ناتو و جنگ پیش بینی شده

CODEPINK Tighe Barry در اعتراض ناتو. اعتبار: Getty Images

توسط Medea Benjamin و Nicolas JS Davies ، World BEYOND War، ژوئن 27، 2022

با برگزاری نشست سران ناتو در مادرید در 28 و 30 ژوئن، جنگ در اوکراین در کانون توجه قرار گرفته است. ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو، در جریان گفتگوی پیش از اجلاس سران در 22 ژوئن با پولیتیکو لاغر وی در مورد اینکه ناتو چقدر برای این جنگ آماده بود، گفت: «این تهاجمی بود که توسط سرویس‌های اطلاعاتی ما پیش‌بینی شده بود». استولتنبرگ درباره پیش‌بینی‌های اطلاعاتی غرب در ماه‌های منتهی به حمله 24 فوریه صحبت می‌کرد، زمانی که روسیه اصرار داشت که قصد حمله ندارد. با این حال، استولتنبرگ می‌توانست در مورد پیش‌بینی‌هایی صحبت کند که نه تنها به ماه‌ها قبل از تهاجم، بلکه به دهه‌ها قبل برمی‌گردد.

استولتنبرگ می‌توانست تمام راه را به زمانی که اتحاد جماهیر شوروی در حال انحلال بود نگاه کند و وزارت خارجه در سال 1990 را برجسته کند. یادداشت هشدار داد که ایجاد یک "ائتلاف ضد شوروی" از کشورهای ناتو در امتداد مرزهای اتحاد جماهیر شوروی "از سوی شوروی بسیار منفی تلقی خواهد شد."

استولتنبرگ می توانست عواقب تمام وعده های شکسته شده توسط مقامات غربی مبنی بر عدم گسترش ناتو به سمت شرق را بررسی کند. تضمین معروف جیمز بیکر وزیر امور خارجه به گورباچف ​​رئیس جمهور شوروی تنها یک نمونه بود. ایالات متحده، شوروی، آلمان، بریتانیا و فرانسه از طبقه بندی خارج شده است اسناد و مدارک ارسال شده توسط آرشیو امنیت ملی، تضمین های متعدد رهبران غربی به گورباچف ​​و دیگر مقامات شوروی را در طول فرآیند اتحاد آلمان در سال های 1990 و 1991 نشان می دهد.

دبیر کل ناتو می توانست نامه 1997 کارشناس برجسته سیاست خارجی در سال 50 را به یاد بیاورد. فراخوانی برنامه‌های پرزیدنت کلینتون برای گسترش ناتو، یک اشتباه سیاسی با «اندازه‌های تاریخی» است که «ثبات اروپا را بر هم می‌زند». اما کلینتون قبلاً متعهد شده بود که لهستان را به باشگاه دعوت کند، بنا بر گزارش‌ها به دلیل نگرانی از این که گفتن «نه» به لهستان، آرای حیاتی لهستانی-آمریکایی غرب میانه را در انتخابات 1996 از دست بدهد.

استولتنبرگ می‌توانست پیش‌بینی جورج کنان، پدر روشنفکر سیاست مهار ایالات متحده در طول جنگ سرد را به خاطر بیاورد، زمانی که ناتو به پیش رفت و در سال 1998 لهستان، جمهوری چک و مجارستان را با هم ترکیب کرد. در نیویورک تایمز مصاحبهکنان گسترش ناتو را "اشتباهی غم انگیز" خواند که آغاز یک جنگ سرد جدید بود و هشدار داد که روس ها "به تدریج واکنش منفی نشان خواهند داد."

پس از پیوستن هفت کشور دیگر اروپای شرقی به ناتو در سال 2004، از جمله کشورهای بالتیک استونی، لتونی و لیتوانیچ که در واقع بخشی از اتحاد جماهیر شوروی سابق بودند، خصومت بیشتر شد. استولتنبرگ فقط می توانست به سخنان خود رئیس جمهور پوتین که در بسیاری از موارد گفته بود که گسترش ناتو نشان دهنده "یک تحریک جدی" است، فکر کند. در سال 2007، در کنفرانس امنیتی مونیخ، پوتین خواسته"چه اتفاقی برای تضمین هایی که شرکای غربی ما پس از انحلال پیمان ورشو دادند؟"

اما نشست سران ناتو در سال 2008 بود که ناتو مخالفت شدید روسیه را نادیده گرفت و وعده داد که اوکراین به ناتو خواهد پیوست، واقعا زنگ خطر را به صدا درآورد.

