چگونه صلح کنیم؟ معامله تاریخی کلمبیا درسهایی برای سوریه دارد

توسط Sibylla Brodzinsky، گاردین

جنگ شروع می شود تا توقف. بنابراین کلمبیا چگونه این کار را انجام داد - و آنچه که جهان می تواند از آن پیشرفت یاد بگیرد؟

جنگ بسیار ساده تر از توقف است، مخصوصا زمانی که جنگ بیشتر طول بکشد تا بسیاری از مردم زنده بمانند و صلح را یک چشم انداز بی نظیر ایجاد کنند.

اما کلمبیا هفته گذشته جهان را نشان داد که می توان این کار را انجام داد. پس از جنگ سالهای 52، دولت کلمبیا و شورشیان چپ از نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا، یا فارک، معامله ای برای پایان دادن به جنگ خود نهایی کرد. آتش بس دو جانبه پس از چند دهه که در آن 220,000 مردم - بیشتر غیر رزمندگان - کشته شده اند، بیش از 6 میلیون آواره داخلی و ده ها هزار نفر از بین رفته اند.

تلاش های قبلی برای رسیدن به این نقطه بار دیگر شکست خورد. پس چگونه این بار در آنجا حضور پیدا کردید و برای چه درس هایی وجود دارد؟ سوریه و سایر ملل درگیر

وقتی که می توانید، با کسی که می توانید صلح برقرار کنید

سزار گاوریا، رئیس جمهور سابق، به تازگی یادآور شد که پسرش یک بار از او خواسته بود که چگونه در کلمبیا صلح به دست می آید. او به او گفت: "در بیت ها و قطعه ها." ایجاد صلح بین جناح های متعدد مانند شطرنج سه بعدی - واقعیتی است که در مورد افرادی که سعی در ایجاد صلح به سوریه ندارند از دست نخواهد رفت. کاهش پیچیدگی ضروری است کلمبیا تجربه نشان می دهد.

کلمبیا در واقع این بخش را برای بیش از 30 سال انجام می دهد. Farc تنها یکی از گروه های غیر قانونی مسلح است که در کلمبیا وجود داشته است. M-19، Quintin Lame، EPL - همه قراردادهای صلح را مذاکره کرده اند. AUC، فدراسیون گروه های شبه نظامی شبه نظامی حق مسلط - که Farc را به عنوان یک پروکسی از یک نظامی ضعیف جنگیدند - در 2000 اولیه زد.

این کار کمک می کند اگر یک طرف بالا باشد

در 1990 ها، با استفاده از درآمد حاصل از تجارت مواد مخدر پرطرفدار کلمبیا، Farc نظامی نظامی کلمبیا را در اختیار داشت. شورشیان که تعداد آنها در مورد 18,000 بودند، به نظر می رسید که برنده جنگ شوند. در این زمینه که Farc و دولت آندریاس پاسترانا، رئیس جمهور وقت قبلی، مذاکرات صلح را در 1999 آغاز کرد که بدون پیشرفت قابل توجهی روی داد و در نهایت در 2002 شکست خورد.

با این حال، تا به حال، ارتش کلمبیا به یکی از بزرگترین گیرندگان کمک نظامی آمریکا تبدیل شده است. مجهز به هلی کوپترهای جدید، سربازان آموزش دیده بهتر و وسایلی برای جمع آوری اطلاعات، توانستند تعادل ایجاد کنند.

در اواسط 2000s، تحت یک مبارزه نظامی شدید که توسط رئیس جمهور پس از آن دستور داده شد، آلوارو اوربیاین شورشیان بودند که در جریان بودند و به جنگل ها و کوه های دور افتاده بازگردانده می شدند و هزاران نفر از اعضای خود را ترک می کردند. برای اولین بار در جنگ، ارتش هدف قرار داده و رهبران فرقه را کشته اند.

در این راستا، تجربه کلمبیا از جنگ بوسنی در طول یک انفجار خونین به مدت سه سال تا زمانی که مداخله ناتو در 1995 باعث تخریب نیروهای صرب شده بود و به دنبال ایجاد صلح بود، به چشم می خورد.

رهبری کلید است

در جنگهای طولانی مانند کلمبیا، احتمالا تغییرات نسلی را در بالای صفحه قرار خواهد داد تا رهبران واقعی را به دنبال راه حل مذاکره متعهد کنند.

