و از آنها استفاده کنند بازدارنده است. در واقع، تنها کسی که می خواهد خودکشی کند و بقیه جهان را در همان زمان بکشد، می تواند از سلاح های هسته ای استفاده کند.

سیاست ایالات متحده از اعتصاب اولیه ممکن است یک سیاست خودکشی باشد، سیاستی که کشورهای دیگر را مجبور به خرید مواد مخدر در دفاع می کند. این همچنین نقض پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای است، همچنین شکست ما برای خلع سلاح چند جانبه (نه فقط دو جانبه) و حذف (و نه فقط کاهش) سلاح های هسته ای است.

هیچ گونه توافقی در از بین بردن سلاح های هسته ای وجود ندارد، زیرا آنها به ایمنی ما کمک نمی کند. آنها هیچ گاه حملات تروریستی توسط بازیگران غیر دولتی را نمی پذیرند. آنها همچنین نمی توانند به توانایی ارتش ما برای جلوگیری از حمله به ملت ها با توجه به توانایی ایالات متحده در از بین بردن هر چیزی در هر زمان با سلاح های غیر هسته ای اضافه کنند. Nukes نیز جنگ را برنده نمی کند، همان طور که می توان از این واقعیت اشاره کرد که ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی، انگلستان، فرانسه و چین تمام جنگ ها علیه قدرت های غیر هسته ای را در حالی که دارای مواد هسته ای است، از دست دادند. همچنین، در صورت جنگ جهانی هسته ای، هر مقدار شگفت انگیزی از سلاح ها از ایالات متحده به هیچ وجه از آخرالزمان محافظت نمی کند.

با این حال، محاسبه می تواند برای کشورهای کوچک بسیار متفاوت است. کره شمالی سلاح های هسته ای را به دست آورده است و به این ترتیب، از طرف ایالات متحده به شدت کاهش می یابد. از سوی دیگر، ایران مواد منفجره را خریداری نکرده و تحت تهدید مستمر قرار دارد. Nukes به معنای حفاظت از یک کشور کوچکتر است. اما تصمیم به نظر می رسد منطقی برای تبدیل شدن به یک کشور هسته ای تنها احتمال کودتا، یا جنگ داخلی، یا افزایش جنگ، یا خطای مکانیکی یا جاذبه خشم در جهان را که همه ما را متوقف می کند، افزایش می دهد.

بازرسی های سلاح بسیار موفقیت آمیز بوده است، از جمله در عراق قبل از حمله 2003. مشکل در این مورد این بود که بازرسی ها نادیده گرفته شد. حتی با استفاده از بازرسی های سیا به عنوان فرصتی برای جاسوسی و تلاش برای تحریک کودتایی، و با دولت عراق متقاعد شد که همکاری آن را در برابر یک کشور متعهد به سرنگونی آن به دست نخواهد آورد، بازرسی ها هنوز هم کار می کنند. بازرسی های بین المللی از همه کشورها، از جمله ما، نیز می تواند کار کند. مطمئنا ایالات متحده برای دو برابر کردن استانداردها استفاده می شود. درست است که همه کشورهای دیگر را چک کنیم، نه فقط ما. اما ما نیز زندگی می کنیم. دالی از انتخاب ما استفاده می کند:

"بله، بازرسی های بین المللی در اینجا تحت حاکمیت ما قرار می گیرند. اما انفجار بمب اتمی در اینجا نیز حاکمیت ما را تحت تاثیر قرار می دهد. تنها سوال این است که کدام یک از این دو نفوذ، ما کمتر کشنده هستیم. "

پاسخ روشن نیست، اما باید باشد.

