توسط دیوید سوانسون
سانین فرانسیسکو 49ers خط دفاعی کالین کاپرنیک با اعتراض به اعتراض به نژادپرستی ، با نشستن در خارج از کشور ، اعتبار قابل قبولی داده است. ستاره پرچمدار بنر ، که نه تنها جنگ را ستایش می کند (که همه ، از جمله کاپرنیک کاملاً با آن خونسرد هستند) بلکه شامل نژادپرستی در یک آیه ناشناخته است و توسط یک صاحب برده نژادپرست نوشته شده است که نسخه قبلی آن تعصب ضد مسلمان بود. تا زمانی که ما چشم خود را به تاریخ ناخوشایند مخفی در معرض دید مردم باز می کنیم ، جای سال است که چرا 49ers نام تیمی نیست که همه با نسل کشی مرتبط بدانند. چرا كاپرنيك به لباس فرم خود اعتراض نمي كند؟
البته ، اعتراض به یک بی عدالتی شایسته تشکر بی نهایت است و من در واقع انتظار ندارم کسی که در مورد یک چیز صحبت کند ، به همه چیز دیگر اعتراض کند. اما من به تازگی کتاب جدید و مهیبی خوانده ام که گمان می کنم تاریخی را کشف کرده است که اکثر مردم کالیفرنیا از آن بی اطلاع هستند. کتاب هست یک نسل کشی آمریکایی: ایالات متحده و فاجعه هند کالیفرنیا ، 1846-1873، توسط بنیامین مادلی ، از انتشارات دانشگاه ییل. من شک دارم که کتابی با تحقیق و مستند بهتر درباره هر چیزی دیده ام. در حالی که این کتاب یک شرح وقایع نگاری جذاب را حفظ می کند ، و در عین حال عدم اطمینان زیادی در سوابق استفاده شده وجود دارد ، 198 صفحه پیوست که قتل های خاص را ذکر کرده است ، و 73 صفحه یادداشت ها با تعریف قانونی سازمان ملل از یک مورد قریب به اتفاق نسل کشی پشتیبانی می کنند.
هنگامی که ایالات متحده نیمی از مکزیک ، از جمله کالیفرنیا ، را اشغال کرد که یک روشنگری انسانی به دست گرفت ، من گمان می کنم که همه ما از روند آن و آنچه که قبلاً گذشته بود آگاهی بیشتری خواهیم داشت. کالیفرنیایی ها احتمالاً با وحشت از جنایاتی که روس ها ، اسپانیایی ها و مکزیکی ها بر مردم بومی کالیفرنیا تحمیل کردند ، یاد می کنند ، در صورتی که این جنایات توسط 49ers افزایش پیدا نکرده باشد. در چنین تاریخ جایگزینی ، جمعیت کنونی کالیفرنیا از افراد با نژاد بومی بسیار بیشتر خواهد بود و همچنین سوابق و تاریخچه آنها دست نخورده تر خواهد بود.
حتی با توجه به آنچه واقعاً اتفاق افتاده است ، اگر امروز عادت داشتیم بومیان آمریكا را به عنوان افراد واقعی تصور كنیم و یا اینكه این عادت را كه ارتش آمریكا در محلی مانند عراق ("جنگ") از آنچه كه انجام می دهد تشخیص دهیم ، فراتر از این است. استبداد آفریقایی به شدت مسلح ("نسل کشی") می کند ، سپس کتابهای تاریخ ایالات متحده در مدارس از جنگ مکزیک به جنگ داخلی نمی پیوندند ، و پیامدهای آن (اوه بسیار خسته کننده) در این بین است. از جمله جنگ هایی که در این میان انجام شد ، جنگ علیه مردم کالیفرنیا بود. بله ، این یک کشتار یک طرفه جمعیت نسبتاً غیرمسلح بود. بله ، قربانیان را نیز در اردوگاه ها کار می کردند و آنها را مورد ضرب و شتم و شکنجه و گرسنگی قرار می دادند ، از خانه های خود رانده و به دلیل بیماری ویران می کردند. اما اگر فکر می کنید هر جنگ فعلی ایالات متحده فاقد هر یک از این تاکتیک ها است ، شما بیش از حد رسانه های آمریکایی را مصرف کرده اید.
