برای پایان دادن به گرسنگی و گرسنگی در سراسر جهان حدود 30 میلیارد دلار در سال هزینه می شود. به نظر من یا شما خیلی زیاد است. اما اگر ما 2 تریلیون دلار داشتیم اینطور نبود. و ما انجام می دهیم.
برای تأمین آب تمیز دنیا حدود 11 میلیارد دلار در سال هزینه می شود. باز هم به نظر می رسد که خیلی زیاد است. بیایید سالانه بالغ بر 50 میلیارد دلار گردآوری کنیم تا هم آب و غذا به جهانیان برساند. چه کسی این نوع پول را دارد؟ ما انجام می دهیم
البته، ما در کشورهای ثروتمند دنیا پول را حتی در میان خودمان به اشتراک نمیگذاریم. کسانی که نیازمند کمک هستند در اینجا و همچنین دور هستند.
اما تصور کنید اگر یکی از کشورهای ثروتمند ، به عنوان مثال ایالات متحده ، 500 میلیارد دلار برای تحصیلات خود اختصاص دهد (به معنی "بدهی دانشگاه" می تواند روند عقب ماندگی "فداکاری انسان" را شروع کند) ، مسکن (به معنای دیگر افراد بدون خانه) ، زیرساخت ها و انرژی سبز پایدار و شیوه های کشاورزی وجود ندارد. چه می شد اگر این کشور به جای هدایت تخریب محیط طبیعی ، خود را درگیر می کرد و به هدایت در جهت دیگر کمک می کرد؟
(توجه داشته باشید که آموزش و پرورش، مانند مراقبت های بهداشتی، یک منطقه است که در آن دولت ایالات متحده در حال حاضر هزینه می کند بیش از اندازه کافی است که آن را آزاد کنید اما آن را خراب می کند.)
پتانسیل انرژی سبز با آن نوع سرمایه گذاری غیر قابل تصور و دوباره همان سرمایه گذاری سال به سال ناگهان سر به فلک می کشد. اما این پول از کجا می آید؟ 500 میلیارد دلار؟ خوب ، اگر سالانه یک تریلیون دلار از آسمان سقوط کند ، نیمی از آن هنوز باقی می ماند. پس از 1 میلیارد دلار برای تأمین آب و غذا به دنیا ، چه می شد اگر 50 میلیارد دلار دیگر برای تأمین انرژی و زیرساخت های سبز ، حفظ سطح خاک ، حفاظت از محیط زیست ، مدارس ، پزشکی ، برنامه های تبادل فرهنگی و مطالعه صلح و اقدام بدون خشونت؟
کمک های خارجی ایالات متحده در حال حاضر حدود 23 میلیارد دلار در سال است. صرف 100 میلیارد دلار - 523 میلیارد دلار مهم نیست! - تأثیرات جالب توجهی خواهد داشت ، از جمله نجات جان بسیاری و جلوگیری از رنج عظیم. همچنین اگر یک عامل دیگر نیز اضافه شود ، ملتی که این کار را انجام داد محبوب ترین ملت روی زمین خواهد بود. یک نظرسنجی اخیر از 65 کشور نشان داد که ایالات متحده بسیار ترسناک ترین کشور است و این بزرگترین تهدید برای صلح در جهان است. اگر ایالات متحده مسئول تأمین مدارس و دارو و پنل های خورشیدی باشد ، ایده گروه های تروریستی ضد آمریکایی به اندازه گروه های تروریستی ضد سوئیس یا ضد کانادا خنده آور خواهد بود ، اما تنها در صورت اضافه شدن یک عامل دیگر - فقط اگر 1 دلار باشد تریلیون از آنجا به وجود آمد که واقعاً باید از آنجا می آمد.
هر ساله جهان حدود 2 تریلیون دلار صرف جنگ و - در درجه اول - برای آمادگی برای جنگ می کند. ایالات متحده حدود نیمی از آن ، حدود 1 تریلیون دلار را از طریق بخش های مختلف از جمله ارتش ، ایالت ، انرژی ، امنیت داخلی ، آژانس اطلاعات مرکزی و غیره هزینه می کند. بیش از نیمی از بقیه هزینه های نظامی جهان توسط متحدان نزدیک ایالات متحده است ، و بخش عمده خریدهای خارجی از شرکت های آمریکایی است. متوقف کردن بودجه نظامی گری موجب نجات جان بسیاری از افراد و متوقف کردن کار ضد تولید دشمنانه در جهان و تولید دشمن می شود. اما انتقال حتی کسری از این پول به مکان های مفید موجب صرفه جویی در چندین برابر این تعداد زندگی و تولید دوستی به جای خصومت می شود.
