عشق از روس ها

روز چهارشنبه، از فرودگاه نیویورک خارج شدم که سربازان مسلح با لباس های استتار شده در اطراف آن پرسه می زدند - منطقه ای در نیویورک که مدت ها پیش در سخت ترین نقطه نیوجرسی، بنای یادبودی را که روسیه برای همدردی با آمریکا به ایالات متحده هدیه داد، پنهان کرده بود. وحشت 11 سپتامبر 2001. من کشوری را ترک کردم که در آن رسانه های شرکتی از "ارتباطات با روسیه" به عنوان معادل "بنده شیطان" استفاده می کردند و با فساد مالی و جنایی صرفاً بسته به اینکه آیا روس ها در آن دخیل بودند، به عنوان شرافتمندانه یا توهین آمیز رفتار می کردند.

من با هواپیمای به نام پوشکین همراه با بیش از 400 مسافر دیگر بر فراز کانادا، گرینلند، ایسلند، کوه های زیبای نروژ و سوئد که در زیر کاملاً قابل مشاهده بودند، وسعت بزرگ استونی و روسیه و خانه های حومه شهر در کاج پرواز کردم. جنگل های نزدیک به مسکو - بزرگترین شهری که تا به حال به آن سفر کرده ام با بیش از 20 برابر جمعیت واشنگتن دی سی

این شهری است که تا کنون آن را پر از مردمی یافته ام که مشتاق ابراز عشق خود به ایالات متحده و مردم آن هستند. مسکو شهری امن، تمیز و زیبا از پلیس‌های غیرمسلح، وای‌فای رایگان در قطارهای سریع، ترافیک ماشین‌های جدید براق، ساخت‌وسازهای جدید در همه جا، و حسی از طرف حداقل بسیاری از مردم که بیشتر در حال بهبود هستند تا بدتر شدن. - مفهومی که در چند دهه به طور گسترده در خانه با آن مواجه نشده بود. در روسیه، مهاجران بیشتری برمی‌گردند و جوانان بیشتری می‌مانند. خیلی ها شکایت دارند، اما سفارت کانادا بعد از انتخابات تجاوز نمی کند.

بسیاری از آنها انگلیسی صحبت می کنند و خوشحال هستند که در یادگیری زبان روسی به شما کمک کنند. در یک سفر در ایستگاه‌های مترو، مانند بالای زمین، در همه جا شاهد تلاش‌هایی برای یادآوری خوبی‌ها و بدی‌های هر دوره از تاریخ روسیه (و شوروی) خواهید بود. بناهایی برای هر نوع کارگری خواهید دید: معماران، کشاورزان، جغرافیدانان و هر شغل دیگری که به ندرت برای خدماتش در خانه تشکر می شود. و بناهای یادبود صلح (همان کلمه جهان) را در کنار بناهایی به شکست متجاوزان متعدد در طول قرن ها، که برجسته ترین آنها نازی ها بودند، خواهید دید.

حتی تعطیلات مهم روز پیروزی که به تازگی در 9 مه سپری شده است، بیشتر از روز کهنه سربازان کنونی شبیه روز آتش بس قدیمی در ایالات متحده است. مردم با پرتره های کشته شدگان در جنگ راهپیمایی می کنند، نه از جنگ های بیشتر در سراسر جهان حمایت می کنند.

مسکو تا پاسی از شب زنده است. می‌توانید با گوشی هوشمند خود با یک ماشین اوبر تماس بگیرید که رستوران‌ها (و من شک دارم که بهتر از آن وجود داشته باشد این یکی) به شما شارژر می دهد. و سخت‌ترین چیزی که می‌توان پیدا کرد، خشم است، حتی از این که ایالات متحده آشکارا برای تحمیل دونالد ترامپ خودش در شخص بوریس یلتسین به روسیه اعتبار می‌پذیرد.