ممکن ساختن غیرممکن: سیاست جنبش ائتلاف در دهه قاطع

توسط ریچارد سندبروک ، 6 اکتبر 2020

از جانب بلاگ آینده های مترقی

چالش ها طاقت فرسا به نظر می رسند. کنترل تسلیحات هسته ای قبل از نابودی ما ، جلوگیری از نابودی اوضاع و انقراض گونه های ناگفته ، نابودی ملی گرایی استبدادی راست ، بازسازی یک قرارداد اجتماعی برای دستیابی به عدالت نژادی و طبقاتی و هدایت انقلاب اتوماسیون به کانال های حمایت اجتماعی: از نظر پیچیدگی و موانع سیاسی در برابر تغییرات سیستمی مورد نیاز اشتباه گرفته می شوند.

فعالان مترقی چگونه می توانند به طور موثر و سریع پاسخ دهند؟ برای دشوارتر کردن شرایط ، مردم به طور قابل فهم مشغول چالش های روزمره زندگی با بیماری همه گیر هستند. امیدوار کننده ترین استراتژی در این شرایط وخیم چیست؟ آیا می توان غیرممکن را امکان پذیر کرد؟

سیاست به طور معمول کافی نیست

تکیه بر سیاست های انتخاباتی و ارائه گزارش های چشمگیر به مقامات منتخب و رسانه های مردمی فعالیت های ضروری است ، اما به عنوان یک استراتژی موثر کافی نیست. میزان تغییرات مورد نیاز برای تدریج سیاست به طور معمول بسیار دور از دسترس است. پیشنهادهای رادیکال با محکومیت رسانه های جمعی خصوصی و احزاب محافظه کار روبرو می شوند ، توسط لابی ها و کمپین های افکار عمومی سست می شوند و عملکرد حتی احزاب مترقی (مانند حزب کار انگلیس ، حزب دموکرات در ایالات متحده) را به چالش می کشند ، موسسات آن خواستار اعتدال برای جلب نظر میانه سیاسی هستند. در همین حال ، صدای پوپولیسم راستگرایانه قویتر می شود. سیاست به طور معمول کافی نیست.

شعار عصیان نابودی "شورش یا انقراض" ما را در یک سیاست کارآمد تر قرار می دهد - به شرطی که عصیان محدود به یک اقدام سیاسی غیر خشونت آمیز مطابق با هنجارهای دموکراتیک باشد. اما این اقدامات خود تنها بخشی از یک فرایند بسیار بزرگتر برای ایجاد حمایت در میان بخشهای پذیرنده جمعیت و ایجاد ائتلافی از جنبشها به قدری قوی است که پیام یکپارچه آن را نمی توان نادیده گرفت. وحدت را فقط می توان بر اساس برنامه ای بنا کرد که اهداف جنبش های تک موضوعی را با هم ترکیب کند. ما باید کاکوفونی صداها را با یک ملودی واحد جایگزین کنیم.

مورد نیاز: یک چشم انداز متحد

ایجاد چنین جنبش واحدی یک وظیفه مهم است. "ترقی خواهان" شامل مجموعه گسترده ای - چپ لیبرال ها ، سوسیال دموکرات ها ، سوسیالیست های متقاعد کننده مختلف ، نژاد ، طرفداران حقوق بشر و طرفداران عدالت اقتصادی ، برخی از اتحادیه های کارگری ، بسیاری از فمینیست ها ، بسیاری از جنبش های بومی ، اکثر (اما نه همه) فعالان آب و هوا و بیشتر صلح طلبان. ترقی خواهان چیزهای زیادی در مورد اختلاف نظر دارند. آنها در مورد اختلاف نظر دارند ماهیت مسئله اساسی (آیا این سرمایه داری ، نئولیبرالیسم ، امپریالیسم ، مرد سالاری ، نژادپرستی سیستمی ، پوپولیسم استبدادی ، سو institutions عملکرد نهادهای دموکراتیک ، نابرابری یا ترکیبی است؟) ، و بنابراین آنها در موردراه حل های مساوی. ظهور اخیر مترقی بین المللی مصمم به ایجاد وحدت بین مترقیان در سطح جهانی با وجود اختلافات ، نشانه استقبال است. "انترناسیونالیسم یا انقراض »عنوان تحریک آمیز نخستین اجلاس خود در سپتامبر 2020 ، بلندپروازی آن را گواهی می دهد.

