بیایید از این دفعه استفاده کنیم که باید به طور اساسی فکر کنیم

توسط ولفگانگ لیبرکنشت (کارخانه صلح وانفرد) ، 18 مارس 2020

بیایید از زمان استفاده کنیم: اکنون باید به طور جدی فکر کنیم: مردم باید در مرکز سیاست باشند!

بشریت سالانه 1,800,000,000,000،XNUMX،XNUMX،XNUMX،XNUMX یورو برای تسلیحات علیه یکدیگر خرج می کند! در صدر لیست هزینه ها کشورهای ثروتمند قرار دارند که کشورهای ناتو با فاصله بسیار دور از سایر کشورها قرار دارند.

جمعیت کشورهای ناتو علیه این استفاده از مالیات های خود قیام نمی کنند. آنها سیاستمدارانی را انتخاب می کنند که این تصمیمات را می گیرند ، از آنها جلوگیری نمی کند و آنها را جایگزین سیاستمداران نمی کند که اولویت های دیگر را تعیین می کنند.

تاکنون اکثر مردم کشورهای ناتو به نظر نمی رسد دلیلی برای انجام این کار داشته باشند: به رغم صدها میلیاردی که کشورشان برای تسلیحات هزینه می کند ، امنیت اجتماعی آنها امن به نظر می رسید.

اما اکنون آنها با یک خطر وجودی روبرو هستند که صدها میلیون نفر در کشورهای فقیر جهان باید هر روز با آنها زندگی کنند: دسترسی به داروها ، پزشکان ، بیمارستان ها. اکنون همه می دانند که جامعه و کشورها برای هر فرد چقدر مهم هستند. زیرا هیچ کس نمی تواند خود را در برابر کرونا محافظت کند! برای زنده ماندن هر روز ، ما به افراد دیگر ، خدمات پزشکی آنها و محصولات کار آنها بستگی داریم. امروز ما به کالاها یا مواد اولیه وابسته وابسته هستیم که تقریباً از هر کشور جهان تهیه می شود.

خود را در موقعیت مادری قرار دهید که فرزندش گرسنه است. هزاران مادر هر روز این را تجربه می کنند. و چه کسی متوجه می شود که کشورهای ثروتمند تریلیون یورو برای امنیت خود صرف سلاح و سرباز می کنند؟ 1.5 درصد از هزینه های نظامی سالانه برای ریشه کن کردن گرسنگی در سراسر جهان کافی است ، محاسبه شده "World beyond War" بیایید خود را جای پدری بگذاریم که نمی تواند برای فرزند خود پزشکی پیدا کند زیرا بر خلاف کشورهای ثروتمند ، هیچ تأمین در سراسر کشور وجود ندارد. در کشور همسرم ، در غنا ، به ازای هر 10,000 هزار نفر ، یک پزشک در کشور ما 39 وجود دارد.

در اعلامیه جهانی حقوق بشر، ایالت ها در سال 1948 تصمیم گرفتند در آینده مانند یک خانواده مجرد در سراسر جهان عمل کنند. آنها قول داده اند که به عنوان یک انسان در سراسر جهان با هم همکاری کنند به گونه ای که همه بتوانند با عزت زندگی کنند ، زیرا به عنوان یک انسان حق دارد این کار را انجام دهد. در بحران اقتصادی جهان ، دیکتاتوری و مهمتر از همه جنگ جهانی با 60 میلیون کشته ، همه تجربه کرده بودند که هیچ چیز مهمتر از تضمین حمایت از زندگی نیست.

آیا اکنون ما با توجه به چالش مشترک بشریت ، این قدرت را داریم که امکان دستیابی و اجرای اکثریت را فراهم کند؟ آیا ما می توانیم بودجه های عمومی را از رویارویی (تسلیحات نظامی علیه یکدیگر) به همکاری (همکاری برای تأمین اجتماعی برای همه) تغییر دهیم؟

اکنون ما به یک فرایند یادگیری مشترک در سراسر جهان در مورد چگونگی دستیابی به این هدف و چگونگی اجرای آن در برابر کسانی که می خواهند به درگیری ادامه دهند احتیاج داریم ، شاید فقط به این دلیل که آنها از این راه خوب سود می برند. در وانفرد به عنوان محلی برای شبکه های بین منطقه ای و بین المللی برای اجرای اعلامیه جهانی حقوق بشر ایجاد شود. کسانی از ما که به لزوم همکاری بین المللی اطمینان داریم می توانیم به خودمان اعتماد و همکاری ایجاد کنیم.

چه وقت ، اگر اکنون نباشد ، زمان آن رسیده است که برای تبدیل به زندگی به هم بپیوندیم و انسانهای همسایه خود را در این مورد متقاعد کنیم؟ همچنین به این دلیل که کرونا تنها تهدید جهانی نیست. حتی امنیت از بین رفتن آب و هوای جهانی یا فاجعه هسته ای فقط توسط ما به عنوان بشریت در کنار هم ایجاد می شود و همچنین غلبه بر فقر است.