Fیا تقریبا یک دولت ها و نیروهای نظامی خود از کمک دانشمندان و مهندسان برای اختراع سلاح ها، دفاع از خود و همچنین استفاده و استقرار آنها در زمینه های مختلف استفاده کرده اند.
ویژوال توسط MIT
متاسفانه، واقعیت های علمی و تکنولوژیکی همواره با سیاست های منتخب سیاستمداران و ژنرال ها مطابقت ندارد. بازگشت به 1950 ها، بعضی از مقامات آمریکایی دوست داشتند اعلام کنند که دانشمندان باید "در شیر، نه در بالای" باشند: به عبارت دیگر، آماده ارائه مشاوره مفید در صورت نیاز، اما ارائه توصیه نیست که با خط رسمی تناقض داشته باشد. این نگرش در حال حاضر حفظ شده است، اما دانشمندان به طور مستقل از همکاری با هم فرار کرده اند.
یکی از مشهورترین رهبران این مقاومت، تئودور تد پاستول، استاد برجسته علوم، فناوری و سیاست امنیت ملی در MIT است. پستوول به عنوان مهندس فیزیک و مهندسی هسته ای آموزش داده شده است که حرفه ای را در جزئیات فن آوری های نظامی و دفاع غوطه ور کرده است. او در کنگره در دفتر ارزیابی تکنولوژی که در حال حاضر دفن شده بود، سپس در پنتاگون به عنوان مشاور رئیس عملیات نیروی دریایی مشغول به کار شد تا قبل از پیوستن به دانشگاه، ابتدا در دانشگاه استنفورد، و سپس به الماس خود بازگشت، MIT.
در طول مدت او منتقد شگفت انگیز بوده است از مفاهیم غیر قابل اجرا، ایده های غیر عملی و فانتزی های تکنولوژیکی شکست خورده، از جمله "سیستم جنگ ستارگان" رونالد ریگان، موشک پاتریوت خیره کننده جنگ اول خلیج فارس و مفاهیم جدید دفاع موشکی بالستیک بین قاره ای که توسط ایالات متحده مورد آزمایش قرار گرفته اند، انجام شده است. خودباوری، سوء تفاهم، تحقیق ناقص و تقلب مستقیما از آزمایشگاه های پنتاگون، دانشگاهی و خصوصی و کنگره.
هنگامی که ما با او تماس گرفتیم، متوجه شدیم که به دور از بازنشستگی در سن 70، او آماده سفر به آلمان برای مشورت با وزارت خارجه آلمان در مورد روابط اروپا و روسیه شد. کار او، حقیقت ابدی را به تصویر می کشد که اگر چیزی برای خیلی خوب است که درست باشد، معمولا این است. در مبادله زیر پاسخ های او برای طول و وضوح ویرایش شده است.
Undock - ایالات متحده از زمان Sputnik در 1957 برای دفاع از موشک های بالستیک تلاش می کند. به عنوان یک منتقد از این مفهوم، آیا می توانید توضیح دهید که چرا یک دفاع واقعا موثر در برابر موشک های وارد شده واقعا از لحاظ تکنولوژیکی امکان پذیر نیست؟
تد پاستول - در مورد دفاع موشکی نوعی که ایالات متحده در حال ساخت است، تمام اشیائی که توسط رهگیرها دیده می شوند، مانند نقاط نور هستند. به استثنای این که رهگیر دارای دانش پیشین است، مثل برخی از نقاط نور که دارای روشنایی مشخصی نسبت به دیگران است، به هیچ وجه مشخص نیست که چه چیزی به دنبال آن است و در نتیجه، چه چیزی در خانه است.