مادلی می نویسد: "كشت مستقیم و عمدی سرخپوستان در كالیفرنیا بین سالهای 1846 و 1873 كشنده تر و پایدارتر از هرجای دیگر ایالات متحده یا پیشین استعمار آن بود." وی می نویسد: "سیاست های ایالتی و فدرال ، همراه با خشونت هوشیارانه ، در نابودی تقریباً سرخپوستان کالیفرنیا در طول بیست و هفت سال نخست حاکمیت ایالات متحده ، نقش اصلی را ایفا کرد. . . . [کاهش] تعداد کالیفرنیای هند حداقل 80 درصد ، از شاید 150,000،30,000 به حدود XNUMX،XNUMX. در کمتر از سه دهه تازه واردین - با حمایت دولت ایالتی و دولت های فدرال - تقریباً هندی های کالیفرنیا را نابود کردند. "
این تاریخچه مخفی نیست. این فقط یک تاریخ ناخواسته است. روزنامه ها ، قانون گذاران ایالت و اعضای کنگره در حال نابودی افرادی هستند که آنها را کمتر از مردم توصیف می کنند. با این حال آنها افرادی بودند که یک زندگی پایدار و قابل تحسین و تا حد زیادی مسالمت آمیز ایجاد کرده بودند. کالیفرنیا پر از جنگ نبود تا زمانی که افرادی که فرزندان آنها اعلام می کردند جنگ را بخشی از "طبیعت انسان" می دانند ، از راه رسیدند.
آنها برای اولین بار در تعداد بسیار کمی برای جنگ با همه ساکنان وارد شدند. برده داری بیشتر از کشتارهای جمعی بود تا سال 1849. اما اثرات غیرانسانی برده داری ، با سفیدپوستان تماشای مردم بومی که در حوضچه ها مانند خوک تغذیه می شدند ، با سرخپوستان تا سر حد مرگ کار می کردند و دیگران جانشین آنها می شدند ، باعث ایجاد تفکری شد که سرخپوستان را مانند حیوانات وحشی ، شبیه به گرگ ها تصور می کند و به نابودی احتیاج دارند. در همان زمان ، خط تبلیغاتی توسعه یافت که معتقد بود قتل هندی ها "به دیگران درس می دهد". و سرانجام عقلانیت غالب این تظاهر خواهد بود که حذف سرخپوستان به سادگی اجتناب ناپذیر است ، حتی خارج از کنترل انسان ، حتی انسانی که این کار را انجام می دهد.
اما این امر تا زمان ورود 49 ها ، از کسانی که همه چیز را برای شکار صخره های زرد پشت سر گذاشته بودند ، به یک دیدگاه رایج تبدیل نمی شود - و در میان آنها کسانی بودند که از اورگان آمده بودند. آنچه پس از آن اتفاق افتاد شبیه آنچه در شرق بیشتر اتفاق افتاده بود و آنچه امروز در فلسطین اتفاق می افتد. گروه های بی قانون هندی ها را برای ورزش یا به دست گرفتن طلاهای آنها شکار می کردند. اگر هندی ها با خشونت (بسیار کمتر) پاسخ دهند ، این چرخه به طرز چشمگیری افزایش یافته و به قتل عام کل روستاها منجر می شود.
49ers نیز از شرق طغیان کرد. در حالی که فقط 4٪ از مرگ و میرها در سفر به غرب به دلیل درگیری با هندی ها بود ، مهاجران از ترس آن خطر زیاد تهدید شده بسیار مسلحانه وارد شدند. کسانی که از طریق دریا آمدند نیز بسیار مسلح آمدند. مهاجران به زودی دریافتند که اگر شما یک سفیدپوست را بکشید دستگیر می شوید ، در حالی که اگر یک هندی را بکشید این کار را نمی کنید. م believeمنان "کار آزاد" هندی ها را به دلیل رقابت ناعادلانه برای کار ، کشتند ، زیرا اساساً هندی ها به عنوان برده کار می شدند. سیل ورود تازه واردان به ذخایر غذایی هندی ها منجر شد و آنها را مجبور به ادامه زندگی در اقتصاد جدید کرد. اما آنها ناخواسته بودند ، به عنوان غیر مسیحی تحقیر می شدند ، و از هیولا وحشت داشتند.
پدران بنیانگذار کالیفرنیا در سال 1849 ایالت آپارتاید ایجاد کردند که در آن هندی ها نمی توانستند رأی دهند یا از سایر حقوق اساسی استفاده کنند. اما برده داری بدون اینکه نام مشخصی برای آن در نظر گرفته شود ، پیگیری شد. سیستم ها به طور قانونی ایجاد شده و غیرقانونی تحمل می شدند كه در آن هندی ها می توانستند اجاره نشین شوند ، در بدهی نگه داشته شوند ، برای جرایم مجازات شوند و اجاره داده شوند ، و آنها را به جز نام بردگان. در حالی که مدلی به آن اشاره ای نمی کند ، من تعجب می کنم اگر این شکل از بردگی به عنوان الگویی برای آمریکایی های آفریقایی تبار در جنوب شرقی پس از بازسازی - و البته به طور گسترده ای ، برای حبس جمعی و کار در زندان امروز در ایالات متحده برده داری به نامهای دیگر در کالیفرنیا بدون مکث از طریق اعلامیه آزادی و فراتر از آن ادامه یافت ، با اجاره زندانیان هندی حملات قانونی و کشنده بردگی به سرخپوستان آزاد همراه با هیچ ورزشکار تلویزیونی برای محکوم کردن آنها.
