Grant Pine در معبد Zojoji، که توسط رئیس جمهور وقت ایالات متحده Ulysses S. Grant در زیارتگاه خانواده توکوگاوا کاشته شد.
توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، اکتبر 25، 2021
شاید شاهزاده ایساتو توکوگاوا ژاپن در حال حاضر بیشتر از یک شاهزاده خانم ژاپنی که در حال حاضر با یک "معمولی" ازدواج می کند، یا فیلم های هالیوودی که چنان بر لحظات خشونت آمیز تاریخ متمرکز شده اند، برای ما جالب باشد که اکنون بازیگرانی را به تصویر می کشند.
کتابی به نام «هنر دیپلماسی: آشکار شدن پنجاه سال روابط مخفی آمریکا و ژاپن» توسط استن کاتز برای من فرستاده شد. چیز کمی در آن نهفته است. از نظر زمانی آنقدر می پرد که نمی دانم حدود 50 سال است یا نه. به منابع عجیب و غریب اشاره می کند یا هیچ، هیچ یادداشتی ندارد، حاوی اطلاعات عجیب و غریب نادرست است (مانند شرح ساختگی از آنچه در پیمان کلوگ-بریاند است، که می توانست در عرض 2 دقیقه با خواندن پیمان کلوگ-بریاند اصلاح شود) و نوشته شده است. به عنوان آمیزه ای از واقعیت، عقیده و ضرب المثل شبه ابدی ("به نظر می رسد یک تناقض است، اما برای حفظ صلح، یک ملت نمی خواهد ضعیف یا آسیب پذیر دیده شود." واقعاً؟ یک ملت؟ آرزوهایی دارد؟ کدام یک ملت؟ در کدام مغز؟)، اما موضوع مقاومت ناپذیر است، ظاهراً به طرز فجیعی نادیده گرفته شده است، و تلاش برای جلب توجه جهانیان در سال 2021 بسیار قابل تحسین است.
به نظر می رسد سنای ایالات متحده قصد دارد در برابر شاهزاده بایدن تعظیم کند و رحم امانوئل را به عنوان سفیر ایالات متحده در ژاپن با مأموریت فروش سلاح های بیشتر و ایجاد یک تهدید بزرگ تر برای جنگ علیه چین بفرستد. شاهزاده توکوگاوا دوران متفاوتی داشت، دورانی که جوزف گرو، یک دیپلمات عاقل، تحصیلکرده و باتجربه به عنوان سفیر ایالات متحده در ژاپن خدمت کرد - و این در واقع یک خدمت بود. هنگامی که ارتش ژاپن در سال 1937 به یک کشتی آمریکایی حمله کرد و آن را غرق کرد، توکوگاوا و گرو هر کاری که می توانستند برای اجتناب از جنگ انجام دادند و - چه از طریق تلاش هایشان، چه صرفاً به این دلیل که فرانکلین روزولت هنوز جنگ را نمی خواست - صلح حفظ شد. (گرو همچنین به دولت ایالات متحده در مورد پرل هاربر هشدار داد، اگرچه هشدارهای او نادیده گرفته شد، و اکنون به نوعی وظیفه میهن پرستانه ای است که به نادیده گرفتن آنها ادامه دهیم.)
توکوگاوا در ژوئن 1940 درگذشت و تا سپتامبر ژاپن با آلمان و ایتالیا همسو شد. اینکه مرگ توکوگاوا تا چه اندازه در آن تحول تعیین کننده بود، به تحقیقات بیشتری نیاز دارد. واضح است که مبارزه بین شاهین ها و کبوترها در هر دو دولت ژاپن و ایالات متحده سال ها به سوی یک پیروزی بزرگ شاهین پیش می رفت. واضح است که ما سال‌ها است که دوباره در همان روند زندگی می‌کنیم، البته با متحد شدن ژاپن و ایالات متحده علیه چین به جای چین و ایالات متحده علیه ژاپن. نتیجه‌گیری عجیب استن کاتز مبنی بر اینکه سلطنت اوباما و آبه در ایالات متحده و ژاپن توسط توکوگاوا به عنوان تحقق رویاهای او تلقی می‌شد، ریشه‌کن کردن ماده 9 ممنوعیت جنگ در قانون اساسی ژاپن، محور آسیا و نظامی‌سازی را از بین می‌برد. از آخرین اینچ از اوکیناوا، پایگاه‌های جدید ایالات متحده در اطراف اقیانوس آرام، افزایش فروش تسلیحات، و عادی‌سازی عمومی افراط‌نظامی‌سازی تحت فشار آبه و اوباما – بدون در نظر گرفتن جانشینان آنها.
