یادداشت به کنگره: املای دیپلماسی برای اوکراین مینسک است

تظاهرات صلح در کاخ سفید – اعتبار عکس: iacenter.org

توسط Medea Benjamin و Nicolas JS Davies ، World BEYOND War، فوریه 8، 2022

در حالی که دولت بایدن نیروها و تسلیحات بیشتری را برای شعله‌ور کردن درگیری‌های اوکراین می‌فرستد و کنگره سوخت بیشتری روی آتش می‌ریزد، مردم آمریکا در مسیری کاملاً متفاوت قرار دارند.

یک 2021 دسامبر نظرسنجی دریافت که تعداد زیادی از آمریکایی ها در هر دو حزب سیاسی ترجیح می دهند اختلافات بر سر اوکراین را از طریق دیپلماسی حل کنند. یک دسامبر دیگر نظرسنجی دریافتند که تعداد زیادی از آمریکایی ها (48 درصد) با جنگ با روسیه در صورت حمله روسیه به اوکراین مخالف هستند و تنها 27 درصد از مشارکت نظامی ایالات متحده حمایت می کنند.

مؤسسه محافظه کار کوخ که این نظرسنجی را انجام داد، به این نتیجه رسید «ایالات متحده هیچ منافع حیاتی در اوکراین در خطر ندارد و ادامه اقداماتی که خطر رویارویی با روسیه مجهز به سلاح هسته‌ای را افزایش می‌دهد، برای امنیت ما ضروری نیست. پس از بیش از دو دهه جنگ بی‌پایان در خارج از کشور، جای تعجب نیست که مردم آمریکا نسبت به جنگ دیگری که ما را امن‌تر یا مرفه‌تر نمی‌کند، احتیاط کنند.»

ضد جنگ ترین صدای محبوب در راست مجری فاکس نیوز تاکر کارلسون است که مانند دیگر آزادیخواهان ضد مداخله گر در هر دو حزب به شدت علیه شاهین ها حمله کرده است.

در سمت چپ، احساسات ضد جنگ در 5 فوریه، زمانی که تمام شد، با قدرت کامل بود اعتراضات سال 75 از مین تا آلاسکا انجام شد. معترضان، از جمله فعالان اتحادیه‌ها، فعالان محیط‌زیست، کارکنان بهداشت و درمان و دانشجویان، ریختن پول بیشتر به ارتش را در زمانی که ما نیازهای آتشین زیادی در خانه داریم، محکوم کردند.

شما فکر می کنید کنگره این احساس عمومی را تکرار می کند که جنگ با روسیه به نفع منافع ملی ما نیست. در عوض، کشاندن ملت ما به جنگ و حمایت از بودجه نظامی عظیم تنها موضوعاتی است که هر دو طرف بر سر آن توافق دارند.

اکثر جمهوری خواهان کنگره هستند انتقاد از بایدن به دلیل اینکه به اندازه کافی سخت گیر نیستند (یا تمرکز بر روسیه به جای چین) و اکثر دموکرات ها اینطور هستند ترسیده برای مخالفت با یک رئیس جمهور دموکرات یا به عنوان معذرت خواهی پوتین مورد لکه گیری قرار گیرند (به یاد داشته باشید، دموکرات ها چهار سال را در زمان ترامپ سپری کردند تا روسیه را شیطان سازی کنند).

هر دو طرف لایحه هایی دارند که خواستار تحریم های شدید علیه روسیه و تسریع "کمک های مرگبار" به اوکراین هستند. جمهوری خواهان از آن دفاع می کنند 450 میلیون دلار در محموله های جدید نظامی؛ دموکرات‌ها با قیمتی که دارند آنها را افزایش می‌دهند 500 میلیون دلار.

