جنگ افروزی ناتو در بالاترین سطح: کتاب اخیر آندرس فاگ راسموسن و استعمار قرن 21

توسط پروفسور فیلیپ کوواویچ، NewsBud

مقدمه: Rasmussen و من

در یک عصر گرم بهاری در ماه مه 2014 ، هنگامی که آندرس فاگ راسموسن ، دبیرکل وقت ناتو ، در پودگوریسا با مقامات ارشد رژیم فاسد مونته نگرو به رهبری نخست وزیر میلو جوکانوویچ ملاقات کرد ، من یکی از معترضین در مقابل ساختمانی که جلسه در آن برگزار شد. از یک دست ، یادم می آید تابلویی با عنوان "نه به جنگ ، نه به ناتو" و در دست دیگر پرچم جنبش بی طرفی مونته نگرو (MNMNE) ، یک سازمان عدالت اجتماعی مدنی که من رئیس آن هستم. تخته

بعدا در همان شب، من یک بیانیه عمومی منتشر کردم، که توسط رسانه های مونته نگرو منتشر شده است، که در آن من راسموسن را متهم به مداخله مستقیم در روند انتخابات کردم، زیرا دیدار او فقط چند روز قبل از انتخابات قاطع شهرداری Podgorica صورت گرفت.[1] گروه جوكانوویچ پس از دو دهه حاكمیت بی وقفه در آستانه از دست دادن انتخابات قرار داشت و واضح بود كه از دیدار راسموسن به عنوان اثبات اینكه جوكانوویچ هنوز از یك پشتوانه قوی در میان "متحدان غربی" برخوردار است استفاده خواهد شد.

همه چیز در نهایت درست همانطور که پیش بینی کرده بودم بازی شد. نامزد جوكانوویچ به لطف حمایت راسموسن در انتخابات پیروز شد. راسموسن در نقش خود به عنوان دبیرکل ناتو ، نقش مهمی در حفظ نخبگان فاسد و اقتدارگرا ، اما از نظر ژئوپلیتیکی وفادار برای سالهای آینده داشت. اقدامات وی آشکارا ماهیت فریبنده ادعاهای ناتو مبنی بر حمایت از دموکراسی ، حقوق بشر و حاکمیت قانون را آشکار ساخت.

مشخصات سیاسی راسموسن

در حقیقت ، دوگانگی اخلاقی و تعصب ژئوپلیتیک از همان ابتدای کار سیاسی ، روش عملی Rasmussen بوده است. راسموسن از زمان نخست وزیری دانمارک (2001-2009) به عنوان حامی سرسخت تلاش نومحافظه کاران ایالات متحده برای تحمیل سلطه طلبی عمل می کرد Pax Americana در جهان. وی گسترش ناتو را در اروپای شرقی و مرکزی، از جمله جمهوریهای سابق شوروی اوکراین و گرجستان، و گسترش گسترش امپراتوری ایالات متحده به خاورمیانه و آسیای مرکزی به عنوان الزامات سیاسی دید.

راسموسن همچنین یکی از سرسخت ترین حامیان جنگ عراق بود و سربازان دانمارکی تقریباً بلافاصله پس از حمله آمریکا به عراق رفتند. و هنگامی که یک افسر اطلاعاتی دانمارکی ، فرانک اس. گروویل ، گزارش های اطلاعاتی نشان می داد که راسموسن آگاهانه در مورد تهدیدات کشتار جمعی صدام حسین (که معلوم شد وجود ندارد) ، اغراق آمیز است ، به مطبوعات درز کرد ،[2] او 4 ماه است که اخراج شده و زندانی شده است، هرچند آنچه که او انجام داده بود، اقدام به سوء استفاده از حق عمومی برای دانستن سوء رفتار و سوء استفاده از قدرت توسط مقامات دولتی بود. در مقابل، Rasmussen انکار کرد که او این گزارش ها را دریافت کرد، یا اینکه او چیزی در مورد آنها می دانست و توانست با موفقیت پنج سال دیگر باقی بماند.