چه برنامه ای برای متحد کردن نگرانی های جنبش های مترقی تک مسئله بهتر است؟ معامله جدید سبز (GND) به طور فزاینده ای به عنوان یک مخرج مشترک در نظر گرفته می شود.  مانيفست جهشپیشرو این برنامه در کانادا ، حاوی بیشتر عناصر بود. آنها شامل انتقال به انرژی 100٪ تجدیدپذیر تا سال 2050 ، ایجاد جامعه ای عادلانه تر در این روند ، وضع مالیات های بالاتر و جدید ، و یک جنبش مردمی برای حمایت از تغییرات لازم و تعمیق دموکراسی بودند. معاملات جدید سبز یا برنامه هایی با نام های مشابه ، از معامله سبز اروپا گرفته تا برخی از دولت های ملی و بسیاری از احزاب و جنبش های اجتماعی مترقی ، به طور گسترده ای پذیرفته شده است. درجه جاه طلبی متفاوت است.

Green New Deal دید ساده و جذابی را ارائه می دهد. از مردم خواسته می شود جهانی را تصور كنند - نه یك آرمان شهر ، بلكه جهانی دست یافتنی - كه آنقدر سبز ، عادلانه ، دموكراتیك و مرفه باشد كه بتواند زندگی خوب را برای همه حمایت كند. منطق سرراست است. بلایای آب و هوایی قریب الوقوع و انقراض گونه ها مستلزم تحول اکولوژیکی است ، اما بدون تغییرات عمیق اقتصادی و اجتماعی این امر محقق نمی شود. GNDs نه تنها شامل بازسازی اقتصاد برای دستیابی به انتشار خالص کربن در عرض یک یا دو دهه است ، بلکه همچنین یک انتقال عادلانه به پایداری است که در آن قسمت عمده ای از جمعیت از تغییر اقتصادی بهره مند می شوند. مشاغل خوب برای افراد گمشده در مرحله انتقال ، آموزش و بازآموزی رایگان در همه سطوح ، مراقبت های بهداشتی جهانی ، حمل و نقل عمومی رایگان و عدالت برای گروه های بومی و نژادی برخی از پیشنهادهای این برنامه یکپارچه است.

به عنوان مثال ، GND با حمایت مالی الكساندیا اوكاسیو كورتز و اد ماركی به صورت a حل در مجلس نمایندگان ایالات متحده در سال 2019 ، از این منطق پیروی می کند. این طرح که به عنوان یک توطئه سوسیالیستی محکوم شده است ، به یک نزدیکتر است روزولتین معامله جدید برای قرن 21 این برنامه برای دستیابی به 10٪ انرژی تجدیدپذیر ، سرمایه گذاری های عظیم در زیرساخت ها و اقتصاد بدون کربن و مشاغل برای همه کسانی که می خواهند کار کنند ، یک بسیج ملی "100 ساله" است. همراهی با این اقدامات اقدامات متداول در کشورهای رفاهی غربی است: مراقبت های بهداشتی جهانی ، آموزش عالی رایگان ، مسکن ارزان قیمت ، حقوق کارگران پیشرفته ، ضمانت شغلی و روش های درمانی برای نژادپرستی. اجرای قوانین ضد اعتماد ، در صورت موفقیت ، موجب تضعیف قدرت اقتصادی و سیاسی حاکمیت های بزرگ اقتصادی خواهد شد. ما می توانیم در مورد میزان تغییر سیستمی مورد نیاز بحث کنیم. با این حال ، هر برنامه م mustثر باید از طریق چشم انداز زندگی بهتر ، نه فقط ترس ، حمایت کند.

محافظه کاران ، به ویژه پوپولیست های راست ، به دلیل اینکه مبارزه با تغییر آب و هوا اسب تروای سوسیالیست است ، منکر اقلیم شده اند. آنها مطمئناً درست می گویند که GND یک پروژه مترقی است ، اما اینکه لزوماً یک پروژه سوسیالیستی باشد ، جای بحث دارد. این تا حدودی به تعریف فرد از سوسیالیسم بستگی دارد. به خاطر وحدت در یک حرکت متنوع ، این بحث بحثی است که باید از آن اجتناب کنیم.