یک تصور غلط رایج این است که اگر چنین اقداماتی برای مقابله با موفقیت انجام شود، کلاهک ها و کلاهک ها باید به طور یکسان نگاه کنند. همه چیز مورد نیاز است که تمام اشیاء به نظر متفاوت و بدون دانش از آنچه انتظار می رود وجود دارد. در نتیجه، یک دشمن می تواند شکل کلاهک را تغییر دهد (به عنوان مثال، با باد کردن آن در اطراف آن) و کاملا ظاهر آن را به سنسور فاصله تغییر می دهد. اگر یک دشمن قادر به ساخت بمب های ICB و کلاهک های هسته ای باشد، دشمن قطعا دارای تکنولوژی برای ساختن و گسترش بالن ها است و همچنین کارهای ساده ای برای تغییر ظاهر کلاهک ها انجام می دهد. فنآوری برای اجرای چنین اقدامات مقابله بسیار کم است در حالیکه تکنولوژی برای شکست آن اساسا وجود ندارد - هیچ علمی وجود ندارد که توسط مهندسان استفاده شود که به دفاع از آن اجازه خواهد داد که آنچه را که می بیند تعیین کند.
بنابراین اعتراض من به دفاع موشکی در ارتفاع بالا که توسط ایالات متحده مستقر می شود، بسیار ساده است؛ آنها هیچ شانسی برای مبارزه با هیچ دشمن ندارند که حتی درک درستی از آنچه دارند انجام می دهند.
UD - وضعیت فعلی سیستم تئاتر ناتو چیست؟ اوباما یک پروژۀ آغاز شده توسط رئیس جمهور جورج دبلیو بوش را لغو کرد، اما آیا شما فکر می کنید که این احتمال وجود دارد که توسط دولت جدید در واشنگتن دنبال شود؟
TP - دفاع موشکی تئاتر در حال حاضر زنده و خوب است. این دفاع موشکی در اطراف یک موشک سطح-هوا-موشکی اصطلاحا ساخته شده است موشک استاندارد-3 (SM-3). مفهوم اصلی این بود که رهبران را از Aegis cruisers و از رادارهای Aegis استفاده می کنند برای شناسایی موشک ها و کلاهک ها و هدایت رهگیرها. با این حال، به نظر می رسد که رادار های Aegis قادر به شناسایی و هدایت اهداف موشک های بالستیک در محدوده طولانی به اندازه کافی نیستند تا زمان برای ردیاب پرواز کنند تا پرواز کنند و هدف قرار گیرند.
سؤال خوبی است که بپرسم این است که چگونه ایالات متحده احتمالا انتخاب کرده است که چنین سیستمی را توسعه و اعزام کند و شناخته نشود که این مورد بود. یک توضیح این است که انتخاب دفاع موشکی به تنهایی توسط الزامات سیاسی دیکته شده بود و به این ترتیب، هیچ کس در فرایند تصمیم گیری هیچ گونه تحلیلی نداشت یا به این نتیجه رسید که آیا این مفهوم هیچ معنایی ندارد یا خیر. اگر شما این را رسوا کردید، کاملا موافقم.
مشکل سیاسی با دفاع موشکی مبتنی بر Aegis این است که تعداد ردیابهایی که به طور بالقوه میتوانند توسط ایالات متحده مستقر شوند، 2030 به 2040 بسیار بزرگ خواهد شد. این تئوری می تواند به صورت تئوری از مرز ایالات متحده قاره ای عبور کند و کلاهک های ورودی را که توسط رادار های پیشگیرانه هشدار دهنده ایالات متحده ردیابی شده است، کنترل کند.
این ظاهر را ایجاد می کند که ایالات متحده می تواند بالقوه از ایالات متحده قاره در برابر صدها کلاهک چینی یا روسی دفاع کند. این یک مانع اساسی برای کاهش سلاح های آینده است؛ زیرا روس ها مایل نیست که نیروهای خود را به سطوح تقلیل دهند تا جایی که ممکن است در بعضی موارد به شمار زیادی از رهبران پیشگیرانه ضد آمریکایی حساس باشند.
واقعیت این است که سیستم دفاع کم و یا هیچ توانایی ندارد. رادار هشدار اولیه قادر به تشخیص بین کلاهک ها و فریبنده ها نیست (این رادار های خاص قطعنامه بسیار کم هستند) و گیرنده های SM-3 نمی توانند بدانند که کدام یک از اهداف بسیاری که ممکن است با آن برخورد شود، کلاهک است. با این وجود، ظاهر این که ایالات متحده در تلاش است تا توانایی دفاع از خود را با صدها نفر از رهگیرها داشته باشد، موانع عمیق و بسیار مشکل ساز را برای تلاش های آینده در کاهش تسلیحات ایجاد خواهد کرد.
