By من میتوانم، 9 دسامبر 2021
قانون جامع تصویب شده توسط شورای شهر نیویورک در 9 دسامبر 2021، از نیویورک می خواهد تا از سلاح های هسته ای صرف نظر کند، کمیته ای مسئول برنامه ریزی و سیاست های مرتبط با وضعیت نیویورک به عنوان منطقه عاری از سلاح هسته ای تشکیل می دهد و از دولت ایالات متحده می خواهد. برای پیوستن به معاهده منع سلاح های هسته ای (TPNW).
امروز، شهر نیویورک به صدها شهر در ایالات متحده و سراسر جهان پیوست که از دولت های ملی خود خواسته اند به TPNW بپیوندند. این تعهد به ویژه با توجه به میراث نیویورک به عنوان شهری که تسلیحات هسته‌ای در آن آغاز شد، و با توجه به تأثیر مستمری که پروژه منهتن و صنعت تسلیحات هسته‌ای همچنان بر جوامع در سرتاسر محله‌های نیویورک دارند، معنادار است.
اما این بسته قدرتمند قانون، درخواست تجدید نظر ICAN را با تعهدات قانونی حتی بیشتر برای نیویورک همراه می کند، به عنوان مثال:
- قطعنامه 976 از بازرس نیویورک می‌خواهد تا به صندوق‌های بازنشستگی کارکنان دولتی دستور دهد تا از شرکت‌های درگیر در تولید و نگهداری سلاح‌های هسته‌ای صرف نظر کنند. این تقریباً 475 میلیون دلار از صندوق 266.7 میلیارد دلاری را تحت تأثیر قرار می دهد.
- قطعنامه 976 مجدداً نیویورک را به عنوان یک منطقه عاری از سلاح های هسته ای تأیید می کند و از قطعنامه قبلی شورای شهر که تولید، حمل و نقل، ذخیره سازی، قرار دادن و استقرار سلاح های هسته ای در نیویورک را ممنوع می کرد، حمایت می کند.
- مقدمه 1621 یک کمیته مشورتی برای آموزش عمومی و توصیه سیاست در مورد مسائل مربوط به خلع سلاح هسته ای ایجاد می کند.
La حامی اصلی این قانون، عضو شورا، دانیل دروموی اظهار داشت: «قانون من این پیام را به جهان ارسال خواهد کرد که نیویورکی ها در مقابل تهدید نابودی هسته ای بیکار نخواهند ماند. ما به دنبال رفع خطاهای آسیب‌های هسته‌ای در شهرمان با واگذاری سرمایه‌ها، رعایت قوانین بین‌المللی و جبران آسیب‌های زیست‌محیطی ناشی از پروژه منهتن هستیم.»
رابرت کرونکوئیست، معلم مدرسه دولتی بازنشسته نیویورک و بنیانگذار ICAN Youth Arts New York/Hibakusha Stories، می گوید: «من از اینکه این قانون حقوق بازنشستگی نیویورک را با ارزش های مترقی ما هماهنگ می کند، هیجان زده هستم. من زندگی بزرگسالی ام را صرف سرمایه گذاری روی آینده جوانان شهرمان نکردم، فقط برای اینکه حقوق بازنشستگی ام در نابودی آنها سرمایه گذاری شود.
تاریخ نیویورک با سلاح های هسته ای
پروژه منهتن، که در آن ایالات متحده بمب های اتمی مورد استفاده برای کشتن 200,000 نفر را در هیروشیما و ناکازاکی در سال 1945 توسعه داد، در یک ساختمان اداری روبروی ساختمان شهرداری که این قانون در آنجا تصویب شد، آغاز شد. در جریان فعالیت‌های پروژه منهتن، ارتش ایالات متحده یک برنامه تحقیقاتی هسته‌ای در دانشگاه کلمبیا را به تسلیحات تبدیل کرد و حتی تیم فوتبال دانشگاه را برای انتقال تنها اورانیوم تحت فشار قرار داد.
در طول جنگ سرد، ارتش ایالات متحده حلقه ای از پایگاه های موشکی تسلیحات هسته ای در نیویورک و اطراف آن ساخت که تقریباً 200 کلاهک را در خود جای داده بود که نیویورک را بیشتر به هدفی برای حملات تبدیل کرد.