در مجموع ، ما باید یک پیام امیدوار کننده ارائه دهیم که دنیای بهتر نه تنها ممکن است بلکه برنده هم است. صرفاً درمورد چگونگی چشم انداز انسان بسیار بی فایده است ، حتی ضد تولید نیز نیست. تمرکز بر نکات منفی به معنای به خطر انداختن فلج اراده است. و موعظه كردن به مسلمانان ممكن است احساس خوبی به ما دست دهد. با این حال ، این فقط برای ایجاد همبستگی بین یک گروه کوچک و عمدتا بی تأثیر است. ما باید یاد بگیریم که مردم عادی (به ویژه جوانان) را در این دهه سرنوشت ساز درگیر کنیم. این آسان نخواهد بود زیرا مردم از هر طرف با اطلاعات بمباران می شوند و همچنان در مورد تهدید ویروس کرونا ثابت می مانند. دامنه توجه کوتاه است.

ما باید یک رویا، مانند مارتین لوتر کینگ ، و دوباره مانند کینگ ، این رویا باید به راحتی بیان شود ، منطقی و قابل تحقق باشد. البته ، ما یک نقشه راه دقیق برای یک انتقال درست نداریم. اما ما در مورد مسیری که باید در پیش بگیریم و نیروهای اجتماعی و آژانس که ما را به سوی آن دنیای بهتر سوق می دهند ، توافق داریم. ما باید به قلب و همچنین ذهن مردم متوسل شویم. موفقیت به ائتلاف گسترده جنبش ها بستگی دارد.

سیاست جنبش ائتلاف

چنین ائتلافی چگونه خواهد بود؟ آیا تصور می شود که یک حرکت پیشرونده جنبش ها ، در داخل و در سراسر کشورها ، برای پیش بردن یک دستور کار مانند یک معامله جدید سبز سبز (Global Green New New) ایجاد شود؟ این چالش گسترده است ، اما در حوزه ممکن است.

به هر حال این دوران یکی از شورش ها و اقدامات مردمی در سراسر جهان است. بحران اقتصادی و اقتصادی چند بعدی اقتصادی باعث ایجاد اختلاف سیاسی می شود. گسترده ترین موج اعتراضات از سال 1968 در سال 2019 فوران کرد، و این موج با وجود همه گیری همه گیر در سال 2020 ادامه یافت. این اعتراضات شش قاره و 114 کشور را درگیر خود کرد و بر دموکراسی های لیبرال و همچنین دیکتاتوری ها تأثیر گذاشت. مانند رابین رایت مشاهده می کند در نیویورکر در دسامبر 2019 ، "جنبش ها یک شبه ، از ناکجاآباد ، و خشم عمومی در مقیاس جهانی - از پاریس و لاپاز به پراگ و پورتو پرنس ، بیروت ، به بوگوتا و برلین ، کاتالونیا به قاهره و در هنگ پدید آمده است. کنگ ، هراره ، سانتیاگو ، سیدنی ، سئول ، کویتو ، جاکارتا ، تهران ، الجزیره ، بغداد ، بوداپست ، لندن ، دهلی نو ، مانیل و حتی مسکو. مجموعاً ، این اعتراضات منعکس کننده تحرک سیاسی بی سابقه است. ' به عنوان مثال ، ایالات متحده تحت گسترده ترین ناآرامی های مدنی از زمان اعتراضات حقوق مدنی و ضد جنگ 1960s است ، که با قتل پلیس جورج فلوید ، آمریکایی آفریقایی تبار در ماه مه 2020 به وجود آمد. این اعتراضات نه تنها باعث اعتراضات گسترده در سراسر جهان شد ، بلکه حمایت قابل توجهی را در خارج از جامعه سیاه پوستان ایجاد کرد.

اگرچه عوامل تحریک کننده محلی (مانند افزایش در هزینه های حمل و نقل) اعتراضات عمدتاً غیر خشونت آمیز را در سراسر جهان شعله ور می کنند ، اما این اعتراضات خشم شدید را از بین می برد. یک موضوع مشترک این بود که نخبگان خود خدمت بیش از حد قدرت را به دست گرفته و سیاست را به سمت بزرگ نمایی خود سوق داده اند. شورش های مردمی بیش از هر چیز نیاز به بازسازی قراردادهای اجتماعی شکسته و بازگرداندن مشروعیت را نشان می داد.