شبه نظامیانی که به کشتار جمعی علیه هندی ها پرداختند مجازات نشدند ، بلکه توسط ایالت و دولت فدرال جبران شدند. معاهده اخیر 18 پیمان موجود را پاره کرد و از هرگونه حمایت قانونی از سرخپوستان کالیفرنیا محروم شد. اقدامات شبه نظامیان 1850 در کالیفرنیا ، طبق روال متمم دوم آمریكا (به نام خود مقدس است) شبه نظامیان اجباری و داوطلبانه "همه شهروندان مرد آزاد ، سفیدپوست و جسمی" از 18 تا 45 سال و شبه نظامیان داوطلب - 303 نفر از آنها که در آن 35,000 کالیفرنیایی بین سالهای 1851 و 1866 شرکت داشتند. مقامات محلی برای هر سر هندی که برای آنها آورده می شود 5 دلار پیشنهاد دادند. و مقامات فدرال در کنگره به طور مکرر و آگاهانه ، از جمله در 20 دسامبر 1860 ، یک روز پس از جدا شدن کارولینای جنوبی (و در آستانه یکی از این همه جنگ برای "آزادی") بود که توسط شبه نظامیان کالیفرنیا به بودجه نسل کشی تأمین شد.
آیا مردم کالیفرنیا این تاریخ را می دانند؟ آیا آنها می دانند که کارسون پاس و فریمونت و کلزیویل و نام های دیگر از قاتلان دسته جمعی احترام می گذارند؟ آیا آنها سابقه اردوگاههای داخلی ژاپنی دهه 1940 و اردوگاههای نازی های همان دوران را می دانند؟ آیا می دانیم این تاریخ هنوز زنده است؟ اینکه مردم دیگو گارسیا ، کل جمعیت اخراج شده از سرزمین آن ، پس از 50 سال خواستار بازگشت هستند؟ آیا می دانیم بیشترین تعداد پناهندگان کنونی و بی سابقه جهان از کجا آمده است؟ اینکه آنها از جنگ های آمریکا فرار می کنند؟ آیا به این فکر می کنیم که سربازان آمریکایی مستقر در 175 کشور مستقر ، که اگر نه همه آنها بعضا "کشور هند" نامیده می شوند ، به طور دائم انجام می دهند؟
در فیلیپین ، ایالات متحده پایگاه هایی را در زمین های متعلق به مردم بومی Aetas ایجاد کرد ، که "در پایان زباله های نظامی را به زنده ماندن"
در طی جنگ جهانی دوم ، نیروی دریایی ایالات متحده جزیره کوچک هاوایی Koho'alawe را برای آزمایش سلاح تصرف کرد و به ساکنان آن دستور داد تا آنجا را ترک کنند. این جزیره بوده است ویران.
در 1942 ، نیروی دریایی جزایر Aleutian Aleutian را آواره کرد.
رئیس جمهور هری ترومن تصمیم خود را گرفت که 170 ساکن بومی بیکینی آتول حق داشتن جزیره خود را ندارند. وی آنها را در فوریه و مارس 1946 اخراج کرد و به عنوان پناهنده در جزایر دیگر بدون ابزار حمایت یا ساختار اجتماعی ریخته شد. در سالهای آینده ، ایالات متحده 147 نفر را از جزیره Enewetak و همه افراد در جزیره Lib خارج می کند. آزمایش بمب اتمی و هیدروژنی ایالات متحده باعث غیر قابل سکونت کردن جزایر مختلف خالی از سکنه و هنوز پرجمعیت شده و منجر به جابجایی بیشتر شد. تا دهه 1960 ، ارتش آمریكا صدها نفر را از جزیره كوجالین آواره كرد. یک محله یهودی نشین بسیار پر جمعیت در Ebeye ایجاد شد.
On ویکس، در نزدیکی پورتوریکو ، نیروی دریایی هزاران نفر از ساکنان را از سال 1941 تا 1947 آواره کرد ، اعلام کرد که قصد دارد 8,000 باقی مانده را در سال 1961 بیرون کند ، اما مجبور شد عقب نشینی کند و در سال 2003 - بمباران جزیره را متوقف کند.