حتی تا سال 2015 ، دولت دانمارک مانع از تلاش مخالفان برای تحقیق دقیق در مورد روند تصمیم گیری راسموسن شد که منجر به تصمیم گیری برای جنگ با عراق شد. همانطور که برخی ناظران اشاره کردند ، نخست وزیر اسبق انگلیس ، تونی بلر ، یکی دیگر از طرفداران جنگ عراق ، چندان خوش شانس نبود و گزارش کمیسیون Chilcot اقدامات وی را بدون هیچگونه مشخصی محکوم کرد.[3] و با این حال، حتی این گزارش به هیچ وجه پیامدهای سیاسی و قانونی قابل توجهی برای بلر نداشت. آیا کسی واقعا انتظار داشت که نخبگان سیاسی و جامعه اطلاعاتی فاسد بریتانیا یکی از آنها را به خود اختصاص دهد؟

دبیرکل 12th ناتو

راسموسن حتی به دلیل آزار و اذیت سیاسی جهان به عنوان پسر پوستر پاداش داده است Pax Americana مأموران با انتخاب برای سمت دبیرکل ناتو در آگوست 2009. در طول کل دوره پنج ساله خود (تا اکتبر 2014) ، راسموسن به طور شبانه روزی کار می کرد تا دستگاه های نظامی و اطلاعاتی ناتو را به شرق ترقی دهد و مداخلات خونین آن را در میانه مشروعیت بخشد شرق و شمال آفریقا. شورش های "بهار عربی" ، نابودی لیبی توسط ناتو و مداخله پنهانی در سوریه همه زیر نظر او اتفاق افتاد. او یکی از اصلی ترین معماران استراتژی توسعه طلبی امپراتوری ناتو بود ، که فکر می کنم باید با نام واقعی آن - استعمار قرن 21 - از آن یاد کرد.

علاوه بر این ، هیچ دبیر کل پیش از او با چنین منفی منفی نسبت به روسیه روبه رو نبود. وی آشکارا از کودتای اوکراین در فوریه 2014 حمایت کرد و روسیه را به دلیل واکنش قاطع نسبت به حمله غیرقابل انکار به منافع حیاتی ملی آن ، محکوم کرد ، چیزی که هیچ کشوری در جهان تحمل نمی کند ، حتی کوچکترین کشور ، چه رسد به یک قدرت هسته ای. بنابراین ، تعجب آور نبود که چند ماه بعد ، راسموسن توسط رئیس جمهور مستقر در ناتو ، پترو پوروشنکو ، "مدال آزادی" اوکراین ، بالاترین نشان اوکراینی برای خارجی ها را دریافت کرد.[4]

در پی یک بدبینی بیمارگونه ، راسموسن توسط رهبر کیف به عنوان یکی از "آزادکنندگان" اوکراین مورد ستایش قرار گرفت ، حتی اگر وی یکی از مسئولین تحریک جنگ داخلی وحشتناکی بود که در آن هزاران شهروند اوکراینی جان خود را از دست داده و بیش از یک میلیون نفر به تبعید رانده شدند. گرچه به نظر می رسد این سناریوی وزارت تبلیغات از رمان dystopian "1984" جورج اورول باشد ، اما از آن بدتر است زیرا این داستان خیالی نیست ، بلکه زندگی واقعی است.

شرکت مشاوره "Rasmussen Global"

پس از پایان ماموریت وی به عنوان رئیس ناتو ، راسموسن یک شرکت مشاوره ژئوپلیتیک به نام Rasmussen Global افتتاح کرد. طبق وب سایت این شرکت ، Rasmussen Global برای ارائه "مشاوره استراتژیک به دولت ها ، سازمان های جهانی و شرکت های بزرگ" راه اندازی شده است.[5]همانطور که در مقاله قبلی نشان دادم ، راسموسن در صفحه فیس بوک خود افتخار می کند که انتظار دارد "مشتریان زیادی داشته باشد".[6] گرچه مشخص نیست که او تاکنون چه تعداد داشته است ، اما مهمترین "مشتری" او فقط چند ماه پیش ظاهر شد ، زمانی که در مه 2016 ، پترو پوروشنکو او را به سمت مشاور ویژه ریاست جمهوری منصوب کرد.

راسموسن استخدام شده بود تا آنچه را که او بهترین بود انجام دهد: به همان اندازه آسیب رساندن به روابط اتحادیه اروپا و روسیه. به عنوان مثال، در مصاحبه ای در ماه فوریه 2016، حتی قبل از اینکه او کار را بدست آورد، راسموسن به شدت به ساخت خط لوله گاز دیگر Nord Stream که روسیه و آلمان را متصل می کرد محکوم کرد.[7]

هر زمان روسیه نگران است ، راسموسن به سرعت اصرار اعتقادی خود را برای آزادی بازار و تجارت آزاد کنار می گذارد. او فقط زمانی یک "مدافع سرسخت آزادی" است (که دوست دارد به خودش رجوع کند) فقط وقتی "آزادی" به نفع برنامه ژئوپلیتیک خودش باشد. در تمام موارد دیگر ، هیچ آزادی مجاز نیست و حتی حق عمومی قانونی دانستن را می توان با حبس مجازات کرد ، همانطور که در مورد افشاگر فرانک اس. گرویل که قبلاً ذکر شد.