امروزه، جوامع نیویورک همچنان تحت تأثیر میراث پروژه منهتن قرار دارند. مواد رادیواکتیو در 16 سایت در سراسر نیویورک، از جمله آزمایشگاه‌های دانشگاه، انبارهای پیمانکار و نقاط ترانزیت، جابجا شدند. شش مورد از این سایت‌ها که در جوامع حاشیه‌نشین متمرکز شدهاند، به اصلاح محیطی نیاز دارند و در برخی موارد این اصلاح ادامه دارد.
علاوه بر این، NYCAN تخمین می زند صندوق‌های بازنشستگی عمومی نیویورک امروز تقریباً 475 میلیون دلار در تولیدکنندگان سلاح‌های هسته‌ای سرمایه‌گذاری کرده‌اند. با این حال، این کمتر از 0.25 درصد از دارایی های صندوق های بازنشستگی شهر را تشکیل می دهد، و این سرمایه گذاری ها عموماً در سرمایه گذاری های مسئولیت اجتماعی ضعیف عمل می کنند. قابل ذکر است، برد لندر، که یک کنترلر منتخب است، از Res. 976 (از حسابرس برای واگذاری درخواست می کند). او در توضیح رای خود در 9 دسامبر 2021 اظهار داشت که "من به عنوان بازرس شهر نیویورک متعهد می شوم که با این جامعه کار کنم و روند واگذاری مستمری شهر نیویورک از فروش و جابجایی سلاح های هسته ای را بررسی کنم."
ده ها سال است که نیویورکی ها به هسته ای شدن شهرشان اعتراض کرده اند. گزارش جان هرسی در سال 1946 از تأثیرات بشردوستانه بمباران اتمی، هیروشیما، اولین بار در نیویورکر منتشر شد. دوروتی دی، بنیانگذار کارگر کاتولیک، به دلیل نافرمانی از تمرینات دفاع مدنی دستگیر شد. زنان اعتصاب برای صلح علیه آزمایش های هسته ای راهپیمایی کردند و کار سیاسی بلا آبزوگ نماینده آینده ایالات متحده را آغاز کردند. دیوید دینکینز، شهردار سابق نیویورک، به فعالانی پیوست که با موفقیت طرح‌هایی را برای تبدیل استاتن آیلند به بندر نیروی دریایی با قابلیت حمل سلاح هسته‌ای انجام دادند. و در سال 1982، بیش از یک میلیون نفر برای خلع سلاح هسته‌ای در نیویورک راهپیمایی کردند که یکی از بزرگترین اعتراضات آمریکا بود. در سال 1983، شورای شهر نیویورک با تصویب قطعنامه ای ابتدا نیویورک را به عنوان منطقه عاری از سلاح های هسته ای اعلام کرد. تمام پایگاه‌های تسلیحات هسته‌ای در قلمرو آن از رده خارج شدهاند، و طبق گزارش‌ها، نیروی دریایی از آوردن کشتی‌های مجهز به سلاح هسته‌ای و هسته‌ای به بندرگاه اجتناب می‌کند.
برای جزئیات بیشتر در مورد میراث هسته ای نیویورک، نگاه کنید به از پروژه منهتن تا هسته ای آزادنوشته شده توسط دکتر متیو بولتون، عضو NYCAN، از موسسه بین المللی خلع سلاح در دانشگاه پیس.
کمپین NYCAN برای معکوس کردن میراث هسته ای نیویورک
در سال 2018، اعضای ICAN مستقر در نیویورک راه اندازی کمپین نیویورک برای لغو سلاح های هسته ای (NYCAN). برندان فی، فعال نیویورک، دکتر کاتلین سالیوان (مدیر ICAN Partner Hibakusha Stories) را با عضو شورا، دانیل دروم، مرتبط کرد، که سپس به سازماندهی یک برنامه کمک کرد. نامهامضا شده توسط 26 عضو دیگر شورا، به اسکات استرینگر، کنترل کننده نیویورک. در این نامه از استرینگر خواسته شده بود که «قدرت مالی شهرمان را با ارزش‌های مترقی ما هماهنگ کند» و صندوق‌های بازنشستگی نیویورک را هدایت کند تا از سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که از سلاح‌های هسته‌ای سود می‌برند صرفنظر کنند. سپس NYCAN جلساتی را با دفتر کنترل برای بحث در مورد مسیرهای گام های بعدی آغاز کرد. گزارش در این فرآیند است.
