پادشاه جورج دموکرات تر از انقلابیون آمریکایی بود

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، اکتبر 22، 2021

با توجه به مجله اسمیتسونیان - توسط مردم با موزه های بالا و پایین در مرکز خرید ملی در واشنگتن به شما ارائه شد - پادشاه جورج سوم دموکرات و انسان دوست در 1776 بود.

من از این که واقعاً به دنبال مرگ کالین پاول، که برای این ایده که یک جنگ می‌تواند بر حقایق محکم استوار باشد، کارهای زیادی انجام داد، واقعاً احساس نیش زدن به من می‌شد، متنفرم. شاید خوشبختانه جنگ جهانی دوم تا حد زیادی جایگزین انقلاب آمریکا به عنوان اسطوره منشأ ناسیونالیسم ایالات متحده شده است (تا زمانی که بیشتر حقایق اساسی در مورد جنگ جهانی دوم به شدت اجتناب می شود).

با این حال، رمانتیسم دوران کودکی، افسانه‌ای باشکوه وجود دارد که هر بار که متوجه می‌شویم جورج واشنگتن دندان‌های چوبی نداشته یا همیشه حقیقت را می‌گوید، یا پل ریور به تنهایی سوار نمی‌شود یا برده، به طرزی شرورانه از بین می‌رود. صاحب سخنرانی پاتریک هنری در مورد آزادی، دهه‌ها پس از مرگ او نوشته شده بود، یا اینکه مولی پیچر وجود نداشت. همین کافی است که من تقریباً بخواهم یا گریه کنم یا بزرگ شوم.

و حالا اینجا می آید مجله اسمیتسونیان برای ربودن حتی دشمن کامل، مرد سفیدپوست در موزیکال همیلتون، دیوانه در فیلم های هالیوود، اعلیحضرت سلطنتی شیطون آبی، متهم و محکوم در اعلامیه استقلال. اگر هیتلر نبود، راستش نمی‌دانم برای چه چیزی زندگی می‌کردیم.

در واقع، آنچه که اسمیتسونیان چاپ کرده است، ظاهراً بدون هیچ بازبینی توسط جامعه اطلاعاتی، از کتابی به نام اقتباس شده است. آخرین پادشاه آمریکا توسط اندرو رابرتز، متهم آینده قانون جاسوسی. دانیل هیل تنها برای این است که به ما بگوید دولت آمریکا با پهپادها و موشک ها چه می کند تا چهار سال آینده در سلول انفرادی است. این را با این مورد از آقای رابرتز مقایسه کنید که به نقل از پادشاه جورج در مورد بدی های برده داری می گوید:

جورج خاطرنشان می کند: «بهانه هایی که اسپانیایی ها برای بردگی دنیای جدید به کار می بردند بسیار کنجکاو بود. "تبلیغ دین مسیحیت اولین دلیل بود، دلیل بعدی این بود که آمریکایی‌ها [بومیان] از نظر رنگ، آداب و رسوم با آنها متفاوت بودند، که همه آنها بیش از آن پوچ هستند که نمی‌توان زحمت رد کردنشان را به دوش کشید. وی نوشت: "در مورد شیوه اروپایی بردگی آفریقایی ها ،" دلایلی که برای آن خواسته می شود شاید کافی باشد که ما را مجبور به اجرای چنین روشی در اعدام کند. " جورج هرگز خود صاحب برده نبود، و با قانونی موافقت کرد که تجارت برده در انگلستان را در سال 1807 لغو کرد. در مقابل، از 41 امضاکننده اعلامیه استقلال کمتر از 56 نفر صاحب برده بودند.

