توسط آلن نایت در کنار شهرزاد خیاطیان ، 8 فوریه 2019
تحریم ها کشته می شوند و مانند بیشتر سلاح های جنگ مدرن، آنها بی قاعده و بدون وجدان می کشند.
طی ده سال بین دو جنگ بوش (بوش اول ، 1991 و بوش دوم ، 2003) ، تحریم های اعمال شده علیه عراق منجر به کشته شدن بیش از نیم میلیون غیرنظامی عراقی به دلیل کمبود دارو و تجهیزات پزشکی کافی شد. مادلین آلبرایت ، وزیر امور خارجه ایالات متحده از 1997 - 2001 و نماد ارزش های آمریکایی ، با این کار خوب بود. در سال 1996 ، هنگامی که یک مصاحبه کننده تلویزیونی در مورد مرگ کودکان عراقی ناشی از تحریم ها از او س askedال کرد ، وی معروف پاسخ داد: "این یک انتخاب بسیار دشوار است ، اما ما فکر می کنیم قیمت آن ارزش دارد."
یک فرض می کند که مایک پومپو، وزیر امور خارجه فعلی Trump و به طور پیش فرض نماد فعلی ارزش های آمریکایی، آن را انتخاب چنین انتخاب سختی نیست. اما پس از آن او احتمالا سخنان بسیاری از غیرنظامیان ایرانی مانند سارا را ندیده است.
سارا 36 ساله است. او در تبریز، در شمال ایران، حدود 650 کیلومتر از تهران زندگی می کند. نه سال پیش او اولین فرزند خود را پسر علی را به دنیا آورد. برای مدت طولانی او متوجه شد که یک مشکل وجود دارد. در ابتدا می توانست علی را بخورد و بلعید اما خیلی زود او استفراغ و از دست دادن وزن را آغاز کرد. سه ماه پیش علی به درستی تشخیص داده شد. سارا از او هراس داشت تا او سه ماهگی را از دست بدهد. حتی در حال حاضر، تمام بدن او را به عنوان او به داستان او می گوید.
"او حتی نمی تواند دست کوچکش را حرکت دهد؛ به نظر می رسید که دیگر زنده نبود. پس از سه ماه کسی ما را به یک دکتر معرفی کرد. به محض رسیدن به علی، او می دانست که فیبروز کیستیک، یک اختلال ژنتیکی است که بر ریه ها، پانکراس و سایر اعضای بدن اثر می گذارد. این یک بیماری ژنتیکی پیشرونده است که باعث عفونت های مکرر ریه شده و توانایی نفس کشیدن را در طول زمان محدود می کند. ما فقیر نیستیم، اما دارو گران است و از آلمان می آید. یک مادر با یک کودک مثل من، هر جزئیات مربوط به تحریم را به یاد می آورد. وقتی احمدی نژاد رئیس جمهور ایران شد و تحریم های سازمان ملل متحد تحمیل شد، بسیار دشوار شد. این عصر جدیدی در زندگی ما و بیماری علی بود. قرص هایی که بدون آن پسر من را از دست خواهم داد، متوقف شد و به ایران منتقل شد. من به مردم زیادی پول پرداخت کردم و از آنها خواستم تا آنها را به قاچاق ایران بسپارند. من دو بار در ماه و یا گاهی اوقات برای رفتن به پزشکی قانونی به مدرسه رفتم تا جانم را زنده نگه دارم. اما این مدت طولانی نبود. بعد از مدتی هیچکس به من کمک نمیکرد و برای علی بیشتر دارو نبود. ما او را به تهران آوردیم و سه ماه در بیمارستان بودیم. من آنجا ایستاده بودم به کودکم نگاه می کردم، دانستم که هر نگاه می تواند آخرین باشد. مردم به من گفتند که از مبارزه برخواهیم خورد و اجازه دهید او در صلح بماند، اما من مادر هستم. شما باید یکی را درک کنید. "
هنگامی که به فیبروز کیستیک مبتلا هستید ، سیستم شما نمی تواند کلرید را به درستی پردازش کند. بدون وجود کلرید برای جذب آب به سلول ها ، مخاط موجود در اندام های مختلف در ریه ها ضخیم و چسبناک می شود. مخاط راه های هوایی را مسدود کرده و میکروب ها را به دام می اندازد و منجر به عفونت ، التهاب و نارسایی تنفسی می شود. و تمام نمک شما هنگام تعریق بدن شما را ترک می کند. سارا هنگام یادآوری چهره علی پوشیده از نمک هنگام خواب ، گریه می کند.