ما فقط می توانیم تلاطم های حرکتی از جنبش ها را که عناصر آنها فراتر از انتقادات به سمت یک برنامه فزاینده یکپارچه برای تغییر ساختار حرکت می کنند ، تشخیص دهیم. رشته های اصلی شامل سازمان های آب و هوایی / زیست محیطی ، Black Lives Matter و جنبش بزرگتر برای عدالت نژادی / بومی ، جنبش های عدالت اقتصادی ، از جمله اتحادیه های کارگری و جنبش صلح است. من قبلاً به آن اشاره کرده ام جنبش آب و هوا اگرچه محیط بانان طیف ایدئولوژیک را پوشش می دهند ، تغییر اقلیم فراری و نیاز به اقدامی سریع و اساسی بسیاری را به سمت مواضع سیاستهای رادیکال تر سوق داده استاست. مانند اعتراضات در سراسر جهان گسترش یافته است، Green New Deal جذابیت آشکاری دارد.  

تقاضا برای تغییر ساختاری نیز تحت لوایح سیاه زندگی میکند ماده. "بازپرداخت پلیس" خواسته ها را نه تنها به خنثی کردن چند پلیس نژادپرست بلکه ساختن ساختارهای جدید برای پایان دادن به نژادپرستی سیستمی متمرکز می کند. "لغو اجاره" به تقاضای مسکن به عنوان یک حق اجتماعی و نه فقط یک کالا تبدیل می شود. پاسخ به این بحران مقطعی است ، با حمایت از زندگی سیاه پوست از هر گروه متفرقه و اعتراضات شامل تعداد زیادی از سفیدپوستان. اما آیا جنبش عدالت نژادی احتمالاً بخشی از یک جنبش بزرگتر برای یک انتقال عادلانه است؟ The ریشه های سیستمی نژادپرستی، از جمله نقشی که نیروهای بازار در تقسیم نژادی و تفکیک جمعیت بازی می کنند ، تلاقی منافع را نشان می دهد. مارتین لوتر کینگ در اواخر دهه 1960 در توضیح معنای شورش سیاه به این دیدگاه اعتبار داد در آن زمان: شورش ، به گفته وی ، "چیزی فراتر از مبارزه برای حقوق سیاه پوستان است". این شرورهایی است که ریشه عمیق در کل ساختار جامعه ما دارد. این نقایص سیستمی و نه سطحی را آشکار می کند و حاکی از آن است که بازسازی بنیادی جامعه خود مسئله واقعی است. این Americaآمریکا را وادار می کند تا با تمام نقایص مرتبط با خود - نژادپرستی ، فقر ، نظامی گری و مادی گرایی روبرو شود. اتحادهای بین مقطعی بر اساس این بینش برای ایجاد تغییرات بالقوه سیستمی ، همبستگی ایجاد می کنند.

اهداف فعالان آب و هوا و گروه های عدالت نژادی با خواسته های فراوان ناشی از همپوشانی دارد جنبش های عدالت اقتصادی و اجتماعی. این گروه شامل گروه های مختلف مانند اتحادیه های صنفی فعال ، گروه های بومی (به ویژه در آمریکای شمالی و جنوبی) ، فمینیست ها ، فعالان حقوق همجنسگرایان ، مبارزان حقوق بشر ، جنبش های تعاونی ، گروه های اعتقادی از فرقه های مختلف و گروه های متمایل به بین المللی است. عدالت شامل حقوق پناهندگان و مهاجران و انتقال منابع به دنبال شمال برای مقابله با نابرابری های زیست محیطی و سایر موارد. GND با نیازها و حقوق کارگران ، مردم بومی و اقلیت های نژادی ارتباط برقرار می کند. مشاغل سبز ، ضمانت های شغلی ، مسکن به عنوان کالای عمومی ، خدمات بهداشتی با کیفیت بالا و جهانی تنها برخی از اصلاحات غیر اصلاح طلبانه است. به عنوان مقاله اخیر در نیویورک تایمز نشان داده شده است ، چپ در پایه در حال بازسازی سیاست در سراسر جهان است.