اگر ما می خواهیم از انفجار هسته ای ایمن باشیم، باید از نیروگاه های هسته ای و همچنین موشک های هسته ای و زیردریایی خلاص شویم. از زمانی که رئیس جمهور آیزنهاور در مورد "اتم برای صلح" صحبت کرد، ما درباره مزایای قابل توجهی از تابش هسته ای شنیده ایم. هیچ کدام از آنها با معایب رقابت نمی کنند. یک نیروگاه هسته ای می تواند به راحتی توسط یک تروریست منفجر شود، در یک عمل که هواپیما را به یک ساختمان تبدیل می کند، به نظر می رسد تقریبا بی اهمیت است. انرژی هسته ای، بر خلاف انرژی خورشیدی یا باد یا هر منبع دیگر، نیازمند برنامه تخلیه ای است، اهداف تروریستی و زباله های سمی را که همیشه برای همیشه می ماند، ایجاد نمی کند، می تواند بیمه های خصوصی یا سرمایه گذاران خصوصی را که مایل به برداشتن آن هستند پیدا کند و باید توسط خزانه عمومی ایران، اسرائیل و ایالات متحده همه تجهیزات هسته ای را در عراق بمباران کرده اند. چه سیاست منطقی، امکانات را با بسیاری از مشکلات دیگر ایجاد می کند که اهداف بمب گذاری را نیز دنبال می کنند؟ ما انرژی هسته ای نداریم.

ما ممکن است قادر به زنده ماندن در یک سیاره با انرژی هسته ای در دسترس در هر نقطه از آن. مشکل با اجازه دادن به ملت ها برای به دست آوردن قدرت هسته ای، اما نه سلاح های هسته ای، این است که نخستین کشور را به یک کشور نزدیک تر می کند. یک کشور که احساس تهدید می کند ممکن است بر این باور باشد که سلاح های هسته ای تنها حفاظت آن است و ممکن است انرژی هسته ای را به دست آورد تا یک قدم نزدیک به بمب باشد. اما تهدید جهانی برنامه اتمی انرژی هسته ای را به عنوان یک تهدید کننده جهانی می بیند، حتی اگر قانونی باشد و تهدید کننده تر شود. این یک چرخه ای است که تسلیحات هسته ای را تسهیل می کند. و ما می دانیم که کجا هدایت می شود.

زرادخانه غول پیکر هسته ای در برابر تروریسم محافظت نمی کند، اما یک قاتل انتحاری با یک بمب هسته ای می تواند آرماگدون را آغاز کند. در ماه مه 2010، یک مرد سعی کرد یک بمب را در میدان تایمز، نیویورک سیتی بکشد. این یک بمب هسته ای نبود، اما قابل تصور بود که این ممکن بود که پدر پدرش یک بار مسئول حفاظت از سلاح های هسته ای در پاکستان بود. اسامه بن لادن در ماه نوامبر 2001 گفت

"اگر ایالات متحده جرأت می کند که ما را با سلاح های هسته ای یا شیمیایی به ما حمله کند، اعلام می کنیم که ما با استفاده از همان نوع سلاح اقدام به تلافی می کنیم. در ایالات متحده و ژاپن و ایالات متحده که صدها هزار نفر را کشته اند، ایالات متحده اقدامات خود را به عنوان یک جرم محسوب نمی کند. "

اگر گروه های غیر دولتی شروع به پیوستن به لیست نهادهای ذخیره کننده هسته ای کنند ، حتی اگر همه به جز ایالات متحده سوگند یاد کنند که اول حمله نکنند ، احتمال حادثه به طرز چشمگیری افزایش می یابد. و یک اعتصاب یا یک حادثه می تواند به راحتی تشدید را شروع کند. در 17 اکتبر 2007 ، پس از آنکه ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه ادعاهای ایالات متحده مبنی بر تولید سلاح هسته ای توسط ایران را رد کرد ، رئیس جمهور جورج دبلیو بوش چشم انداز "جنگ جهانی سوم" را مطرح کرد. هر زمان طوفان یا نشت نفت اتفاق می افتد ، موارد زیادی وجود دارد که من به آنها گفتم. وقتی هولوکاست هسته ای اتفاق بیفتد ، کسی باقی نمی ماند که بگوید "من به تو هشدار دادم" یا اینکه آن را بشنود.