ایالات متحده توانایی قابل توجهی برای از بین بردن بخش بزرگی از نیروهای روسی در اعتصاب اولیه دارد. اگر چه چنین اقدام تقریبا به طور خودکشی است، برنامه ریزان نظامی در هر دو طرف (روسیه و آمریکا) این امکان را کاملا به طور جدی در طول دهه جنگ سرد در نظر گرفته اند. از اظهارات ولادیمیر پوتین بسیار واضح است که او احتمال این که ایالات متحده سعی خواهد کرد روسیه را در اعتصابات هسته ای نابود کند، رد نمی کند. از این رو، هر چند که هیچ یک از طرفین هیچ فرصتی واقعی برای فرار از یک فاجعه وجود نداشته باشد، اگر سلاح استفاده شود، این احتمال جدی گرفته می شود و بر رفتار سیاسی تاثیر می گذارد.
UD - در 1995، یک راکت تحقیقاتی در نروژ تقریبا جنگ جهانی دوم شروع شد زمانی که روس ها در ابتدا فکر می کردند حمله ی آمریکا بود. تجزیه و تحلیل شما نشان داد که این حادثه نقص آشکاری در سیستم های هشدار دهنده و دفاع روسیه نشان داد. آیا پیشرفت هایی در توانایی هشدار زودهنگام روسیه وجود دارد؟
TP - روس ها در تلاش های بسیار اولویت بندی شده برای ایجاد یک سیستم هشدار دهنده قوی تر در برابر حملات شگفت انگیز ایالات متحده درگیر هستند. سیستم آنها در حال ساخت است بر اساس استفاده از رادار های مبتنی بر زمین از طرح های مختلف که همپوشانی طرفداران جستجو و فن آوری های مختلف مهندسی است. واضح است که این بخشی از یک استراتژی برای به حداکثر رساندن شانس هشدار اشتباه حالت معمول است و همچنین در تلاش برای ارائه یارانه قابل توجهی برای تضمین هشدار دادن به حمله است.
به تازگی، در طول سال گذشته، روس ها در نهایت قادر به دریافت پوشش رادار 360 درجه در برابر حمله هسته ای موشکی بالستیک است. هنگامی که به ادبیات آنها درباره سیستم های هشدار اولیه نگاه می کنید، از اظهارات آنها بسیار واضح است که این هدف، تلاش برای دستیابی به آنها برای چندین دهه - از زمان اتحاد جماهیر شوروی بوده است.
به نظر می رسد که روس ها از کلاس جدیدی از رادار های بیش از حد افق استفاده می کنند که به نظر من در مورد ادبیات روسی بیان شده است که هیچ ارتباطی با دفاع هوایی ندارند. اگر کسی به موقعیت و خصوصیات این رادارهای افقی نگاه کند، بسیار واضح است که هدف آنها ارائه هشدار از حمله موشکی بالستیک از آتلانتیک شمالی و خلیج آلاسکا است.
مشکل این است که این رادارها بسیار مرطوب هستند و نمی توانند وابسته به محیط بسیار خصمانه باشند. امروزه تمام نشانه ها به وضوح نشان می دهند که روس ها هنوز تکنولوژی برای ساخت یک سیستم هشدار دهنده مادون قرمز مبتنی بر فضایی جهانی را ندارند. آنها دارای توانایی محدودی برای ساخت سیستم هایی هستند که در مناطق بسیار کوچک سطح زمین نگاه می کنند اما چیزی نزدیک به پوشش جهانی نیستند.
UD - خطراتی که یک قدرت کوچک هسته ای با قابلیت های محدود موشکی مانند کره شمالی می تواند ارتباطات ماهواره ای جهان را با یک انفجار هسته ای پالس الکترومغناطیسی هدایت کند حتی در سرزمین خود؟ آیا دفاع از چنین حمله ای وجود دارد؟
TP - ماهواره های کم ارتفاع، بعضی بلافاصله و دیگران در زمان های بعد، می توانند صدمه بزرگی را متحمل شوند. با این حال، تنها انفجار هسته ای با ضعف تولید، لزوما تمام ارتباطات را نابود نخواهد کرد.