سازنده فارک مانوئل "Sureshot" Marulanda در مرگ 2008 78، در یک اردوگاه شورشی خود، یک مرگ صلح آمیز جان خود را از دست داد. او گروه شورشي را به عنوان رهبر برتر خود از زمان تشکيل گروه در 1964 هدايت کرد و پس از حملات هوايي ارتش در محاصره دهقانان. چند دهه بعد او هنوز از جوجه ها و خوک ها که سربازان کشته شده اند شکایت کرده اند. او یک صلح طلبان بعید است.

مرگ او یک نسل جدید Farc را به قدرت رساند، همانطور که آلفونسو کانو به تصویب رسید. این کانو بود که مذاکرات مخفیانه را با رئال، خوان مانوئل سانتوس، در 2011 آغاز کرد. پس از کشته شدن او در همان سال، در یک حمله بمبی در اردوگاه خود، رهبری جدید تحت رودریگو لندنو، یعنی "تیموکنکو"، تصمیم گرفت تا به دنبال یافتن یک روند صلح باشد.

در سمت دولت، سانتوس در 2010 برای انتخاب اریب انتخاب شد، که در دوران ریاست جمهوری دو ساله خود، فارک از ضررهای سنگین خود رنج برد. به عنوان وزیر دفاع اوبری، سانتوس بسیاری از این عملیات ها را نظارت کرده بود و انتظار می رفت که همین سیاست ها را ادامه دهد. در عوض، به رسمیت شناختن فرصت برای پایان دادن به آنچه که او آغاز کرده بود، فرک را متقاعد کرد تا مذاکرات صلح را آغاز کند.

انگیزه

هر دو Farc و دولت متوجه شدند که نه طرف موفق شده و نه شکست خورده است. این بدان معنا بود که هر دو طرف باید در میز مذاکره مصالحه کنند. تلاش برای تعیین اینکه هر دو طرف مایل بودند در هر مرحله قرار بگیرند، مذاکره کنندگان را برای چهار سال جدی اشغال کرد.

فارکس مارکسیست خواستار اصلاحات جامع کشاورزی شدند و موافقت کرد که تمام ارتباطات را با قاچاق مواد مخدر، که کسب و کار آنها صدها میلیون دلار بود، متوقف کند.

دولت، در عوض، دسترسی Farc به قدرت سیاسی را با تضمین اینکه آنها صندلی های 10 را در کنگره در 2018 نگه می دارند، حتی اگر حزب سیاسی که آنها ایجاد می کند، در انتخابات مجلس در آن سال به اندازه کافی رای نمی دهد.

رهبران فارک، حتی کسانی که آدم ربایی را مرتکب شده اند، حملات بی رحمانه به غیر نظامیان و استخدام مجدد افراد زیر سن قانونی می توانند با اعتراف به جنایات خود و اعمال "مجازات های جایگزین" مانند خدمات بلند مدت اجتماعی، از زمان زندان جلوگیری کنند.

تنظیم وقت

مبارزات مسلحانه در سراسر آمریکای لاتین، یک بار در معرض شورش ها قرار گرفته اند. یک دهه پیش، رهبران چپ در سراسر منطقه در قدرت بودند. در برزیل و اروگوئه، چریک های پیشین چپ گرا از طریق صندوق رای به ریاست جمهوری تبدیل شده اند. هوگو چاوز، که سوسیالیست خود سبک خود را آغاز کرد "انقلاب بولیواری"، خود را در ونزوئلا متقاعد کرد. این منابع محلی به اطمینان Farc کمک کردند.

اما جزایر منطقه ای از آن زمان تغییر کرده است. دیلما رووزف، برزیل با تجدید نظر مواجه است، چاوز سه سال پیش به سرطان کشته شد و جانشین وی،نیکولا Maduro، کشور را به زمین هدایت کرده است. این ها برای چپ و انقلابیون سخت است.

حالت

جامعه هنوز ایستاده است تغییر به تدریج منجر به نگرانی هایی می شود که فراتر از آن دستور قدیمی به نظر ناپذیر است. نزاع هایی که به نظر می رسد 30 سال قبل به نظر می رسد دیگر هیچ معنایی ندارد. این به خصوص در مورد کلمبیا صادق است.