By دیوید سوانسون، ژوئیه 4، 2018.
من قصد دارم از یک کتاب فوق العاده دیگر که فقط خواندن آن را داشتم را دوباره بخوانم (و به یک کانون عمیق خالی خیره کننده) ستایش کنم؟ من ناخوشایند و بی رحمانه ای که در آن بی نظمی ایجاد می شود، همانند دیگران است کتاب ها
جورج مونبیوت از غزه: یک سیاست جدید برای یک دوره بحران بخشی آشنا است؛ بخش اصلی، خلاق و الهام بخش؛ و تقریبا همه حق و ضروری است. فصل اول باید مورد نیاز برای خواندن در همه جا باشد - با این امید که هر کسی که نیاز دارد یا می خواهد جزئيات کتاب را تمام کند.
با این حال، در مورد هر کتاب در رابطه با سیاست، و عمدتا در سیاست های ایالات متحده و بریتانیا، با تمرکز خاص بر اقتصاد و بودجه، چیز دیگری باقی می ماند که از اشاره به هزینه های نظامی اجتناب می کند. این شاید حتی در کتابی که متمرکز بر بیگانگی و همبستگی، جدایی خصمانه و متعلق به جمعی باشد، حتی شگفت انگیزتر باشد. من نمی خواهم نیروهای بولینگ اتمیزه شدن جامعه در ساخت و ساز جاده ها و دونیزیاسیون را به حداقل برسانند، اما برخی ممکن است استدلال کنند که قتل هزاران نفر از هواپیما نیز یک نیروی مخالف جامعه، متعلق، مهربانی و نوع دوستی است. و حتی کسانی که با آن موافق نیستند باید فورا طرح کلی هزینه های عمومی را بدون توجه به وجود جنگ بیان کنند.
در حال حاضر، می توانم Monbiot برخی از کمبود برای بودن انگلیسی است. مخارج نظامی در هر اندازه ای در ایالات متحده بسیار بزرگتر است و حتی اکثر کاندیداهای دموکرات برای کنگره این را ذکر نمی کنند، حتی کمپین بری ساندرز برای رئيس جمهور که Monbiot اشاره می کند به عنوان یک الگو برای تقلید، آن را لمس نمی کند. اما عادی بودن اشتباه، وضعیت اشتباه را تغییر نمی دهد. و این کتاب بر سیاست ایالات متحده تمرکز دارد، که تقریبا همه متفکران ایالات متحده معمولا اشتباه می کنند.
در ایالات متحده، 60٪ و یا آن پولی که کنگره تصمیم می گیرد در هر سال (به دلیل اینکه خدمات اجتماعی و مراقبت های بهداشتی به طور جداگانه مورد توجه قرار می گیرند) به نظام نظامی منتقل می شود. این بر اساس طرح اولویت های ملی است که همچنین می گوید، با توجه به کل بودجه و عدم پرداخت بدهی های نظامی گذشته، و نه توجه به جانبازان، نیروی نظامی هنوز 16٪ است. در همین حال، اتحادیه جنگ رزمی می گوید که 47٪ از مالیات بر درآمد ایالات متحده به نظامی گرایی می پردازد، از جمله بدهی های نظامی گذشته، مراقبت جانبازان و غیره.
هزینه های نظامی انگلیس کمتر، کمتر در سرانه، کمتر در تولید ناخالص داخلی و غیره، اما هنوز هم عظیم، هنوز تنها مکان ممکن است پول پیدا کنید که در حال خراب شدن یا صرف خرابکاری در مقادیر کافی برای انجام آنچه باید انجام شود سازنده . Monbiot در مورد تخریب زیست محیطی بدون اشاره به نظامی گرایی به عنوان بزرگترین علت خود، همانطور که او اشاره به ناامنی اقتصادی، فرسایش حقوق و آزادی ها، تخفیف برنامه های مفید، گسترش بی اعتمادی و فانی، رشد تروریسم و غیره، بدون اشاره به یک از علل اولیه همه اینها. من نیستم، اجازه دهید دوباره توجه کنم، برداشتن Monbiot. این بیشتر از اکثر کتابهای ایالات متحده، انگلستان یا هر جای دیگر درست است. من آن را دوباره دوباره، تا حدی دوباره آن را دوباره تکرار کنید، و به دلیل اینکه شاید Monbiot کسی است که می تواند برای آن توضیح دهد - یکی که من مشتاق آن هستم که بشنوم.