"در نهایت دولت توانست برخی از قرص ها را از هند خرید. اما کیفیت کاملا متفاوت بود و بدن کمی طول کشید تا انطباق پیدا کند. علائم جدید شروع به نشان دادن خود را در آن بدن ضعیف از او. شش سال! شش سال تمام سرفه کرد او سرفه کرد و همه چیز را پرتاب کرد. ما با مأموریت علی به تهران سفر کردیم که نمیتوانست به طور عادی نفس بکشد. هنگامی که روحانی به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد [و طرح مشترک مشترک اقدام (JCPOA) امضا شد] دارو دوباره وجود دارد. ما فکر می کردیم که نهایتا نجات یافتیم و برای پسر ما هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت. امید بیشتری برای خانواده ام داشتم. من شروع به کار کردم تا پول بیشتری بپردازم تا علی بتواند مثل یک کودک معمولی زندگی کند و در مدرسه می تواند ادامه یابد. "
در این زمان سارا نیز از پیشرفته ترین درمان موجود در ایالات متحده آموخت.
"من آماده بودم همه چیزهایی را که در زندگی ام داشتم به فروش برسانم و پسرم را در آنجا ببینم تا بتواند او را از دوازده سالگی زندگی کند. این همان چیزی است که هر دکتر به ما می گوید. اما پس از آن این رئیس جمهور جدید که در ایالات متحده قاعده می گوید، هیچ ایرانی دیگری در ایالات متحده اجازه نمی دهد. ما ایرانی هستیم ما هیچ پاسپورت دیگری نداریم. چه کسی می داند چه پیش خواهد آمد تا رئیس جمهور جدید انتخاب شود. خوشبختی ما طولانی نبود. "
هنگامی که از تحریم های جدید خواسته می شود، گریه می کند.
"ما از آن استفاده می کنیم. اما مشکل این است که بدن پسر من نیست. ایران دیگر نمیتواند برای قرصهای مورد نیاز پسرش به دلیل تحریم بانکی پرداخت کند. و هرچند آزمایشگاه های ایرانی در حال حاضر قرص هایی را تولید می کنند، آنها کاملا متفاوت هستند. من نمی خواهم درباره کمبود کیفیت قرص صحبت کنم علی کوچولو من چند ماه گذشته چندین بار در بیمارستان بستری شده بود و قرص ها برای پیدا کردن سخت است. داروخانه ها یک محصول کوچک ارائه می دهند. هر داروخانه یک بسته قرص می گیرد. حداقل این چیزی است که آنها به ما می گویند من نمی توانم قرص ها را در تبریز پیدا کنم. من از همه کسانی که در تهران می دانم تماس می گیرم و از آنها می خواهم که به هر داروخانه مراجعه و جستجو کنند و به اندازه آنها که می توانند خریداری کنند، منصفانه نیستند به کسانی که مشکل مشابهی دارند. آنقدر سخت است که با دیگران تماس بگیرد و از آنها کمک بخواهد تا فرزند شما را زنده نگه دارد. برخی دیگر به تماس های من پاسخ نمی دهند. من میفهمم. آسان نیست که داروخانه را به داروخانه بروید و از آنها بخواهید که به کسی کمک کنند که هیچ چیز درباره آنها نمی داند. خواهر من در تهران زندگی می کند، او دانشجوی دانشگاه است. هر روز و پس از آن من همه را به حساب بانکی خود سپردم و او در تمام داروخانه های تهران جستجو می کند. و قیمت در حال حاضر تقریبا چهار برابر شده است. هر بسته حاوی قرص های 10 است و ما برای هر ماه برای بسته های 3 نیاز داریم. گاهی اوقات حتی بیشتر. این به علی بستگی دارد و بدن او واکنش نشان می دهد. پزشکان می گویند که با افزایش سن او به دوزهای بالاتر از دارو نیاز دارد. قبل از اینکه قیمت گران بود، اما حداقل ما می دانستیم که آنها در داروخانه هستند. در حال حاضر با ترومپ از قرارداد خارج شده و تحریم های جدید همه تغییر کرده است. نمی دانم چقدر طول می کشم پسرم را با من خواهی داشت آخرین بار که ما را برای بستری شدن به تهران رفتیم، او از دکترش پرسید که آیا او این زمان را می خواهد. در حالی که دکتر در مورد گوش هایش چیزهای خوبی را شنیده بود، در آینده می توانستیم اشک ها را در چشم های Ali ببینیم، چون او زمزمه کرد: "خدایا". من نمی توانم فکر کنم پسرم در مقابل چشم هایم میمیرد. "
سارا انگشت خود را با تردید نسبت به یک خانواده در سراسر سالن اشاره می کند.