مجمع نمایندگان مترقی رهبران پرامیلا جایپال و باربارا لی خواستار مذاکره و کاهش تنش شده اند. اما سایرین در انجمن - مانند نمایندگان دیوید سیسیلین و اندی لوین - هستند حامیان مشترک از لایحه وحشتناک ضد روسیه، و رئیس مجلس پلوسی است ردیابی سریع لایحه تسریع ارسال سلاح به اوکراین

اما ارسال تسلیحات بیشتر و اعمال تحریم‌های سنگین تنها می‌تواند جنگ سرد ایالات متحده علیه روسیه را با تمام هزینه‌های متقابل آن برای جامعه آمریکا افزایش دهد: هزینه‌های نظامی هنگفت. جابجایی نیاز مبرم به هزینه های اجتماعی؛ تقسیمات ژئوپلیتیکی که بین المللی را تضعیف می کند همکاری برای آینده ای بهتر؛ و نه کم، افزایش خطرات جنگ هسته‌ای که می‌تواند به زندگی روی زمین آنطور که ما می‌شناسیم پایان دهد.

برای کسانی که به دنبال راه حل های واقعی هستند، ما خبرهای خوبی داریم.

مذاکرات در مورد اوکراین به تلاش های ناموفق پرزیدنت بایدن و وزیر بلینکن برای شکست دادن روس ها محدود نمی شود. یک مسیر دیپلماتیک دیگر از قبل برای صلح در اوکراین وجود دارد، روندی که به خوبی تثبیت شده است پروتکل مینبه رهبری فرانسه و آلمان و تحت نظارت سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE).

جنگ داخلی در شرق اوکراین در اوایل سال 2014 و پس از آن که مردم استان های دونتسک و لوهانسک به طور یکجانبه استقلال خود را از اوکراین به نام دونتسک اعلام کردند آغاز شد.فرمان ریاست جمهوری) و لوهانسک (LPR) جمهوری های خلق در پاسخ به کودتای مورد حمایت آمریکا در فوریه 2014 در کیف. دولت پس از کودتا جدید "گارد ملیواحدهایی برای حمله به منطقه جدا شده، اما جدایی‌طلبان با حمایت پنهانی روسیه به مقابله پرداختند و قلمرو خود را در دست گرفتند. تلاش های دیپلماتیک برای حل مناقشه آغاز شد.

اصلی پروتکل مین در سپتامبر 2014 توسط "گروه تماس سه جانبه درباره اوکراین" (روسیه، اوکراین و OSCE) امضا شد. این گروه خشونت را کاهش داد، اما نتوانست به جنگ پایان دهد. فرانسه، آلمان، روسیه و اوکراین نیز در ژوئن 2014 نشستی در نرماندی برگزار کردند و این گروه به "گروه تماس نرماندی" یا "گروه تماس نرماندی" معروف شد.فرمت نرماندی"

همه این احزاب به همراه رهبران جمهوری‌های خودخوانده دونتسک (DPR) و لوهانسک (LPR) در شرق اوکراین به دیدار و مذاکره ادامه دادند و در نهایت توافقنامه را امضا کردند. مینسک II قرارداد در 12 فوریه 2015. شرایط مشابه پروتکل اصلی مینسک بود، اما با جزئیات بیشتر و با خرید بیشتر از DPR و LPR.

توافقنامه مینسک XNUMX به اتفاق آرا در شورای امنیت سازمان ملل تصویب شد قطعنامه 2202 در 17 فوریه 2015. ایالات متحده به این قطعنامه رای مثبت داد و 57 آمریکایی در حال حاضر به عنوان ناظر آتش بس با این قطعنامه خدمت می کنند. سازمان امنیت و همکاری اروپا در اوکراین.

عناصر کلیدی توافقنامه مینسک 2015 در سال XNUMX عبارت بودند از:

- آتش‌بس فوری دوجانبه بین نیروهای دولتی اوکراین و نیروهای DPR و LPR.

- خروج تسلیحات سنگین از یک منطقه حائل به وسعت 30 کیلومتر در امتداد خط کنترل بین دولت و نیروهای جدایی طلب.

- انتخابات در دونتسک (DPR) و Luhansk (LPR) که توسط سازمان امنیت و همکاری اروپا نظارت می شود. و

- اصلاحات قانون اساسی برای اعطای خودمختاری بیشتر به مناطق تحت کنترل جدایی طلبان در یک اوکراین متحد اما کمتر متمرکز.

