آیا جنگ زیبا است؟

"جنگ زیباست" عنوان کنایه آمیز یک کتاب عکس زیبا و جدید است. زیرنویس "The نیویورک تایمز راهنمای تصویری زرق و برق درگیری مسلحانه. " بعد از این کلمات یک ستاره وجود دارد و منجر به این موارد می شود: "(که در آن نویسنده توضیح می دهد که چرا دیگر نمی خواند نیویورک تایمز) " نویسنده هرگز توضیح نمی دهد که چرا این مقاله را خوانده است نیویورک تایمز برای شروع

نویسنده این کتاب قابل توجه، دیوید شیلدز، عکسهای جنگی رنگی را که در صفحه اول کتاب منتشر شده، انتخاب کرده است نیویورک تایمز طی 14 سال گذشته او آنها را بر اساس مضامین سازماندهی کرده است ، حاوی نمودارهایی با هر بخش است ، و مقدمه کوتاهی به اضافه سخنان دیو هیکی اضافه کرده است.

بعضی از ما مدتها مخالف اشتراک و یا تبلیغات در نیویورک تایمز، همانطور که حتی گروه های صلح انجام می دهند. ما مقالات گاه به گاه بدون پرداخت هزینه برای آنها و یا پذیرش جهان بینی خود را می خوانیم. ما می دانیم که تأثیر آن بار اساساً در چگونگی تأثیر آن بر گزارش "اخبار" تلویزیونی نهفته است.

اما آنچه در مورد بار خوانندگان بزرگترین تأثیری که این مقاله بر روی آنها می گذارد، ممکن است در لغاتی که انتخاب می کند و نادیده گرفته شود، بلکه در تصاویری است که اصطلاحات را می پوشاند. عکس هایی که سپرها انتخاب کرده و منتشر شده در فرمت بزرگ، یک در هر صفحه، قدرتمند و فوق العاده هستند، مستقیما از حماسه هیجان و افسانه ای. بدون شک می توان آنها را به جدید وارد کرد جنگ ستارگان فیلم بدون توجه بسیاری از افراد.

عکس ها همچنین خنک هستند: غروب خورشید در ساحلی که درختان نخل آن را پوشانده است - در واقع رود فرات. چهره سربازی که در میان زمینه خشخاش دیده می شود.

ما می بینیم که سربازان مشغول پلیس استخر شنا هستند - شاید منظره ای که روزی به میهن می رسد ، همانطور که دیگر مناظر دیدنی برای اولین بار در تصاویر جنگ های خارجی دیده شده است. ما شاهد تمرینات و آموزشهای نظامی جمعی هستیم ، مانند اردوگاه تابستانی صحرا ، پر از رفاقت در بحرانها. ماجراجویی ، ورزش و بازی وجود دارد. یک سرباز از ترفند خود خوشحال به نظر می رسد در حالی که سر ساختگی را با کلاه ایمنی در انتهای چوب جلوی پنجره نگه داشته تا به آن شلیک شود.

به نظر می رسد جنگ هم یک اردوی تابستانی مفرح و هم یک سنت جدی ، جدی و شرافتمندانه است ، زیرا ما شاهد عکس هایی از جانبازان مسن ، کودکان نظامی و پرچم های ایالات متحده به خانه هستیم. بخشی از جدیت کار مراقبت و خیرخواهانه ای است که توسط عکسهای سربازانی که به کودکانی که ممکن است تازه یتیم شده اند تسلی می دهد ، نشان می دهد. ما می بینیم که نیروهای مقدس آمریکایی از افرادی که در سرزمین خود بمباران کرده و آنها را به آشوب می اندازند محافظت می کنند. ما عشق قهرمانان خود را به فرمانده دیدار خود ، جورج دبلیو بوش ، می بینیم.

گاهی اوقات جنگ می تواند ناخوشایند یا دشوار باشد. کمی رنج قابل تأسف است. گاهی اوقات به طرز غم انگیزی شدید است. اما در بیشتر موارد مرگ نسبتاً ملال آور و ناشایستی که هیچ کس واقعاً نگران آن نیست برای خارجی ها اتفاق می افتد (در خارج از ایالات متحده خارجی وجود دارد در همه جا) که به عنوان مردم در راه رفتن به سمت چپ باقی می مانند.

خود جنگ، به طور مرکزی، یک تعطیلی تکنولوژیک است که با شرافتمندانه از خیر قلبهای برتر ما به یک منطقه عقب مانده که در آن مردم محلی اجازه داده اند خانه های خود را به خاک تبدیل کنند، بیرون آمده است. سکونت خالی توسط یک عکس از صندلی در یک خیابان نشان داده شده است. بطری های آب درست روی زمین وجود دارد. به نظر می رسد که یک جلسه هیئت مدیره به پایان رسیده است.

هنوز هم ، با وجود تمام اشکالات جنگ ، مردم بیشتر خوشحال هستند. آنها زایمان می کنند و ازدواج می کنند. سربازان پس از انجام یک کار خوب از اردوگاه به خانه برمی گردند. تفنگداران خوش تیپ بی گناه با غیرنظامیان درگیر می شوند. همسران نیمه خدایان استتار شده خود را که از مبارزه برگشته اند ، در آغوش می گیرند. یک پسر کوچک آمریکایی ، که مادر خندانش او را در آغوش گرفته است ، با خوشحالی روی قبر پدرش که در افغانستان (خوشبختانه باید تصور کرد) در افغانستان فوت کرد ، پوزخند می زند.

حداقل در این مجموعه تصاویر قدرتمند ، افراد متولد شده با نقص مادرزادی وحشتناک ناشی از سموم سلاح های آمریکایی را نمی بینیم. ما افرادی را نمی بینیم که در عروسی های مورد اصابت موشک های آمریکا ازدواج کرده باشند. ما نمی بینیم که اجساد ایالات متحده در ناودان افتاده اند. ما شاهد اعتراضات غیر خشونت آمیز به اشغال های ایالات متحده نیستیم. ما اردوگاه های شکنجه و مرگ را نمی بینیم. ما ضربه کسانی که در زیر بمب ها زندگی می کنند را نمی بینیم. ما هنگام لگد زدن درها وحشت را نمی بینیم ، به همان روشی که اگر از سربازان - مانند پلیس - خواسته شود از دوربین بدن استفاده کنند. ما برچسب "MADE IN THE USA" را روی سلاح های دو طرف جنگ نمی بینیم. ما فرصت های صلح را که به طرز عالمانه ای از آن اجتناب شده ، نمی بینیم. ما نمی بینیم که سربازان آمریکایی در علت شماره یک مرگ خود شرکت کنند: خودکشی.

چند مورد از این موارد ممکن است در حال حاضر و بعد از آن نشان داده شود نیویورک تایمز، به احتمال زیاد در یک صفحه غیر از جلوی یکی. بعضی از چیزهایی که ممکن است بخواهید با غلات صبحانه خود ببینید. اما هیچ مشکلی وجود ندارد که Shields یک عکس از یک روز در زندگی یک تبلیغگر جنگی را بگیرد و عکاسان، سردبیران و طراحانی که درگیر آن بوده اند، به همین ترتیب باعث شده که مرگ 14 گذشته، مرگ، رنج و ترسناک در خاورمیانه به عنوان یک تک نیویورک تایمز خبرنگار یا ویرایشگر متن.