پس تعجبی ندارد که لئونید کلاشنیکوف ، نماینده پارلمان روسیه ، انتصاب راوشموسن به عنوان مشاور توسط پوشانکو را "اقدامی خصمانه" خواند.[8] بار دیگر ، روس هراسی مستند راسموسن پوشش "رسمی" را بدست آورد. مدت زیادی از انتصاب وی نگذشته بود که راسموسن پایتخت های اتحادیه اروپا را تلاقی کرد تا رهبران اتحادیه اروپا را که از قبل مشکوک بودند تحت فشار قرار دهد (و شاید حتی آنها را باج خواهی کند) نه تنها برای تمدید تحریم ها علیه روسیه ، بلکه برای شدت گرفتن آنها نیز. در همان زمان ، او استدلال کرد که اوکراین پیش از این در راه دموکراسی و احترام به قانون قانون گام های بلندی برداشته است. وی اظهار داشت که "دولت فعلی اوکراین در زمان رئیس جمهور پوروشنکو اصلاحات بیشتری در جامعه اوکراین انجام داده است که شما در 20 سال گذشته دیده اید."[9] به عبارت دیگر، اتحادیه اروپا باید Poroshenko را فرشته و پوتین را شیطان در نظر بگیرد.

Rasmussen دور از آن است که به طور عمومی این روایت را تحت فشار قرار دهد. این خط فکر نیز در نخبگان قدرتمند واشنگتن تحت سلطه CFR، از جمله نامزدی رئیس جمهور جو بایدن و نامزد ریاست جمهوری دموکرات هیلاری کلینتون غالب است. این برای آینده جهان خوب نیست.

راسموسن به عنوان یک نظریه پرداز حمایت شده از CFR از استعمار قرن 21st

دقیقا Circles CFR است که اخیرا Rasmussen را به ایالات متحده فرستاد تا کتاب جدید خود را ارتقا دهند اراده رهبری: نقش ضروری آمریکا در جنگ جهانی برای آزادی ، معذرت خواهی برای سلطه ایالات متحده در جهان.

تز این کتاب به این ادعا خلاصه می شود که ایالات متحده باید [به ضرورت توجه کند!] پلیس جهان باشد و نه تنها این. همانطور که راسموسن در 20 سپتامبر 2016 می نویسد وال استریت ژورنال، "دقیقاً همانطور که برای برقراری نظم به یک پلیس نیاز داریم. ما برای خاموش کردن شعله های درگیری به یک آتش نشان و یک نوع شهردار هوشمند و معقول برای هدایت بازسازی نیاز داریم. "[10] بنابراین، علاوه بر داشتن یک پلیس جهانی، ایالات متحده نیز باید نقش یک آتش نشان جهانی و شهردار جهانی را در نظر بگیرد.

هیچ اشتباهی وجود ندارد: این فراخوانی از ایالات متحده برای استعمار کل جهان است. این یک روایت ژئوپلیتیک برای استعمار قرن 21 است. روایت راسموسن کاملاً منعکس کننده مگالومانیا نومحافظه کاران ایالات متحده در بدترین مظاهر اقتدارگرایانه آن است ، به عنوان مثال ، در پروژه برای قرن جدید آمریكا. این ظالم است که پس از پروژه توسط یک و نیم دهه جنگهای ناموفق و عملیات مخفی بی اعتبار شده است ، راسموسن دوباره آن را برای مخاطبان ایالات متحده بازیافت می کند. بازگرداندن "زامبی فکری" به زندگی فقط می تواند به معنای رنج و درد بیشتر باشد ، نه تنها برای آسیب پذیرترین جمعیت جهان ، بلکه همچنین برای شهروندان ایالات متحده ، به ویژه از طبقه متوسط ​​و کارگر.