آتش بس و منطقه حائل به مدت هفت سال به اندازه کافی خوب بوده اند تا از بازگشت به جنگ داخلی تمام عیار جلوگیری کنند، اما سازماندهی انتخابات در دنباس که هر دو طرف به رسمیت می شناسند دشوارتر شده است.

DPR و LPR چندین بار انتخابات را بین سالهای 2015 و 2018 به تعویق انداختند. آنها انتخابات مقدماتی را در سال 2016 و در نهایت، انتخابات عمومی در نوامبر 2018 برگزار کردند. اما نه اوکراین، نه ایالات متحده و نه اتحادیه اروپا نتایج را به رسمیت نشناختند و ادعا کردند که این انتخابات برگزار نشده است. مطابق با پروتکل مینسک انجام می شود.

به نوبه خود، اوکراین تغییرات قانون اساسی مورد توافق را برای اعطای خودمختاری بیشتر به مناطق جدایی طلب انجام نداده است. و جدایی‌طلبان به دولت مرکزی اجازه نداده‌اند که کنترل مرز بین‌المللی بین دونباس و روسیه را همانطور که در توافقنامه مشخص شده است، در دست بگیرد.

La نرماندی گروه تماس (فرانسه، آلمان، روسیه، اوکراین) برای پروتکل مینسک از سال 2014 به طور دوره ای تشکیل جلسه داده است و به طور منظم در طول بحران کنونی، با جلسه بعدی برای 10 فوریه در برلین برنامه ریزی شده است. 680 ناظر غیر نظامی سازمان امنیت و همکاری اروپا و 621 کارمند پشتیبانی در اوکراین نیز در طول این بحران به کار خود ادامه داده اند. آنها آخرین گزارش، صادر شده در 1 فوریه، 65٪ را ثبت کرد کاهش در نقض آتش بس در مقایسه با دو ماه پیش.

اما افزایش حمایت نظامی و دیپلماتیک ایالات متحده از سال 2019، رئیس جمهور زلنسکی را تشویق کرد تا از تعهدات اوکراین تحت پروتکل مینسک عقب نشینی کند و حاکمیت بی قید و شرط اوکراین بر کریمه و دونباس را مجدداً تأیید کند. این نگرانی های قابل اعتمادی را از تشدید جدید جنگ داخلی ایجاد کرده است و حمایت ایالات متحده از موضع تهاجمی تر زلنسکی روند دیپلماتیک موجود مینسک-نرماندی را تضعیف کرده است.

اظهارات اخیر زلنسکی که "وحشت" در پایتخت‌های غربی، اوکراین از نظر اقتصادی بی‌ثبات‌کننده است، نشان می‌دهد که او اکنون ممکن است از مشکلات موجود در مسیر تقابل‌آمیزتری که دولتش با تشویق ایالات متحده در پیش گرفت، بیشتر آگاه باشد.

بحران کنونی باید زنگ خطری برای همه دست اندرکاران باشد که روند مینسک-نرماندی تنها چارچوب قابل دوام برای حل مسالمت آمیز در اوکراین باقی می ماند. این کشور مستحق حمایت کامل بین المللی، از جمله اعضای کنگره ایالات متحده، به ویژه با توجه به این موضوع است وعده های شکسته در مورد گسترش ناتو، نقش ایالات متحده در سال 2014 کودتاو اکنون وحشت ناشی از ترس از تهاجم روسیه که مقامات اوکراینی می گویند وجود دارد بیش از حد.

در مسیر دیپلماتیک جداگانه، هر چند مرتبط، ایالات متحده و روسیه باید فوراً به فروپاشی روابط دوجانبه خود بپردازند. آنها باید به جای جسارت و یک ظلم، بازیابی کنند و بر روی قبلی بسازند خلع سلاح توافقاتی که آنها به طرز عجیبی کنار گذاشته اند و تمام دنیا را در آن قرار داده اند خطر وجودی.