حالا این عادلانه نیست. انقلابیون آمریکا از «بردگی» و «آزادی» صحبت کردند، اما هرگز قرار نبود با بردگی و آزادی واقعی مقایسه شوند. آنها ابزارهای بلاغی بودند که به منظور نشان دادن حکومت انگلستان بر مستعمراتش و پایان دادن به آن بودند. در واقع، انگیزه بسیاری از انقلابیون آمریکا حداقل تا حدی به خاطر میل به محافظت از برده داری در برابر الغای تحت سلطه انگلیس بود. بنابراین ، این واقعیت که پادشاه جورج برده نداشت در حالی که توماس جفرسون نمی توانست به اندازه کافی از آنها استفاده کند ، به سختی مربوط به کیفرخواست علیه پادشاه است که در اعلامیه استقلال مطرح شده است ، که اندرو روبرتز (اگر نام واقعی او باشد) توصیف می کند. به عنوان مولد اسطوره

«این اعلامیه بود که این افسانه را ایجاد کرد که جرج سوم یک ظالم است. با این حال جورج مظهر یک پادشاه مشروطه بود که به شدت نسبت به محدودیت های قدرت خود آگاه بود. او هرگز حتی یک قانون مجلس را وتو نکرد، و همچنین هیچ امید یا برنامه‌ای برای ایجاد ظلم و استبداد بر مستعمرات خود در آمریکا، که در زمان انقلاب جزو آزادترین جوامع جهان بودند، نداشت: روزنامه‌ها بدون سانسور بودند، به ندرت وجود داشت. سربازان در خیابان ها و رعایای 13 مستعمره از حقوق و آزادی های بیشتری بر اساس قانون نسبت به هر کشور اروپایی مشابه آن روز برخوردار بودند.

قبول دارم که صداش خوب نیست با این وجود ، برخی از اتهامات اعلام شده باید صحیح باشد ، حتی اگر بسیاری از آنها اساساً "او مسئول است و نباید باشد" ، اما اتهامات نهایی اوج در سند این بود:

"او شورش های داخلی را در بین ما برانگیخته است ، و تلاش کرده است ساکنان مرزهای ما ، وحشیان بی رحم هندی را که قاعده جنگی آنها شناخته شده است ، نابودی بی چون و چرای همه سنین ، جنس ها و شرایط است."

عجیب است که آزادی خواهان باید افرادی را در داخل کشور داشته باشند که می توانستند قیام را تهدید کنند. من تعجب می کنم که آن افراد چه کسانی می توانستند باشند. و وحشیان بی رحم از کجا آمدند - چه کسی در ابتدا آنها را به یک کشور انگلیسی دعوت کرد؟

انقلابیون آمریکایی از طریق انقلاب خود برای آزادی، غرب را به روی توسعه و جنگ علیه بومیان آمریکا گشودند و در واقع جنگ نسل کشی را علیه بومیان آمریکا در جریان انقلاب آمریکا به راه انداختند و به سرعت جنگ هایی را در فلوریدا و کانادا آغاز کردند. جورج راجرز کلارک ، قهرمان انقلاب گفت که دوست دارد "نژاد سرخپوستان منقرض شود" و "هرگز از زن یا بچه مردی که بر روی آنها دست می گذارد رحم نمی کند." کلارک بیانیه‌ای به کشورهای مختلف هند نوشت و در آن تهدید کرد: «زنان و فرزندان شما به سگ‌ها داده می‌شوند تا بخورند». او به سخنان خود ادامه داد.

بنابراین، شاید انقلابیون نقص‌هایی داشتند، و شاید در برخی زمینه‌ها، کینگ جورج مرد شایسته‌ای برای زمان خود بود، اما هنوز دشمنی سرسخت نسبت به میهن‌دوستان آزادی‌خواه بود. خوب، به گفته رابرتز:

