آمریکای لاتین برای پایان دادن به دکترین مونرو تلاش می کند

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، فوریه 20، 2023

دیوید سوانسون نویسنده کتاب جدید است دکترین مونرو در 200 و چه چیزی باید آن را جایگزین کرد.

به نظر می رسد که تاریخ در لحظاتی که ایالات متحده به گونه ای دیگر حواسش پرت شده بود، مانند جنگ داخلی و جنگ های دیگر، سود نسبی را برای آمریکای لاتین نشان می دهد. این لحظه در حال حاضر است که در آن دولت ایالات متحده حداقل تا حدودی از اوکراین منحرف شده و مایل به خرید نفت ونزوئلا است، اگر معتقد است که این امر به آسیب رساندن به روسیه کمک می کند. و این لحظه ای از دستاوردها و آرزوهای فوق العاده در آمریکای لاتین است.

انتخابات آمریکای لاتین به طور فزاینده ای بر خلاف تبعیت از قدرت ایالات متحده بوده است. پس از "انقلاب بولیواری" هوگو چاوز، نستور کارلوس کرشنر در آرژانتین در سال 2003 و لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا در برزیل در سال 2003 انتخاب شدند. اوو مورالس رئیس جمهور استقلال طلب بولیوی در ژانویه 2006 قدرت را به دست گرفت. کوریا در ژانویه 2007 به قدرت رسید. کوریا اعلام کرد که اگر ایالات متحده مایل به حفظ پایگاه نظامی خود در اکوادور است، اکوادور باید اجازه داشته باشد که پایگاه خود را در میامی، فلوریدا حفظ کند. در نیکاراگوئه، دانیل اورتگا، رهبر ساندینیستا، که در سال 1990 برکنار شد، از سال 2007 تا به امروز به قدرت بازگشته است، اگرچه آشکارا سیاست‌های او تغییر کرده است و سوء استفاده‌های او از قدرت همه ساختگی رسانه‌های ایالات متحده نیست. آندرس مانوئل لوپز اوبرادور (AMLO) در سال 2018 در مکزیک انتخاب شد. پس از عقب‌نشینی‌ها، از جمله کودتا در بولیوی در سال 2019 (با حمایت ایالات متحده و بریتانیا) و محاکمه ساختگی در برزیل، سال 2022 لیست "جند صورتی" را مشاهده کرد. دولت‌هایی که شامل ونزوئلا، بولیوی، اکوادور، نیکاراگوئه، برزیل، آرژانتین، مکزیک، پرو، شیلی، کلمبیا و هندوراس و البته کوبا می‌شوند، بزرگ شدند. برای کلمبیا، سال 2022 شاهد اولین انتخابات یک رئیس جمهور چپگرا بود. برای هندوراس، سال 2021 شاهد انتخابات به عنوان رئیس جمهور بانوی اول سابق شیومارا کاسترو دزلایا بود که با کودتای 2009 علیه همسرش و اکنون نجیب اول مانوئل زلایا از قدرت برکنار شده بود.

البته این کشورها پر از اختلاف هستند، دولت ها و روسای جمهور آنها نیز پر از اختلاف هستند. البته آن دولت ها و رؤسای جمهور بسیار ناقص هستند، مانند همه دولت های روی زمین، خواه رسانه های آمریکایی در مورد نقص های آنها اغراق کنند یا دروغ نگویند. با این وجود، انتخابات آمریکای لاتین (و مقاومت در برابر کودتا) روندی را در جهت پایان دادن به دکترین مونرو در آمریکای لاتین نشان می دهد، خواه ایالات متحده بخواهد یا نه.