شاهزاده ایساتو توکوگاوا (1863-1940) وارث شوگان هایی بود که از سال 1603 تا 1868 بر ژاپن حکومت می کردند، تحصیل کرده در ایتون، رئیس مجلس علیای پارلمان ژاپن به مدت 30 سال، مربی و مشاور اصلی امپراتور هیروهیتو، جهانگرد و دیپلمات جهانگرد. سازمان‌دهنده اصلی کنفرانس نیروی دریایی واشنگتن در سال‌های 1921-1922 (اولین کنفرانس بین‌المللی کاهش تسلیحات، که در روز پس از روز آتش‌بس افتتاح شد، و علی‌رغم جاسوسی ایالات متحده از هیئت ژاپنی و مجتمع صنعتی نظامی رو به رشد که در حال کار بود، موفقیت چشمگیری داشت. روزنه ها). توکوگاوا برای چندین دهه مدافع صریح صلح و رهبر در ترویج باشگاه روتاری، صلیب سرخ، و ابتکارات مبادلات فرهنگی بی‌شماری، از جمله اهدای درختان گیلاس به واشنگتن دی سی و ایجاد جشنواره‌ای در اطراف آنها بود. شاهزاده توکوگاوا اولین ارکستر سمفونیک ژاپنی را تأسیس کرد، نمایشگاه‌هایی از هنر ژاپنی در ایالات متحده ایجاد کرد، برنامه‌های تبادل دانشجو بین ایالات متحده و ژاپن ایجاد کرد، و میزبان یک کنفرانس جهانی در مورد آموزش بود. او در عین مخالفت با نسل کشی ارامنه و ظهور یهودی ستیزی به دنبال فرهنگ صلح بود. او سخنران اصلی کنوانسیون بیست و پنجمین سالگرد Rotary International در سال 25 بود.
توکوگاوا حتی در سال‌های پایانی زندگی‌اش، حتی در ایالات متحده، علیه تهدیدات جنگ صحبت می‌کرد و از صلح حمایت می‌کرد که به سختی می‌توان هیچ نقصی در آن یافت. در روز آتش‌بس در سال 1934، او با نیکلاس موری باتلر در پخش یک برنامه رادیویی جهانی پیوست. CBS خواستار صلح در میان "خانواده ملل" جهان شد. توکوگاوا حتی سعی کرد با ویلیام راندولف هرست ملاقات کند تا بتواند «ژورنالیسم» طرفدار جنگ را از بین ببرد - موفقیتی که مشخص نیست. مبلغان چین همراه با منافع تسلیحاتی و عزم FDR برای یافتن راهی برای ورود به جنگ در اروپا نیروهای قدرتمندی بودند.
La لس آنجلس تایمز به گفته کاتز، در 21 مارس 1934، در صفحه 22، ستونی گنجانده شده است - او نمی گوید توسط چه کسی، اما باید اینجا باشد اگر برای آن پول پرداخت کنید (من نداده ام) - که بیان کرد:
شاهزاده توکوگاوا وقتی می گوید دلیلی برای درگیری بین ایالات متحده و ژاپن وجود ندارد، به زبان روشنگری و درک صحبت می کند. او همچنین احتمالاً در بیانیه‌اش که اکثریت مردم ژاپن خواهان صلح هستند، درست می‌گوید، همانطور که او در گفتن اینکه اکثر آمریکایی‌ها خواهان صلح هستند، مطمئناً درست است. این جنگویسم در هر دو کشور و ترسی که آنها ایجاد می کنند برای صلح خطرناک است. شاهزاده توکوگاوا تا آنجایی که آدرس‌های او ترس را از بین می‌برد، با این تور خدمات مشخصی را انجام می‌دهد. گزارش او به سرزمین مادری اش از آنچه در اینجا دید، باید بر مقدار زیادی از جنوئیسم غلبه کند. اگر مطبوعات هرست در اینجا و ژاپنی ها [معادل] آن می توانستند توسط افکار عمومی ساکت شوند، تمام سوء تفاهم بین دو ملت به سرعت از بین می رفت.
هر چه چیزها بیشتر تغییر کنند. . . .
