توسط دیوید سوانسون
به احتمال زیاد، مرگ و میر در یک جنگ ایالات متحده، تا حد زیادی، این است که در کشوری زندگی کنیم که ایالات متحده در حال حمله است. اما احتمالا بیشترین شیوه ای که یک شرکت کننده در ایالات متحده در جنگ جان خود را از دست می دهد، خودکشی است.
چند دلیل عمده مشاهده شده وجود دارد که صدها هزار سرباز آمریکایی از جنگ های اخیر به شدت در ذهن آنها آشفته شده اند. یکی در نزدیکی انفجار بوده است. مورد دیگر ، که بیشتر از انفجارها بوده است ، کشته شدن ، تقریباً مردن ، دیدن خون و خونریزی و رنج ، تحمیل مرگ و رنج به بی گناهان ، دیدن رفقا در رنج و عذاب بوده است ، در بسیاری از موارد با از دست دادن ایمان بیشتر می شود در زمین فروش که جنگ را آغاز کرده است - به عبارت دیگر ، وحشت جنگ.
اولین مورد از این دو علت ممکن است آسیب مغزی یا آسیب دیدگی ذهنی یا آسیب اخلاقی باشد. اما در حقیقت ، هر دو رویداد فیزیکی در مغز هستند. و در حقیقت ، هم افکار را تحت تأثیر قرار می دهند و هم احساسات را. اینکه دانشمندان به سختی مشاهده آسیب های اخلاقی در مغز می کنند ، یک نقص دانشمند است که نباید فکر ما را شروع کند که فعالیت ذهنی جسمی نیست یا فعالیت بدنی مغز ذهنی نیست (و بنابراین یکی جدی است ، در حالی که دیگری احمقانه است)
در اینجا یک نیویورک تایمز عنوان از روز جمعه: "اگر PTSD فیزیکی تر از روانشناسی است؟"به نظر می رسد مقاله ای که عنوان اصلی را دنبال می کند با این سوال دو چیز را معنی می کند:
1) اگر با تمرکز بر نیروهای نزدیک به انفجارها، ما می توانیم توجه را دور از رنج های ناشی از تهدید به فکر کردن به انسان ها بی فایده به انجام اعمال وحشتناک متفرق کنیم؟
2) اگر نزدیک به انفجارها مغز را تحت تأثیر قرار دهد به طوری که دانشمندان بر این باورند که چگونه در یک مغز دیده می شوند؟
پاسخ به شماره 1 باید باشد: ما قصد نداریم مغز ما را محدود به نیویورک تایمز به عنوان یک منبع اطلاعات بر اساس تجربه اخیر، از جمله اقدامات بار برای عذرخواهی یا رد شدن، این راهی مطمئن برای ایجاد جنگ های مدرن تر است، درنتیجه مغزهای بیشتری را از بین می برد و خطر چرخه ی زشت جنگ و ویرانی را به خطر می اندازند.
پاسخ شماره 2 باید این باشد: آیا فکر می کردید که آسیب واقعی نبود زیرا دانشمندان هنوز آن را در میکروسکوپ خود پیدا نکرده بودند؟ آیا فکر می کردید این به معنای واقعی کلمه در سربازان باشد؟ قلب؟ فکر کردید جایی در اتر غیر فیزیکی شناور است؟ در اینجا نیویورک تایمز:
"یافته های پرل ، منتشر شده در مجله علمی لنست نورولوژی، ممکن است کلید رمز و راز پزشکی باشد که اولین بار یک قرن پیش در سنگرهای جنگ جهانی اول مشاهده شد. این اولین بار به عنوان شوک پوسته ای شناخته شد ، سپس به مبارزه با خستگی و در نهایت PTSD پرداخت ، و در هر مورد ، تقریباً به عنوان یک روانشناختی جهانی شناخته می شد به جای یک آسیب جسمی فقط در دهه گذشته و یا در همین اواخر ، یک گروه نخبه از متخصصان مغز و اعصاب ، فیزیکدانان و افسران ارشد شروع به عقب راندن رهبری نظامی کردند که مدت ها بود به نیروهای تازه استخدام شده با این زخم ها گفته بود "از عهده آن برآیند" ، به آنها قرص خورانده و آنها را به جنگ بازگرداند. "
بنابراین ، اگر ترکیبی از مصائبی که سربازان از آن رنج می بردند توسط یک متخصص مغز و اعصاب مشاهده نشود ، همه آنها ساختگی هستند؟ آنها دچار افسردگی و حملات وحشت و کابوس بودند تا ما را فریب دهند؟ یا زخم ها واقعی بودند اما لزوماً جزئی بودند ، چیزی که باید "با آنها کنار آمد"؟ و - مهمتر از آن ، یک پیامد دوم نیز در اینجا وجود دارد - اگر آسیب ناشی از انفجار نبوده بلکه منجر به کشته شدن یک کودک فقیر که به ارتش دیگری اعزام شده بود ، با چاقو کشته شده است ، پس شایسته هرگونه نگرانی نیست که بتواند بیش از حد مطلوب نادیده گرفتن باشد چنین مواردی
اینجاست نیویورک تایمز به گفته خودش: "بیشتر آنچه برای آسیب عاطفی گذشته ممکن است تفسیر شود ، و بسیاری از جانبازان می توانند قدم بردارند و خواستار تشخیص آسیب دیدگی هستند که به طور قطعی تا قبل از مرگ قابل تشخیص نیست. فراخوانهایی برای تحقیقات بیشتر ، آزمایشات دارویی ، کلاه ایمنی بهتر و مراقبت از جانبازان گسترش یافته است. اما بعید به نظر می رسد که این تسکین دهنده ها پیام خامی را که در پشت کشف پرل در کمین است ، اجتناب ناپذیر ، پاک کند: جنگ مدرن مغز شما را از بین می برد. "
ظاهراً قدرت جمعی مغز ما که به ارتش نپیوسته ایم نیز رنج می برد. در اینجا ما با این درک روبرو هستیم - هرچند ممکن است مایل و محدود باشد - که جنگ مغز شما را از بین می برد. و با این حال ما قصد داریم فرض کنیم که تنها پیامدهای احتمالی این تحقق فریاد برای مراقبت های پزشکی بهتر ، کلاه ایمنی بهتر و غیره است.
اجازه بدهید پیشنهاد دیگری بدهم: پایان دادن به تمام جنگ ها.