راسموسن و حامیان مالی CFR وی از شخصیت التهابی اظهارات وی غافل هستند. آنها در واقع به طرز موزونانه ای روسیه (و به میزان کمتری ایران و چین را تحریک می کنند زیرا این کشورها را "برای بعدا" نجات می دهند) برای این که مسئولیت "خط آتش" را بر عهده بگیرند (عبارتی که وزیر ایالات متحده به کار برد ایالت جان کری) در شرق و مرکز اروپا و آسیای مرکزی در مورد فعالیت های اخیر روسیه. همانطور که قبلاً نیز اشاره شد ، هدف اصلی حملات کلامی مداوم آنها پوتین است.

به گفته راسموسن ، پوتین یک دیکتاتور فاسد است که "بی رحمانه به همسایگان خود حمله می کند" و برای تضعیف "نظم جهانی بین المللی مبتنی بر قاعده" تلاش می کند.[11] این واقعیت که ناتو خود را منشور سازمان ملل را تضعیف می کند و قانون اساسی ایالات متحده ، و از این رو "نظم بین المللی مبتنی بر قاعده" که برای راسموسن بسیار عزیز است ، با حمله نظامی خود به جمهوری فدرال یوگسلاوی در سال 1999 ، زمانی که پوتین هنوز در محافل سیاسی روسیه ناشناخته بود ، به راحتی تحت قالیچه. این روایت مناسب نیست که ناتو یک نیروی اخلاقی برای صلح ، دموکراسی و حقوق بشر است.

در جهان بینی کسانی که از طریق سلطه نظامی و "امپراتوری پایگاه ها" از هژمونی جهانی ایالات متحده دفاع می کنند ، ناتو به عنوان "ناجی" به تصویر کشیده می شود و تمام فعالیت های تخریبی آن بی سر و صدا منتقل می شود. در دراز مدت و دراز مدت ، این فعالیت ها از نظر ایدئولوژیک توجیه می شوند ، به حداقل می رسند ، یا حتی به طور کامل در مقالات پژوهشی "علمی" و کتاب های تاریخ توسط دانشگاهیان دلسوز ژئوپلیتیک اما فاسد فیلتر می شوند.

از این نظر ، توجه به آنچه راسموسن درباره لیبی می نویسد ، آشکارا آشکار است ، دولت نسبتاً مرفه با بمب های ناتو نقشه را به طرز وحشیانه ای از بین برد و به پناهگاهی امن برای افراط گرایان سرسپرده تبدیل شد. راسموسن با مراجعه به لیبی ، ناگهان کاملاً واقعی می شود. او می گوید که "در شمال آفریقا ، لیبی سقوط کرده و به مکانی برای تروریست ها تبدیل شده است."[12] او به هیچ وجه تجزیه و تحلیل نمی کند که چرا و چگونه این اتفاق افتاد. او باعث می شود آن را به عنوان یک فاجعه طبیعی به نظر می رسد. خارج از آبی، دولت سقوط کرد و تروریست ها فقط به حرکت درآمدند.

بیشتر بحثهای راسموسن به اندازه این بحث کودکانه است و با این حال ، در 3 اکتبر 2016 ، او برای ارائه کتاب خود در دانشگاه هاروارد دعوت شد.[13] پیروی از برنامه هژمونیک ایالات متحده ، در عین حال ، به طور جدی فضا را برای منتقدان خود فرسایش می دهد ، تصرف تقریباً کامل م institutionsسسات عالی آموزش عالی ایالات متحده توسط مجتمع اطلاعاتی نظامی - صنعتی را نشان می دهد. بی احترامی به فرهنگ ها و سنت های جهان دیگر و "لال" کردن جامعه آمریکا از عواقب آشکار آن است.

از دید هژمونیست های جهانی ایالات متحده ، حتی یک پیشنهاد کاملا منطقی از سوی پوتین نیز به نظر می رسد که جنایت جنگی به نظر برسد. راسموسن از ملاقات با پوتین در سال 2009 می گوید که دومی به او گفت: "پس از جنگ سرد ، ما پیمان ورشو را منحل کردیم. به همین ترتیب ، شما باید ناتو را منحل کنید. این یادگاری از جنگ سرد است. "[14] راسموسن با شنیدن این حرف تقریباً از روی صندلی افتاد ، زیرا از نظر او ، ناتو "مقدس" است که قرار نیست هیچ کس به آن نزدیک شود و از آن انتقاد کند ، چه رسد به آنکه خواستار انحلال آن شود. و با این حال ، آنچه او و دیگران از اردوگاه ایدئولوژیک خود "مقدس مقدسات" می دانند ، چیزی نیست جز خدای تاریک مرگ که هر روز جهان را به آخرالزمان هسته ای نزدیکتر می کند.