توسط کتی کلی
کابل - قد بلند ، تنومند ، با نشاط و با اعتماد به نفس ، عصمت الله به راحتی دانش آموزان جوان خود را در مدرسه کودکان کودکان ، پروژه کابل ، درگیر می کند "داوطلبان صلح افغانستان" جامعه ای ضد جنگ با تمرکز بر خدمات به فقرا. عصمت الله به کودکان کار خواندن را یاد می دهد. او احساس انگیزه ویژه ای برای تدریس در مدرسه کودکان و نوجوانان خیابانی می کند زیرا ، به گفته خودش ، "من زمانی یکی از این کودکان بودم." عصمت الله برای تأمین معاش خانواده خود از 9 سالگی شروع به کار کرد. اکنون ، در سن 18 سالگی ، او در حال پیشرفت است: او به کلاس دهم رسیده است ، افتخار می کند که انگلیسی را به اندازه کافی برای تدریس یک دوره در آکادمی محلی یاد گرفته است ، و می داند که خانواده اش قدردان زحمات فداکار و سخت او هستند.
وقتی عصمت الله 48 ساله بود ، طالبان به خانه او آمدند و به دنبال برادر بزرگتر او رفتند. پدر عصمت الله اطلاعاتی را که آنها می خواستند افشا نمی کند. طالبان سپس پدرش را با ضرب و شتم شدید به پای او شکنجه کردند به طوری که او از آن زمان دیگر راه نرفته است. پدر عصمت الله که اکنون 11 ساله است ، هرگز خواندن و نوشتن را یاد نگرفته بود. هیچ شغلی برای او وجود ندارد طی یک دهه گذشته ، عصمت الله نان آور اصلی خانواده بود ، از 00 سالگی در یک کارگاه مکانیک شروع به کار کرد. او در ساعات اولیه صبح به مدرسه می رفت ، اما ساعت 50:XNUMX صبح ، روز کاری خود را با مکانیک آغاز می کرد و تا شب کار را ادامه می داد. در ماه های زمستان ، او تمام وقت کار می کرد و هر هفته XNUMX افغانی درآمد کسب می کرد ، مبلغی که همیشه برای خرید نان به مادرش می داد.
اسمت الله در حال حاضر، فکر کردن به تجربیات خود را به عنوان یک کارگر کودک، افکار دوم را دارد. "همانطور که من بزرگ شدم، متوجه شدم که کار به عنوان یک کودک خوب نیست و درس های فراوانی در مدرسه وجود دارد. من تعجب می کنم که مغز من در آن زمان فعال بود و چقدر می توانستم یاد بگیرم! وقتی بچه ها تمام وقت کار می کنند، می توانند آینده شان را خراب کنند. من در محیطی قرار داشتم که بسیاری از مردم به هروئین معتاد شده بودند. خوشبختانه من شروع نکردم، حتی اگر دیگران در این کارگاه پیشنهاد کردند که من از هروئین استفاده می کنم. من خیلی کوچک بودم من می خواهم بپرسم «این چیست؟» و آنها می گویند این یک دارو است، این برای درد پشت مناسب است. "
"خوشبختانه ، عموی من به من کمک کرد تا برای مدرسه مواد خریداری کنم و هزینه دوره ها را بپردازم. وقتی کلاس 7 بودم ، به ترک تحصیل فکر کردم ، اما او اجازه نداد. دایی من به عنوان دیده بان در کارته چهار کار می کند. کاش روزی بتوانم به او کمک کنم. "
اسمت الله حتی زمانی که تنها می توانست در دوره مدرسه شرکت کند، دانشجوی موفق بود. معلمان او اخیرا با مهربانی در مورد او به عنوان یک دانش آموز فوق العاده مودب و صالح سخن گفته اند. او همیشه به عنوان یکی از دانش آموزان بالا در کلاس هایش رتبه بندی می کند.