در سال 2013، گالوپ نظرسنجی هایی را در آرژانتین، مکزیک، برزیل و پرو انجام داد و در هر مورد ایالات متحده را به عنوان بهترین پاسخ به این سوال که "بزرگترین تهدید برای صلح در جهان کدام کشور است؟" یافت. در سال 2017، پیو نظرسنجی هایی را در مکزیک، شیلی، آرژانتین، برزیل، ونزوئلا، کلمبیا و پرو انجام داد و دریافت که بین 56 تا 85 درصد از مردم آمریکا را تهدیدی برای کشورشان می دانند. اگر دکترین مونرو یا از بین رفته یا خیرخواهانه است، چرا هیچ یک از افرادی که تحت تأثیر آن قرار گرفته اند در مورد آن چیزی نشنیده اند؟

در سال 2022، در اجلاس سران قاره آمریکا که به میزبانی ایالات متحده برگزار شد، تنها 23 کشور از 35 کشور نمایندگان خود را فرستادند. ایالات متحده سه کشور را حذف کرده بود، در حالی که چندین کشور دیگر از جمله مکزیک، بولیوی، هندوراس، گواتمالا، السالوادور، و آنتیگوا و باربودا تحریم کردند.

البته، دولت ایالات متحده همیشه مدعی است که کشورها را به دلیل دیکتاتوری بودن آنها طرد می کند یا مجازات می کند یا به دنبال سرنگونی آنهاست، نه به این دلیل که منافع ایالات متحده را به چالش می کشند. اما، همانطور که در کتاب 2020 خود مستند کردم 20 دیکتاتوری که در حال حاضر توسط ایالات متحده حمایت می شوداز بین 50 دولت سرکوبگر جهان در آن زمان، با درک خود دولت ایالات متحده، ایالات متحده از 48 مورد از آنها حمایت نظامی کرد و به 41 مورد از آنها اجازه فروش سلاح (یا حتی تامین مالی) داد، به 44 نفر از آنها آموزش نظامی داد، و تأمین بودجه برای نظامیان 33 نفر از آنها.

آمریکای لاتین هرگز به پایگاه های نظامی ایالات متحده نیاز نداشت و همه آنها باید همین الان تعطیل شوند. آمریکای لاتین همیشه بدون میلیتاریسم ایالات متحده (یا نظامی گری هر کس دیگری) وضعیت بهتری داشت و باید فوراً از این بیماری رهایی یابد. دیگر خبری از فروش سلاح نیست. دیگر خبری از هدیه اسلحه نیست. دیگر خبری از آموزش نظامی یا بودجه نیست. دیگر خبری از آموزش نظامی آمریکا برای پلیس آمریکای لاتین یا نگهبانان زندان نیست. دیگر نباید پروژه فاجعه بار حبس جمعی را به جنوب صادر کرد. (لایحه ای در کنگره مانند قانون برتا کاسرس که بودجه ارتش و پلیس هندوراس را تا زمانی که ارتش و پلیس هندوراس درگیر نقض حقوق بشر هستند، قطع می کند، باید به تمام آمریکای لاتین و بقیه جهان گسترش یابد. دائمی و بدون قید و شرط؛ کمک باید به شکل کمک مالی باشد، نه سربازان مسلح. دیگر از جنگ علیه مواد مخدر به نمایندگی از نظامی گری استفاده نمی شود. دیگر نباید کیفیت پایین زندگی یا کیفیت پایین مراقبت های بهداشتی را که باعث ایجاد و تداوم سوء مصرف مواد می شود نادیده گرفت. دیگر خبری از توافقات تجاری مخرب زیست محیطی و انسانی نیست. دیگر جشن «رشد» اقتصادی به خاطر خودش نیست. دیگر هیچ رقابتی با چین یا هر کس دیگری، تجاری یا رزمی وجود ندارد. دیگر بدهی نیست (لغو کنید!) با رشته های متصل دیگر هیچ کمکی وجود ندارد. دیگر مجازات دسته جمعی از طریق تحریم وجود ندارد. دیگر هیچ دیوار مرزی یا موانع بی معنی برای حرکت آزاد وجود ندارد. دیگر شهروندی درجه دو وجود ندارد. دیگر نیازی به انحراف منابع به دور از بحران‌های محیطی و انسانی به نسخه‌های به‌روز شده شیوه باستانی تسخیر نیست. آمریکای لاتین هرگز نیازی به استعمار آمریکا نداشت. پورتوریکو و تمام سرزمین های ایالات متحده باید اجازه داشته باشند استقلال یا ایالت را انتخاب کنند و در کنار هر یک از این دو گزینه غرامت را انتخاب کنند.

دیوید سوانسون نویسنده کتاب جدید است دکترین مونرو در 200 و چه چیزی باید آن را جایگزین کرد.