اکنون ، بیشتر مردم در ایالات متحده و بسیاری از افراد در بسیاری از کشورهای ثروتمند خود را درگیر مبارزه می دانند. چگونه آنها می توانند در مورد یک طرح نجات عظیم برای بقیه جهان فکر کنند؟ آنها نباید آنها باید در مورد یک طرح نجات عظیم برای کل جهان ، از جمله گوشه ای از آن ، فکر کنند. ایالات متحده می تواند فقر در خانه و انتقال به روشهای پایدار را پایان دهد در حالی که مسافت زیادی را برای کمک به جهان برای انجام همان کار طی می کند و پول باقی مانده نیز دارد. آب و هوا به یک قسمت از زمین تعلق ندارد. همه ما با هم در این قایق کوچک چکه داریم. اما 1 تریلیون دلار در سال یک مبلغ واقعی واقعی است. 10 میلیارد دلار 100 میلیارد دلار است. بودجه بسیار کمی با 10 میلیارد دلار بودجه تأمین می شود ، تقریباً هیچ چیز با 100 میلیارد دلار تأمین نمی شود. اگر بودجه نظامی متوقف شود ، دنیای کاملا جدیدی باز می شود. این گزینه ها شامل کاهش مالیات برای افراد شاغل و تغییر قدرت به سطح ایالتی و محلی است. صرف نظر از رویکرد ، اقتصاد از حذف هزینه های نظامی سود می برد. همین هزینه ها در مناطق دیگر ، حتی در کاهش مالیات برای افراد شاغل ، باعث ایجاد مشاغل بیشتر و اشتغالزایی بهتر می شود. و به اندازه کافی پس انداز وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که هر کارگری که به آن نیاز دارد ، دوباره آموزش دیده و در انجام کار به او کمک می کند. و اگر 1/2 میلیارد دلار دو برابر شود و به XNUMX تریلیون دلار برسد ، اگر بقیه جهان نیز از بین برود و از بین برود.
به نظر می رسد یک رویا، و قطعا باید یک رویا باشد. آیا ما نیازی به هزینه های نظامی برای محافظت از خود و پلیس سیاره نداریم؟ ما نیستیم. ما داریم راه دیگر حفاظت. میلیتاریسم است ما را امن تر ساخت. و بقیه سیاره در بالای ریه هایش فریاد می زنند که دوست دارد که از یک نیروی پلیس خود به خودی و نه واقعا بین المللی نظارت کند که آسیب بیشتری نسبت به ادعاهای وی برای جلوگیری از آن و جلوگیری از ویرانی کشور ها پس از آن هر تلاشی برای ساختن کشور مورد نظر.
چرا سایر کشورهای ثروتمند ضروری نمی دانند که حتی 10٪ از هزینه های ایالات متحده را برای به اصطلاح دفاع هزینه کنند؟ خوب ، بیشتر هزینه های نظامی آنها ، مانند بیشتر هزینه های نظامی ایالات متحده ، هیچ هدف دفاعی ندارد. حتی اگر کسی هنوز به دفاع نظامی اعتقاد داشت ، دفاع به معنای گارد ساحلی و گشت مرزی ، سلاح های ضد هوایی ، ابزارهایی برای مقابله با یک حمله ترسناک است ، اگر ملت ها به سمت بخشهای دفاع واقعی حرکت کنند ، ترس از آنها به سرعت کاهش می یابد. سلاح ها در دریاها و آسمان های جهان و فضای دفاعی نیستند. نیروهای مستقر به طور دائم در اکثر ملل جهان ، همانطور که نیروهای آمریکایی هستند ، دفاعی نیست. پیشگیرانه است این بخشی از همان منطق است که منجر به جنگهای تهاجمی با هدف از بین بردن تهدیدات احتمالی آینده ، واقعی یا خیالی می شود.