ویلیام برنز، سفیر وقت ایالات متحده در مسکو، یک فوریت فرستاد یادداشت به کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه او نوشت: «ورود اوکراین به ناتو روشن‌ترین خط قرمز برای نخبگان روسیه (نه فقط پوتین) است. «در بیش از دو سال و نیم مکالمه با بازیگران کلیدی روسیه، از بند انگشتان در فرورفتگی‌های تاریک کرملین گرفته تا تندترین منتقدان لیبرال پوتین، من هنوز کسی را پیدا نکرده‌ام که اوکراین را در ناتو چیزی غیر از مستقیم می‌داند. به چالش کشیدن منافع روسیه."

پرزیدنت جورج دبلیو بوش به جای درک خطر عبور از "روشن ترین خطوط قرمز" اصرار کرد و از طریق مخالفان داخلی در ناتو فشار آورد تا در سال 2008 اعلام کند که اوکراین واقعاً عضویت خواهد داشت، اما در تاریخی نامشخص. استولتنبرگ به خوبی می‌توانست مناقشه کنونی را به آن اجلاس سران ناتو بازگرداند - نشستی که خیلی قبل از کودتای یورومیدان در سال 2014 یا تصرف کریمه توسط روسیه یا شکست توافق‌نامه‌های مینسک برای پایان دادن به جنگ داخلی در دونباس برگزار شد.

این در واقع یک جنگ پیش بینی شده بود. سی سال هشدارها و پیش‌بینی‌ها بسیار دقیق بودند. اما همه آنها مورد توجه نهادی قرار نگرفتند که موفقیت خود را به جای امنیتی که وعده داده بود اما مکرراً نتوانسته بود، بیشتر از همه برای قربانیان تجاوزات خود در صربستان، افغانستان و لیبی، بر اساس توسعه بی پایان خود ارزیابی کرد.

اکنون روسیه جنگی وحشیانه و غیرقانونی را آغاز کرده است که میلیون ها اوکراینی بی گناه را از خانه هایشان بیرون کرده، هزاران غیرنظامی را کشته و زخمی کرده است و هر روز جان بیش از صد سرباز اوکراینی را می گیرد. ناتو مصمم است به ارسال مقادیر انبوه تسلیحات برای دامن زدن به جنگ ادامه دهد، در حالی که میلیون ها نفر در سراسر جهان از پیامدهای اقتصادی فزاینده درگیری رنج می برند.

ما نمی توانیم به عقب برگردیم و تصمیم فاجعه بار روسیه برای حمله به اوکراین یا اشتباهات تاریخی ناتو را خنثی کنیم. اما رهبران غربی می توانند در آینده تصمیمات استراتژیک عاقلانه تری بگیرند. اینها باید شامل تعهد به اجازه دادن به اوکراین برای تبدیل شدن به یک کشور بی طرف و غیر ناتو باشد، چیزی که خود رئیس جمهور زلنسکی در اوایل جنگ با آن موافقت کرد.

و به جای بهره برداری از این بحران برای گسترش بیشتر، ناتو باید تمام درخواست های عضویت جدید یا معلق را تا زمانی که بحران فعلی حل و فصل نشده است، به حالت تعلیق درآورد. این همان کاری است که یک سازمان امنیتی متقابل واقعی انجام می دهد، برخلاف رفتار فرصت طلبانه این اتحاد نظامی تهاجمی.

اما ما پیش بینی خود را بر اساس رفتار گذشته ناتو انجام خواهیم داد. این ائتلاف خطرناک به جای درخواست مصالحه از همه طرف‌ها برای پایان دادن به خونریزی، در عوض وعده عرضه بی‌پایان تسلیحات را برای کمک به اوکراین در «پیروزی» در جنگی غیرقابل پیروزی می‌دهد، و به جستجو و استفاده از هر فرصتی برای غوطه‌ور شدن خود در این جنگ ادامه خواهد داد. زندگی بشر و امنیت جهانی

در حالی که جهان تعیین می کند که چگونه روسیه را در قبال وحشت هایی که در اوکراین مرتکب می شود، مسئول بداند، اعضای ناتو باید تاملی صادقانه انجام دهند. آنها باید بدانند که تنها راه حل دائمی برای خصومت ایجاد شده توسط این اتحاد انحصاری و تفرقه افکن، برچیده کردن ناتو و جایگزینی آن با چارچوبی فراگیر است که امنیت همه کشورها و مردم اروپا را بدون تهدید روسیه یا پیروی کورکورانه از ایالات متحده در اروپا تامین می کند. جاه طلبی های سیری ناپذیر و نابهنگام و هژمونیک آن.

Medea Benjamin همکاری دارد CODEPINK برای صلح، و نویسنده چندین کتاب از جمله پادشاهی ناعادلانه: پشت ارتباطات ایالات متحده و عربستان سعودی.

Nicolas JS Davies یک محقق با CODEPINK و نویسنده است خون در دست ما: تهاجم آمریکا و نابودی عراق.