La جنبش صلح م componentلفه دیگری از اتحاد بالقوه مردمی را تشکیل می دهد. در سال 2019 ، خطر یک تبادل هسته ای تصادفی یا عمدی به بالاترین حد خود از سال 1962 افزایش یافت بولتن دانشمندان اتمی ساعت معروف رستاخیز خود را به 100 ثانیه قبل از نیمه شب به جلو منتقل کرد ، با اشاره به گسترش سلاح های هسته ای و عقب نشینی از کنترل تسلیحات به عنوان تأکید بر خطر جنگ هسته ای. معاهدات کنترل تسلیحات و خلع سلاح که در دهه های گذشته با دقت و مذاکره انجام شده بود ، عمدتا به دلیل عدم سازش ایالات متحده در حال از بین رفتن است. تمام قدرت های بزرگ هسته ای - ایالات متحده ، روسیه و چین - در حال مدرن سازی زرادخانه های هسته ای خود هستند. در این جو ، ایالات متحده تحت ترامپ در تلاش است متحدان خود را برای پیوستن به آن در جنگ سرد جدید با هدف چین تشویق کند. اقدامات تهدیدآمیز و سخنرانی های ونزوئلا ، ایران و کوبا و توسل گسترده به جنگ سایبری باعث ایجاد تنش های بین المللی می شود و سازمان های صلح را به طور گسترده ای تقویت می کند.

اهداف جنبش صلح ، و ادغام آن به عنوان جنبشی در آمریکای شمالی تحت حمایت World Beyond War، آن را به سه رشته دیگر ائتلاف ظهور نزدیکتر کرده است. هدف آن از كاهش بودجه هاي دفاعي ، لغو خريد تسليحات جديد و هدايت منابع مالي آزاد شده براي امنيت انسان ، نشان دهنده نگراني براي حقوق اجتماعي و از بين بردن شكل گيري است. امنیت انسانی به عنوان گسترش حقوق اجتماعی و اکولوژیکی تعریف می شود. از این رو ارتباط با ابتکارات اقتصادی و اجتماعی عدالت است. علاوه بر این ، ارتباط بین تغییر اقلیم و نگرانی های امنیتی باعث شده است که جنبش های آب و هوایی و صلح گفتگو کنند. حتی یک مبادله هسته ای کوچک می تواند زمستان هسته ای را آغاز کند ، عواقبی ناگفته برای خشکسالی ، گرسنگی و فلاکت عمومی. برعکس ، تغییرات آب و هوایی ، با از بین بردن معیشت و غیر قابل سکونت کردن مناطق گرمسیری ، کشورهای شکننده را تضعیف می کند و درگیری های قومی و سایر موارد را تشدید می کند. صلح ، عدالت و پایداری به طور فزاینده ای به عنوان روابط جدایی ناپذیر با یکدیگر تلقی می شوند. این مبنای اتحاد ائتلاف و حمایت متقابل از اعتراضات هر جنبش است.

ساختن غیرممکن ممکن

ما در دهه سرنوشت ساز زندگی می کنیم ، با چالش های جدی روبرو هستیم که آینده همه گونه ها را به خطر می اندازد. به نظر می رسد سیاست به طور معمول در دموکراسی های لیبرال در درک عظمت چالش ها یا اقدام قاطع برای مدیریت آنها ناتوان است. گروه سر به فلک کشیده پوپولیست-ملی گرایان اقتدارگرا ، با تئوری های توطئه آمیز نژاد پرستانه خود ، مانع بزرگی در برابر راه حل های منطقی و عادلانه برای بحران چند بعدی ایجاد می کنند. در این زمینه ، جنبش های مترقی جامعه مدنی به طور فزاینده ای نقش اصلی را در فشار برای تغییرات سیستمی مورد نیاز بازی می کنند. س isال این است: آیا می توان وحدت جنبش های تک موضوعی را حول برنامه ای مشترک ایجاد کرد که هم از اتوپیایی و هم از اصلاح طلبی صرف اجتناب کند؟ همچنین ، آیا حرکت حرکات نظم و انضباط کافی را برای عدم خشونت ، ثابت قدم به نافرمانی مدنی خواهد داشت؟ پاسخ به هر دو سوال باید مثبت باشد - اگر بخواهیم غیرممکن را امکان پذیر کنیم.

ریچارد سندبروک استاد برجسته علوم سیاسی در دانشگاه تورنتو است. از کتابهای اخیر می توان به "احیای چپ در جنوب جهانی: سیاستهای ممکن" (2014) ، نسخه اصلاح شده و گسترش یافته "تمدن جهانی سازی: راهنمای بقا" (ویراستار مشترک و نویسنده ، 2014) و سوسیال دموکراسی در جهان اشاره کرد. پیرامون: ریشه ها ، چالش ها ، چشم اندازها (هم نویسنده ، 2007).