قضاوت شخصی من این است که بزرگترین خطر از سوی کره شمالی این است که آنها می توانند به یک رویارویی هسته ای با غرب بروند. رهبری کره شمالی دیوانه نیست. در عوض، رهبری است که معتقد است که باید غیرقابل پیش بینی و تهاجمی باقی بماند تا کره جنوبی و ایالات متحده را به عنوان بخشی از یک استراتژی کلی برای جلوگیری از اقدام نظامی توسط جنوب و ایالات متحده از نظر تعادل حفظ کند.
در نتیجه، کره شمالی عمدا کاری انجام می دهد که ظاهر بی پروایی را ایجاد می کند - که در واقع یک استراتژی بی پروایی به خودی خود است. بزرگترین خطر این است که آنها به طور سه گانه روی یک خط قدم می گذارند و واکنش نظامی از غرب یا جنوب را تحریک می کنند. هنگامی که این اتفاق می افتد هیچ کس نمی تواند بداند کجا و چگونه آن را به پایان خواهد رسید. احتمالا تنها نتیجه نزدیک به این نتیجه این است که کره شمالی نابود خواهد شد و به عنوان یک کشور به پایان رسیده است. با این حال، هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند که سلاح های هسته ای مورد استفاده قرار نخواهد گرفت و واکنش چین به داشتن نیروهای آمریکایی و کره جنوبی به طور مستقیم در مرزهای آن می تواند پیامدهای غیر قابل پیش بینی داشته باشد.
بنابراین کره شمالی قطعا وضعیت بسیار خطرناکی است.
UD - بسیاری از مردم، از جمله اعضای برجسته سابق نیروهای دفاع مانند هنری کیسینجر، ویلیام پرری و سام نون، خواستار حذف کامل سلاح های هسته ای از زمین هستند. آیا فکر می کنید این یک هدف منطقی و قابل دستیابی است؟
TP - من یک طرفدار مشتاق "چشم انداز" جهان بدون سلاح هسته ای هستم.
من شخصا فکر می کنم دنیای آزاد از سلاح های هسته ای بسیار دشوار است مگر اینکه وضعیت سیاسی جهانی کاملا از آنچه که امروز می شود تغییر کند. با این حال، این انتقاد از اهداف چشم انداز تعیین شده توسط شولتز، پری، نونه و کیسینجر نیست.
در حال حاضر، ایالات متحده و روسیه به شیوه ای رفتار می کنند که نشان می دهد که هیچ یک از طرفین آمادگی اقدام به این دیدگاه را ندارند. دیدگاه من، که در این محیط سیاسی فعلی بسیار غیرمعمول است، این است که ایالات متحده در این مورد به عنوان راننده کشور است.
ایالات متحده در حال ساخت یک زرادخانه وسیع هسته ای است که ظاهرا هدف آن داشتن توانایی مبارزه و پیروزی در جنگ های هسته ای است. واقعیت این است که مفهوم مبارزه و برنده شدن در جنگ هسته ای به طور کامل از واقعیت های اثرات سلاح های هسته ای خلع سلاح شده است، ایالات متحده را از حرکت به جلو جلوگیری نمی کند، مگر اینکه چنین هدف ممکن باشد.
با توجه به این رفتار، انتظار می رود که روس ها به مرگ بترسند و چین نیز پشت سر آنها باشد. من اعتقاد دارم که وضعیت بسیار خطرناک است و در حقیقت بیشتر شدن است.
______________________________________________________________
مارک وولورتون ، عضو روزنامه نگاری علوم نایت در 2016-17 در MIT ، نویسنده ، نویسنده و نمایشنامه نویس علوم است که مقالات وی در سایر نشریات در Wired ، Scientific American ، Popular Science ، Air & Space Smithsonian و American Heritage ظاهر شده است. آخرین کتاب وی "زندگی در گرگ و میش: سالهای پایانی جی. رابرت اوپنهایمر" است.
Undark یک مجله دیجیتال مستقل و غیرمستقیم است که در جستجوی تقاطع علم و جامعه است. این کتاب با کمک مالی سخاوتمندانه از بنیاد جان اس.ام و جیمز نایت، از طریق برنامه دانشجویان روزنامه نگاری علوم نایت در کمبریج، ماساچوست منتشر شده است.
