مدت ها بعد از هیروشیما

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، آگوست 8، 2019
سخنان اوت 6 ، 2019 ، در هیروشیما تا امید در سیاتل ، واشنگتن

چگونه قربانیان را گرامی می داریم؟ ما می توانیم آنها را به خاطر بسپاریم و قدردان آنها باشیم. اما تعداد بسیار زیادی از آنها ، و تعداد بسیار زیادی برای ما ناشناخته بودند. بنابراین ، می توانیم نمونه ای از آنها را بیاد بیاوریم ، نمونه ای از آنها. و ما می توانیم به بازماندگان زنده احترام بگذاریم ، در حالی که هنوز زنده هستند از آنها مطلع شویم و از آنها قدردانی کنیم.

می توانیم به امید دستکاری خود در انجام کار جدی در مورد آن ، شیوه هولناک قربانیان قربانی را به یاد بیاوریم. می توانیم کسانی را که فوراً تبخیر شده بودند ، به خاطر بیاوریم ، بلکه آنهایی را که نیمه سوخته ، تا حدی ذوب شده اند ، به یاد می آوریم ، آنهایی که از داخل توسط مگس ها خورده می شوند ، کسانی که به آرامی در تحریک درد و در حضور فرزندان فریادشان می کشند ، کسانی که از نوشیدن آب درگذشت آنها می دانستند که آنها را خواهد کشت ، اما کسانی که از عطش به آن سوق داده شده اند.

و بعد ، هنگامی که ما آماده عمل شدیم ، وقتی خشم صالحی را ایجاد کرده ایم ، چه کاری باید انجام دهیم؟ البته ما نباید زیر پرچم تعادل کیهانی مرتکب قساوت های جدید شویم. خنثی کردن واشنگتن دی سی یا رنگ آمیزی قبر هری ترومن به هیچ وجه باعث احترام به کسی نمی شود. به جای متوسل شدن به وسایل جادویی برای خنثی کردن کشتار جمعی ، باید با این واقعیت روبرو شویم که به هیچ وجه نمی توانیم هر کاری را خنثی کنیم. ما نمی توانیم کسانی را که سالها قبل در 74 کشتار شده در ژاپن به قتل رسیده اند ، بازگردانیم. ما نمی توانیم هیچ یک از میلیون ها کشته شده در آن جنگ یا هر میلیون نفر را که از آن زمان به هلاکت رسیده است بازگردیم.

اما این خبر خوب است. موارد بسیاری وجود دارد که معمولاً به همان اندازه غیرممکن یا غیر ممکن تصور می شود که بازگرداندن مردگان است که مطمئناً می توانیم انجام دهیم. و اینها چیزهایی هستند که من اعتقاد دارم که قربانیان را با عمیق ترین تصور به احترام می گذارند.

نکته اصلی درک این امر اینست که ، به غیر از حلقه های بازخورد که در اثر نابودی محیط زیست در حرکت است ، هر چیزی - مطلقاً هر چیزی - که توسط انسان ایجاد می شود بدون وجود انسان است ، می تواند با چیزهای متفاوت توسط انسان جایگزین شود.

پس از بمبگذاری هایی که جنگ پایان نیافته بود ، پس از حمله شوروی ، پس از پایان جنگ ، سیستم عدالت پیروزها برقرار شد که در آن جنگ برای اولین بار به عنوان یک جنایت تحت پیگرد قانونی قرار گرفت ، اما فقط در صورت شکست آی تی. یک سیستم بین المللی حکومتی ایجاد شد که این بار ، ایالات متحده به آن پیوست ، اما این سیستمی بود که بزرگترین سازندگان جنگ و فروشندگان اسلحه را از همه برابرتر کرد. قدرت وتو در شورای امنیت سازمان ملل یک ارث ژنتیکی یا جسمی یا عرفانی تغییر ناپذیر نیست. این کلمات روی صفحه رایانه است. دادگاه بین المللی کیفری نیازی به محاکمه فقط آفریقایی ها ندارد به شکلی که سیب جدا شده از یک درخت باید به سمت پایین حرکت کند ، بلکه به روشی است که مجلس نمایندگان ایالات متحده مجبور به مخالفت با پایان دادن به جنگ کره تا این گذشته شده است. ماه شروع حملات پایان جنگ کره.

همان بدنه ای که معمولاً من از آن به عنوان خانه بدبختی ها یاد می کنم ، در ماه گذشته نیز تصویب کرد که هر پایگاه خارجی آمریکا به عنوان منافع امنیت آمریکا توجیه شود. در صورت ادامه این امر ، ایالات متحده قادر نخواهد بود تا بی عدالتی هایی که به هیروشیما و ناگازاکی وارد شده است را خنثی سازد ، اما مجبور خواهد شد که تحمیل بی عدالتی به اوکیناوا را متوقف کنیم.

