افسانه: جنگ اجتناب ناپذیر است (جزئیات)

توسعه راه هایی برای جلوگیری از ایجاد منازعات بخشی از پاسخ است، اما برخی از وقوع درگیری (یا اختلاف عمده) اجتناب ناپذیر است، به همین دلیل ما باید از موثرتر و مخرب تر استفاده کنیم ابزار برای حل و فصل اختلافات و دستیابی به امنیت. اما هیچ چیز در مورد جنگ اجتناب ناپذیر است. این توسط ژن های ما، دیگر نیروهای اجتناب ناپذیر در فرهنگ ما و یا بحران های فراتر از کنترل ما ساخته نشده است.

جنگ فقط برای آخرین بخش از موجودیت گونه های ما بوده است. ما با آن تکامل پیدا نکردیم. در طی 10,000 هزار سال اخیر ، جنگ پراکنده بوده است. بعضی از جوامع جنگ را نمی دانند. برخی آن را شناخته اند و سپس آن را رها کرده اند. همانطور که تصور جهانی بدون جنگ و قتل برای برخی از ما دشوار است ، برخی از جوامع بشری تصور جهانی با این چیزها را سخت کرده اند. مردی در مالزی ، از او پرسید که چرا تیر به سوی مهاجمان برده شلیک نمی کند ، پاسخ داد: "زیرا این باعث کشته شدن آنها خواهد شد." او قادر به درک این مسئله نبود که کسی می تواند قتل را انتخاب کند. آسان نیست که او را به کمبود تخیل مشکوک کنیم ، اما تصور فرهنگی که در آن تقریباً هیچ کس ترجیح نمی دهد قتل کند و جنگ ناشناخته باشد ، برای ما آسان است؟ تصور یا ایجاد آن آسان یا دشوار است ، این مسأله مسلماً مربوط به فرهنگ است و نه DNA. طبق افسانه ، جنگ "طبیعی" است. با این وجود شرطی سازی زیادی برای آمادگی بیشتر مردم برای شرکت در جنگ مورد نیاز است و بسیاری از رنجهای روحی در میان کسانی که شرکت کرده اند شایع است. در مقابل ، شناخته شده نیست که یک نفر به دلیل محرومیت از جنگ ، عمیقا پشیمانی اخلاقی یا استرس پس از سانحه داشته باشد.

در برخی از جوامع زنان به طور قرنها از قرن ها و از زمان جنگ، از آن استفاده شده اند. واضح است که این یک مسئله فرهنگی است نه آرایش ژنتیکی. جنگ اختیاری است، اجتناب ناپذیر است، برای زنان و مردان به طور یکسان.

بعضی از کشورها به شدت بیشتر به نظامیان نظامی سرمایه گذاری می کنند و در بسیاری از جنگ های دیگر شرکت می کنند. بعضی ملت ها تحت فشار هستند، در جنگ های دیگر، جزئیاتی را تشکیل می دهند. برخی از کشورها به طور کامل از جنگ رها شده اند. برخی از قرن ها به یک کشور دیگر حمله نکرده اند. برخی ارتش خود را در یک موزه قرار داده اند.

نیروهای فرهنگ ما:

جنگ به مدت طولانی از سرمایه داری پیش رفته است و مطمئنا سوئیس نوعی کشور سرمایه داری است همانگونه که ایالات متحده است. اما عقیده گسترده ای وجود دارد که فرهنگ سرمایه داری - یا نوع خاصی از آن - درجه حرص و طمع و نابودی و کوتاه بودن - باعث جنگ می شود. یک پاسخ به این نگرانی به شرح زیر است: هر ویژگی از یک جامعه که جنگ را ضروری می داند می تواند تغییر کند و خود به خود اجتناب ناپذیر است. مجتمع نظامی-صنعتی یک نیروی ابدی و شکست ناپذیر نیست. مخرب محیط زیست و ساختار اقتصادی بر اساس حرص و طمع تغییر ناپذیر نیست.

یک حس وجود دارد که در آن این مهم نیست؛ یعنی ما باید نابود زیست محیطی را کنار بگذاریم و دولت اصلاحات را اصلاح کنیم، درست همانطور که ما باید جنگ را پایان دهیم، بدون توجه به این که آیا این تغییرات به دیگران بستگی دارد یا نه. علاوه بر این، با ادغام چنین کمپینی به یک حرکت جامع برای تغییر، قدرت در تعداد، هر کدام به احتمال زیاد موفق خواهد شد.