حتی نیازی به اعتقاد بر این ندارم که ضرورت یک مقیاس کوچک، واقعا نظامی دفاعی است. مطالعات قرن گذشته نشان داده اند ابزار خشونت آمیز موثرتر است در مقاومت در برابر استبداد و ظلم اگر قرار باشد یک ملت در جهانی غیرنظامی به یک ملت دیگر حمله کند ، این اتفاقات باید بیفتد: مردم ملت حمله کننده باید از شرکت در این مسابقه امتناع ورزند ، مردم ملت مورد حمله از تشخیص اقتدار مهاجم امتناع ورزند ، مردم جهان باید به ملت مورد حمله به عنوان نیروهای صلح و سپر انسانی ، تصاویر و حقایق این حمله باید در همه جا قابل مشاهده باشد ، دولتهای جهان باید دولت مسئول را تحریم کنند اما نه مردم آن ، آنها باید در دادگاه بین المللی محاکمه شوند و اختلافات باید مطرح شود به داوری بین المللی.
از آنجا که جنگ و آماده سازی جنگ برای محافظت از ما مورد نیاز نیست و به طور گسترده ای تصدیق می شود که خصومت ایجاد می کند ، بنابراین ما را از ایمنی کمتری برخوردار می کند ، می توانیم تمام عواقب آن را در همان طرف تجزیه و تحلیل هزینه و سود ذکر کنیم. هیچ مزیتی وجود ندارد که بدون جنگ بهتر نتواند ایجاد کند. هزینه ها گسترده است: كشته شدن تعداد زیادی از مردان ، زنان و كودكان در كشتارهای بسیار یك طرفه ، خشونت باقیمانده برای سالهای بعد ، تخریب محیط طبیعی كه می تواند برای هزاران سال ادامه یابد ، فرسایش آزادی های مدنی ، فساد دولت ، مثال خشونت توسط دیگران ، تمرکز ثروت ، هدر دادن هر ساله 2 تریلیون دلار.
در اینجا یک راز کوچک کثیف وجود دارد: جنگ را می توان لغو کرد. وقتی دوئل لغو شد ، مردم دوئل دفاعی را حفظ نکردند. پایان دادن به جنگ کاملاً به معنای پایان دادن به جنگ دفاعی است. اما هیچ چیز در این معامله از بین نرفته است ، زیرا ابزارهای قویتری از جنگ برای نیازهای دفاعی طی 70 سال پس از آخرین جنگ ساخته شده است که بسیاری دوست دارند ادعا کنند توانایی جنگ برای نیکی و عدالت را ثابت می کند. آیا عجیب نیست که مردم مجبور باشند از پس ده ها جنگ به دورانی کاملاً متفاوت بگذرند تا آنچه را که فکر می کنند به عنوان یک نمونه قانونی از بالاترین سرمایه گذاری عمومی ما از آن زمان تاکنون پیدا کنند؟ اما این دنیایی متفاوت از جهان جنگ جهانی دوم است. مهم نیست که شما در مورد تصمیمات چند دهه ای که آن بحران را ایجاد کردید ، چه اتخاذ می کنید ، ما امروز با بحران های بسیار متفاوتی روبرو هستیم ، به احتمال زیاد با همان نوع بحران روبرو نخواهیم شد - مخصوصاً اگر برای جلوگیری از آن سرمایه گذاری کنیم - و ابزارهای مختلفی نیز در اختیار ما قرار دارد. که با آن اداره شود.
به قول معروف برای حفظ سبک زندگی ما نیازی به جنگ نیست. و آیا اگر واقعیت داشت مذموم نبود؟ ما تصور می کنیم که برای ادامه کار 5 درصد بشریت به 30 درصد از منابع جهان به جنگ یا تهدید به جنگ نیاز داریم. اما زمین از نظر نور خورشید و باد کم ندارد. سبک زندگی ما با تخریب کمتر و مصرف کمتر قابل اصلاح است. نیازهای انرژی ما باید از راه های پایدار تأمین شود ، در غیر این صورت ، با یا بدون جنگ ، خود را نابود خواهیم کرد. منظور از این است unsustainable بنابراین ، چرا یک نهاد کشتار جمعی را ادامه می دهیم تا استفاده از رفتارهای استثماری که اگر جنگ ابتدا این کار را انجام ندهد ، زمین را خراب می کند ، طولانی شود؟ چرا برای ادامه تأثیرات فاجعه بار بر آب و هوا و اکوسیستم زمین ، گسترش سلاح های هسته ای و دیگر فاجعه بار را به خطر می اندازیم؟ واقعیت این است که اگر ما بخواهیم تغییرات آب و هوایی و فروپاشی محیط زیست را به میزان کافی برطرف کنیم ، به 2 تریلیون دلار که جهان در جنگ سرمایه گذاری می کند ، نیاز خواهیم داشت.