هفتاد و سه کشور امضا کرده اند و 23 پیمان جدید منع سلاح های هسته ای را تصویب کرده است. هر کشوری به جز ایالات متحده کنوانسیون حقوق کودک را امضا و تصویب کرده است. اکثر کشورها بر خلاف ایالات متحده ، در توافق نامه اقلیم پاریس ، و کنوانسیون حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی ، و میثاق بین المللی پروتکل های اختیاری و حقوق مدنی و سیاسی ، و کنوانسیون حذف همه اشکال تبعیض بر علیه زنان ، و پروتکل اختیاری کنوانسیون علیه شکنجه ، و کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق همه کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنها ، و کنوانسیون بین المللی حمایت از همه افراد از ناپدید شدن اجباری ، و کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت ، و کنوانسیون بین المللی علیه استخدام ، استفاده ، تأمین مالی و آموزش مزدوران و اساسنامه روم دادگاه کیفری بین المللی و کنوانسیون عدم کاربرد محدودیت های قانونی در امور جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت ، و اصول همکاری های بین المللی در کشف ، دستگیری ، موارد اضافی شعار و مجازات افراد به جرم جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت و کنوانسیون مونتاژهای خوشه ای و کنوانسیون ماین های زمینی.

این تصور که دولت ایالات متحده ، با بیان نادرست 4٪ از بشریت ، نمی تواند کاری را انجام دهد که اکثر دولت های بشریت به دلیل یک هیولا خیالی وجود ندارد به نام "طبیعت انسانی" ، خالص ترین نمونه ای است که من می دانم - توصیف تبلیغات جورج اورول. وی گفت: تبلیغات ظاهر استحکام باد باد خالص را نشان می دهد.

سلاح های هسته ای ارباب ما نیستند. ما ارباب آنها هستیم. اگر بخواهیم می توانیم آنها را مانند زمین های دوچرخه و چشمه های آب جدا شده و صندلی های برقی و مجسمه ژنرال های کنفدراسیون از بین ببریم. اما انجام این کار دشوار خواهد بود بدون برچیدن نهاد جنگ. ملتی مانند کره شمالی به نظر نمی رسد که حتی اگر آن حمله از سلاح های غیر هسته ای استفاده کند ، تسلیم هسته ای های خود نشود. با این وجود ، باز هم خبرهای خوبی وجود دارد. نهاد جنگ نیز می تواند برچیده شود. و ، برای کسانی که به طرز فاجعه ناصحیحی متوجه شده اند که هیچ چیز جدیدی نمی تواند رخ دهد ، شایان ذکر است که بیشتر انسانهایی که تا به حال زندگی کرده اند ، هیچ ارتباطی با جنگ ندارند و اکثر جوامع بشری هیچ ارتباطی با جنگ ندارند. کسانی که در جنگ شرکت می کنند ، حتی از راحتی یک جوی استیک در یک تریلر در نوادا ، معمولاً به طرز وحشتناکی رنج می برند. آنها توسط هسته ذاتی اجتناب ناپذیر whatchamawhootchie به آن سوق داده نمی شوند. آنها با محرومیت از آموزش خوب و چشم انداز زندگی خوب خشونت آمیز به آن سوق می یابند.

برخی از کشورها سالانه 0 دلار را صرف جنگ می کنند. ایالات متحده آمریکا تریلیون 1.25 دلار خرج می کند. هیچ کشور دیگری از ایالات متحده نزدیک به 0 $ نیست. تمام کشورهای دیگر در کنار هم به 0 $ نزدیکتر از سطح هزینه های ایالات متحده هستند. ما می توانیم و باید از نظامی گرا به محافظت از محیط زیست تبدیل کنیم. این مزایا اقتصادی ، اجتماعی ، اخلاقی ، زیست محیطی و فراتر از ظرفیت تصور ما خواهد بود. ما می توانیم از خصومت به سخاوت بپیچیم. یک درصد از بودجه ارتش ایالات متحده می تواند آب آشامیدنی تمیز به جهان بدهد. سه درصد می توانست به گرسنگی در سرتاسر جهان پایان دهد. سعی کنید تصور کنید که 8٪ یا 12٪ چه کاری می توانند انجام دهند.