اما حس دیگری وجود دارد که در آن این مهم است؛ یعنی ما باید جنگ را به عنوان خلقی فرهنگی که آن را درک می کنیم، درک کنیم و آن را فراموش کنیم که آن چیزی را که نیروهای فراتر از کنترل ما به ما تحمیل می کند، تحمیل کنند. در این مفهوم مهم است که به رسمیت شناخته شود که هیچ قانون فیزیک یا جامعه شناسی نیازی به جنگ ندارد؛ زیرا ما دارای یک مؤسسه دیگر هستیم. در حقیقت جنگ با یک شیوه زندگی خاص یا زندگی زندگی نیازی نیست، زیرا هر گونه شیوه زندگی می تواند تغییر یابد، زیرا شیوه های نامناسب باید با تعریف با جنگ و یا بدون آن پایان یابد و به همین دلیل جنگ واقعا فقیر شدن جوامعی که از آن استفاده می کنند.

بحران فراتر از کنترل ما:

جنگ در تاریخ بشری تا این نقطه با تراکم جمعیت یا کمبود منابع ارتباط ندارد. این ایده که تغییرات آب و هوایی و فجایع ناشی از آن ناگزیران جنگ را ایجاد می کند، می تواند یک پیشگویی در خود باشد. این پیش بینی مبتنی بر حقایق نیست

بحران رو به افزایشی و رو به افزایشی آبوهوا دلیل خوبی برای رشد فرهنگ جنگ ما است، به طوری که ما آماده هستیم که با سایر ابزارهای مخرب و غیرمترقبه برخورد کنیم. و هدایت برخی از کل مبلغ هنگفت پول و انرژی که به جنگ و آمادگی جنگ برای کار فوری حفاظت از آب و هوا می انجامد می توانند تفاوت چشمگیری داشته باشند، هر دو با پایان دادن به یکی از ما بیشترمخرب زیست محیطی فعالیت ها و بودجه گذار به شیوه های پایدار.

در مقابل، اعتقاد اشتباه که جنگ ها باید به دنبال هرج و مرج آب و هوا باشد، سرمایه گذاری را در آمادگی نظامی تشویق می کنند، در نتیجه موجب تشدید بحران آب و هوایی و احتمال بیشتر شدن ترکیب یک نوع فاجعه با دیگران خواهد شد.

پایان جنگ امکان پذیر است:

جوامع انسانی شناخته شده اند که موسساتی را که به طور گسترده به عنوان دائمی در نظر گرفته شده اند، لغو می کنند. این شامل قربانی کردن انسان، گناهان خون، دوئل، برده داری، مجازات اعدام و بسیاری دیگر است. در برخی از جوامع، برخی از این شیوه ها عمدتا ریشه کن شده اند، اما در سایه ها و حاشیه ها به صورت غیرقانونی باقی می مانند. این استثنا ها تمایل به متقاعد ساختن اکثر مردم را ندارند که ریشه کن سازی کامل را غیر ممکن می سازد، تنها در آن جامعه هنوز به دست نیامده است. ایده حذف گرسنگی از جهان یک بار به نظر خنده دار تبدیل شد. در حال حاضر به طور گسترده ای درک می شود که گرسنگی می تواند لغو شود - و برای یک کسر کوچک از آنچه که در جنگ صرف می شود. در حالی که همه سلاح های هسته ای برچیده نشده و حذف شده اند، یک جنبش محبوب وجود دارد که برای انجام این کار تلاش می کند.

پایان دادن به همه جنگ ها ایده ای است که در زمان ها و مکان های مختلف پذیرفته است. مثلا در ایالات متحده آمریکا، در 1920 ها و 1930 ها محبوب تر بود. در دهه های اخیر، این مفهوم اعلام شده است که جنگ دائمی است. این مفهوم در واقع جدید، رادیکال و بدون اساس است.

رای گیری اغلب در حمایت از لغو جنگ انجام نمی شود. در اینجا یک مورد زمانی که انجام شد

چند ملت وجود دارد برگزیده هیچ نظامی ندارد اینجا یک است فهرست.

خلاصه ای از موارد فوق.

منابع با اطلاعات اضافی.

اسطوره های دیگر:

جنگ ضروری است.

جنگ مفید است.