سخاوت روح جورج سوم برای من غافلگیر کننده بود که در آن تحقیق می کردم بایگانی سلطنتی، که در برج گرد در قلعه ویندزور قرار دارند. حتی پس از اینکه جورج واشنگتن ارتش جورج را در جنگ استقلال شکست داد، پادشاه در مارس 1797 از واشنگتن به عنوان "بزرگترین شخصیت عصر" یاد کرد و هنگامی که جورج در ژوئن 1785 با جان آدامز در لندن ملاقات کرد، به او گفت: "من این کار را خواهم کرد." با شما خیلی صریح باشم من آخرین نفری بودم که به جدایی [میان انگلستان و مستعمرات] رضایت دادم. اما جدایی که انجام شده و اجتناب ناپذیر شده است، همیشه گفته ام و اکنون هم می گویم که اولین کسی خواهم بود که دوستی ایالات متحده را به عنوان یک قدرت مستقل ملاقات خواهم کرد. (این رویارویی با آنچه در مینی سریال «جان آدامز» به تصویر کشیده شد، که در آن با آدامز، با بازی پل جیاماتی، به شکلی تحقیر آمیز رفتار می شود، بسیار متفاوت بود.) همانطور که این مقالات حجیم روشن می کنند، نه انقلاب آمریکا و نه شکست بریتانیا را نمی توان مقصر دانست. جورج، که در تمام مدت به عنوان یک پادشاه مشروطه محدود عمل می کرد و از توصیه های وزیران و ژنرال های خود به شدت پیروی می کرد.

اما پس از آن، واقعاً هدف جنگ خونین خونین چه بود؟ بسیاری از کشورها - از جمله کانادا به عنوان نزدیکترین نمونه - استقلال خود را بدون جنگ به دست آورده اند. در ایالات متحده، مردم ادعا می‌کنند که «پدران بنیان‌گذار» برای استقلال جنگیدند، اما اگر ما می‌توانستیم همه مزیت‌های مشابه را بدون جنگ داشته باشیم، آیا این بهتر از کشتن ده‌ها هزار نفر نبود؟

در سال 1986، کتابی توسط جین شارپ، استراتژیست بی خشونت بزرگ و بعدها نماینده ایالت ویرجینیا، دیوید توسکانو، و دیگران منتشر شد. مقاومت، سیاست، و مبارزه آمریکا برای استقلال، 1765-1775.

این تاریخ ها اشتباه تایپی نیستند. در آن سال‌ها، مردم مستعمره‌های بریتانیا که تبدیل به ایالات متحده می‌شد، از تحریم، تجمع، راهپیمایی، نمایشنامه، عدم تمکین، ممنوعیت واردات و صادرات، دولت‌های فراقانونی موازی، لابی‌گری پارلمان، تعطیلی فیزیکی دادگاه‌ها استفاده کردند. و دفاتر و بنادر ، از بین بردن تمبر مالیاتی ، آموزش و سازماندهی بی پایان و ریختن چای در بندر - همه اینها برای دستیابی به موفقیت بزرگی از استقلال ، از جمله موارد دیگر ، قبل از جنگ برای استقلال است. لباس‌های خانگی برای مقاومت در برابر امپراتوری بریتانیا مدت‌ها قبل از اینکه گاندی آن را امتحان کند، در ایالات متحده آینده استفاده می‌شد. این را در مدرسه به شما نمی گویند، نه؟

استعمارگران در مورد فعالیت های خود به زبان گاندی صحبت نمی کردند. آنها خشونت را پیش بینی نمی کردند. گاهی آن را تهدید می کردند و گاه از آن استفاده می کردند. آنها همچنین ، نگران کننده ، از مقاومت در برابر "برده داری" انگلستان حتی در حالی که برده داری واقعی در "دنیای جدید" را حفظ کردند ، صحبت کردند. و حتی در حالی که قوانین او را محکوم می کردند، از وفاداری خود به پادشاه صحبت کردند.

با این حال آنها تا حد زیادی خشونت را به عنوان ضد تولید رد کردند. آنها قانون تمبر را پس از لغو عملاً لغو کردند. آنها تقریباً تمام قوانین تاونسند را لغو کردند. کمیته هایی که آنها برای تحمیل تحریم کالاهای انگلیسی سازماندهی کردند، امنیت عمومی را نیز تحمیل کردند و وحدت ملی جدیدی ایجاد کردند. قبل از نبردهای لکسینگتون و کنکورد، کشاورزان ماساچوست غربی بدون خشونت تمام خانه های دربار را تصرف کرده و بریتانیایی ها را بیرون کرده بودند. و سپس بوستونی ها قاطعانه به خشونت روی آوردند ، انتخابی که نیازی به توجیه ندارد ، بسیار کمتر از آن تجلیل می شود ، اما مطمئناً به یک دشمن منحصر به فرد نیاز دارد.