جنگ ابزاری برای بهتر کردن جهان نیست. هزینه های جنگ برای ملت متجاوز بسیار سنگین است ، اما این هزینه ها در مقایسه با خسارت وارده به حمله ، هیچ هزینه ای ندارد. افغانستان ، عراق ، لیبی ، یمن ، پاکستان و سومالی رنج برده اند و از جنگ های اخیر ایالات متحده به شدت رنج خواهند برد. این جنگها تعداد زیادی از انسانها را به خود می گیرد ، تقریباً همه آنها در یک طرف ، تقریباً همه آنها زندگی افرادی است که هیچ کاری برای ملتهای حمله کننده به آنها نکرده اند. اما ، در حالی که جنگ هزینه های زیادی به بار می آورد ، چندین بار می توان با هدایت بخشی از انبوه پول خرج شده برای جنگ ، این تعداد جان را نجات داد. با هزینه ای کمتر از هزینه جنگ و جنگ ، ما می توانیم زندگی خود را در خانه متحول کنیم و با کمک به دیگران کشور خود را به محبوب ترین زمین تبدیل کنیم. با هزینه ای که برای جنگ در افغانستان و عراق هزینه شده است ، ما می توانستیم آب پاکی برای جهان فراهم کنیم ، به گرسنگی پایان دهیم ، مدارس بی شماری بسازیم و منابع انرژی سبز و شیوه های کشاورزی پایدار را در بیشتر جهان ، از جمله خانه های خودمان ایجاد کنیم. . ایالات متحده به چه محافظتی از جهانی كه به آن مدارس و انرژی خورشیدی داده بود نیاز دارد؟ و ایالات متحده با همه پول های باقیمانده چه کاری انجام می دهد؟ آیا این مسئله مهیجی نیست که باید با آن روبرو شد؟
آیا برای جلوگیری از اتفاق بدتر به جنگ نیاز داریم؟ هیچ چیز بدتر وجود دارد جنگ ها ابزار م effectiveثری برای جلوگیری از جنگ های بزرگتر نیستند. جنگ ها در جلوگیری از نسل کشی مثر نیستند. رواندا به یک تاریخچه با جنگ کمتر احتیاج داشت و به پلیس احتیاج داشت و به بمب احتیاج نداشت. همچنین کشته شدگان توسط یک دولت خارجی کمتر از کسانی که توسط دولت خود کشته شده اند به طرز غم انگیزی کشته شده اند. جنگ بدترین چیزی است که ما اختراع کرده ایم. ما در مورد برده داری خوب یا فقط تجاوز جنسی یا کودک آزاری انسان دوستانه صحبت نمی کنیم. جنگ در آن دسته از چیزهاست که همیشه شیطانی است.
آیا ما به دلیل انسان بودن در جنگ گیر نکرده ایم؟ موارد کمی وجود دارد که ما در مورد آنها می گوییم. نه برده داری ، نه خونخواهی ، نه دوئل ، نه تخته آب ، نه دستفروشی ، نه مجازات اعدام ، نه سلاح هسته ای ، نه کودک آزاری ، نه سرطان ، نه گرسنگی ، نه لشکر کشی یا سنا یا کالج انتخابات یا تماس تلفنی جمع آوری کمک مالی در وقت شام. تقريباً هيچ چيزي را كه از آن متنفر باشيم ادعا مي كنيم كه بر خلاف خواست خود دائم درگير آن هستيم. به چه تعداد از م majorسسات اصلی که نیاز به بودجه زیاد و تلاش هماهنگ تعداد زیادی از مردم دارند ، می توانید تصور کنید که ما ادعا می کنیم خلاف خواست خود برای همیشه در آن گیر کرده ایم؟ چرا جنگ؟
اگر ما بخواهیم یک موسسه جدید ایجاد کنیم که نیاز به سرمایه گذاری جهانی حدود 2 تریلیون دلار در سال داشته باشد ، حدود 1 تریلیون دلار از آن فقط از ایالات متحده و اگر این موسسه از نظر اقتصادی به ما آسیب برساند ، اگر به محیط طبیعی ما آسیب برساند ، اگر از بین برود اگر از طریق مشارکت تعداد زیادی از جوانان که اکثر آنها از نظر جسمی یا روحی رنج می برند ، می توانستیم از آزادی های مدنی خود استفاده کنیم ، اگر ثروت سخت بدست آمده ما را به دست تعداد کمی از سودجویان فاسد برساند. اگر صرفاً جذب این جوانان و ترغیب آنها برای شرکت در موسسه جدید ما ، به میزان قابل توجهی بیشتر در معرض خودکشی قرار خواهد گرفت ، اگر این نهاد جدید خودگردانی را دشوارتر کند ، برای ما هزینه بیشتری خواهد داشت. ، اگر این باعث ترس و نفرت ملت ما در خارج از کشور شود ، و اگر عملکرد اصلی آن کشتن تعداد زیادی از کودکان و مادربزرگها و مادربزرگهای بی گناه و افراد در هر سنی باشد ، می توانم به فکربسیاری از نظرات ممکن است در پاسخ به ایجاد این موسسه شگفت انگیز جدید بشنویم. یکی از آنها این نیست که "خیلی بد است که ما برای همیشه با این هیولا گیر کرده ایم." چرا در دنیا ما باید با آن گیر داشته باشیم؟ ما ساختیمش. ما می توانیم آن را بسازیم.