در ماه ژوئیه 2019 دروم عضو شورا این قانون را معرفی کرد. اعضای شورا، هلن روزنتال و کالوس به سرعت به عنوان حامیان مالی مشترک پیوستند، و با حمایت NYCAN، این قانون به زودی اکثریت فوق العاده اعضای شورا را به دست آورد.
در ژانویه 2020، در یک جلسه استماع مشترک برای هر دو بخش از قانون، 137 نفر از مردم شهادت دادند و بیش از 400 صفحه شهادت کتبی ارائه کردند، که بر حمایت عمیق از خلع سلاح هسته‌ای تأکید کردند و صدای صاحبان حقوق بازنشستگی نیویورک، رهبران بومی، مذهبی را برجسته کردند. رهبران، هنرمندان و هیباکوشا (بازماندگان بمباران اتمی).
تصویب قانون
این قانون در طول سال‌های 2020 و 2021 در کمیته ضعیف ماند، در حالی که نیویورک، مانند بسیاری از شهرها، برای مدیریت اثرات همه‌گیری کووید-19 تلاش می‌کرد. اما NYCAN به حمایت خود ادامه داد و با سازمان های شریک ICAN و سایر فعالان نیویورک، از جمله گروه اقدام مستقیم محلی Rise and Resist، همکاری کرد. این اقدامات شامل گرامیداشت سالگرد بمباران هیروشیما و ناکازاکی، هماهنگی برای روشن کردن آسمان‌خراش‌های نیویورک به مناسبت لازم‌الاجرا شدن TPNW، راهپیمایی در رژه سالانه پراید، و حتی شرکت در یک فرو رفتن قطبی در روز سال نو برای هسته‌ای بود. خلع سلاح در اقیانوس اطلس سرد یخی در ساحل Rockaway.
تصویب قانون
این قانون در طول سال‌های 2020 و 2021 در کمیته ضعیف ماند، در حالی که نیویورک، مانند بسیاری از شهرها، برای مدیریت اثرات همه‌گیری کووید-19 تلاش می‌کرد. اما NYCAN به حمایت خود ادامه داد و با سازمان های شریک ICAN و سایر فعالان نیویورک، از جمله گروه اقدام مستقیم محلی Rise and Resist، همکاری کرد. این اقدامات شامل گرامیداشت سالگرد بمباران هیروشیما و ناکازاکی، هماهنگی برای روشن کردن آسمان‌خراش‌های نیویورک به مناسبت لازم‌الاجرا شدن TPNW، راهپیمایی در رژه سالانه پراید، و حتی شرکت در یک فرو رفتن قطبی در روز سال نو برای هسته‌ای بود. خلع سلاح در اقیانوس اطلس سرد یخی در ساحل Rockaway.
در حالی که تنها چند هفته به جلسه قانونگذاری باقی مانده بود، در نوامبر 2021، کوری جانسون، رئیس شورای شهر، موافقت کرد که در یک مهمانی کوچک که توسط دکتر سالیوان، بلز دوپوی و فی، برای قدردانی از هلنا نولان، دیپلمات ایرلندی، یکی از رهبران کلیدی این کشور، برگزار شد، به NYCAN بپیوندد. مذاکره با TPNW، برای انتصاب جدید او به عنوان سرکنسول ایرلند در نیویورک. متأثر از ارائه های ارائه شده توسط NYCAN در آن شب، از جمله از سوی دکتر سالیوان، فی، ست شلدن، و میچی تاکوچی، سخنران اظهار داشت که به اطمینان از تصویب این قانون کمک خواهد کرد.
در 9 دسامبر 2021، این قانون توسط اکثریت فوق العاده شورای شهر تصویب شد. این قانون تاکید می‌کند که «نیویورک به‌عنوان محل فعالیت‌های پروژه منهتن و پیوندی برای تأمین مالی سلاح‌های هسته‌ای، مسئولیت ویژه‌ای برای ابراز همبستگی با همه قربانیان و جوامع آسیب دیده از استفاده، آزمایش و فعالیت‌های مرتبط با سلاح‌های هسته‌ای دارد».
با این اقدام معنادار، نیویورک یک مدل قانونی قدرتمند برای سایر دولت های محلی ایجاد کرده است. امروزه، نیویورک نه تنها از ایالات متحده برای پیوستن به TPNW حمایت سیاسی می کند، بلکه گام های مهمی را برای ایجاد شهری و جهانی مصون از تهدید این سلاح های کشتار جمعی برمی دارد.