آنچه در این کتاب به دست می آید، در فصل اول به خوبی خلاصه می شود، لیستی از اصول که صلح را از بین می برد، اما طرح کلی داستان "داستان جدید" بسیار مهم است و با داستان های جدید توسط کسانی که صلح را تبلیغ می کنند گفت. مونبیوت می نویسد چه چیزی از سایر گونه ها انسانیت را متمایز می کند، همجنسگرایی و همکاری است. او توضیح می دهد که تروریست هایی که به طور نامنظم اخبار را ایجاد می کنند، به مراتب بیشتر از کسانی است که در برابر تروریسم شرکت می کنند. من فکر می کنم این درست است، هرچند کسانی که این کار را انجام می دهند نیز تمایل دارند بدون اعتراض مالیات جنگی را پرداخت کنند و از این نکته را نادیده بگیرند که چگونه این تهدید را برای ایجاد تهدیدهای تروریستی کمتر، غیر قابل قبول تر ایجاد می کند. بعدا در کتاب Monbiot پیشنهاد می کند که تروریسم پاسخ به بحران مدرنیته، جامعه تجاری و غیره است، در حالی که تقریبا تمام تروریسم خارجی و برخی تروریسم داخلی پاسخ به بمبگذاری مردم و اشغال کشورشان است.
از آنجایی که ما بیگانه هستیم و یا می توانیم به طاغوت بپردازیم، مونبیوت ادامه می دهد؛ داستانی که ما باید از بین ببریم، داستان Hobbesian از رقابت و فردگرائی است - یک سیستم اعتقادی که در واقع کسانی را که محافظهکاران، آزادیخواهان، مدافعان و بسیاری از لیبرالها را به خودشان پیوند می دهند، متحد می کند. مونبیو اشاره می کند که شخصیت اقتصادی عقلانی حقایق فانتزی به عنوان شرکت در بازی های نظریه های بازی فانتزی می شود، به عنوان یک آزمایش فکر توسط جان استوارت میل، به عنوان یک ابزار مدل سازی تبدیل شد، به یک ایده ایدئولوژیک تبدیل شد، و سپس به شرح توصیفی از مردم چگونه در واقع یا حتی این که همیشه باید باشند. اما در واقع انسانهای زنده، گروه های خودخواهانه و جدا از هم هستند که تصور می کنند. فکر می کنم که باید همیشه به طور انحصاری بر روی خود متکی باشد تا بتواند راه حلی برای اعتقاد سیاسی باشد که برخی افراد دیگر، یک دیکتاتور، Trump می توانند به راه حل های بهتر دست یابند تا فرآیند دموکراتیک بتواند.
مونبیوت می خواهد ما را از خودمان به عنوان موجودات آلتوسویی و جمعی متعلق به یکدیگر تعبیر کنیم. او ممکن است با کسانی که در روز استقلال ایالات متحده به توافق برسند، حمایت خود را از روز وابستگی به یکدیگر اعلام کنند. او همچنین می خواهد جامعه را بالاتر از دولت یا محل کار به عنوان یک منبع برای راه حل، حتی در حالی که نیاز به دولت در بزرگترین مقیاس را به رسمیت می شناسد، افزایش دهد. او این را "سیاست وابستگی" می نامد (هی، این ایده آکورن بود! به نظر می رسد مخالفان قدرتمند داشته باشند).
من با این زمان موافقت کردم به تازگی صحبت کرد از کم اهمیت بودن هر دو نوع دوستی و سادیسم. آنچه بیش از حد است - من با مونبیوت موافقم - خودخواهی، استقلال، فردگرائی، حرص و آز است.
من با این موضوع مخالف نیستم، چندین بار پیشنهاد دادم که کاملا از مفهوم "طبیعت انسان"Monbiot، بعدا در کتاب، به تغییر طبیعت انسانی میپردازد. هنگامی که از چیزی صحبت می کنید که می تواند تغییر کند، شما خودتان را در مفهوم فلسفی و بی معنی طبیعت تغییر ناپذیر انسانی نمی گیرید، که باید به نحوی دنبال شود، هرچند که به نظر نمی رسد که غیر ممکن باشد.