در نزدیکی Culebra ، نیروی دریایی بین هزاران نفر را بین 1948 و 1950 جابجا کرد و تلاش کرد تا موارد باقی مانده را از طریق 1970 حذف کند.
نیروی دریایی در حال حاضر به دنبال جزیره است بت پرست به عنوان یک جایگزین برای Vieques، جمعیت که قبلا توسط فوران آتشفشانی حذف شده است. مطمئنا هرگونه امکان بازگشت به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت.
با شروع جنگ جهانی دوم و ادامه دهه 1950 ، ارتش آمریكا یك چهار میلیون اوكیناوایی یا نیمی از جمعیت را از سرزمین خود آواره كرد ، مردم را مجبور به اردوگاه های پناهندگان كرد و هزاران نفر را به بولیوی فرستاد - جایی كه وعده های زمین و پول داده شده بود تحویل داده نشده است
در 1953، ایالات متحده با دانمارک برای از بین بردن مردم 150 Inughuit از Thule، گرینلند، چهار روز برای خروج از آن یا بلدوزرها مواجه شد. آنها حق بازگشت دارند.
دوره هایی وجود دارد که در طی آن چنین رفتاری به عنوان ضد کمونیسم و دوره هایی که ظاهرا ضد تروریسم هستند توجیه می شود. اما چه چیزی وجود پایدار و مداوم آن را از مدت ها قبل از کشف طلا در کالیفرنیا تا این روز توضیح می دهد؟
در اول آگوست 1 معاون رئیس پارلمان اسرائیل در صفحه FaceBook خود پست گذاشت برنامه برای نابودی کامل مردم غزه با استفاده از اردوگاه های کار اجباری. او طرحی تا حدودی مشابه را در 15 ژوئیه 2014 تنظیم کرده بود ، ستون.
عضو دیگر پارلمان اسرائیل ، ایتل شاكد ، خواستار نسل کشی در غزه در آغاز جنگ فعلی ، نوشت: "در پشت هر تروریستی ده ها زن و مرد ایستاده اند ، بدون آنها او نمی توانست به تروریسم دست بزند. همه آنها مبارز دشمن هستند و خون آنها باید بر روی سر آنها باشد. اکنون این شامل مادران شهدا نیز می شود که آنها را با گل و بوسه به جهنم می فرستند. آنها باید پسران خود را دنبال کنند ، هیچ چیز عادلانه تری نخواهد بود. آنها باید به خانه های فیزیکی که مارها را در آنها پرورش داده اند ، بروند. در غیر این صورت ، مارهای کوچک بیشتری در آنجا پرورش می یابند. "
با رویکردی اندک متفاوت ، محقق خاورمیانه ، دکتر مرتضی کیدار از دانشگاه بار ایلان ، به طور گسترده ای رواج داشته است نقل شده در رسانه های اسرائیلی گفتند: "تنها چیزی که می تواند مانع [غزه ها] شود این است که خواهر یا مادرشان مورد تجاوز قرار خواهند گرفت."
La بار اسرائیل منتشر شده یک ستون در اول آگوست 1 و بعداً آن را منتشر نکرد ، با عنوان "وقتی نسل کشی مجاز است". جواب معلوم شد: اکنون.
در 5 آگوست 2014 ، جیورا ایلند ، رئیس سابق شورای امنیت ملی اسرائیل ، مقاله ای را منتشر کرد ستون با عنوان "در غزه ، چیزی به عنوان" غیرنظامیان بی گناه "وجود ندارد. ایلند نوشت: "ما باید علیه دولت غزه اعلام جنگ می کردیم (به جای اینکه علیه سازمان حماس). . . . [کار] او درست این است که گذرگاه ها را متوقف کند ، از ورود کالاها از جمله مواد غذایی جلوگیری کند و قطعاً از تأمین گاز و برق جلوگیری کند. "
این همه بخشی از قرار دادن غزه در رژیم "گروتسک" است متن مشاور نخست وزیر سابق اسرائیل ، سخنان خود را از زبان و عمل از قتل عام مردم کالیفرنیا تکرار می کند.
من از هر کس که مراقبت می کند می خواهم از نزدیک به آنچه در کالیفرنیا و فلسطین انجام شده است نگاهی بیندازد و بگوید که این تفاوت چیست. کسانی که به دنبال نسل کشی هستند اکنون امیدوارند که نسل کشی های گذشته فراموش شوند و در آینده نسل کشی های فراموش شده فراموش شوند. چه کسی می گوید آنها اشتباه می کنند؟ ما هستیم!
