توسط دیوید سوانسون بیایید دموکراسی کنیم.
مقاومت در فرودگاه بزرگترین گام رو به جلو در طی سالهای گذشته توسط مردم ایالات متحده است.
چرا این حرف را می زنم؟ از آنجا که این فعالیت ، غالباً جناحی و غیر حزبی است که عمدتاً ایثارگرانه است ، عمدتا معطوف به کمک به غریبه های ناشناخته است ، ناشی از عطوفت و عشق ، نه ایدئولوژی سیاسی ، طمع یا انتقام جویی و مطابق با فعالیت در سراسر جهان. این هدف همچنین در هدف قرار دادن آسیب ، مقاومت مستقیم در برابر بی عدالتی و دستیابی به موفقیت های فوری جزئی ، از جمله موفقیت های بسیار معنی دار برای افراد خاص است. این در حال جلب حمایت از سوی افرادی است که هرگز درگیر هیچ فعالیتی نبوده اند. و هیچ نشانه ای از عوارض جانبی نامطلوب قابل توجهی را نشان نمی دهد. این حرکتی است که باید بر اساس آن بنا شود و من یک ایده دارم که گام بعدی باید چیست.
البته کلاً غیرمعمول نیست که افراد با فداکاری برای غریبه ها رفتار کنند. بیشتر صنعت خیریه سال به سال توسط چنین بخشندگی هدایت می شود. اما سازمان های فعال دائماً به خود می گویند که این چنین نیست ، به عنوان مثال پایان دادن به بمب گذاری در خانواده های ناشناخته دور تنها با تبلیغ هزینه مالی آن یا ایجاد پیش نویس یا معلوم کردن آسیب به جانبازان ارتش انجام می شود. بمباران با این وجود هنگامی که جنبش صلح در ایالات متحده قویتر شده است ، به ویژه در دهه 1920 و همچنین در دهه 1960 ، اقدام به نمایندگی از دیگران مهم بوده است ، همانطور که در اولین کارزار بزرگ فعال بود ، که علیه تجارت برده آغاز شد. لندن ، و همانطور که در مبارزات بی شماری بوده است. تلاش برای محافظت از محیط طبیعی کاری است که برای نسل های آینده انجام می شود. بیشتر از این نمی توانید ایثارگر یا روشن فکر شوید.
اما آنچه در این لحظه همدردی و همبستگی با پناهجویانی از کشورهایی که ایالات متحده بمب گذاری کرده است بی نظیر است (به علاوه ایران که از راه های دیگر به دنبال آن رفته است) این است که مغایر تبلیغات دولت ایالات متحده است ، ترس را با شجاعت ، نفرت را با عشق جایگزین می کند . این فقط عشق قدم گذاشتن در یک خلا نیست. این یک تبدیل از عشق برعکس به عشق است. به همین دلیل است که فکر می کنم یک قدم مهم دیگر ممکن است باشد.
وقتی من گوش دادن به افرادی که در اعتراضات نیویورک مصاحبه کرده اند ، یا نگاه در علائمی که آنها به کاخ سفید و فرودگاه های سراسر کشور می آورند ، بیشتر از احساس حزب گرایی یا نفرت از دونالد ترامپ ، احساسات و ابراز نگرانی نسبت به دیگران را تحت تأثیر قرار می دهم (البته این یک عامل است) . و من با درک گسترده ای از درس تاریخ خسارت وارده به یهودیان اروپا توسط سیاست مهاجرت ایالات متحده متأثر هستم. علائم معترضین نشان دهنده آگاهی از رد پناهندگان یهودی توسط غرب ، اینکه دولتهای غربی ملاقات کرده و از پذیرش اخراج گسترده آنها از آلمان خودداری کردند ، گارد ساحلی ایالات متحده کشتی را از میامی بدرقه کرد که بسیاری از مسافرانش بعداً در اردوگاهها کشته شدند ، که درخواست ویزا آن فرانک توسط وزارت امور خارجه ایالات متحده رد شد. من تصوری نداشتم که مردم این چیزها را می دانند ، و کمتر از آنها درسی می گرفتند و استفاده می کردند.
البته ، برخی از معترضین ارتباط شخصی با افرادی دارند که با ممنوعیت ترامپ توسط مسلمانان در معرض خطر قرار گرفته اند (و این همان چیزی است که وجود دارد ، بر اساس وعده های انتخاباتی و تغییر نام دادن جنگ جهانی علیه تروریسم برای مبارزه با اسلام گرایی رادیکال). و دیگران راه هایی برای شناسایی خود با افراد در معرض خطر پیدا می کنند ، مانند: "ما یک ملت مهاجر هستیم. پدربزرگ و مادربزرگ من مهاجر بودند. " اما این باعث نمی شود جنبش نوع دوستانه کمتری باشد. همذات پنداری با افراد به نوعی ، حتی به عنوان هم نوعان ، بخشی مشترک در مراقبت از آنها و اقدام برای آنها یا با آنها است.
نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد این احساسات محدود به اعتراض و مقاومت در فرودگاه ها نیست. ACLU قبلاً هرگز پول بیشتری جمع نکرده است. و این توییت را ببینید:
من 20 دقیقه با فرود در JFK فاصله دارم. خلبان فقط به ما در مورد تاخیرهای ناشی از هشدار داد #نوبان اعتراض در T4. پاسخ مسافران؟ تشویق و تمجید.
اعتراضاتی نیز در سراسر جهان ، خارج از ایالات متحده اتفاق می افتد ، به ما این امکان را می دهد که یک جنبش جهانی علیه بی عدالتی های جهانی ایجاد کنیم ، حتی وقتی دفتر اصلی این بی عدالتی ها در واشنگتن دی سی است و در واشنگتن دی سی و در اطراف ایالات متحده شاهد مقاومت بی سابقه یک بازیگر هستیم. دادستان کل و از قضات - گروهی که به نظر می رسید بیشتر در 16 سال گذشته در خواب بودند.
و کانادا ، که در برابر جنگ های ایالات متحده مقاومت کرده است ، به کسانی که به بردگی گرفته شده اند ، پناه می دهد به مخالفان وظیفه ، و قرن ها مردم را در برابر انواع بی عدالتی های ایالات متحده محافظت می کند ،
برای کسانی که از آزار و شکنجه ، ترور و جنگ فرار می کنند ، کانادایی ها صرف نظر از ایمان شما ، از شما استقبال خواهند کرد. تنوع نقطه قوت ماست #به کانادا خوش آمدید
عناصری از حزب گرایی در این قیام وجود دارد که می تواند مانع آن شود و همچنین ناسیونالیسم. برخی از لیبرال ها به اندازه ترامپ نگران ظلم به انسان نیستند بی احترامی ارتش مقدس ایالات متحده هنگامی که باراک اوباما ، رئیس جمهور ایالات متحده سوابق اخراج از کشور را ثبت می کرد ، یا هنگامی که ملتهایی را که ترامپ اکنون پناهندگان را ممنوع می کند ، یا هنگامی که قصد داشت قدرت ریاست جمهوری را برای انجام کاری که ترامپ اکنون انجام می دهد) ایجاد می کرد ، این جمعیت کجا بود؟
وظیفه ما پاک کردن اشتباهات گذشته نزدیک نیست بلکه تمرکز روی آنها نیست. وظیفه ما این است که با آنچه اکنون داریم رو به جلو حرکت کنیم. و من فکر می کنم راه پیشرفت شامل برداشتن یک گام مهم دیگر فراتر از جایی است که مقاومت در حال حاضر وجود دارد. هنگامی که مردم آمده اند تا در برابر بی عدالتی پناهندگان ناشی از جنگ مقاومت کنند ، با آنها همذات پنداری کنند ، و زندگی در وحشت پلیس مهاجرت را در نظر بگیرند ، و رنج اعضای خانواده در سرزمین های دور را که به طور ناگهانی ملاقات با عزیزانشان مسدود شده اند ، در نظر بگیرند ، اقدامی کاملاً دست یافتنی برای شروع مخالفت با ریختن بمب بر روی اعضای خانواده. اگر قرار است با آسیب رساندن به پناهندگان مخالفت کنید ، چرا با تخریب خانه های آنها که در وهله اول آنها را پناهنده می کند مخالفت نمی کنید؟ اگر می خواهید ترس از دولت را زیر سال ببرید ، آماده هستید که جزمیت دولت را که می گوید فروش بیشتر سلاح و بمب بیشتر و تعداد بیشتری از نیروهای اوضاع را بهتر می کند تا بدتر ، زیر سوال ببرید.
اگر آن گام برداشته شود ، آنگاه این حرکتی خواهد شد که نه تنها به بخش کوچکی از جمعیت رنج کشیده که با سواحل ایالات متحده ارتباط برقرار می کنند بلکه به کل 96٪ بشریت که فاقد هرگونه ارتباط است ، اهمیت می دهد. سپس ما واقعاً چیز جدیدی در زیر آفتاب داریم. سپس ما واقعاً سیاست ایالات متحده را تغییر می دهیم. سپس می توان هزار میلیارد دلار در سال را که برای آماده سازی برای جنگ های بیشتر هدر می رود ، اندکی برای تأمین نیازهای انسانی و زیست محیطی فراتر از تصورات وحشیانه ما تقسیم کرد.
من از این توییت اخیر دلم گرفت:
تعداد شهروندان آمریکایی که برای کشتن افراد محلی به نمایندگی از داعش به عراق ، سوریه سفر کرده اند: 250. سوری ها یا عراقی هایی که در آمریکا حمله کردند: 0
من جواب دادم:
در مورد تعدادی که برای کشتن افراد محلی به نمایندگی از ارتش ایالات متحده به آنجا رفته اند ، چطور؟
یک دیدگاه
دیوید ، طبق معمول ، نکات شما در اینجا نمی تواند دقیق تر باشد. دیدن این سطح جدید از فعالیت مبتنی بر نگرانی واقعی برای افراد آسیب دیده دلگرم کننده است. اکنون این فعالیت باید تمرکز خود را گسترش دهد تا شامل مسئله والدین شود: سیاست های بی رحمانه و گمراهانه نئوکرون / نظامی-صنعتی که در وهله اول ایجاد کرده است.