آه ، ممکن است کسی بگوید ، اما خلقت جدید با موسسه ای که همیشه در کنار ما بوده و همیشه خواهد بود متفاوت است. بدون شک این درست است ، اما جنگ در واقع یک خلقت جدید است. گونه های ما 100,000 تا 200,000،12,000 سال پیش برمی گردد. جنگ فقط 12,000 سال قبل برمی گردد. و در طول این XNUMX سال ، جنگ پراکنده بوده است. اکثر جوامع در اکثر مواقع بدون آن کار کرده اند. مردم می گویند: "همیشه در جایی جنگ بوده است." خوب ، همیشه موارد زیادی درگیر جنگ نبوده اند. فرهنگ هایی که از جنگ استفاده کرده اند بعداً آن را کنار گذاشته اند. دیگران آن را برداشتند. این کمبود منابع یا تراکم جمعیت یا سرمایه داری یا کمونیسم را دنبال نکرده است. این پذیرش فرهنگی جنگ را به دنبال داشته است. و افرادی که بدون جنگ دست به کار شده اند ، به دلیل نبودن آن صدمه ای ندیده اند. یک مورد ثبت نشده از اختلال استرس پس از سانحه ناشی از محرومیت از جنگ وجود ندارد. برعکس ، اکثر مردم از مشارکت در جنگ به شدت رنج می برند و باید قبل از شرکت در آنها با دقت مشروط شوند. از آنجا که جنگ شامل جنگ تن به تن متوقف شده است ، به همان اندازه که برای مردان باز است ، زنان نیز شروع به شرکت می کنند. به همان اندازه ممکن است که مردان دیگر شرکت نکنند.
در این لحظه اکثریت قریب به اتفاق مردم روی زمین توسط دولتهایی که در جنگ و آماده سازی جنگ سرمایه گذاری کمتری نسبت به ایالات متحده انجام می دهند - بطور قابل توجهی کمتر ، کاملاً معادل یا به عنوان درصدی از اقتصاد کشورها ، نشان داده می شوند. و برخی از مردم توسط دولتهایی که طی دههها یا قرنها جنگ نکرده اند ، و بعضی توسط دولتهایی که به معنای واقعی کلمه ارتش خود را در یک موزه قرار داده اند ، نمایندگی می شوند.
البته ممکن است استدلال شود که تأثیر مجموعه صنعتی نظامی و لابی گران و مبلغان آن شکست ناپذیر است. اما تعداد کمی باور دارند که چرا چیزی به عنوان مجموعه صنعتی صنعتی جدید دائمی است؟ قطعاً پایان دادن به جنگ بیش از آنکه به نظرسنجی ها بگوییم که می خواهیم جنگ پایان یابد ، نیاز خواهد داشت. مطمئناً دولتهای ما کمتر از حد ایده آل به افکار عمومی پاسخ می دهند. مطمئناً ما در برابر افراد ماهری هستیم که برای حفظ معامله سرشار از توافق خود تلاش خواهند کرد. اما فعالیت های مردمی بارها در برابر ماشین جنگ ایستاده است ، از جمله در رد حملات موشکی پیشنهادی آمریکا به سوریه در تابستان 2013. آنچه را که می توان یک بار متوقف کرد می توان دوباره و دوباره و دوباره و دوباره برای همیشه متوقف کرد ، تا زمانی که ایده آن قابل تصور است
برخی از ایالت های ایالات متحده هستند تنظیم کمیسیون برای کار بر روی انتقال از جنگ به صنایع دستی صلح.