"این مرد راننده تاکسی است. دختر کوچک او دارای یک بیماری مرتبط با نخاع او است. درمان او بسیار گران است. آنها پول ندارند بعد از تحریم ها دارو برای او وجود ندارد. دختر کوچک در چنین درد است که من را گریه می کند تمام وقت. در دو سال گذشته تنها زمانی نبود که ما به تهران برسیم که ما آنها را در این بیمارستان مشاهده نکردیم. "
روز بعد از سخنرانی، تولد علی بود. برای سارا بهترین هدیه پزشکی است.
"آیا می توانید به آنها کمک کنید؟ آیا می توانستند دارو برای این کودکان را در معرض درد قرار دهند؟ آیا می توانیم امیدوار باشیم که روزی کسی احساس کند که ما با آن روبرو هستیم و سعی می کنیم شرایطمان را تغییر دهیم؟ "
در 22 آگوست 2018 ، ادریس جزایری ، گزارشگر ویژه سازمان ملل ، تحریم های ایران را "ناعادلانه و مضر" توصیف کرد. اعمال مجدد تحریم ها علیه ایران پس از خروج یک جانبه ایالات متحده از توافق هسته ای ایران ، که به اتفاق آرا توسط شورای امنیت و با حمایت خود آمریکا به تصویب رسیده بود ، نامشروع بودن این اقدام را آشکار می سازد. " به گفته جزایری ، "اثر لرز آور" ناشی از "ابهام" تحریم های اخیراً اعمال شده ، منجر به "مرگ خاموش در بیمارستان ها" خواهد شد
دولت ایالات متحده اصرار دارد که این اتفاق نخواهد افتاد، زیرا همانطور که در عراق بود، نفت برای تدارکات تجارت انسان دوستانه وجود دارد. ایالات متحده به موجب یکجانبه اختیارات خود، اجازه داد که 8 از کشورهای مشتری خود، از جمله هند، کره جنوبی و ژاپن، به خرید نفت از ایران ادامه دهد. با این حال، پول به ایران نمی رود. مایک Pompeo، وزیر امور خارجه فعلی Trump، در پاسخ به یک مقاله منفی در Newsweek توضیح داد که "100 درصد از درآمد که ایران از فروش نفت خام دریافت می کند در حساب های خارجی نگهداری می شود و می تواند توسط ایران تنها برای اهداف انسانی استفاده شود تجارت و یا تجارت دو جانبه در کالاهای و خدمات غیر مجاز، از جمله غذا و دارو.
یکی از شگفتی ها این است که آیا مادام العبرایت، سازنده انتخاب های سخت، اجازه می دهد پومپه آزادیخواه بداند که پس از ده سال تحریم در عراق و صدها هزار مرگ و میر، هنوز تغییر رژیم وجود نداشته و جنگی که دنبال شد تا نه شانزده سال بعد.