بازگرداندن حمایت ایالات متحده از پروتکل مینسک و فرمت نرماندی همچنین به جدا کردن مشکلات داخلی و پیچیده داخلی اوکراین از مشکل ژئوپلیتیک بزرگتر گسترش ناتو کمک می کند، که در درجه اول باید توسط ایالات متحده، روسیه و ناتو حل شود.

ایالات متحده و روسیه نباید از مردم اوکراین به عنوان مهره در جنگ سرد احیا شده یا به عنوان تراشه در مذاکرات خود بر سر گسترش ناتو استفاده کنند. اوکراینی‌ها از همه قومیت‌ها برای حل اختلافاتشان و یافتن راهی برای زندگی مشترک در یک کشور - یا برای جدایی مسالمت‌آمیز، شایسته حمایت واقعی هستند، همانطور که سایر افراد در ایرلند، بنگلادش، اسلواکی و در سرتاسر اتحاد جماهیر شوروی سابق و یوگسلاوی مجاز به انجام آن هستند.

در 2008ویلیام برنز، سفیر وقت ایالات متحده در مسکو (مدیر فعلی سیا) به دولت خود هشدار داد که آویزان شدن چشم انداز عضویت اوکراین در ناتو می تواند منجر به جنگ داخلی شود و روسیه را با بحرانی در مرزهای خود مواجه کند که در آن مجبور به مداخله شود.

برنز در کابلی که توسط ویکی لیکس منتشر شد، نوشت: «کارشناسان به ما می گویند که روسیه به ویژه نگران است که اختلافات شدید در اوکراین بر سر عضویت در ناتو، با اکثریت جامعه قومی-روسی مخالف عضویت، می تواند منجر به یک انشعاب بزرگ، شامل خشونت یا خشونت شود. در بدترین حالت، جنگ داخلی در آن صورت، روسیه باید تصمیم بگیرد که آیا مداخله کند یا خیر. تصمیمی که روسیه نمی خواهد با آن روبرو شود.»

از زمان هشدار برنز در سال 2008، دولت‌های متوالی ایالات متحده به شدت در بحرانی که او پیش‌بینی کرده بود، فرو رفته‌اند. اعضای کنگره، به‌ویژه اعضای گروه مترقی کنگره، می‌توانند با حمایت از تعلیق عضویت اوکراین در ناتو و تقویت مجدد پروتکل مینسک، که دولت ترامپ و بایدن متکبرانه آن را انجام داده‌اند، نقش اصلی را در بازگرداندن سلامت عقل به سیاست آمریکا در قبال اوکراین ایفا کنند. سعی کرد با محموله های اسلحه، اولتیماتوم و وحشت به بالای صحنه برود.

نظارت سازمان امنیت و همکاری اروپا گزارش در مورد اوکراین همه با این پیام انتقادی هدایت می شوند: "واقعیت ها مهم است." اعضای کنگره باید این اصل ساده را بپذیرند و خود را در مورد دیپلماسی مینسک-نرماندی آموزش دهند. این روند از سال 2015 صلح نسبی را در اوکراین حفظ کرده است، و همچنان چارچوب مورد تایید سازمان ملل و مورد توافق بین المللی برای یک قطعنامه پایدار است.

اگر دولت ایالات متحده می خواهد نقش سازنده ای در اوکراین ایفا کند، باید واقعاً از این چارچوب موجود برای راه حل بحران حمایت کند و به مداخله سنگین ایالات متحده که تنها اجرای آن را تضعیف و به تاخیر انداخته است، پایان دهد. و مقامات منتخب ما باید شروع به گوش دادن به رای دهندگان خود کنند که مطلقاً علاقه ای به جنگ با روسیه ندارند.

Medea Benjamin همکاری دارد CODEPINK برای صلح، و نویسنده چندین کتاب ، از جمله در داخل ایران: تاریخ و سیاست واقعی جمهوری اسلامی ایران. 

نیکلاس جی اس دیویس یک روزنامه نگار مستقل ، محقق CODEPINK و نویسنده است خون بر روی دستان ما: حمله آمریکا و نابودی عراق.