عصمت الله می گوید: "من تنها کسی هستم که در خانواده ام می خوانم یا می نویسم." "من همیشه آرزو می کنم که مادر و پدرم بتوانند بخوانند و بنویسند. آنها شاید بتوانند کاری پیدا کنند. راستش ، من برای خانواده ام زندگی می کنم. من برای خودم زندگی نمی کنم من به خانواده ام اهمیت می دهم. من خودم را به خاطر خانواده ام دوست دارم. تا زمانی که من زنده هستم ، آنها احساس می کنند شخصی وجود دارد که به آنها کمک می کند. "
"اما اگر من آزادی انتخاب داشتم، تمام وقتم را به عنوان داوطلب کار در مرکز داوطلب صلح افغانستان صرف خواهم کرد."
عصمت الله در پاسخ به این س howال که احساس شما در مورد آموزش کارگران کودک چیست ، پاسخ می دهد: «این کودکان نباید در آینده بی سواد باشند. تحصیلات در افغانستان مانند یک مثلث است. وقتی من کلاس اول بودم 40 بچه بودیم. با کلاس 7 ، من تشخیص دادم که بسیاری از کودکان در حال حاضر تحصیل را رها کرده اند. وقتی به کلاس 10 رسیدم ، از 40 کودک فقط چهار نفر به درس خود ادامه دادند. "
او گفت: "هنگامی که من انگلیسی تحصیل کردم، احساس کردم در مورد تدریس در آینده و کسب پول مشتاق هستم." "در نهایت، من احساس کردم که باید به دیگران آموزش بدهم؛ زیرا اگر آنها سواد باشند، احتمال بیشتری برای رفتن به جنگ خواهند داشت."
او می گوید: "مردم برای پیوستن به ارتش تلاش می کنند." پسر عموی من به ارتش پیوست. او برای پیدا کردن کار رفته بود و نظامی او را استخدام کرد، پول او را به او عرضه کرد. بعد از یک هفته، طالبان او را کشتند. او حدود 20 ساله بود و اخیرا ازدواج کرده است. "
ده سال پیش، افغانستان چهار سال است که در حال جنگ است، با این حال آمریکا قصد انتقامجویی از حملات 9 / 11 را دارد که راه را برای غلبه بر بیانیه های مربوط به عقب نشینی مردم فقیر که اکثریت جمعیت افغانستان را دارند، نادیده می گیرد. همانطور که در جاهای دیگر که ایالات متحده اجازه داده است "مناطق پروازی" به تغییر کامل رژیم دست یابند، جنایات میان افغان ها در هرج و مرج افزایش یافته است، که منجر به کشته شدن پدر اسما الله شد.
بسیاری از همسایگان Esmatullah ممکن است درک کنند که آیا او می خواهد اقدامات تلافی جویانه ای را علیه طالبان انجام دهد یا نه. دیگران درک می کنند اگر او همان انتقام را به ایالات متحده می خواست. اما او به جای اینکه خود را با مردان و زنان جوان همسان سازد، تأکید می کند که "خون خون را پاک نمی کند". آنها می خواهند به کارگران کودک کمک کنند تا از استخدام نظامی فرار کنند و از آسیب های مردم به دلیل جنگ رنج ببرند.
من اسمت الله پرسیدم که چگونه در مورد پیوستن به آن احساس می کند #کافی! کمپین ، - در شبکه های اجتماعی توسط جوانان مخالف جنگ نشان داده می شود که از کلمه # بس! (bas) روی کف آنها نوشته شده است.
اسمیت الله گفت: "افغانستان سه دهه جنگ را تجربه کرد. "من آرزو می کنم که یک روز بتوانیم جنگ را پایان دهیم. من می خواهم شخص دیگری باشم که در آینده جنگ را ممنوع می کند. "این افراد" ممنوع "برای ممنوعیت جنگ را خواهند داشت، مانند اسماثله، که به شیوه ای زندگی می کنند که با کمترین نیاز مردم زندگی می کنند، جوامعی که اعمالشان تمایل به انتقام را تحریک می کند.
این مقاله برای اولین بار در Telesur ظاهر شد.
کتی کلی (kathy@vcnv.org) هماهنگی صدا برای خشونت خلاقانه (www.vcnv.org)
