چهار سال و هفت سال پیش، بسیاری از کشورها در بسیاری از قاره ها پیمانی را امضا کردند که جنگ را غیرقانونی می کرد.
پیمان کلوگ-برایاند در 27 اوت 1928 توسط 15 کشور امضا شد که در سال بعد توسط سنای ایالات متحده با یک رای مخالف تصویب شد و توسط رئیس جمهور کالوین کولیج در ژانویه 1929 امضا شد و در 24 ژوئیه 1929 رئیس جمهور شد. هوور «باعث شد که معاهده مذکور علنی شود تا همین و هر ماده و بند آن توسط ایالات متحده و شهروندان آن با حسن نیت رعایت و اجرا شود».
بنابراین، این پیمان تبدیل به یک معاهده و در نتیجه قانون کشور شد.
این معاهده این نکته مهم را تعیین کرد که فقط جنگ های تجاوزکارانه - نه اقدامات نظامی دفاع از خود - پوشش داده می شود.
در نسخه نهایی این پیمان، کشورهای شرکت کننده بر دو بند توافق کردند: اولی جنگ غیرقانونی به عنوان ابزار سیاست ملی و دومی از امضاکنندگان خواست تا اختلافات خود را با روش های مسالمت آمیز حل و فصل کنند.
در نهایت 67 کشور امضا کردند. در میان این کشورها عبارتند از: ایتالیا، آلمان، ژاپن، بریتانیا، فرانسه، روسیه و چین.
واضح است که از اواسط دهه 1930، تعدادی از کشورها موفق شده اند این بخش از قانون خود را نادیده بگیرند.
تا زمان نگارش این مقاله، مذاکرات بین 5 بعلاوه 1 (بریتانیا، چین، فرانسه، روسیه، ایالات متحده به اضافه آلمان) و ایران برای اطمینان از برنامه هسته ای صلح آمیز نشان دهنده انحراف قابل توجهی از رویه اعمال قدرت نظامی به عنوان ابزاری است. حل اختلافات دشوار قابل توجه است که همه کشورهایی که 5 به علاوه 1 را تشکیل می دهند، پیمان کلوگ-برایاند را امضا کردند.
حاکمیت قانون اغلب به عنوان شاخص «استثنایی گرایی» آمریکا ذکر می شود. آیا اینقدر فراموش کرده‌ایم که معاهده کلوگ-برایاند خواستار «انصراف از جنگ به عنوان ابزار سیاست خارجی» است؟
در چند سال گذشته ایالات متحده این معاهده را بدون مجازات نقض کرده است - عراق، افغانستان، یمن، پاکستان، سوریه، لیبی و غیره. al.
در این زمینه است که بخش کهنه سربازان آلبوکرک برای صلح میزبان یک کنفرانس مطبوعاتی و پذیرایی است تا این نقض قانون را برجسته کند، تا این موضوع را به اطلاع ساکنان آلبوکرکی برساند و درخواست تخصیص مجدد به اصول غیر قانونی را بدهد. - خشونت و دیپلماسی به عنوان مسیرهایی برای حل مناقشه بین المللی.
انجام جنگ پیامدهای مستقیمی برای شهروندان آلبوکرکی دارد، همانطور که برای مردم سراسر جهان این کار را می کند. این منابع گرانبهایی را که در غیر این صورت برای آموزش، مراقبت های بهداشتی، مسکن، زیرساخت ها در دسترس بود، تخلیه می کند و هدر می دهد - که همه اینها کیفیت زندگی و موقعیت اقتصادی مردم مکزیک جدید را افزایش می دهد. جنگ همچنین نیروی انسانی ما را تخلیه می کند و برای جانبازان ما معلولیت های مادام العمر ایجاد می کند.
ما به عنوان یک ملت باید در مخالفت با تجاوز به عنوان وسیله ای برای حل و فصل اختلافات صحبت کنیم. ایالات متحده سابقه طولانی در تهاجمی بودن دارد و از بسیاری جهات این فرهنگ ملی ما را نه تنها در مقیاس بین المللی، بلکه در جبهه داخلی نیز تعریف می کند، به عنوان مثال، خشونت جنایی و گروهی، قلدری در مدرسه، خشونت خانگی، خشونت پلیس.
درباره معاهده Kellogg-Briand و رویکردی غیرخشونت آمیز به اختلافات بین المللی در کلیسای منونیت آلبوکرکی، 1300 Girard Blvd بیشتر بیاموزید. ساعت 1 بعد از ظهر امروز
اکنون زمان آن است که تعهد خود به صلح را مجدداً وقف و تقدیس کنیم.