به خوبی ثابت شده است که 95٪ از کل حملات تروریستی انتحاری به منظور ترغیب اشغالگران خارجی به ترک کشور وطنی تروریست انجام می شود. در واقع ، من از تهدید ، تلاش یا اقدام تروریستی خارجی مطلع نیستم ، که در آن انگیزه ای بیان شده است ، جایی که این انگیزه چیزی غیر از مخالفت با امپریالیسم نظامی آمریکا بود. در همین حال ، دقیقاً 0٪ از حملات تروریستی ، خودکشی یا در غیر این صورت ، از ابراز نارضایتی از دادن سخاوتمندانه غذا ، آب ، دارو ، مدرسه ، یا انرژی پاک انگیزه گرفته اند.

رازداری و ظن و نظارت دولت امری اجتناب ناپذیر است و قابل قبول نیست بدون اینکه ابتدا فرضیات بی اساس فرهنگی را که برای جنگ دیوانه شده است بپذیرید. دمکراسی واقعی امکان پذیر است. مدیریت با رأی عمومی یا نمایندگانی که خریداری و پرداخت نشده اند امکان پذیر است. کاملاً تغییر باورهای مضحک ما در مورد اجتناب ناپذیری نهادهای خاص امکان پذیر است. نه تنها ممکن است ، بلکه مهمترین وقایع تاریخ بشری را تشکیل می دهد. این تصور که ما نمی توانیم چنین تغییراتی ایجاد کنیم دروغ است. ادعای اینکه ما ناتوان هستیم یک دروغ شرور است.

یک فعال صلح ، لارنس ویتنر یک بار از مقامات پیشین دولت رونالد ریگان درباره جنبش فریز هسته ای سؤال کرده بود ، و آنها معمولاً ادعا می کردند که هیچ توجهی به آن نمی کنند. سپس یکی از آنها ، رابرت مک فارلین ، لوبیا را ریخت و بازگو کرد "یک کارزار گسترده دولت برای مقابله و بی اعتبار کردن یخ". هنگامی که ویتنر سپس با Ed Meese مصاحبه کرد ، Meese ادعا کرد که چیزی نمی داند ، تا زمانی که ویتنر به او گفت آنچه مک فارلین گفته است. و ، ویتنر می گوید ، "گرسنگی گوشت گوسفند اکنون در چهره این مقام سابق دولت سابق پخش شده است ، و من می دانستم که او را گرفتار کرده ام." هنگامی که شما وسوسه می شوید این تصور پوچ را درونی کنید که آنها به ما توجه نمی کنند ، به یاد داشته باشید که همه دولت همیشه در آستانه ناله گوسفند است.

ما می توانیم جنگ ، هسته ای و در غیر این صورت ، همراه با نژادپرستی ، همراه با ماتریالیسم افراطی ، همراه با نابودی محیط زیست ، همراه با استثنائی ، همراه با فرومایه کور از اقتدار ، و همچنین با بی مسئولیتی نسبت به نسل های آینده ، مقیاس کنیم. ما می توانیم فرهنگ صلح ، جامعه ساختاری صلح ، دنیای تعاونی احترام و عشق متقابل ایجاد کنیم. این که آیا ما این کار را خواهیم کرد یا خیر ، سؤالی است که نه با پیش بینی ها بلکه با اعمال ما به آن پاسخ می دهیم.

At World BEYOND War ما در حال کار روی آموزش صلح ، فعالیت های بسیج ، واگذاری بودجه از ماشین جنگ ، بستن پایگاه های نظامی خارجی - و پایگاه های داخلی نیز هستیم. ما مشتاق هستیم که با همکاری هر کس و هرکسی در پیشبرد این اهداف همکاری کنیم. وقتی جو هیل از ما خواسته بود که برای مرگ او سوگواری نکنیم بلکه برای تغییراتی که در آن کار کرده بود ، سامان دهیم ، او چنان قدرتمند به ما توصیه کرد که وقتی پیروی کنیم ، فکر کردن درباره جو هیل به عنوان قربانی سخت تر می شود. ما تقریبا مجبور شده ایم که او را به عنوان یک متحد فکر کنیم. شاید اگر تصور کنیم قربانیان هیروشیما و ناگازاکی از ما خواستند که عزاداری نکنیم بلکه سازماندهی کنیم ، می توانیم به غیرممکن ها برسیم ، می توانیم قربانی آنها را خنثی کنیم و به عنوان برادران و خواهران خود در مبارزات احترام بگذاریم.

شاید بتوان تصور کرد که شلی با قربانیان هسته ای صحبت می کند ، و می گویند برخیزید مانند شیرها بعد از خوابیدن به تعداد غیرقابل قبول ، زنجیرهای خود را روی زمین مانند شبنم لرزید که در خواب بر شما افتاده بود - شما تعداد زیادی دارید - آنها اندک هستند.