در حالی که تصور می کنیم جنگ عراق تنها جنگی بوده که با دروغ آغاز شده است، فراموش می کنیم که کشتار بوستون غیرقابل تشخیص تحریف شده است، از جمله در حکاکی از پل ریور که انگلیسی ها را قصاب نشان می دهد. ما این واقعیت را پاک می کنیم که بنجامین فرانکلین یک شماره جعلی از آن تولید کرده است بوستون ایندیپندنت که در آن انگلیسی ها به شکار پوست سر مباهات می کردند. و ماهیت نخبگان مخالفان بریتانیا را فراموش می کنیم. ما واقعیت آن روزهای اولیه را برای افراد معمولی بی نام و نشان می‌اندازیم. هوارد زین توضیح داد:

"حدود 1776، برخی از افراد مهم در مستعمرات انگلیسی کشف کردند که برای دو صد سال آینده سودمند خواهد بود. آنها دریافتند که با ایجاد یک ملت، یک نماد، یک اتحاد قانونی به نام ایالات متحده، آنها می توانند از سرزمین، سود و قدرت سیاسی از طرفداران امپراتوری بریتانیا استفاده کنند. در این فرآیند، آنها می توانند شماری از شورش های بالقوه را پشت سر بگذارند و توافق عمومی حمایت های مردمی از حاکمیت رهبری جدید و ممتاز ایجاد کنند. "

در واقع، قبل از انقلاب خشونت‌آمیز، 18 قیام علیه دولت‌های استعماری، شش شورش سیاه‌پوستان و 40 شورش رخ داده بود. نخبگان سیاسی امکان تغییر جهت خشم به انگلستان را مشاهده کردند. فقیری که از جنگ سود نمی برد یا از پاداش سیاسی آن بهره نمی برد، باید با زور مجبور به جنگ در آن می شد. بسیاری، از جمله افراد برده شده، وعده آزادی بیشتر توسط بریتانیایی ها، متروکه یا تغییر طرف را دادند.

مجازات تخلفات در ارتش قاره ای 100 ضربه شلاق بود. هنگامی که جورج واشنگتن، ثروتمندترین مرد آمریکا، نتوانست کنگره را متقاعد کند که سقف قانونی را تا 500 ضربه شلاق افزایش دهد، به جای آن استفاده از کار سخت را به عنوان مجازات در نظر گرفت، اما این ایده را کنار گذاشت، زیرا کار سخت غیرقابل تمایز با خدمت معمولی بود. ارتش قاره سربازان نیز به دلیل نیاز به غذا، پوشاک، سرپناه، دارو و پول ترک کردند. آنها برای دریافت حقوق ثبت نام کردند، حقوق دریافت نکردند و با بدون حقوق ماندن در ارتش، رفاه خانواده خود را به خطر انداختند. حدود دو سوم آنها نسبت به هدفی که به خاطر آن می جنگیدند و رنج می بردند یا مخالف آن بودند، ابهام داشتند. شورش های مردمی، مانند شورش شایس در ماساچوست، به دنبال پیروزی انقلابی خواهند بود.

بنابراین، شاید نیازی به انقلاب خشونت‌آمیز نبود، اما این باور به ما کمک می‌کند تا از الیگارشی فاسدی فعلی که در آن زندگی می‌کنیم به‌عنوان چیزی برای نام‌گذاری اشتباه «دموکراسی» و شروع جنگ آخرالزمانی علیه چین قدردانی کنیم. بنابراین، نمی توان گفت کسی بیهوده مرده است.