چیزی که من باید انجام دهم این است که نقاشی تکامل یافته دقیق و سیاسی از بشریت را به طور مؤثری و مفهومی از نظر بشری به تصویر بکشد تا حس جهان، نه فقط جامعه محلی و ملی را در نظر بگیرد، در حقیقت اولویت بندی ملی و ملی و منطقه ای و جهانی را در میان ملی گرایی بیش از حد، تغییر به حل و فصل خشونت آمیز از درگیری به جای قتل عمومی غیر رسمی. من مطمئن هستم این را به عنوان یک اصلاح دوستانه گرفته شده است.
اما چگونه مردم را به فکر خود، خودمان، به طور متفاوتی می بینیم؟ مونبیوت معتقد است که دیدگاه هاببسیان نئولیبرال بشری، همه نوع شکست های دنیای واقعی را از بین برده است، زیرا مردم آن را درونی کرده اند تا حتی از آن آگاه نباشند، و به این دلیل که داستان دیگری برای آنها ارائه نشده است. بنابراین، ما نیاز به یک نوع درمان اجتماعی داریم که مردم را از اینکه چگونه فکر کرده اند، آگاه می کنند، و راهی متناسب تر را به عنوان یک جایگزین ارائه می دهد.
Monbiot، همانطور که من او را خوانده ام، پیشنهاد می کنم یک نوع فکر در سطح جهانی و عمل در سطح محلی از طریق درمان از طریق عمل است. با ایجاد ساختارهای اجتماعی و رفتارهای محلی، می توانیم عادت ها و شیوه های تفکر را ایجاد کنیم که تغییر در جهان بینی را تسهیل می کند. اما این به معنای چرخاندن یا ایجاد چرخه ای از مفهوم "فکر می کنم در سطح جهانی عمل می کند به صورت محلی". ما باید به صورت محلی عمل کنیم و سپس در جهت بهبود تفکر ما در مورد مقیاس بزرگتر تلاش کنیم.
من می گویم "مقیاس بزرگتر" چرا که مونبیوت عمدتا درباره تفکر ناسیونالیستی، نه جهانی گرایانه می نویسد. او، با این حال اشاره می کند مدل به به دنبال از نقاط مختلف جهان. پیشنهادهای Monbiot، که در کتاب خود توضیح داده شده، شامل تعاونیهای اسکاندیناوی، زمینهای مالیاتی در مقایسه با خانهها، ایجاد اعتمادهای مشترک بینالمللی از جمله اعتماد است که محافظت از محیط زیست را برای نسلهای آینده (من یادآور میشوم که ارتش آمریکا ادعا میکند که مالک آن است، ، یک درآمد اساسی جهانی، بودجه مشارکتی، اصلاحات انتخاباتی و رد فانتزی های دیوانه مانند حرکت به مریخ، زمانی که زمین به طور کامل از بین می رود.
در صفحه 160 از 186، "جنگ" کلمه ی یک کلمه را در یک لیست به عنوان یک مشکل در سراسر جهان به کار می گیرد. Monbiot می خواهد، به عنوان من می خواهم، حرکت برخی از قدرت و برخی از. او می خواهد بعضی از مؤسسات جهانی را به ملت ها منتقل کند، در حالی که من می خواهم بسیاری از ملت ها را به نقاط مختلف برسانم. با این وجود او همچنین می خواهد مجددا برای ایجاد دموکراتیزه کردن نهادهای جهانی به کار برده شود. در این مورد من توصیه می کنم بررسی کنید برنده جایزه در رقابت های اخیر چالش های جهانی، و همچنین ورودی من از دست رفته من که قبلا منتشر نشده اما چه من زیر پست می کنم. مونبیوت پارلمان جهانی را پیشنهاد می کند. ایده خوبی است!
مونبیوت به ما امیدوار است برنی ساندرز کمپین. من فکر می کنم خوانندگان آمریکایی از بازنگری تلاش های سیاسی جرمی کوربین سود بیشتری خواهند برد. و در برن سندرز، در قالب کمپین، یک پیشرفت در ایالات متحده وجود دارد اسکندریه Ocasio-Cortez - پیشرفت نیز در داشتن در واقع موفق.
